- 15 Ocak 2011
- 1.194
- 5
- 158
konuya cevap yazan kimse kalmamis demekki bu konuda dertli kimse yok ne guzel, ama bu ayni zamanda yardim edecek kimse yok demektir.
gecen yil eylul ayinda patlayana kadar yedikten sonra sans eseri kusmayi kesfettim. ocak ayina kadar hic durmadan eziyet ettim kendime. yalan soylemiyorum, abartmiyorum, gunde 12 kez kustugumu bile hatirliyorum. kilo verdim kilo aldim derken geldik 80 civari bi kiloya. sonra biraktim kusmayi bi sureligine. ne zayifliyorum ne kilo aliyorum. bir gun alisverise ciktim, hangi kiyafeti denersem deniyim olmadi ve orda calisan cok akilli biri dalga gecti. eve geldim, agzima kilo yapacak hicbirsey surmicegime yemin ettim, yaptim da. tam iki ay. 20 kilo verdim. sonra stresti bilmem neydi yine basladi yeme kusma seanslari. ama bu kez duzensiz. bazen hic kusmuyorum bazen tum gun yaptigim tek sey yiyip kusmak oluyordu. sonuc : alinan 5 kilo.
aileme soyleyemedim hicbisey, biliodum destek olmicaklarini, hakli da ciktim. bilerek yakalandim kusarken defalarca, soyledikleri batirma etrafi oldu.
simdi mi napiyorum?
simdi cok acim. simdi butun yemeklerden nefret ediyorum. kusmuyorum ama gercekten. soz verdim kendime. dislerim aciyor, sesim kisik.
yemek yemedigimde diyetisyene goturmeyi teklif edeceklerine, hakaret yiyorum bi ton.
gerci diyetisyene gitsem nolur ki. bi yemeye basladim mi duramiyorum.
tek istegim tekrar yiyerek kilo verilebilecegine inanmak.. ama imkansiz oldugunu dusunuyorum.
dusunuyorum; eger istedigim kiloya gelirsem tekrar yicek miyim diye.. inanasim gelmiyor kendime.
yemek istiyorum suan, hatta normalde hic sevmememe ragmen baklava istiyor canim, ama ben yemedigimde daha iyiyim.
gunluk gibi yazdim uzun uzun. umarim benim gibi sorunlu biri okur, eger yolun basindaysa vazgecer. tedavisi yok cunku..
konuya cevap yazan kimse kalmamis demekki bu konuda dertli kimse yok ne guzel, ama bu ayni zamanda yardim edecek kimse yok demektir.
gecen yil eylul ayinda patlayana kadar yedikten sonra sans eseri kusmayi kesfettim. ocak ayina kadar hic durmadan eziyet ettim kendime. yalan soylemiyorum, abartmiyorum, gunde 12 kez kustugumu bile hatirliyorum. kilo verdim kilo aldim derken geldik 80 civari bi kiloya. sonra biraktim kusmayi bi sureligine. ne zayifliyorum ne kilo aliyorum. bir gun alisverise ciktim, hangi kiyafeti denersem deniyim olmadi ve orda calisan cok akilli biri dalga gecti. eve geldim, agzima kilo yapacak hicbirsey surmicegime yemin ettim, yaptim da. tam iki ay. 20 kilo verdim. sonra stresti bilmem neydi yine basladi yeme kusma seanslari. ama bu kez duzensiz. bazen hic kusmuyorum bazen tum gun yaptigim tek sey yiyip kusmak oluyordu. sonuc : alinan 5 kilo.
aileme soyleyemedim hicbisey, biliodum destek olmicaklarini, hakli da ciktim. bilerek yakalandim kusarken defalarca, soyledikleri batirma etrafi oldu.
simdi mi napiyorum?
simdi cok acim. simdi butun yemeklerden nefret ediyorum. kusmuyorum ama gercekten. soz verdim kendime. dislerim aciyor, sesim kisik.
yemek yemedigimde diyetisyene goturmeyi teklif edeceklerine, hakaret yiyorum bi ton.
gerci diyetisyene gitsem nolur ki. bi yemeye basladim mi duramiyorum.
tek istegim tekrar yiyerek kilo verilebilecegine inanmak.. ama imkansiz oldugunu dusunuyorum.
dusunuyorum; eger istedigim kiloya gelirsem tekrar yicek miyim diye.. inanasim gelmiyor kendime.
yemek istiyorum suan, hatta normalde hic sevmememe ragmen baklava istiyor canim, ama ben yemedigimde daha iyiyim.
gunluk gibi yazdim uzun uzun. umarim benim gibi sorunlu biri okur, eger yolun basindaysa vazgecer. tedavisi yok cunku..
