- 1 Ekim 2022
- 37
- 8
- 8
- 28
- Konu Sahibi neararimnesorarim
-
- #1
Bu kaçıncı bilmiyorum ama çok daraldım. Nefes alamıyorum. Ağlaya ağlaya yazıyorum bu konuyu buraya. Lütfen fikirlerinizi belirtirken bunu dikkate alın. O çok problemli geçen nişan oldu. Arkadaşlarım uzaklardan geldiler bir saat ya oynadılar ya oynamadılar çıkmak zorunda kaldılar. İnsanlara o kadar ayıp oldu ki anlatamam. Eve geldim sinirden ağlıyorum. Nişanlıma sarıldım. Babam vurdu gol oldu, gel buraya gibi saçma sapan şeyler söyledi. (Kendisi sonradan sarıldığım için olmadığını teselli etmek isterken ondan kaçtığım için böyle bir şey yaptığını söyledi.)
Düğünü nasıl yapıcağız derken yine önce çalgısız bir şekilde düğün olsun, erkekler çıksın kına yakılsın dedi. Öyle olmasın insanlara çıkın demek ayıbıma gidiyor dedim. Klasik müzik çalsın herkes otursun oynamasın dedim. Hayır dedi çalan müzikte oynayan olur. Sesler yükseldi yine onların istediği oldu sussunlar diye konuyu kapattım. sonrasında nişanlımla beraber televizyon izlerken uyuyakalmışım. (Nişanlımla bir hafta sonra nikahım vardı.) Eve gelip savaşa girer gibi beni gelip kaldırdılar. Odana geç hemen diye. Baştan sesimi çıkarmadım. Sonra sabah nişanlım ben işe giderken kalktı ben de senle geleceğim dedi. Yolda neden kalktın yanımdan dedi. Ben de annemler kaldırdı dedim. O da annen bizi başbaşa bırakmamış mıydı vakit geçirmek için çok saçma dedi. Ben ağlamaya başlayınca da bu böyle olmaz dedi. Onu eve yolladım ben işime gittim.
Babamlar okula geldiler öğlen arası damat beye çok kırıldık haber vermeden çıktı dedi. Ben de o da size kırıldı ikinciye birbirimizle olan ilişkimize müdahale ediyorsunuz diye dedim. O da ederim ahlaksızlık bu dedi. Bir hafta sonra nikahımın olacağını söyledim. Eşine yolda bir şey olursa resmî nikahsız ne olacak dedi. Ben de yaptığım şeylerin sorumluluğunu alabilecek yaştayım siz onu düşünmeyin dedim babam kalkıp o zaman senin bir ailen yok bu evlilikte dedi. Bağırdı çağırdı okulda beni insanlara rezil edip gitti. Akşam onları nişanlım aramış yanımdan eşimi alıp götürüyorsunuz ayıp oluyor artık gibisinden onlar da sen artık bizim için yoksun ne haliniz varsa görün demiş. Eve geldim annem mutfakta ağlayarak bana bir sürü beddua etti. Burnum yerden sürünsün iki yakam bir araya gelmesinmiş falan filan.
Şimdi bunlar da ne var diyebilirsiniz okurken. Ne var biliyor musunuz? Yılların getirdiği bastırılmışlık var. Ne nişanımda ne de düğünümde bana söz hakkı verilmemiş olmasının birikimi var. Onlarla anlaşabilmek için hep kendi kişiliğimden ödün vermem gerekiyor. Daha az önce bu nikah olayı yüzünden evde sinir krizi geçirdim. Ambulans geldi nefes alamıyordum. Kafamı duvara vuruyormuşum bilincinde bile değilim. Bir yanım bırak inceldiği yerden kopsun diyor bir yanım da onlar ailem nasıl olacak diyor. 25 yaşında bireysellik mücadelesi veriyorum. Mesleği olan, kendi ayakları üzerinde duran birisiyim bu kadar sindirilmeyi kabul edemiyorum. Bana ne olur bir çıkar yol gösterin.
Düğünü nasıl yapıcağız derken yine önce çalgısız bir şekilde düğün olsun, erkekler çıksın kına yakılsın dedi. Öyle olmasın insanlara çıkın demek ayıbıma gidiyor dedim. Klasik müzik çalsın herkes otursun oynamasın dedim. Hayır dedi çalan müzikte oynayan olur. Sesler yükseldi yine onların istediği oldu sussunlar diye konuyu kapattım. sonrasında nişanlımla beraber televizyon izlerken uyuyakalmışım. (Nişanlımla bir hafta sonra nikahım vardı.) Eve gelip savaşa girer gibi beni gelip kaldırdılar. Odana geç hemen diye. Baştan sesimi çıkarmadım. Sonra sabah nişanlım ben işe giderken kalktı ben de senle geleceğim dedi. Yolda neden kalktın yanımdan dedi. Ben de annemler kaldırdı dedim. O da annen bizi başbaşa bırakmamış mıydı vakit geçirmek için çok saçma dedi. Ben ağlamaya başlayınca da bu böyle olmaz dedi. Onu eve yolladım ben işime gittim.
Babamlar okula geldiler öğlen arası damat beye çok kırıldık haber vermeden çıktı dedi. Ben de o da size kırıldı ikinciye birbirimizle olan ilişkimize müdahale ediyorsunuz diye dedim. O da ederim ahlaksızlık bu dedi. Bir hafta sonra nikahımın olacağını söyledim. Eşine yolda bir şey olursa resmî nikahsız ne olacak dedi. Ben de yaptığım şeylerin sorumluluğunu alabilecek yaştayım siz onu düşünmeyin dedim babam kalkıp o zaman senin bir ailen yok bu evlilikte dedi. Bağırdı çağırdı okulda beni insanlara rezil edip gitti. Akşam onları nişanlım aramış yanımdan eşimi alıp götürüyorsunuz ayıp oluyor artık gibisinden onlar da sen artık bizim için yoksun ne haliniz varsa görün demiş. Eve geldim annem mutfakta ağlayarak bana bir sürü beddua etti. Burnum yerden sürünsün iki yakam bir araya gelmesinmiş falan filan.
Şimdi bunlar da ne var diyebilirsiniz okurken. Ne var biliyor musunuz? Yılların getirdiği bastırılmışlık var. Ne nişanımda ne de düğünümde bana söz hakkı verilmemiş olmasının birikimi var. Onlarla anlaşabilmek için hep kendi kişiliğimden ödün vermem gerekiyor. Daha az önce bu nikah olayı yüzünden evde sinir krizi geçirdim. Ambulans geldi nefes alamıyordum. Kafamı duvara vuruyormuşum bilincinde bile değilim. Bir yanım bırak inceldiği yerden kopsun diyor bir yanım da onlar ailem nasıl olacak diyor. 25 yaşında bireysellik mücadelesi veriyorum. Mesleği olan, kendi ayakları üzerinde duran birisiyim bu kadar sindirilmeyi kabul edemiyorum. Bana ne olur bir çıkar yol gösterin.