• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Yeni Evleneceklere İbret Olsun

Eş seçimi yaparken değerinizi bildirin. Önce kendinize değer verin sonra başkalarından değer görmeyi bekleyin

İbret olsun size yaşadıklarım.

Aşık oldum resmen peşinden ben koştum. Sevgiliyken cumartesi de çalıştığım için işten çıkıp görüşmek için ayağına giderdim. 2 saat otobüs yolcuğu yapardım. Kendisi bir kere bile bana gelmedi.

Evlendik, kendi istediği muhitte oturduk. Çünkü o muhitte okumuş, alışmış hem işine de yakınmış. Benim her sabah 5'te uyanıp akşam 8'de eve gelmem, günde 4 saat yolculuk çekmem umrunda bile olmadı. İstifa etmek istedim ona da izin vermedi.

Her gün işinin zorluğundan bahsetti durdu. İstifa et dedim, destek oldum cesaret edemedi. Bütün gün elinden telefon düşmedi ne sohbet ne muhabbet. Her gece koltukta uyuyakaldı yatağa bile gelmedi.

Para biriktirdim (ona rağmen) ev almaya kalktım, onun istediği muhite param yetmediği için biraz uzak yerlerden baktım evlere mecbur. Kendi istemediği için benimle emlakçıya bile gelmedi. Ne halin varsa gör dedi. Ya insan arkadaşı rica etse, dese ki gel beraber gidelim bakmaya, emlakçıyla yalnız bırakma beni dese bir erkek olarak kalkıp gelmez mi? Gerçi zamanında sevgiliyken gel işyerime bi görün rahatsız eden oluyo arada dediğimde "sen napacağını bilirsin" deyip gelmemişti. Ben zaten napacağımı biliyorum sana ihtiyacım olduğundan seni çağırmıyorum ki erkek olarak varlığı hissettir, arkamı yaslayabileceğim biri var diyebileyim diye çağırdım seni. Zaten babamdan babalık görmemişim hep kendi ayaklarımın üstünde durmuşum insan sırtını dayayabileceği birini istemesi suç mu? Maddi anlamda değil bu ben çalışır kimseye yük olmam çok şükür.

Bitti artık dayanamıyorum, ufak bebeğim var, ne yapacağımı netleştiremiyorum. Keşke buradan babalara ulaşabilsem, desem ki kız çocuklarınızı çok sevin. Sevin ki kendilerine ilk ilgi gösteren hödüklerin peşinden koşup gitmesinler.
Sizin ki size ilgi De göstermemiş her seyi siz yapıp üstelik yapısmıssınız adama. O da hiç kaybetme korkusu olmadan mantıken ilerlemiş gbi geldi bana
 
Kendinizi sevmez, kendinize değer vermezseniz, ilişkide sürekli veren taraf siz olursanız bir süre sonra dövünmeye ve karşı tarafı suçlamaya başlarsınız. Halbuki kimse sizi zorlamamıştır, kafanıza silah dayamamıştır. Evet baba sevgisi çok önemli, 33 yaşındayım babamla ilk kez bu sene telefonda konuşmaya başladım.. sizi anlıyorum ama hiç kimseden sevgi beklemeden kendinizi sevmeyi, kendinizi şımartmayı öğrenmeniz gerekiyor.. illa bir erkeğin sevgisi şart değil, biz ne kadar kendimizi seversek o kadar seviliriz bunu unutmayın. siz kendinize değer vermezseniz kimse vermez, herkes alışır sizin fedakarlığınıza hep daha fazlasını beklerler, siz itiraz edince de kötü olursunuz, yaptığınız onca şey unutulur... hiçbir şey için geç değil, kendi konforunuz için yapabileceğiniz her şeyi yapın. Biz de ev tuttuk, benim iş yerime 3 dk yürüme mesafesinde, eşim ise kırk dakika yürüyor her gün. Bunu ben dile getirmeden böyle oldu, çünkü konforuma çok düşkünüm, virüs dönemimde toplu taşıma kullanamam, eşime de bisiklet al dedim. sürekli baba sevgisi eksikliğini dillendirmeyin, insanlar bunu da kullanır. ben eşime hiç yansıtmam. babamla da minimum düzeyde görüşüyorum artık, hiç zamanında yaşadığım kırgınlıkları anlatmam eşime. hep güçlü dururum, kimseden şımartılmayı beklemem, kendimi şımartırım, canım kendim.. özünde kendimizden başka kimsemiz yok..
Kesinlikle "canım kendim" :) Alışmışız işte ben yaparım, ben taşırımlara. Kendi anne babanızı görüyorsunuz, annenizin babanıza olan tavizlerini görüyorsunuz, doğrusu bu zannediyorsunuz. Ama siz en doğrusunu yapıyorsunuz gerçekten.
 
