• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Yeni Evleneceklere İbret Olsun

Eş seçimi yaparken değerinizi bildirin. Önce kendinize değer verin sonra başkalarından değer görmeyi bekleyin

İbret olsun size yaşadıklarım.

Aşık oldum resmen peşinden ben koştum. Sevgiliyken cumartesi de çalıştığım için işten çıkıp görüşmek için ayağına giderdim. 2 saat otobüs yolcuğu yapardım. Kendisi bir kere bile bana gelmedi.

Evlendik, kendi istediği muhitte oturduk. Çünkü o muhitte okumuş, alışmış hem işine de yakınmış. Benim her sabah 5'te uyanıp akşam 8'de eve gelmem, günde 4 saat yolculuk çekmem umrunda bile olmadı. İstifa etmek istedim ona da izin vermedi.

Her gün işinin zorluğundan bahsetti durdu. İstifa et dedim, destek oldum cesaret edemedi. Bütün gün elinden telefon düşmedi ne sohbet ne muhabbet. Her gece koltukta uyuyakaldı yatağa bile gelmedi.

Para biriktirdim (ona rağmen) ev almaya kalktım, onun istediği muhite param yetmediği için biraz uzak yerlerden baktım evlere mecbur. Kendi istemediği için benimle emlakçıya bile gelmedi. Ne halin varsa gör dedi. Ya insan arkadaşı rica etse, dese ki gel beraber gidelim bakmaya, emlakçıyla yalnız bırakma beni dese bir erkek olarak kalkıp gelmez mi? Gerçi zamanında sevgiliyken gel işyerime bi görün rahatsız eden oluyo arada dediğimde "sen napacağını bilirsin" deyip gelmemişti. Ben zaten napacağımı biliyorum sana ihtiyacım olduğundan seni çağırmıyorum ki erkek olarak varlığı hissettir, arkamı yaslayabileceğim biri var diyebileyim diye çağırdım seni. Zaten babamdan babalık görmemişim hep kendi ayaklarımın üstünde durmuşum insan sırtını dayayabileceği birini istemesi suç mu? Maddi anlamda değil bu ben çalışır kimseye yük olmam çok şükür.

Bitti artık dayanamıyorum, ufak bebeğim var, ne yapacağımı netleştiremiyorum. Keşke buradan babalara ulaşabilsem, desem ki kız çocuklarınızı çok sevin. Sevin ki kendilerine ilk ilgi gösteren hödüklerin peşinden koşup gitmesinler.
En son paragrafa şaşırdım ne yalan söyleyeyim. Bu adam size zerre ilgi göstermemiş ki. Sizi hiç sevmemiş. Dişe dokunur bir çabası yok başından beri. Sizin için hiçbir rahatından feragat etmeyen adamdan ne ilgi gördünüz, affınıza sığınarak soruyorum?
 
Eş seçimi yaparken değerinizi bildirin. Önce kendinize değer verin sonra başkalarından değer görmeyi bekleyin

İbret olsun size yaşadıklarım.

Aşık oldum resmen peşinden ben koştum. Sevgiliyken cumartesi de çalıştığım için işten çıkıp görüşmek için ayağına giderdim. 2 saat otobüs yolcuğu yapardım. Kendisi bir kere bile bana gelmedi.

Evlendik, kendi istediği muhitte oturduk. Çünkü o muhitte okumuş, alışmış hem işine de yakınmış. Benim her sabah 5'te uyanıp akşam 8'de eve gelmem, günde 4 saat yolculuk çekmem umrunda bile olmadı. İstifa etmek istedim ona da izin vermedi.

Her gün işinin zorluğundan bahsetti durdu. İstifa et dedim, destek oldum cesaret edemedi. Bütün gün elinden telefon düşmedi ne sohbet ne muhabbet. Her gece koltukta uyuyakaldı yatağa bile gelmedi.

Para biriktirdim (ona rağmen) ev almaya kalktım, onun istediği muhite param yetmediği için biraz uzak yerlerden baktım evlere mecbur. Kendi istemediği için benimle emlakçıya bile gelmedi. Ne halin varsa gör dedi. Ya insan arkadaşı rica etse, dese ki gel beraber gidelim bakmaya, emlakçıyla yalnız bırakma beni dese bir erkek olarak kalkıp gelmez mi? Gerçi zamanında sevgiliyken gel işyerime bi görün rahatsız eden oluyo arada dediğimde "sen napacağını bilirsin" deyip gelmemişti. Ben zaten napacağımı biliyorum sana ihtiyacım olduğundan seni çağırmıyorum ki erkek olarak varlığı hissettir, arkamı yaslayabileceğim biri var diyebileyim diye çağırdım seni. Zaten babamdan babalık görmemişim hep kendi ayaklarımın üstünde durmuşum insan sırtını dayayabileceği birini istemesi suç mu? Maddi anlamda değil bu ben çalışır kimseye yük olmam çok şükür.

