- 25 Mayıs 2014
- 631
- 238
belkide en zor yazdığım açtığım konu bu. eşimin ailesiyle sorunlarım malum. ( beni istemıyorlar, sürekli sıkıntı eşim engelli ne yapacağını bilmez haldeyim)
nereden başlayayım bilemedim . eşimin ailesiyle en son 10 gün önce sıkıntı yaşadım. suçsuz yere fırça atıldı ve eşim bir iki itiraz dışında sustu. aynı gün oğullarını alıp götürüyorlardı. sebebi eşimi 3 gece hastaneye taşıdım uykusuz kaldım hastanedeyken beni aramışlar duymamışım.gelip evime neler saydılar.
aynı gece eşime git ailenin yanına bitsin dedim. sabaha kadar ağladım. derken sabah acı bit telefon sesi. ailenin diğer gelinleri ( eşimin dayısının hanımı ) kendini balkondan aşağıya atmış. 28 yaşında kızının gözü ününde can vermiş.kızı her şeyi görmüş evde yalnızmış üstelik.
neden mi? aile en baştan beri istememiş. başı açık serbest yaşıyor gebersin ölsün diyorlardı. eşinin mali durumu iyiydi iflas ettiler. sürekli kavga gürültü. ayrılmayı en az 10 kez denemişler ama olmadı. varlıkla parayla avundu. gezdi tozdu kendini rahatlatmak adına. ama olmadı işte. ailenin çenesi durmadı. her gelen yargıladı. sonuç ortada . 17 yaşında evlenmiş. ailenin istememesine rağmen. eşi gerçekten severdi karısını bir dediğini iki etmez korurdu. o düzelsin mutlu olsun diye işi gücü bıraktı bir anda tepetaklak oldular. çabaladık düzeltmek için ama olmadı işte. hayat dolu dizginsiz yaşardı. hep bilirdim o yüzün ardında ki hüznü. en son benim düğünümde doya doya güldü.
küçük kızı var üstelik daha ilkokulda.kız anneyı hayata bağlamak için savaştı o da olmadı. kızını rüyalarımda bana emanet ediyor. emanetine gözüm gibi bakıyorum ömrüm yettikce de bakacağım ama böyle mi olmalıydı?
insanlar neden bu kadar belirleyici hayatımızda? iyice kafa kalmadı bende. uyku desenız yok hep rüyalarımla kucağıma kundakta bir bebek bırakıyor. kundaksa kan içinde.
eşimle aramızı düşünecek halim bile kalmadı. benim sonumda mı böyle olacak aklımı yitiriyorum kızlar yardım edin . ne yapacağım ben . dimdik durdum kızı için ama daha nasıl dayanılır buna.
nereden başlayayım bilemedim . eşimin ailesiyle en son 10 gün önce sıkıntı yaşadım. suçsuz yere fırça atıldı ve eşim bir iki itiraz dışında sustu. aynı gün oğullarını alıp götürüyorlardı. sebebi eşimi 3 gece hastaneye taşıdım uykusuz kaldım hastanedeyken beni aramışlar duymamışım.gelip evime neler saydılar.
aynı gece eşime git ailenin yanına bitsin dedim. sabaha kadar ağladım. derken sabah acı bit telefon sesi. ailenin diğer gelinleri ( eşimin dayısının hanımı ) kendini balkondan aşağıya atmış. 28 yaşında kızının gözü ününde can vermiş.kızı her şeyi görmüş evde yalnızmış üstelik.
neden mi? aile en baştan beri istememiş. başı açık serbest yaşıyor gebersin ölsün diyorlardı. eşinin mali durumu iyiydi iflas ettiler. sürekli kavga gürültü. ayrılmayı en az 10 kez denemişler ama olmadı. varlıkla parayla avundu. gezdi tozdu kendini rahatlatmak adına. ama olmadı işte. ailenin çenesi durmadı. her gelen yargıladı. sonuç ortada . 17 yaşında evlenmiş. ailenin istememesine rağmen. eşi gerçekten severdi karısını bir dediğini iki etmez korurdu. o düzelsin mutlu olsun diye işi gücü bıraktı bir anda tepetaklak oldular. çabaladık düzeltmek için ama olmadı işte. hayat dolu dizginsiz yaşardı. hep bilirdim o yüzün ardında ki hüznü. en son benim düğünümde doya doya güldü.
küçük kızı var üstelik daha ilkokulda.kız anneyı hayata bağlamak için savaştı o da olmadı. kızını rüyalarımda bana emanet ediyor. emanetine gözüm gibi bakıyorum ömrüm yettikce de bakacağım ama böyle mi olmalıydı?
insanlar neden bu kadar belirleyici hayatımızda? iyice kafa kalmadı bende. uyku desenız yok hep rüyalarımla kucağıma kundakta bir bebek bırakıyor. kundaksa kan içinde.
eşimle aramızı düşünecek halim bile kalmadı. benim sonumda mı böyle olacak aklımı yitiriyorum kızlar yardım edin . ne yapacağım ben . dimdik durdum kızı için ama daha nasıl dayanılır buna.