Çocuğunuz için babanın anneyi zerre umursamadığı bir ev ortamı daha mı sağlıklıdır bunu düşünmek lazım. Düşünsenize tüm normal evlilikler böyle sanarak gelecekte bir yuva kuracak çocuğunuz. Kız çocuğuysa kendini hiç önemsemeyen biriyle evlenecek belki, erkekse karısını önemsemeyecek normali öyle sandığı için. Her türlü ilerdeki yaşamında sorunlar yaşayacak ilişkiler anlamında.Arafta kalmamın tek sebebi çocuğum zaten. Onun böyle bir ortamda büyümesini, bizi örnek almasını asla istemem. Yoksa bana olan olmuş. Eşim yok gibi davranabilirim evde onu görmezden gelebilirim sorun değil.
Aynen ama insan ama ne biliyim anlattığına göre adam sevgiliyken de istemediğini belli etmiş, neden ısrarla evlenmek istedi ki, evlenince değişir düşüncesi bir çoğumuz mahvettiKilit nokta 'aılesı begenınce'
Iste adamı es gecıp ailesi istiyor mecbur ilgilenecek diye dusundu ama olmadı malesefAynen ama insan ama ne biliyim anlattığına göre adam sevgiliyken de istemediğini belli etmiş, neden ısrarla evlenmek istedi ki, evlenince değişir düşüncesi bir çoğumuz mahvetti
Ben de sırf o istiyor diye, kpss de türkiye 10.su olmuşken, ailemden 1500 km uzak küçük bir ilçeye tayin istedim. O uygun gördü bekar evine gelin gittim, ev eşyası vs istemedim. Değer görmedim ödün verdikçe. Boşandık. Yalnız değilsin yani.Eş seçimi yaparken değerinizi bildirin. Önce kendinize değer verin sonra başkalarından değer görmeyi bekleyin
İbret olsun size yaşadıklarım.
Aşık oldum resmen peşinden ben koştum. Sevgiliyken cumartesi de çalıştığım için işten çıkıp görüşmek için ayağına giderdim. 2 saat otobüs yolcuğu yapardım. Kendisi bir kere bile bana gelmedi.
Evlendik, kendi istediği muhitte oturduk. Çünkü o muhitte okumuş, alışmış hem işine de yakınmış. Benim her sabah 5'te uyanıp akşam 8'de eve gelmem, günde 4 saat yolculuk çekmem umrunda bile olmadı. İstifa etmek istedim ona da izin vermedi.
Her gün işinin zorluğundan bahsetti durdu. İstifa et dedim, destek oldum cesaret edemedi. Bütün gün elinden telefon düşmedi ne sohbet ne muhabbet. Her gece koltukta uyuyakaldı yatağa bile gelmedi.
Para biriktirdim (ona rağmen) ev almaya kalktım, onun istediği muhite param yetmediği için biraz uzak yerlerden baktım evlere mecbur. Kendi istemediği için benimle emlakçıya bile gelmedi. Ne halin varsa gör dedi. Ya insan arkadaşı rica etse, dese ki gel beraber gidelim bakmaya, emlakçıyla yalnız bırakma beni dese bir erkek olarak kalkıp gelmez mi? Gerçi zamanında sevgiliyken gel işyerime bi görün rahatsız eden oluyo arada dediğimde "sen napacağını bilirsin" deyip gelmemişti. Ben zaten napacağımı biliyorum sana ihtiyacım olduğundan seni çağırmıyorum ki erkek olarak varlığı hissettir, arkamı yaslayabileceğim biri var diyebileyim diye çağırdım seni. Zaten babamdan babalık görmemişim hep kendi ayaklarımın üstünde durmuşum insan sırtını dayayabileceği birini istemesi suç mu? Maddi anlamda değil bu ben çalışır kimseye yük olmam çok şükür.
Bitti artık dayanamıyorum, ufak bebeğim var, ne yapacağımı netleştiremiyorum. Keşke buradan babalara ulaşabilsem, desem ki kız çocuklarınızı çok sevin. Sevin ki kendilerine ilk ilgi gösteren hödüklerin peşinden koşup gitmesinler.
Çünkü o yeryüzündeki tek erkekNeden peki? Hiç ilgi göstermeyen, değer vermeyen birine neden bu kadar müsemma, tolerans gösterdiniz? Farkında olmamanıza imkan yok, en başından beri sizde farkındaydınız bence, nedenini anlayamadım? Sevgisiyle, ilgisiyle başınızı döndürdü, görmediğiniz sıcaklığı, şefkati gördünüz desem, o da hiç olmamış ki?
Valla duygularıma tercüman oldunuz.Karşısinda cok güclu kadın gören erkekler kendilerini tamamen geri cekiyorlar genelde.
Bu guclu kadin formati ilk zamanlar işlerine geliyor, bazi seyler icin kendiler yorulmuyorlar, kadin hersey icin cabaliyor ve hallediyor, kolay geliyor bu kadinla olmak.