Bitti artık dayanamıyorum, ufak bebeğim var, ne yapacağımı netleştiremiyorum. Keşke buradan babalara ulaşabilsem, desem ki kız çocuklarınızı çok sevin. Sevin ki kendilerine ilk ilgi gösteren hödüklerin peşinden koşup gitmesinler.

kendin kaşınmışsın kimseye bahane bulma bence
 
Bazen amacina ulasmak icin karakterinden ödün vermek gerekiyor. Nefret ederim çıt kırıldım kadınlardan. Ayaklarının üstünde dur kimseye muhtaç olma diycem ama bunu yapanlar mızmız kadınlar kadar değer görmüyor bu da bi gerçek.

Bebeğim bütün duygularimi kaplıyor aşkmış sevdaymış insan bisey aramıyor aslinda. Boşanırsam da kızımı ve annemi alıp gezip tozmak en büyük hayalim.
Bütün ömrün boyunca böyle mi yaşamak istersin yoksa hayallerini gerçekleştirmek mi böyle düşün bence
 
Eş seçimi yaparken değerinizi bildirin. Önce kendinize değer verin sonra başkalarından değer görmeyi bekleyin

İbret olsun size yaşadıklarım.

Aşık oldum resmen peşinden ben koştum. Sevgiliyken cumartesi de çalıştığım için işten çıkıp görüşmek için ayağına giderdim. 2 saat otobüs yolcuğu yapardım. Kendisi bir kere bile bana gelmedi.

Evlendik, kendi istediği muhitte oturduk. Çünkü o muhitte okumuş, alışmış hem işine de yakınmış. Benim her sabah 5'te uyanıp akşam 8'de eve gelmem, günde 4 saat yolculuk çekmem umrunda bile olmadı. İstifa etmek istedim ona da izin vermedi.

Her gün işinin zorluğundan bahsetti durdu. İstifa et dedim, destek oldum cesaret edemedi. Bütün gün elinden telefon düşmedi ne sohbet ne muhabbet. Her gece koltukta uyuyakaldı yatağa bile gelmedi.

Para biriktirdim (ona rağmen) ev almaya kalktım, onun istediği muhite param yetmediği için biraz uzak yerlerden baktım evlere mecbur. Kendi istemediği için benimle emlakçıya bile gelmedi. Ne halin varsa gör dedi. Ya insan arkadaşı rica etse, dese ki gel beraber gidelim bakmaya, emlakçıyla yalnız bırakma beni dese bir erkek olarak kalkıp gelmez mi? Gerçi zamanında sevgiliyken gel işyerime bi görün rahatsız eden oluyo arada dediğimde "sen napacağını bilirsin" deyip gelmemişti. Ben zaten napacağımı biliyorum sana ihtiyacım olduğundan seni çağırmıyorum ki erkek olarak varlığı hissettir, arkamı yaslayabileceğim biri var diyebileyim diye çağırdım seni. Zaten babamdan babalık görmemişim hep kendi ayaklarımın üstünde durmuşum insan sırtını dayayabileceği birini istemesi suç mu? Maddi anlamda değil bu ben çalışır kimseye yük olmam çok şükür.

Bitti artık dayanamıyorum, ufak bebeğim var, ne yapacağımı netleştiremiyorum. Keşke buradan babalara ulaşabilsem, desem ki kız çocuklarınızı çok sevin. Sevin ki kendilerine ilk ilgi gösteren hödüklerin peşinden koşup gitmesinler.
Ama sana ilgi gostermemiski ama sen yinede bu hodugun peşinden gitmişsin :(:(:( bırak bu adamı. Ne güzel kendi ayaklarının üstünde duruyorsun.neden zorlastiriyorsun hayatını. Onsuz sende bebeginde eminim daha mutlu ve huzurlu olursunuz...
 
Buraya yazmanız çok iyi olmuş hep kadınlar fedakâr!Artık ""hayır ""demeyi becermeliler
 
Yok pek olmuyor pohpohlayan olsun yanlışım yüzüme vurulmasın ben övüleyim takdir edileyim zihniyetinde olanların işine eleştiri gelmiyor.

Zaten aklı selim insan eleştiriyi de övgüyü de alır kefesine koyar. Kendine ders çıkarır. Şu konuda bile ben ders alınacak tek cümle görmedim. Bu kadar hatayı bile bile ladesi benim küçük kardeşim bile yapmaz.

