Yemeyen çocuk, sabrının sınırlarında ben

İnanki tamamen alışkanlık
Bilerek yada bilmeyerek çocuklarımıza yemeği yada yemekle bizi yönetmeyi öğretiyoruz
Benim annem bana öyle öğretmiş o zaman,cok garip yeme alışkanlığım var. Mesela tavugu bazen severim bazen sevmem,eti severim parca ama kiymayi sevmem. Kebabı severim ama..kiymayi sevmiyorsam kebabi nasıl yiyorum ama.Garip. Ne uykumu ne yemegimi cozebilmis degilim. Bir de annem elinde tabakla dolaşırmış ve ben daha bebekken mamayi suratina püskürtürmusum mamanin tadi kotu degildir herhalde bebeklern hepsi yiyor :KK43: Acaba benim cocugum nasil olcak. :)
 
Yemek yapmayı çok sever.
Hatta biraz önce hadi kek yapalım dedi.
Ben de ama yemeğini yemediğin için yapamıyoruz maalesef dedim.
Babama yapalım o zaman dedi :)
Genelde yemek hazırlamaya, sofra kurmaya dahil oluyor zaten. Hatta yemeği bittiginde kendi tabağını bardağını falan kendi götürür tezgaha bırakır :)

Şimdi kek yapsam yer mesela. Hatta makarna, pilav yada yayla çorbası da yer. Ama 1 haftadır olandan farklı bir şeyde diretmesinden gına geldi. İstediğini yapınca yese yine neyse diyecegim...



Evet farkında. Hatta adını da badem koydu :)
(Burada baktığımız sokak kedimizin adı)

Bunu bende düşündüm. Çünkü hep böyle degil. Dönem dönem oluyor.
Acaba o dönemlerde ne değişti diye her seferinde sorguladık. Ama bizim gördüğümüz bir şey Yok.

Çocuk ergen psikoloğu bir arkadasım var, durum bu, ihtiyaç varsa birine yönlendirsen diye ona sordum daha önce, olağan karşıladı. Kendini ispat etmeye çalışıyor, dediğini yaptırmaya, inat dönemleri olur çocukta dedi, gerek görmedi.

Bir de kendini anlatan bir çocuk. Özellikle babası ile diyaloğu çok iyi. Mesela bazen etkilendiği bir şey yaşadığında, babasına anlatır,
Bugün parkta çocuk benimle arabasını paylaşmadı ve ben çok üzüldüm.
Şöyle bir arabası vardı. Ben de oynamak isterdim gibi...
Yada
Bugün kardeşimle oynarken ona yanlışlıkla(!) vurdum, annemi biraz üzdüm galiba. Bir daha yapmasam olur di mi?
Gibi.
İçine ata ata catlayanlardan degil pek :)
Hmm anladım
Madem bu kadar aklı başında acıktığı zamanda yemek yemesi gerektiğinin farkındadır.
Bırakın canı ne zaman isterse o zaman yesin.
Pes edip düzene girecektir :KK66:
 
Normal düzeninde böyle degil. Dönem dönem yaşıyoruz bu durumu. Bu sefer 7 yada8. . 1 hafta kadar müsade ediyorum, nazını çekiyorum.
Anlamaya çalışıyorum, inat mı, kafasına bir şey mi takıldı, dikkat mi çekmeye çalışıyor? 1 yaşında bir kardeşi var, onunla ilgili bir durum mu diye...
olmadığına emin olduğumda o naz çekme donemi bitip karşı inat dönemini başlatıyorum
Ama ilk defa bu kadar ağladı, bana seni sevmiyorum diyecek kadar çileden çıktı.
Ben de kendimi kötü hissettim.. gaddar mıyım? Onun için mi? Kendim için mi?



:)))



AhahAha maşallah oğlunuza.
Ben sürekli tepesinde bekleyemem.
Ve Benim yedirmeme başta kendisi izin vermez.
Yemek yeme süresi de zaten uzun uzadıya olamaz. Fazla hareketli bir çocuk. O yüzden miktarları azdır ama çok çeşitli yer normalde.



Kalabalık ortam en çok zorlandığım şey desem yalan degil. Çocuk kendi olmaktan çıkıyor resmen.. alışkın değil diyecegim geniş bir aileyiz, hep bulundu kalabalık ortamda. Ama kiminin kafası kaldırmaz ya, Bu da duygusal olarak etkileniyor öyle ortamlardan.
Ne yapacagını, neyle ilgileneceğini şaşırır hale geliyor. Bir zaman sonra bunu hırçınlaşarak anlatıyor.
Ama oyun grubuna gidiyoruz, orada problem Yok. Duzen onun icin önemli yani :)




Pırasa, kereviz, fasulye, kabak vs hemen her sebzeyi normalde yiyor.
Bu inatlaşma dönemlerinde bırakın sebzeyi,ok sevdiği şeyleri de reddediyor. Aklına bir şey geliyor ve sadece onu istiyor :) genelde makarna.
Onu unutunca da başka bir şeyi.



Evet buna çok katılıyorum işte. Bu yüzden ödül verin ceza verin önerilerine çok katılamıyorum.
Yemeğin hayatın akışında bir şey olduğunu düşünmeli ve yediğinde bir şeyi hak ediyor olmamalı diye düşünüyorum.
Sonra ki zaman için benim oğlum bunu akıl edebiliyor.
Bir kere ona yemeğini bitir sürpriz yumurta vereceğim dediğimde, bir sonraki yemeği sonunda sürpriz yumurta yoksa yemeyi reddeder.
O toplara o yüzden girmiyorum.

