- 13 Aralık 2021
- 19
- 4
- 1
- 26
- Konu Sahibi Aysegul Bayram
-
- #1
Aile hayatını siz daha iyi bilirsiniz ama bunlar inanın her evde az çok var yani burda hemen boşanmak yerine başka şeyler düşünebilirsiniz maddi sıkıntı çok sorun oluyor evet ama eşinizin anladığı bir dil varsa öyle konuşmayı deseniz ilk önce oyundan ayrılması gerekiyor tabi yada siz uyuyunca oynasın mesela ufak tefek çözümlerle halledebilecek gibi eğer eşinizle aranızda sevgi saygı bitmemişse bence aşabilirsinizÇok uzun yazmamak adına son dönemlerde yaşadığım ‘en basit’ huzursuzluklarımdan bahsedicem tabi bide artık tükendiğimden. 1 buçuk yıllık evliyim 3 aylık kızım var bi önceki konumda doğumdan beri olanlardan birini anlatmıştım. İlgisizlikten şikayetçiyim. Değersiz hissediyorum. Şuan çalışamadığım için maalesef koca eline bakıyorum… Öncelikle bunca zaman hiç çok bir şey isteyen bir kadın olmadım hep kendi ayaklarının üstünde duran ve kolay kolay bişey isteyebilen biri değilim ve istemedim de evlenirken de dahil. Doğum hediyesi istediğimde anlayışsız , halden anlamayan biri oldum. Kredi mi çekeyim keyfi dendi fakat kendisine kredi çekip telefon aldı. Bana da sağolsun ailem almıştı telefon 2 gün sonra kendine alıp geldi. Eve geliyor yemek yiyor çayını koyuyorum sonra oyunun başına oturuyor. İlgi alaka yok ha tabi kendince ilgileniyor. 2 kez çocuğu beraber yıkayabildik baktım kalkmıyor kendim yıkıyorum artık onuda. Günlük 10 dakika çocuğu seviyor gerisi yok. Hafta tatillerinde bir günüm var diyor akşamları da yorgun. Bi kahve içmeye bile gidelim demek yok. Ve ben mutsuzum hayatımın böyle geçecek olması beni delirtiyor. Sonra çevreme baktığımda bu hayatı isteyenler var diyerek kendimi suçluyorum. ‘En azından aldatmıyor,akşam eve geliyor,eve bakıyor’ bunları düşünerek kendimi durdurmaktan da yoruldum. Ben karnım doysun diye evlenmedim ama duygusal boşluğum da dolmuyor. Çocuğumun psikolojisini düşünüyorum boşanırsak ne olur diye ne yapacağımı bilmiyorum artık. Kızımın her gün ağlayan mutsuz bi anneyle büyümesindense boşanmış ailenin çocuğu olması daha mı iyi sizce ?
Keşke konuşunca anlasa o kadar isterdim ki.. bu en basit olay bu arada. Bi önceki paylaştığım konutunda okuyup cevaplar mısınızAile hayatını siz daha iyi bilirsiniz ama bunlar inanın her evde az çok var yani burda hemen boşanmak yerine başka şeyler düşünebilirsiniz maddi sıkıntı çok sorun oluyor evet ama eşinizin anladığı bir dil varsa öyle konuşmayı deseniz ilk önce oyundan ayrılması gerekiyor tabi yada siz uyuyunca oynasın mesela ufak tefek çözümlerle halledebilecek gibi eğer eşinizle aranızda sevgi saygı bitmemişse bence aşabilirsiniz