Ama ne yapıyorum bakıyorum bir uzaktan konu sahibi ders verip tavsiyeleriyle örnek olacağını düşünecek konumdaysa eleştiriye gerek yok diyor çekiliyorum.

Kk da bile bile ateşe atlayan ve sizin gibi eleştiri yorumlarına bu açıdan bakan kimseye yorum da yapasım gelmiyor.
ben elestiri yorumları icin yazmadım, sizin uslubunuz normal ama çok sert çıkan, suçlayan, tersleyenler var döver gibi. elestiri kabul edip etmemek benim kisiligimle alakalı bir sey sonucta.
benim demek istedigim baskaydı, kimse bdv ye beni pohpohlayın diye yazmaz. sadece derdine destek olmak yerine burada herkese boşan, salak mısın diye saldıran bir güruh var ya da yaptıkları yorumlarda öyle bir yazıyorlar ki bunu dusunecek kadar kafan calısmıyor mu der gibi. mesela bu konuda konu sahibi zaten yanlısın ve yolunda gitmeyen seylerin farkında. zaten mutsuz. bir de burada çocuk azarlar gibi yorum yapılmasını anlamsız buluyorum. çok yükleniyorlar. olan olmus biten bitmis, bazen insan buraya sadece icini dökmek icin bile yazıyor.. yemekteyiz programında bir yemege bebek maması gibi olmus, bunu benim 9 yasındaki cocugum yapıyor diye yorum yapmak ayrı; tuzunu biraz daha koysan kıvamını daha koyu yapsan daha iyi olurdu ama yine de eline saglık demek ayrı.
bazen insan iki cift guzel lafa hasret kalıyor, kimin nereden ümitlerinin cicek acacagını bilemeyiz. uslubumuza dikkat etmek zorundayız bence. hayat zaten hepimiz icin yeteri kadar zor.
 
Artık olan olmuş keşke deyip pişman olmak size hiçbir şey kazandırmayacak aksine daha çok üzecek. Bence şikayetçi olduğun tüm konuları tek tek konuş iyi bir iletişim kurun. Biraz seni anlamaya ve empati yapmaya çalışsın bunu başaramazsa o zaman ayrılmakla ilgili düşünceleri kafanda toparlarsın.
 
Al yazmalim filmindeki son sozu cok severim. " sevgi neydi? Sahi sevgi ne idi? Sevgi emekti."
Insan emek verdiginden vazgecemez. Bu adam hic emek vermemis ki kiymet bilsin.
 
Son düzenleme:
Esinizle konusun. Yureginizdekileri acin. Istenmeyen bir evlilik ise bu, bu evlilikte durmanin da bir anlami yok. Cocuk icin devam etmek cocuk acisindan daha yikici olur.
Bosanmis biri olarak sunu soyleyim: eski es ile ben bosandim, oglumla babasi degil. Onlar gorusuyorlar. Ve sunu da ilave ediyim. Cocuk kucukken bosanmak cocuk icin daha kolay. Yaşı buyudukce cocugun kabullenmesi daha zor olabiliyor. Sunu da soyleyim anne mutlu ise cocuk da mutlu oluyor. Cocuk icin mutsuz bir evliligi surdurmek cocuga daha buyuk eziyet.
 
" Kendimi vitrinlerde seyrederken, bir ask tuccarinin rafinda kalmis alelade bir cerceve oldugumu anlayamamisim. Ne zormus insanin sevildigini sanmasi. Tirnaklariyla kazidigi bir askta, tirnak kadar degerinin olmamasi."
Kıyısızlar
 
Bitti artık dayanamıyorum, ufak bebeğim var, ne yapacağımı netleştiremiyorum. Keşke buradan babalara ulaşabilsem, desem ki kız çocuklarınızı çok sevin. Sevin ki kendilerine ilk ilgi gösteren hödüklerin peşinden koşup gitmesinler.

Üzgünüm ama adam size ilgi göstermemiş, siz evliliğe odaklanıp kendiniz koşmuşsunuz peşinden.
Burada insanlara ibret olsun diye yazmak istemişsiniz ama siz kendiniz olayı çözememişsiniz ki henüz.
Kendinize soracağınız soru şu olmalı bence: Ben neden bana gram ilgi göstermeyen bir adamın ilgisini elde etmek için kendimi bu kadar paraladım?
Yanlış sorular sorup yanlış cevaplar verdiğiniz sürece bütün ilişkilerinizde aynı hayal kırıklığını yaşarsınız. Önce kendinize dürüst olun.
 
Eş seçimi yaparken değerinizi bildirin. Önce kendinize değer verin sonra başkalarından değer görmeyi bekleyin

İbret olsun size yaşadıklarım.