Bugün atak günü...
Öğlene kadar herşey güzelken öğleden sonra cozutma başladı.
Tatlı ve tuzlu kuru pasta 15 tuzlu 15 tatlı yemişimdir, 1 koca paket carte door light dondurma. 550 gr hepsini bir oturuşta tek başıma yedim. 100 gr beyaz leblebi. 2 kutu light meyveli yoğurt, 6 tane madlen çikolata, 150 gr lor, 4 tane zeytin.
midem kocaman oldu, rahatsız hissediyorum.
Neden, ne gerek vardı?
Evet yemeği kıstığım için olduğunu tahmin ediyorum, hayatımda yediğime içtiğime dikkat ettiğim ilk dönemden sonra ortaya çıktı çünkü (2,5 sene kadar önce) bir daha da hayatımdan gitmedi...
Kilom boyuma göre şu anda iyi, ama bu ataklar üstüste gelip ben dur diyemediğimde hızla kilo alıyorum ve istediğim kilonun üstüne çıkıyor sonra da çok üzülüyorum. Sonra yine kendimi bir süre kısıyorum ve yine ataklar geliyor.
Kısır bir döngü gibi...
Allah kahretsin!!!
Midem yine sonuna kadar dolu, inadına dilim dilim ekmek yer mi insan onca yediği bir çok şeyin de üstüne?
ne oluyor bana?
nasıl geçecek?
o kadar yakın ki bana.ben de diyetle 10 kilo verip sonra alıp verip bu ataklarla tanıştım.mutsuz olunca mutlu olmak için yemek yemem hala da oluyor.boyum 1.58 en zayıf halim 50 ve ben kendimi kilolu buluyordum.diyetisyene 55 kilo ile gittim ve normal oldugumu söylediginde hayır ben zayıf olmak istiyorum dedim.şimdiye kadar 10 diyetisyene gitmişimdir ve hiçbiriyle zayıflamayı başaramadım.kilo verdim aldım şuan kilom 72 ve dün ben de bir atak geçirdim.en başından sonuna kadar yazılanları okudum.çok yakın buldugum kadar cok uzak olanlarda vardı.bilmedigim fark etmedigim bazı şeylerde gördüm.kendini sevmemenin kiloyla alakası yokmuş bunu ögrendim ben zayıfsam iyi kiloluysam tü kaka diilim.ben hep kendime bunu yapmışım.umarım burda bir çok seyi paylasan arkadaslarım iyidir.kendileriyle her ne kiloda olursa olsun mutludur.ambitious iyileştigini yazmışsın ama tam nasıl başardın?atakların nasıl geçti?suan kilon kaç?ve kilo takıntın devam ediyor mu?yazarsan mutlu olurum..
Selam simsims. Takmayıp kendimi rahat bırakarak başardım. Bir süre çok yedim hiç de takmadan. Sonra bir yerde içimdeki canavar doydu. Anlatmak zor, ama özetle böyle başardım.
Şu anda da kilo takıntım devam ediyor tabi ki. Var olduğum sürece devam edecek sanırım. 168 boy 51,5 kiloyum bugünlerde. Dengeyi uzunca bir süredir yakaladım çok şükür. Darısı bu konudan çeken herkesin başına, ancak hiç kolay olmadığını söyleyeyim...