Çok uzun yazmamak adına son dönemlerde yaşadığım ‘en basit’ huzursuzluklarımdan bahsedicem tabi bide artık tükendiğimden. 1 buçuk yıllık evliyim 3 aylık kızım var bi önceki konumda doğumdan beri olanlardan birini anlatmıştım. İlgisizlikten şikayetçiyim. Değersiz hissediyorum. Şuan çalışamadığım için maalesef koca eline bakıyorum… Öncelikle bunca zaman hiç çok bir şey isteyen bir kadın olmadım hep kendi ayaklarının üstünde duran ve kolay kolay bişey isteyebilen biri değilim ve istemedim de evlenirken de dahil. Doğum hediyesi istediğimde anlayışsız , halden anlamayan biri oldum. Kredi mi çekeyim keyfi dendi fakat kendisine kredi çekip telefon aldı. Bana da sağolsun ailem almıştı telefon 2 gün sonra kendine alıp geldi. Eve geliyor yemek yiyor çayını koyuyorum sonra oyunun başına oturuyor. İlgi alaka yok ha tabi kendince ilgileniyor. 2 kez çocuğu beraber yıkayabildik baktım kalkmıyor kendim yıkıyorum artık onuda. Günlük 10 dakika çocuğu seviyor gerisi yok. Hafta tatillerinde bir günüm var diyor akşamları da yorgun. Bi kahve içmeye bile gidelim demek yok. Ve ben mutsuzum hayatımın böyle geçecek olması beni delirtiyor. Sonra çevreme baktığımda bu hayatı isteyenler var diyerek kendimi suçluyorum. ‘En azından aldatmıyor,akşam eve geliyor,eve bakıyor’ bunları düşünerek kendimi durdurmaktan da yoruldum. Ben karnım doysun diye evlenmedim ama duygusal boşluğum da dolmuyor. Çocuğumun psikolojisini düşünüyorum boşanırsak ne olur diye ne yapacağımı bilmiyorum artık. Kızımın her gün ağlayan mutsuz bi anneyle büyümesindense boşanmış ailenin çocuğu olması daha mı iyi sizce ?
Siz evli misiniz yada çocuğunuz var mı ?Bu boşanma sebebidir veya değildir demek bize düşmez. Mutsuzsan boşanırsın. Sana eşya gibi davranan adamın önüne yemeğini çayını da koymayıver. Bebekle de ilgisi yokmuş zaten. Paşa hazretlerine hizmetçi lazım sanırım.
Siz evli misiniz yada çocuğunuz var mı ?
Nasıl bir evliliğiniz olduğunu merak ettim bütün evlilikler benimki gibi sanıyorumdaEvliyim, bebeğimi bekliyorum. Konuyla alakası nedir?
Bu güzel günlerimi Kayınvalidem sağolsun başından mahvettiği için yaşayamadım. Bi önceki konumu okur musunuz sizde acabaGelir durumunuzu en iyi siz bilirsiniz. Doğum hediyesi alabilmek için kredi mi çekeyim deniyorsa , gelen anca yetiyor evi döndürmeye belli ki anlamı çıkıyor.
Eşinizin kredi çekerek cep telefonu almasını da anormal bulmadım ben. Peşin alma imkanı olmadığı için bu şekilde taksitlendirmiş olarak algıladım. Cep telefonu ihtiyaç çünkü.
Yeni anne olmuşsunuz , ne güzel. Bu güzel günlerinizde fark etmeden kendinizi başkalarıyla kıyaslıyor olabilir misiniz ?
Bir lafı söylemenin bin farklı yolu var. Eşinizi fark etmeden kırıyor , rencide ediyor olabilir misiniz ?
Mis gibi süt kokan bebeğinizle tatlı tatlı geçirebileceğiniz bu günleri kendinize zehir etmeyin.
Belki eşiniz de ilgi istiyor ? Evlat onun da evladı. Sert bir tutum sergilemeden gel banyosunu yaptıralım deseniz ; bir tebessüm etseniz belki hiç sorun kalmayacak.
En ufak sıkıntıda boşansam mı diye düşünmek normal mi ? bilemedim.