Aşık oldum resmen peşinden ben koştum. Sevgiliyken cumartesi de çalıştığım için işten çıkıp görüşmek için ayağına giderdim. 2 saat otobüs yolcuğu yapardım. Kendisi bir kere bile bana gelmedi.

Evlendik, kendi istediği muhitte oturduk. Çünkü o muhitte okumuş, alışmış hem işine de yakınmış. Benim her sabah 5'te uyanıp akşam 8'de eve gelmem, günde 4 saat yolculuk çekmem umrunda bile olmadı. İstifa etmek istedim ona da izin vermedi.

Her gün işinin zorluğundan bahsetti durdu. İstifa et dedim, destek oldum cesaret edemedi. Bütün gün elinden telefon düşmedi ne sohbet ne muhabbet. Her gece koltukta uyuyakaldı yatağa bile gelmedi.

Para biriktirdim (ona rağmen) ev almaya kalktım, onun istediği muhite param yetmediği için biraz uzak yerlerden baktım evlere mecbur. Kendi istemediği için benimle emlakçıya bile gelmedi. Ne halin varsa gör dedi. Ya insan arkadaşı rica etse, dese ki gel beraber gidelim bakmaya, emlakçıyla yalnız bırakma beni dese bir erkek olarak kalkıp gelmez mi? Gerçi zamanında sevgiliyken gel işyerime bi görün rahatsız eden oluyo arada dediğimde "sen napacağını bilirsin" deyip gelmemişti. Ben zaten napacağımı biliyorum sana ihtiyacım olduğundan seni çağırmıyorum ki erkek olarak varlığı hissettir, arkamı yaslayabileceğim biri var diyebileyim diye çağırdım seni. Zaten babamdan babalık görmemişim hep kendi ayaklarımın üstünde durmuşum insan sırtını dayayabileceği birini istemesi suç mu? Maddi anlamda değil bu ben çalışır kimseye yük olmam çok şükür.

Bitti artık dayanamıyorum, ufak bebeğim var, ne yapacağımı netleştiremiyorum. Keşke buradan babalara ulaşabilsem, desem ki kız çocuklarınızı çok sevin. Sevin ki kendilerine ilk ilgi gösteren hödüklerin peşinden koşup gitmesinler.

Kendi seçimlerinizi yaşamışsınız üzgünüm. Hani adam hep belliymiş ne olduğu. Babayla aileyle de alakası yok Allah bize irade gücü vermiş. Bence önce kendinizi suçlayın. Suçlayın ki hatanızı görün.
 
Bende şunu anlamıyorum yanlış anlamayın sizi kınamak için söylemiyorum ama bende hiç baba sevgisi görmedim babama karşı hep bi kin öfke vardır içimde ama ben hiçte ilk bana ilgi gösterene kendimi kaptırmadım tam tersine erkeklere karşı bir nefret vardı bende. Yani insan nefret ettiği birine yani babaya kin duyupta onun hem cinsine nasıl hemen kanar aklım almıyor daha temkinli olunması gerekmiyor mu ?
 
kusura bakma da böyle bir adamla evlenerek işin suyunu çıkarmışsın adamın zaten hiç umrunda olmamışsın
benim babam da baba bile demek istemiyorum kendisine nasılsın diye bile sormaz gene de hiçbir erkeğe bu kadar taviz vermedim
 
Eş seçimi yaparken değerinizi bildirin. Önce kendinize değer verin sonra başkalarından değer görmeyi bekleyin

İbret olsun size yaşadıklarım.

Aşık oldum resmen peşinden ben koştum. Sevgiliyken cumartesi de çalıştığım için işten çıkıp görüşmek için ayağına giderdim. 2 saat otobüs yolcuğu yapardım. Kendisi bir kere bile bana gelmedi.

Evlendik, kendi istediği muhitte oturduk. Çünkü o muhitte okumuş, alışmış hem işine de yakınmış. Benim her sabah 5'te uyanıp akşam 8'de eve gelmem, günde 4 saat yolculuk çekmem umrunda bile olmadı. İstifa etmek istedim ona da izin vermedi.

Her gün işinin zorluğundan bahsetti durdu. İstifa et dedim, destek oldum cesaret edemedi. Bütün gün elinden telefon düşmedi ne sohbet ne muhabbet. Her gece koltukta uyuyakaldı yatağa bile gelmedi.