Eş seçimi yaparken değerinizi bildirin. Önce kendinize değer verin sonra başkalarından değer görmeyi bekleyin

İbret olsun size yaşadıklarım.

Aşık oldum resmen peşinden ben koştum. Sevgiliyken cumartesi de çalıştığım için işten çıkıp görüşmek için ayağına giderdim. 2 saat otobüs yolcuğu yapardım. Kendisi bir kere bile bana gelmedi.

Evlendik, kendi istediği muhitte oturduk. Çünkü o muhitte okumuş, alışmış hem işine de yakınmış. Benim her sabah 5'te uyanıp akşam 8'de eve gelmem, günde 4 saat yolculuk çekmem umrunda bile olmadı. İstifa etmek istedim ona da izin vermedi.

Her gün işinin zorluğundan bahsetti durdu. İstifa et dedim, destek oldum cesaret edemedi. Bütün gün elinden telefon düşmedi ne sohbet ne muhabbet. Her gece koltukta uyuyakaldı yatağa bile gelmedi.

Para biriktirdim (ona rağmen) ev almaya kalktım, onun istediği muhite param yetmediği için biraz uzak yerlerden baktım evlere mecbur. Kendi istemediği için benimle emlakçıya bile gelmedi. Ne halin varsa gör dedi. Ya insan arkadaşı rica etse, dese ki gel beraber gidelim bakmaya, emlakçıyla yalnız bırakma beni dese bir erkek olarak kalkıp gelmez mi? Gerçi zamanında sevgiliyken gel işyerime bi görün rahatsız eden oluyo arada dediğimde "sen napacağını bilirsin" deyip gelmemişti. Ben zaten napacağımı biliyorum sana ihtiyacım olduğundan seni çağırmıyorum ki erkek olarak varlığı hissettir, arkamı yaslayabileceğim biri var diyebileyim diye çağırdım seni. Zaten babamdan babalık görmemişim hep kendi ayaklarımın üstünde durmuşum insan sırtını dayayabileceği birini istemesi suç mu? Maddi anlamda değil bu ben çalışır kimseye yük olmam çok şükür.

Bitti artık dayanamıyorum, ufak bebeğim var, ne yapacağımı netleştiremiyorum. Keşke buradan babalara ulaşabilsem, desem ki kız çocuklarınızı çok sevin. Sevin ki kendilerine ilk ilgi gösteren hödüklerin peşinden koşup gitmesinler.
Siz ilk ilgi gösterenin peşinden gitmemişsiniz ki, her şeyi kendiniz yapmışsınız hep siz koşmuşsunuz peşinden kaçınılmaz olan da olmuş. Babalar ve kız çocukları olayına katılıyorum ama ,
 
Son paragrafa ithafen yazıyorum eşiniz size ilgili göstermemis, göz boyamamis ki.
Başından itibaren onun peşinde olan sizmişsiniz zaten.
Evet ailelerimizden aldiklarimiz var ama tüm suçu onlara yüklemek de doğru değil.
Siz direkt aile diyorsanız eşinizden ayrılın ki bebeğiniz de yaşadığınız olumsuzluklara şahit olmasın.
 
Bence kötü deneyimler bize hayatı öğretiyor.
Pismanliklarinizi anlıyorum ama onlar sayesinde bugünkü farkindaliklarimiz oluştu.
Şükür ki güçlü bir kadınsınız kimseye ihtiyacınız yok.
Artık eskisi gibi verici olmayın bırakın inceldiği yerden kopsun. Bu evlilik sürecekse eğer emek vermesi gereken kisi artık esiniz olmalı.
 