canım ben de aynı durumdaydım.biri bana kızar yemek yer,ben birine kızar yemek yerdim.bütün sinirim o cipsleri kıtıtr kıtır yerken gecer sanırdım.çikolatanın endorfin salgısıyla gecici bir mutluluk yaşardım ve sonrası kabus.. kabustan uyanmak gibi ben ne yaptım niye yaptım.. kendime kızmalar.. aşagılamalar.. nefret etmeler ben bunun için psikologa gitmedim.. gidipte fayda gören arkadaşlar vardır eminim ama bu iş herşeyde oldugu gibi GERCEKTEN SEN DE BİTİYOR! benim kendimi bildim bileli olan yeme ataklarım tam 100 gündür yok canım.. bu geçti gitti anlamına gelir mi yeniden hortlar mı bilmiyorum ama ben kendimde bir çok şey fark ettim.. neden kendimi yiyerek cezalandırdıgımı veya başkasına kızıp neden kendimi cezalandırdıgımı sordum kendime ve aslında sonuç olarak kendimde dahil herkese karşı hoşgörülü olmayı ögrendim canım.. nasıl bir arkadaşın zor durumdadır yardım edersin sevecen davranırsın kendine de öyle zamanlarda kızmak yerine anlamaya çalış kendini.. neden yiyorsun?? aslında ihtiyacın olan ne? neye üzüldün? peki bunun çözümü ne? belki diyebilirsin ben bunları biliyorum zaten :) evet aslında hepsi içimizde biliyoruz ama bu sefer biraz içine gir olayın.. nedenlerini sor cevaplarınıda bulucaksın canım.. sen o kadar degerlisin ki.. bunu fark ettigin an cezalandırmanın içindeki küçük kız çocugunu nasıl mutsuz ettigini ve onun aslında neyle mutlu oldugunu keşfediceksin canım.. bu yolculuk kendini yeniden keşfetmeni ve kendinle barışmanı saglacak..konuya uzun zamandır cevap yazılmamış ama ben hortlatayım başlığı. bende de yeme bozukluğu var, daha önce tepkisel aşırı yeme bozukluğu tanısı konulmuştu, kısa bir süre ilaç da kullandım ama sonra ilacı yan etkileri nedeniyle bıraktım. kendi kendimi ikna ederek kilo vermeye çalıştım, gerçi 8-10 kilo kadar da verdim ama yemekle olan ilişkim hiçbir zaman düzelmedi. her an diken üzerindeyim çünkü en ufak bir streste, en ufak bir üzüntüde kendimi yemeklerin başında tıkanırcasıne yerken buluyorum. artık öyle bir hale geliyorum ki bunun açlıkla, midenin büyük olmasıyla filan alakası yok. inadına inadına yiyorum sanki, sonra yiyeceklerden nefret ediyorum, kendimden nefret ediyorum, uzun süre yemek yemiyorum, açlıkla terbiye ediyorum adeta kendimi... böyle bir kısır döngü halinde devam ediyor bu durum. biliyorum ki ben istediğim kiloya da gelsem her zaman bu aşırı yeme ataklarını yaşayacağım ve yiyeceklerle olan ilişkimi düzeltmediğim sürece ömrüm boyunca bu mücadeleyi vereceğim. aranızda psikologa giden ve "evet, bu psikolog bana çok yardımcı oldu." diyen var mı? bir sürü psikolog var ama çoğu bu alanda fazla bilgi ve tecrübe sahibi değil, sadece başlarından savıyorlar. gerçekten beni dinleyecek, benim tedavi sürecime katkıda bulunacak bir uzmana gitmek istiyorum.
canım ben de aynı durumdaydım.biri bana kızar yemek yer,ben birine kızar yemek yerdim.bütün sinirim o cipsleri kıtıtr kıtır yerken gecer sanırdım.çikolatanın endorfin salgısıyla gecici bir mutluluk yaşardım ve sonrası kabus.. kabustan uyanmak gibi ben ne yaptım niye yaptım.. kendime kızmalar.. aşagılamalar.. nefret etmeler ben bunun için psikologa gitmedim.. gidipte fayda gören arkadaşlar vardır eminim ama bu iş herşeyde oldugu gibi GERCEKTEN SEN DE BİTİYOR! benim kendimi bildim bileli olan yeme ataklarım tam 100 gündür yok canım.. bu geçti gitti anlamına gelir mi yeniden hortlar mı bilmiyorum ama ben kendimde bir çok şey fark ettim.. neden kendimi yiyerek cezalandırdıgımı veya başkasına kızıp neden kendimi cezalandırdıgımı sordum kendime ve aslında sonuç olarak kendimde dahil herkese karşı hoşgörülü olmayı ögrendim canım.. nasıl bir arkadaşın zor durumdadır yardım edersin sevecen davranırsın kendine de öyle zamanlarda kızmak yerine anlamaya çalış kendini.. neden yiyorsun?? aslında ihtiyacın olan ne? neye üzüldün? peki bunun çözümü ne? belki diyebilirsin ben bunları biliyorum zaten :) evet aslında hepsi içimizde biliyoruz ama bu sefer biraz içine gir olayın.. nedenlerini sor cevaplarınıda bulucaksın canım.. sen o kadar degerlisin ki.. bunu fark ettigin an cezalandırmanın içindeki küçük kız çocugunu nasıl mutsuz ettigini ve onun aslında neyle mutlu oldugunu keşfediceksin canım.. bu yolculuk kendini yeniden keşfetmeni ve kendinle barışmanı saglacak..
not:"YAG HÜCRELERİ DIŞINDA HİÇBİR BOŞLUK YİYEREK DOLMAZ " mevsimlerden roma da bu yazıyı okumanı tavsiye ederim :)
2.not:bir önceki soruyu da ben sormuşum şu an fark ediyorum..halbuki şuan bu durum nasıl uzak bana :) sen de yapabilirsin..