Sonra sonra iliskide kendilerini işlevsiz hissedip, zaten o kadina yatecek kadar güçlü olamayacklarini farkettikleri icin "banane ne yaparsan yap" moduna mecburen giriyorlar.
"ben sana yetemiyorum o yuzden boyle oluyor " diyemiyorlar, "umurumda degilsin" e getirip kendi karizmalarini kurtarmaya calisiyorlar.
Sizin durum buna benziyor.
Ayrica erkeklerde "kadinin hayatinda bir rolum olmali, onun yapamadigi seyleri yapabilmeliyim" icgudusu var.
Bu güdu beslenmeyince erkek ne yapacagini bilemez halde tamamen saçmaliyor.
Emin ol karsisina "ay ben yarm saatlik yola gidemem kii" diyen çitkirildim bir kadin ciksa , hemen koruma kollama işe yarama kadının hayatinda bir rol alma sansi yakalayan erkek, gerekli fedakarligi kendisi yapar ve daha bi " erkek" hisseder, ve bunu seve seve yapar.
Bu durum iyi mdir kotu mudur, gercekten olmasi gereken midir hic karar veremiyorum.
Eski eşim iliskimizin baslarinda "herseyi de biliyorsun, cok da beceriklisin, sen herseyi halledersin, her konuda sana guvenirim asla aklim sende kalmaz vs vs. die hayran hayran konusurken, gün oldu devran döndü "bana kendimi yetersiz hissetiriyorsun,erkeğin dediği olur, kadinin her konuda fikri olmaz, bi kere de sorgulamadan inan, benm dedigimi yap, sen cok biliyosun, bak bilmem kimin eşi yaninda esi olmadan şunu bunu yapmiyo vs vs " die krizlere girmeler geldi.
Bazen amacina ulasmak icin karakterinden ödün vermek gerekiyor. Nefret ederim çıt kırıldım kadınlardan. Ayaklarının üstünde dur kimseye muhtaç olma diycem ama bunu yapanlar mızmız kadınlar kadar değer görmüyor bu da bi gerçek.Karşısinda cok güclu kadın gören erkekler kendilerini tamamen geri cekiyorlar genelde.
Bu guclu kadin formati ilk zamanlar işlerine geliyor, bazi seyler icin kendiler yorulmuyorlar, kadin hersey icin cabaliyor ve hallediyor, kolay geliyor bu kadinla olmak.
Sonra sonra iliskide kendilerini işlevsiz hissedip, zaten o kadina yatecek kadar güçlü olamayacklarini farkettikleri icin "banane ne yaparsan yap" moduna mecburen giriyorlar.
"ben sana yetemiyorum o yuzden boyle oluyor " diyemiyorlar, "umurumda degilsin" e getirip kendi karizmalarini kurtarmaya calisiyorlar.
Sizin durum buna benziyor.
Ayrica erkeklerde "kadinin hayatinda bir rolum olmali, onun yapamadigi seyleri yapabilmeliyim" icgudusu var.
Bu güdu beslenmeyince erkek ne yapacagini bilemez halde tamamen saçmaliyor.
Emin ol karsisina "ay ben yarm saatlik yola gidemem kii" diyen çitkirildim bir kadin ciksa , hemen koruma kollama işe yarama kadının hayatinda bir rol alma sansi yakalayan erkek, gerekli fedakarligi kendisi yapar ve daha bi " erkek" hisseder, ve bunu seve seve yapar.
Bu durum iyi mdir kotu mudur, gercekten olmasi gereken midir hic karar veremiyorum.
Eski eşim iliskimizin baslarinda "herseyi de biliyorsun, cok da beceriklisin, sen herseyi halledersin, her konuda sana guvenirim asla aklim sende kalmaz vs vs. die hayran hayran konusurken, gün oldu devran döndü "bana kendimi yetersiz hissetiriyorsun,erkeğin dediği olur, kadinin her konuda fikri olmaz, bi kere de sorgulamadan inan, benm dedigimi yap, sen cok biliyosun, bak bilmem kimin eşi yaninda esi olmadan şunu bunu yapmiyo vs vs " die krizlere girmeler geldi.
"Ben kendime bağlayamadım, belki çocuk bağlar" dedi ama işe yaramadı muhtemelen.Mükemmel bir evliliğe çocuk olmazsa olmazdi.
Yaşadıklarıniz kendi tercihleriniz ama çocuğunuza yazık olmuş.
ayyy aynı ilişkiyi ben yaşadım, ben giderdim ayağına her istediğini yapardım.. 2 ay sonunda ayrıldı benden, evlenmedi bile, bi güzel gönlünü eğlendirdi bıraktı sonra.. evet bu bana ders oldu.. artık asla kimseye öyle davranmam.. hatta kmseyi hayatıma almayı düşünmüyorum.. bu erkeklerin şerefs..leri yetti artık..Eş seçimi yaparken değerinizi bildirin. Önce kendinize değer verin sonra başkalarından değer görmeyi bekleyin
İbret olsun size yaşadıklarım.