Beni inadıyla yönetmeye çalıştığı tek konu yemek de degil zaten.
Tutturmaları vardı bir ara. Kendini yerden yere atıyordu çizgi film açacaksın bana diye.
Taviz vermedim. Karşılık bulamayınca vazgeçti.
Başta hata yaptım ama. Onu ikna etmeye oyalamaya çalışıyordum. Konuya biri yazmış seyircisiz şov olmaz diye. Aynen öyle son buldu. Ağladı, bağırdı, karşılık bulamayınca bitirdi.
Bence o konuda cok dogru yapmışsınız,kimi anneler cocuk yeter ki sussun aglamasin kendini yerlere atmasin diye dedigini yapıyor. Bir cocuk vardı bilgisayarda oyun oynayacakmış,ama o oyun 2 kisi ile oynanniyormus. Annesiyle bende kahve iciyoruz. Çıldırdı bu.Onunla oynayacakmisiz. Annesi tuttu elinden,yavas yavas onu odadan çıkarttı ,kaale bile almadi. Cocuk sustu. Ben o zaman mantıklı bulmustum .
 
S
evet bugün yine böyle başladık güne.
Normalde de yemeye düşkün degil zaten.
Kilo sınırda, sağlığı bozulmadıkça dert etmiyorum.

Ayda, bazen 2 ayda bir, giriyoruz bu döngüye.

Yemiyor. Ama öyle hani onu yemez bunu yer, iki lokma yer öyle degil. Saat 2 ye kadar hiç bir şey yemiyor. Sonra da makarna yada ekmek istiyor.

Ben bu duruma 1 hafta dayanabiliyorum.
Sonra napıyorum?
Aç bırakıyorum.

Bu sabah 3 kahvaltı hazırladım.
Yumurta yemem pankek dedi, pankek yaptım.
Pankek istemiyorum tost dedi, tost yaptım.
Ve hiçbirini yemedi.

Ve yine başladı bizim aç kalma maceramız.

Saat 3, 9 da uyandı. Ve henüz su hariç hiç bir şey yemedi. Yemeyecek. Benim verdiğimi yemeyi kabul edene kadar aç kalacak.
Son 1 saattir bana ne kadar kötü bir anne olduğumu söylüyor. Bana bunu yapamazsın diye bagrınıyor.
Beni herkese şikayet edecekmiş.
Beni hiç sevmeyecekmiş.
3 yaş 3 ay. Çok mu katı davranıyorum?
Bu inadın başka türlü kırılma noktası Yok.
Ve önünü almadığımda başka şeylerde de yapıyor. Çünkü istediğini elde etmenin yolunu buluyor.
Sakın sakınn! Çok yanlış yapıyorsunuz, o daha minicik sizin davranışlarınız çok yanlış eger evladınızı seviyorsanız bir an önce bırakın bu yöntemi. Sizi bir sürü akıl veremem. Ortada iletişim bozukluğu güven eksikliği var. Güzel yavrunuz için şu linnke tıklayıp yazılarını okuyun lütfen, en azından bir iki tanesini. Siz okuyunca anlarsınız ne kadar yanlış yaptığınızı .https://www.instagram.com/pedagogrumeysa/
Orada web sitesine de bakmalısınız
 
Masallah masallah beyran olsada icsek yaa. :) Cocuklarin iştahı gercekten yerindeymis benim esimin kuzenleri de tavuk haric herseyi yiyorlar oturup sofraya,3 ü 2si ikiz bi de küçük var . Anneleride gaziantepli . Cacık pilav yiyorlar uzerine pogaca kek . Cigkofte de yiyorlar acı acı. Maşallah ama sisman da degiller fitler cocuklar kudurmaktan :) yaramazliktan
Aynen bizimkilerde zayıf. Ztn yedikce enerjik oluyo çocuk :)
 
Benim küçük oğlum böyleydi ben çözümü söyle buldum, kahvaltılıkları masaya koyuyordum onun kendisine kendi ekmeğini hazırlama özgürlüğü veriyordum öyle öyle yemeye başladı baya hoşuna gitti.
 
Cok aciksa yer heralde zorlamayin .Birazda umursamayin bence .Istediklerini yapmayin .
Siz hazirladigınizi masaya birakin aksama kadar dursun orada .
 
Benim başımda yemeyen çocuğun konuşamayanı var.
Mama der, hangi mama acaba diye dört döner türlü türlü şeyler yaparım ama gene yemez.
Ben çareyi şöyle buldum, yemek saatiyle.
Ha yemeyeceği varsa gene yemiyor orası ayrı da, en azından bazen başka yemek olmayacağını bilip yiyiyor.
Sabah 8 9 da uyanır, kahvaltıyı 1 de hazırlarım.
Bu süre benim çocuğumun acıkma ve reddetme olasılığının en aza indirgendiği saat.
Uyandığında çok fazla mama mama diyorsa süt veririm sadece.
Öğle yemeği asla yemez, saat 4 gibi yoğurt-meyve-kuruyemiş seçenekleri ile ilerleriz.
Baktım akşam yemeğine dayanamayacak gibi ise tekrar kek süt ya da havuç salatalık tarzı bir süre oyalanacak şeyler veririm.
Akşam yemeği 7buçuk 8 gibi yiyoruz, yemezse keyfi bilir.
O saatten sonra tek yiyebileceği şey meyvedir.
Bu iki ana öğün dışında hiçbir şekilde yemek vermem, verdiğim emek ettiğim her şeyi çöpe atıyorum.
Genelde bunları da atıyorum ama gün içersinde çok doyurucu olmayan şeyler vererek ve sevdiği yemekleri yaparak sınırda bir yaşam sürüyor.
 
X