Yaygın ağrı bozukluğu , anksiyete ve zehir olan bir hayat

Pufalo

Guru
Kayıtlı Üye
8 Kasım 2013
209
69
34
Ben 31 yaşında atanamamıs bir felsefe grubu öğretmeniyim, sosyoloji mezunuyum, çok iyi bir puanla İstanbul üniversitesini kazandım ve felsefe grubu öğretmeni olabilmek için ilgide duyduğum sosyoloji bölümünü seçtim ama çok başarılı bir öğrenci olmama, iyi dereceyle mezun olmama rağmen KPSS denen illetten 78 puan üzerine çıkamadım , atanamadm dershanede rehber öğretmenlik yaptım, ücretli sınıf öğretmenliği yaptım , öğrencilerimi o kadar çok seviyorum ki 4 senedir aynı okuldaym ve şartları çok kötü olmasına rağmen öğrencilerimden vazgeçmiyorum, peste etmedim sosyal hizmetler okudum iki senelik şimdi de dört senelige tamamlamak için DGS ye girdim bir evin bir kızıyım, hala ailemle yaşıyorum , babam gözümün içine bakar , dünyasının merkezinde ben varım bende onu çok severim ve benim hemen hemen her sene gelen nedeni yapılan tüm tetkiklere rağmen ortaya çıkmayan ağrılarım var, bir sene karnım müthiş ağrır , doktor doktor gezerim bir şey çıkmaz , bir sene başımın sağ tarafı ağrır tetkikler yapılır bir şey çıkmaz her gelen ağrı atağı en az iki ay sürer ve özellikle yazın gelir, o lanet ağrılar bu sene yine geldi Haziran'da, başımın sağ tarafında inanılmaz ağrılarım var, başımın içi tıkanmış gibi, zor konuşuyor gibi hissediyorum, sanki zekam gerilemiş gibi hissediyorum, yaşadığım sıkıntıyı tarif etmem mümkün değil ve yine hayatımız kabusa döndü , doktora gittim boyun ve beyin Mr ım çekildi boyunda düzleşme ve hafif fıtık dışında bir şey çıkmadı , fibromiyalji gibi bir teşhis koydu sonunda doktorum ve ağrı tedavisine başladı aynı zamanda anksiyete için ilaçlar içiyorum, bu dönemde sinir krizi geçirmişim ama hatırlamıyorum bile, başımdaki ağrı o kadar kötü ki hiçbir şeye odaklanamıyorum ve doğal olarak çok mutsuzum normalde çok neşeli ve komik biriyimdir beni böyle görmek ailemi çok ama çok üzüyor ama ağrılarım varken başka hiçbir şeyi ve hiç kimseyi gözüm görmüyor dün annem artık dayanamıyorum diye sinir krizi geçirdi babam çok üzülüyor ama benim elimden bir şey gelmiyor, güçlü olmaya çalışıyorum , dışarı çıkıp arkadaşlarımla vakit geçirmeye çalışıyorum, bu ağrının ciddi bir şey olmadığı konusunda ikna etmeye çalışıyorum kendimi ama bazen o kadar kötü oluyorum ki sağlığım elimden gittiği için üzülüyorum , ailemin bu dönemde bu kadar yıpranmasına çok üzülüyorum, yaşadıklarımı paylaşmak istedim bu çok kötü bir hastalık, hayatınız sorunsuz giderken bir gecede başlayan ağrılarla hayatınız değişiyor , umarım bu seferkinide sorunsuz atlatırız ve aileme üzüntüden bir şey olmaz hem kendimle uğraşıp hemde onların benim yüzümden üzülmelerine ve hayatlarını yaşamayı bırakmalarına dayanamıyorum çok yoruldum
 
Merhabalar, öncelikle şimdiden geçmiş olsun. Ben de felsefe bölümü birinci sınıf terk sayılırım... Öncelikle şunu bilmek gerekir ki bu ülkede yaşayıp psikolojik rahatsızlığa sahip olmamak bana kalırsa bir mucize olur. Daha bir sene evvel bombalar patlaması, bu sene kriz, birçok öğretmenin; öğretim görevlisinin açığa alınışı, KPSS, YGS, LYS, TEOG gibi zibilyon tane illalah ettiren hayatımızda huzurlu olmamıza engel o kadar çok şey var ki ve bu sınavlara öyle anlamlar yüklüyoruz ve yükletiliyor ki anne babalar tarafından çocuklarına artık ellerinde arabalarla oynaması ve evcilik oynaması gereken çocuklarının dizini kırıp ders çalışması gerekiyor. Açıkçası yazdıklarınızı okurken o kadar iyi anladım ki... Ancak rahatsızlığınız sanırım yeni yeni baş gösterdiği için size anormal bir şey gibi geliyor ve bu rahatsızlık yaklaşık 3 senedir bende olduğu için insanların "sanırım kalp krizi geçiriyorum" diyebileceği şeyleri vücudum gösterince yalnızca ağlayabiliyorum. Ki günlerdir bende de geçmeyen bir kalbime bir ağırlık çökmüş hissi var ve bir türlü geçmemekte.

Tavsiyem çevrenizde olabildiğince halinizden anlayan arkadaşlar bulundurmanız, sizi gerecek şeylerden uzak durun demeyeceğim çünkü şu hayatta her şey bizim gibi insanları çok çabuk gerebiliyor. Spora başlamanız ise ilk tavsiyemdir, ben spor yaptığım dönemde hayatım çok kötü gitse bile sanki yoluna koyabilirmişim gibi hissettiriyordu ve fazladan adrenalinizi atmanızda büyük öneme sahip.

Geçenlerde bir kitapta okumuştum "depresyon aşılan bir şey değil, her gün savaşılması gereken bir rahatsızlıktır." ki anksiyete de öyle uğruna her gün çabalayıp sonunda iyi, huzurlu hissetmene sebep olacak şeyler yapmalısın.
 
Ne zamandir boylesiniz bende kaygi cok var.. bazen dayanamazsam diye cok korkuyom..su an nasilsiniz
 
Psikoloji çok başka şeymiş bende bu ramazan ayında başladı iki ayı geçgindir gitmediğim dahiliye doktoru kalmadı kusma ishal iştahsızlık hat safhada en son psikiyatrinin ilaçlarıyla on gün hayatım düzene girmişti kiii adet dönemim geldi yine iştahsızlık kusma ishal.... Sanki hiç iyileşemeyeceğim, çok güçsüzüm hiç bir şeyi başaramayacağım, insanlar beni hastalık hastası diye adlandıracak diye düşünüyorum.. Şuan tek isteğim bir an önce adetimin geçmesi.. Umarım antidepresanlara çok fazla muhtaç olmam.
 
 
merhaba aynı şeyleri bende yaşıyorum millet bıktı benden size haj veriyorum allah yardımcın olsun kardeşim
 
inşaAllah görürsünüz cevap verirsiniz çok önceden bi paylaşımda bulunmusunuz bebeğiniz hakkında aynısı şimdi benm bebegim yaşıyor acaba şimdi nasıl bebeğiniz çok teşekkür edrim şimdiden inşaAllah cevap verirsiniz
 
 
inşaAllah görürsünüz cevap verirsiniz çok önceden bi paylaşımda bulunmusunuz bebeğiniz hakkında aynısı şimdi benm bebegim yaşıyor acaba şimdi nasılbebeğiniz çok teşekkür edrim şimdiden inşaAllah cevap verirsiniz complex
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…