Para biriktirdim (ona rağmen) ev almaya kalktım, onun istediği muhite param yetmediği için biraz uzak yerlerden baktım evlere mecbur. Kendi istemediği için benimle emlakçıya bile gelmedi. Ne halin varsa gör dedi. Ya insan arkadaşı rica etse, dese ki gel beraber gidelim bakmaya, emlakçıyla yalnız bırakma beni dese bir erkek olarak kalkıp gelmez mi? Gerçi zamanında sevgiliyken gel işyerime bi görün rahatsız eden oluyo arada dediğimde "sen napacağını bilirsin" deyip gelmemişti. Ben zaten napacağımı biliyorum sana ihtiyacım olduğundan seni çağırmıyorum ki erkek olarak varlığı hissettir, arkamı yaslayabileceğim biri var diyebileyim diye çağırdım seni. Zaten babamdan babalık görmemişim hep kendi ayaklarımın üstünde durmuşum insan sırtını dayayabileceği birini istemesi suç mu? Maddi anlamda değil bu ben çalışır kimseye yük olmam çok şükür.

Bitti artık dayanamıyorum, ufak bebeğim var, ne yapacağımı netleştiremiyorum. Keşke buradan babalara ulaşabilsem, desem ki kız çocuklarınızı çok sevin. Sevin ki kendilerine ilk ilgi gösteren hödüklerin peşinden koşup gitmesinler.
Balık baştan kokar.Adam zaten baştan değer vermiyormuş.Bile bile lades.Biraz aklınızı kullanın.Başlarını okudum bıraktım ama sonunda bebek olduğunu da gördüm.Valla bravo
 
Sizin ki ibretlik bı hikaye değil ki!!!
Sizin ki düpe düz bile bile gitmek yangının ortasına atlamak.

İbretlik hikayeler başka...
 
Eş seçimi yaparken değerinizi bildirin. Önce kendinize değer verin sonra başkalarından değer görmeyi bekleyin

İbret olsun size yaşadıklarım.

Aşık oldum resmen peşinden ben koştum. Sevgiliyken cumartesi de çalıştığım için işten çıkıp görüşmek için ayağına giderdim. 2 saat otobüs yolcuğu yapardım. Kendisi bir kere bile bana gelmedi.

Evlendik, kendi istediği muhitte oturduk. Çünkü o muhitte okumuş, alışmış hem işine de yakınmış. Benim her sabah 5'te uyanıp akşam 8'de eve gelmem, günde 4 saat yolculuk çekmem umrunda bile olmadı. İstifa etmek istedim ona da izin vermedi.

Her gün işinin zorluğundan bahsetti durdu. İstifa et dedim, destek oldum cesaret edemedi. Bütün gün elinden telefon düşmedi ne sohbet ne muhabbet. Her gece koltukta uyuyakaldı yatağa bile gelmedi.

Para biriktirdim (ona rağmen) ev almaya kalktım, onun istediği muhite param yetmediği için biraz uzak yerlerden baktım evlere mecbur. Kendi istemediği için benimle emlakçıya bile gelmedi. Ne halin varsa gör dedi. Ya insan arkadaşı rica etse, dese ki gel beraber gidelim bakmaya, emlakçıyla yalnız bırakma beni dese bir erkek olarak kalkıp gelmez mi? Gerçi zamanında sevgiliyken gel işyerime bi görün rahatsız eden oluyo arada dediğimde "sen napacağını bilirsin" deyip gelmemişti. Ben zaten napacağımı biliyorum sana ihtiyacım olduğundan seni çağırmıyorum ki erkek olarak varlığı hissettir, arkamı yaslayabileceğim biri var diyebileyim diye çağırdım seni. Zaten babamdan babalık görmemişim hep kendi ayaklarımın üstünde durmuşum insan sırtını dayayabileceği birini istemesi suç mu? Maddi anlamda değil bu ben çalışır kimseye yük olmam çok şükür.

Bitti artık dayanamıyorum, ufak bebeğim var, ne yapacağımı netleştiremiyorum. Keşke buradan babalara ulaşabilsem, desem ki kız çocuklarınızı çok sevin. Sevin ki kendilerine ilk ilgi gösteren hödüklerin peşinden koşup gitmesinler.
Sizi sevmediği çok açık. Keşke baştan girmeseydiniz ama olan olmuş. Başkalarına ibret olsun dediğiniz gibi..
 
Sanırım eşiniz mantık 💰 evliliği yapmış.. 4 saat yol çekicem işi bırakmamı istemeyecek bir de yakından da ev tutmayacak ayrıca onun rahatı için siz istersen işi bırak diyebilecek kadar eve bakabilecek durumdasınız demek ki. Benim merak ettiğim nokta bu kadar zorluklara kstlanmış bir kadın olarak size tak ettiren umudunuzu bitiren şey ne oldu?
 
Back