Bir kitapta okudum Gülseren budayicioglunun kitabında kadın diyor ki siz kendinizi köle yapmışsıniz eşini de efendiniz tabiki adam öyle davranır ona hiç sert çıkmamışsiniz ki rolleri ona bu şekilde vermişsiniz sadece o gitmesin yalnız kalmayın diye bunu yapmışsınız. Belki sizde de öyledir kadın kendini değiştirince hooop adam da birde değişiyordu ve kadın artık boşanmaktan korkmuyordu
 
Kesinlikle "canım kendim" :) Alışmışız işte ben yaparım, ben taşırımlara. Kendi anne babanızı görüyorsunuz, annenizin babanıza olan tavizlerini görüyorsunuz, doğrusu bu zannediyorsunuz. Ama siz en doğrusunu yapıyorsunuz gerçekten.

Hayır hayır, değiştirin kendinizi ufaktan, hiçbir şey için geç değil.. atlamayın ben yaparım ben hallederim demeye.. daha yeni evlisiniz, şimdi değiştiniz değiştiniz, sonra çok zorlanırsınız, eşiniz de ne oluyor bu kadına der.. işinden şikayet ediyorsa istifa et demeyin,alıştırmayın lütfen. benim eşim de çok mızmızdır çok şikayet eder işinden hiç taviz vermem. özel sektör bebeğim, idare edelim, daha ev alacağız derim.. bazen kızarım işini yap evine gel sanane sistemdeki aksaklıklardan derim. annelerimiz gibi olmayalım zaten.. benim annem 15inde evlenmiş, senelerce babamın psikolojik şiddetini çekti, şimdi ben eşimle annemi bir araya getirmek bile istemiyorum sürekli eşimi haklı görüyor =) erkekçi kafalar işte.. 60 yaşına gelmiş hala kendini şımartmak nedir bilmez. hediye alırım hep "gerek yok" der.. doğrusu bu değil. evlada da kocaya da aşırı fedakarlığa gerek yok, kendimizden vazgeçecek fedakarlıktan bahsediyorum..
 
En başından belliymiş sizi sevmediği. Bunu hissettiginize eminim. Niye bile bile ateşe yürüdünüz? Ne yazık ki tek taraflı duygu hiçbir zaman idare etmeye yetmiyor. Etrafınızda sizi uyaran insanlar olsaydı keşke. Bende çok tehlikeli bulurum bana ilgi göstermeyen erkeğe ilgi göstermeye. Bunu fark ettikleri an güzel oynuyorlar
 
Olmamis insanlari zorla inatla oldurma sendromu

Bunu burada her defasinda soyluyoruz.
İki hisle olur, degisir, ben adam ederim
Evlenince duzelir diye girismeyin bazi seylere bosanmak evlenmekten daha agir bir surec diye.

Bazi insanlar yasamadan anlamiyor yapi olarak oyleler,sizdede oyle olmus maalesef keske bebek icin bekleseydiniz.

Uzmanindan yardim alin birde oda olmazsa ayriligi o zaman dusunursunuz.
Hakkinizda hayirlisi
 
Babadan ılgı gormwmek gercekten ınsanı bu kadar körmü edıyor. Bı cok ınsan vardır emınım ama herkes aynı degıldır. Bence bu karakter meselesı cunku sız o adamdan sevgıde gormwmıssınız ılgıde bun yuzden ılk ılgıye kostum denılmez. Bazı ınsanlar anac mı dıyım ne dıyım bılemedım ben herkese her fedakarlıgı yapıyım ama karsı taraf sadce benı sevsın modunda bundan kaybedıyorlar. Once kendını sev gurur cok onemlı gururu olan bı ınsan bunları sıneye cekmez. Sıze gurursuSunuz demıyorum sadece sevdıgınız altında ezmıssınız onu hıc on plana cıkmamıs. Ama olan olmus hayatınıza bakın bızım kızlara akıl vermeye de gerek yok cunku asla dınlemıyorlar tecrubelerı, basına gelıp acısını cekınce akıllanıyorlar bıde akıl verene tepkı gosterıyorlar onun ıcın gerek yok. Aılenız vardır umarım arkanızda yoksa ucuz bakan bı bakıcı bulup ıdare edebılırsınız. Esyalı 1 odalı bır ev tutup. Insallah mutlu olursunuz
 
Valla tertemiz aydinlanmissiniz. Zararin neresinden dönsen kardir. Sizin adiniza sevindim. Bu farkindalikla artik yanlis yapmazsiniz.
 