Aşık oldum resmen peşinden ben koştum. Sevgiliyken cumartesi de çalıştığım için işten çıkıp görüşmek için ayağına giderdim. 2 saat otobüs yolcuğu yapardım. Kendisi bir kere bile bana gelmedi.
Evlendik, kendi istediği muhitte oturduk. Çünkü o muhitte okumuş, alışmış hem işine de yakınmış. Benim her sabah 5'te uyanıp akşam 8'de eve gelmem, günde 4 saat yolculuk çekmem umrunda bile olmadı. İstifa etmek istedim ona da izin vermedi.
Her gün işinin zorluğundan bahsetti durdu. İstifa et dedim, destek oldum cesaret edemedi. Bütün gün elinden telefon düşmedi ne sohbet ne muhabbet. Her gece koltukta uyuyakaldı yatağa bile gelmedi.
Para biriktirdim (ona rağmen) ev almaya kalktım, onun istediği muhite param yetmediği için biraz uzak yerlerden baktım evlere mecbur. Kendi istemediği için benimle emlakçıya bile gelmedi. Ne halin varsa gör dedi. Ya insan arkadaşı rica etse, dese ki gel beraber gidelim bakmaya, emlakçıyla yalnız bırakma beni dese bir erkek olarak kalkıp gelmez mi? Gerçi zamanında sevgiliyken gel işyerime bi görün rahatsız eden oluyo arada dediğimde "sen napacağını bilirsin" deyip gelmemişti. Ben zaten napacağımı biliyorum sana ihtiyacım olduğundan seni çağırmıyorum ki erkek olarak varlığı hissettir, arkamı yaslayabileceğim biri var diyebileyim diye çağırdım seni. Zaten babamdan babalık görmemişim hep kendi ayaklarımın üstünde durmuşum insan sırtını dayayabileceği birini istemesi suç mu? Maddi anlamda değil bu ben çalışır kimseye yük olmam çok şükür.
Bitti artık dayanamıyorum, ufak bebeğim var, ne yapacağımı netleştiremiyorum. Keşke buradan babalara ulaşabilsem, desem ki kız çocuklarınızı çok sevin. Sevin ki kendilerine ilk ilgi gösteren hödüklerin peşinden koşup gitmesinler.
Böyle bir adama bu kadar tolerans fazla değil mi ya. Yazık olmuş geçen zamanınıza. Bile bile de değmeyecek insana bu kadar fedakarlık yapılmaz be.Eş seçimi yaparken değerinizi bildirin. Önce kendinize değer verin sonra başkalarından değer görmeyi bekleyin
İbret olsun size yaşadıklarım.
Aşık oldum resmen peşinden ben koştum. Sevgiliyken cumartesi de çalıştığım için işten çıkıp görüşmek için ayağına giderdim. 2 saat otobüs yolcuğu yapardım. Kendisi bir kere bile bana gelmedi.
Evlendik, kendi istediği muhitte oturduk. Çünkü o muhitte okumuş, alışmış hem işine de yakınmış. Benim her sabah 5'te uyanıp akşam 8'de eve gelmem, günde 4 saat yolculuk çekmem umrunda bile olmadı. İstifa etmek istedim ona da izin vermedi.
Her gün işinin zorluğundan bahsetti durdu. İstifa et dedim, destek oldum cesaret edemedi. Bütün gün elinden telefon düşmedi ne sohbet ne muhabbet. Her gece koltukta uyuyakaldı yatağa bile gelmedi.
Para biriktirdim (ona rağmen) ev almaya kalktım, onun istediği muhite param yetmediği için biraz uzak yerlerden baktım evlere mecbur. Kendi istemediği için benimle emlakçıya bile gelmedi. Ne halin varsa gör dedi. Ya insan arkadaşı rica etse, dese ki gel beraber gidelim bakmaya, emlakçıyla yalnız bırakma beni dese bir erkek olarak kalkıp gelmez mi? Gerçi zamanında sevgiliyken gel işyerime bi görün rahatsız eden oluyo arada dediğimde "sen napacağını bilirsin" deyip gelmemişti. Ben zaten napacağımı biliyorum sana ihtiyacım olduğundan seni çağırmıyorum ki erkek olarak varlığı hissettir, arkamı yaslayabileceğim biri var diyebileyim diye çağırdım seni. Zaten babamdan babalık görmemişim hep kendi ayaklarımın üstünde durmuşum insan sırtını dayayabileceği birini istemesi suç mu? Maddi anlamda değil bu ben çalışır kimseye yük olmam çok şükür.
Bitti artık dayanamıyorum, ufak bebeğim var, ne yapacağımı netleştiremiyorum. Keşke buradan babalara ulaşabilsem, desem ki kız çocuklarınızı çok sevin. Sevin ki kendilerine ilk ilgi gösteren hödüklerin peşinden koşup gitmesinler.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?