3.not:10 dk geçti hala şoktayım
Merhaba canım, burada da karşılaştık
Söylediklerine katılıyorum sonuna kadar ama ben çok uzun süre yeme bağımlılığı konusunda bir sıkıntı yaşamasam da belli bir süre sonra yine hortluyor. Örneğin, 6 ay hiçbir sıkıntı yaşamadan diyet yapıp 20 kilo veriyorum, bir bakıyorum 6 ay sonra yine hortlamış. Nisan ayının sonunda diyete başladım yine, Haziran'ın ortasına kadar hiçbir sorun, hiçbir yeme atağı yaşamadan çok normal bir şekilde götürdüm, sonra yine başladı aşırı yeme istekleri. Bütün bunların sonunda mutlaka bir uzman desteği almam gerektiğine karar verdim çünkü 2 ay, 6 ay, 1 yıl vs her şey yolunda gitse de eninde sonunda mutlaka tekrar ortaya çıkıyor. Ben bir süreliğine sorunun üstünü örtüyorum aslında, sorunun kendisini kökünden halletmem lazım, yoksa ömrümü bunla uğraşarak geçiricem
anladım canım gerçekten insanı çok yıpratan bir durum.. çok iyi biliyorum.. umarım en kısa zamanda sorunun kaynagını bulup ,kurtulursun..
etkili bir diyetisyen en iyisi veya psikologda olabilir :)Yemek konusu sizde de takıntı halini aldı mı? Bu takıntıdan kurtulmak için neler yaptınız ve başarılı oldunuz mu? Anoreksia, bulimia ya da tıkınırcasına yeme atağı yaşayanlardan mısınız? Nasıl kurtulacağız bu takıntılardan?
bende aynı durumdayım lütfen yalvarırım bana bir yol gösterin nasıl yendiniz neler yaptınız lütfen geri dönün bana çok kötüyüm sürekli yiyorumZaman nasıl da geçiyor. Bu başlığı açalı seneler olmuş. Bu bozukluğu, psikolojik hastalığı yendim. Ben yapaildim, herkes yapabilir.
Merhaba...yediklerinizi çıkarıbende aynı durumdayım lütfen yalvarırım bana bir yol gösterin nasıl yendiniz neler yaptınız lütfen geri dönün bana çok kötüyüm sürekli yiyorum
Geçmiş olsun...Konuya yeni dahil oldum.bende yıllar önce anoreksia ardındanda bulimia hastalığna yakalandım.Çok şükür ki geçti.Durumunuz hakkında daha detaylı bilgi verirseniz yardımcı olmaya çalışırım.Yemek yedikten sonra suçluluk duyup çıkartıyormusunuz?bende aynı durumdayım lütfen yalvarırım bana bir yol gösterin nasıl yendiniz neler yaptınız lütfen geri dönün bana çok kötüyüm sürekli yiyorum
hayır çıkartmıyorum suçluluk duyuyorum fakatMerhaba...yediklerinizi çıkarı
Geçmiş olsun...Konuya yeni dahil oldum.bende yıllar önce anoreksia ardındanda bulimia hastalığna yakalandım.Çok şükür ki geçti.Durumunuz hakkında daha detaylı bilgi verirseniz yardımcı olmaya çalışırım.Yemek yedikten sonra suçluluk duyup çıkartıyormusunuz?
Çıkartmamanız iyi birşey bence.Suçluluk duymamaya çalışın.Ya da hergün değilde ayda bir iki kez böyle yemeğe çalışın.Ben hala aradabir salarım kendimi ve aşırı yerim ama sonraki günlerde devamın getirmem böylece suçluluk hissinden kurtulabiliyorum sanırım...hayır çıkartmıyorum suçluluk duyuyorum fakatsize de çok geçmiş olsun
haklısınız öyle yapmam lazımÇıkartmamanız iyi birşey bence.Suçluluk duymamaya çalışın.Ya da hergün değilde ayda bir iki kez böyle yemeğe çalışın.Ben hala aradabir salarım kendimi ve aşırı yerim ama sonraki günlerde devamın getirmem böylece suçluluk hissinden kurtulabiliyorum sanırım...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?