Öncelikle sakin davranmaya çalışın.Kendinizi dolduruşa getirmeyin.Adamın yapısı bu ağır mod da biri.Salınmayı, hareket etmeyi yahut yer muhit, iş değiştirecek kadar değişikliklere açık yapıda biri değil.Sizde mıknatıs gibi bu yapıda insanı çekmişsiniz.

Etrafından soyut ve izole yaşayan birini tercih etmişsiniz.



Sevdiğinize göre onda sizi çeken bir şey olmuş, olmuş ki çaba harcamışsınız, emek sarfetmişsiniz.



Bebeğiniz var boşanın diyemem.Eşinizi değiştiremezsiniz yapısı bu farklı mizaçlardasınız.Aslında çok büyük beklentileriniz yok.Sadece yanınızda olduğunuzu hissettirsin istiyorsunuz.Çocukluğunuzdan beri duygusal boşluğunuz var ve bunu kapatamıyorsunuz.Eşinizde bu boşluğu kapatabilecek düzeyde biri değil.Ya bu boşluğu çocuğunuzla kapatacaksınız.Ya da inceldiği yerden kopsun diyeksiniz ve gemileri yakmayı göze alacaksınız.Çok fedakar yapıda biri olduğunuz için ikinci ihtimal hep aklınızın derinliklerinde kalıp sizin kafa karışıklığınıza sebebiyet verecek.Biraz beklemeye alın.

Çocuğunu çok küçük azıcık büyüsün o size şifa olacaktır.
 
Yeni evleneceklerden ziyade bir başkası için kendinden tamamen ödün verenlere örnek olabilir. Zaten tek tarafın bu kadar ödün verdiği bir ilişkide ne kadar fedakarlık yaparsa yapsın buna bir değer verilmez. Yapması gereken bir zorunluluk olarak görülür. Sizde de öyle olmuş. Bu durumun baba sevgisiyle de alakalı olduğunu düşünmüyorum. Sevgiyi gösterme şeklini yanlış öğrenmekle alakalı olabilir. "Bak seni o kadar çok seviyorum ki sırf sen sevdiğin muhitte otur diye 4 saat yol çekmeyi göze alıyorum". "Sacini süpürge eden anneler" dediğimiz bir anneyle büyüdüyseniz bunun doğru olduğunu öğrenmiş olmanız muhtemel ama tabi birçok etken olabilir fazla fedakarlığı sevgi sanmanızda.
 
Yani evet yeni evlenecekkere ders olsun. Kimse için fazla fedakarlık yapmayacaksın..Flört aşamasında da sana mecbur değilim uyusmazsak ayriliriz fikrini karşı tarafa vereceksin hissettireceksin.
Bizim kızlarımız erkek kıtlığı var gibi bırakmıyorlar erkekleri. Peşinden koşuyorlar.
Erkek de şımarıyor nasıl olsa ne yapsam ayrılmayacak benden diye düşünüyor. Evlenince daha da hadsizlesiyor.
Alttan almıyor kadını eziyor. Böyle evlilikler çok.
Neyse siz farkına varmışsıniz bazı şeylerin. Hayırlısi olsun sizin için.
 
Siz zaten evliliği i ve sevgililiği tek başınıza yaşamışsınız. Bunun ibret olacak bir yanı yok ki. Azıcık aklı olan bir insan bu ilişkinin yürümeyeceğini görürmüş ama gözünüze perde inmiş sanırım. Çocuk kısmına girmeyeceğim olan olmuş ona yapacak bir şey yok. Çocuğunuzu bu ortamda büyütürseniz kadınların tüm tavizleri veren taraf olması gerektiğini ve erkeklerin de kadınlara bir lütuf olduğunu düşünerek büyüme riski çok yüksek benim gözümde. Eşiniz size hiç ilgi göstermediği halde siz konuyu babanızın sevgisizliğine bağlamışsınız. Sizin çocuğunuz ne halde olur bir düşünün yani.
 
Eş seçimi yaparken değerinizi bildirin. Önce kendinize değer verin sonra başkalarından değer görmeyi bekleyin

İbret olsun size yaşadıklarım.

Aşık oldum resmen peşinden ben koştum. Sevgiliyken cumartesi de çalıştığım için işten çıkıp görüşmek için ayağına giderdim. 2 saat otobüs yolcuğu yapardım. Kendisi bir kere bile bana gelmedi.

Evlendik, kendi istediği muhitte oturduk. Çünkü o muhitte okumuş, alışmış hem işine de yakınmış. Benim her sabah 5'te uyanıp akşam 8'de eve gelmem, günde 4 saat yolculuk çekmem umrunda bile olmadı. İstifa etmek istedim ona da izin vermedi.

Her gün işinin zorluğundan bahsetti durdu. İstifa et dedim, destek oldum cesaret edemedi. Bütün gün elinden telefon düşmedi ne sohbet ne muhabbet. Her gece koltukta uyuyakaldı yatağa bile gelmedi.

Para biriktirdim (ona rağmen) ev almaya kalktım, onun istediği muhite param yetmediği için biraz uzak yerlerden baktım evlere mecbur. Kendi istemediği için benimle emlakçıya bile gelmedi. Ne halin varsa gör dedi. Ya insan arkadaşı rica etse, dese ki gel beraber gidelim bakmaya, emlakçıyla yalnız bırakma beni dese bir erkek olarak kalkıp gelmez mi? Gerçi zamanında sevgiliyken gel işyerime bi görün rahatsız eden oluyo arada dediğimde "sen napacağını bilirsin" deyip gelmemişti. Ben zaten napacağımı biliyorum sana ihtiyacım olduğundan seni çağırmıyorum ki erkek olarak varlığı hissettir, arkamı yaslayabileceğim biri var diyebileyim diye çağırdım seni. Zaten babamdan babalık görmemişim hep kendi ayaklarımın üstünde durmuşum insan sırtını dayayabileceği birini istemesi suç mu? Maddi anlamda değil bu ben çalışır kimseye yük olmam çok şükür.

Bitti artık dayanamıyorum, ufak bebeğim var, ne yapacağımı netleştiremiyorum. Keşke buradan babalara ulaşabilsem, desem ki kız çocuklarınızı çok sevin. Sevin ki kendilerine ilk ilgi gösteren hödüklerin peşinden koşup gitmesinler.

Kapanis cok guzel olmus.
Kendine ilgi gosteren ilk hoduge kapilip gitmek ne yazik ki cok fena sonuclara sebep oluyor burda cok okuduk.

Ama siz ilk gunden itibaren tek gram ilgi görmemissiniz. Siz neye kapilip gittiniz bilmiyorum.

Bir kere yaniniza gelmemis adam, bu adamdan bu kadar koca olur. Ben adami degil yüzde yüz sizi hatali buldum. Cunku adam ne mal oldugunu en bastan belli etmis. Saklamamis, kartlari acik oynamis.
 
Siz zaten evliliği i ve sevgililiği tek başınıza yaşamışsınız. Bunun ibret olacak bir yanı yok ki. Azıcık aklı olan bir insan bu ilişkinin yürümeyeceğini görürmüş ama gözünüze perde inmiş sanırım. Çocuk kısmına girmeyeceğim olan olmuş ona yapacak bir şey yok. Çocuğunuzu bu ortamda büyütürseniz kadınların tüm tavizleri veren taraf olması gerektiğini ve erkeklerin de kadınlara bir lütuf olduğunu düşünerek büyüme riski çok yüksek benim gözümde. Eşiniz size hiç ilgi göstermediği halde siz konuyu babanızın sevgisizliğine bağlamışsınız. Sizin çocuğunuz ne halde olur bir düşünün yani.
Arafta kalmamın tek sebebi çocuğum zaten. Onun böyle bir ortamda büyümesini, bizi örnek almasını asla istemem. Yoksa bana olan olmuş. Eşim yok gibi davranabilirim evde onu görmezden gelebilirim sorun değil.
 
Back