Nasıl bir evliliğiniz olduğunu merak ettim bütün evlilikler benimki gibi sanıyorumda
Ya çok halden anlamaz birisiymiş gerçekten ya bebek de daha küçük hiç mi heyecanı falan olmaz galiba onda da bi uzaklık var o dediği şeyler hiç hoş değil bende benzer şeyler yaşamıştım ama eşim düzeldi ama onunla konuşabiliyordum hunadamla çokta konuşulmuyor gibi işiniz var mı aileniz destek mi peki maddiyatınız olması gerekiyor birazKeşke konuşunca anlasa o kadar isterdim ki.. bu en basit olay bu arada. Bi önceki paylaştığım konutunda okuyup cevaplar mısınızGeçen ağlarken yakalandım işten erken geldi noluyor kaç gündür ‘Dökül bakalım’ diyor bana. Bugün mesaj attım benimde ihtiyaçlarım var en çokta ilgine sevgine dedim gelince vereyim paranı diye yanıtlamış bi önceki günlerde de ağzıma zeklenmişti bende yapma dedim diye ona baskı kuruyor oldum ve kötü bakışlarla kendinden Nefret ettiriyorsun dedi. Bide benim modum 2 gün düşük olsun 3.gün benimle hiç konuşmaz. Kadınlar ilgi ister,şevkat ister gönlünün alınmasını ister benim hiç gönlüm alınmadı
Ben önceki konuyu göremedim bu arada nereden bakıldığını bulamıyorum galibaÇok uzun yazmamak adına son dönemlerde yaşadığım ‘en basit’ huzursuzluklarımdan bahsedicem tabi bide artık tükendiğimden. 1 buçuk yıllık evliyim 3 aylık kızım var bi önceki konumda doğumdan beri olanlardan birini anlatmıştım. İlgisizlikten şikayetçiyim. Değersiz hissediyorum. Şuan çalışamadığım için maalesef koca eline bakıyorum… Öncelikle bunca zaman hiç çok bir şey isteyen bir kadın olmadım hep kendi ayaklarının üstünde duran ve kolay kolay bişey isteyebilen biri değilim ve istemedim de evlenirken de dahil. Doğum hediyesi istediğimde anlayışsız , halden anlamayan biri oldum. Kredi mi çekeyim keyfi dendi fakat kendisine kredi çekip telefon aldı. Bana da sağolsun ailem almıştı telefon 2 gün sonra kendine alıp geldi. Eve geliyor yemek yiyor çayını koyuyorum sonra oyunun başına oturuyor. İlgi alaka yok ha tabi kendince ilgileniyor. 2 kez çocuğu beraber yıkayabildik baktım kalkmıyor kendim yıkıyorum artık onuda. Günlük 10 dakika çocuğu seviyor gerisi yok. Hafta tatillerinde bir günüm var diyor akşamları da yorgun. Bi kahve içmeye bile gidelim demek yok. Ve ben mutsuzum hayatımın böyle geçecek olması beni delirtiyor. Sonra çevreme baktığımda bu hayatı isteyenler var diyerek kendimi suçluyorum. ‘En azından aldatmıyor,akşam eve geliyor,eve bakıyor’ bunları düşünerek kendimi durdurmaktan da yoruldum. Ben karnım doysun diye evlenmedim ama duygusal boşluğum da dolmuyor. Çocuğumun psikolojisini düşünüyorum boşanırsak ne olur diye ne yapacağımı bilmiyorum artık. Kızımın her gün ağlayan mutsuz bi anneyle büyümesindense boşanmış ailenin çocuğu olması daha mı iyi sizce ?
KonuşulmuyBenim eşim de oyun oynar, sever de. Karışmam ben. İşten gelir yemeğimizi hazırlar yer oturur sohbet ederiz. Güzel film çıkmışsa onu izleriz. Sonra herkes sevdiği şeyi yapmaya gider. O oyununu oynar ben kendi hobilerimle ilgilenirim. Yardım istediğimde oyunu bırakır gelir. Ayrı zaman geçirmek iyidir fakat sizinkisi anormal bir durum. Trip atıp mutsuz görünmek yerine konuşmayı deneyin eşinizle. Benim karşımda birisi trip atsa benim de konuşasım gelmez. Açık olun, ne istediğinizi söyleyin.
Bebek olayına gelince, bebeği siz tek başınıza yapmadığınız gibi bakımını da sadece siz üstlenmek zorunda değilsiniz. Baştan alıştırmayın şu adamları rahatlığa. Sonra ben anlamam bebek bakımından deyip kenara çekilirler tüm iş sizin omuzlarınızda kalır.
Ailem arkamda çok şükür bu gün gitsem açarlar kucaklarını maddi durumları da oldukça iyi zaten evlendiğimden beri bize hep onlar destek oldu. Doğumumu onlar karşıladı rahat edelim diye eşimin kredi kartını sıfırladılar ama o yine keyfi kredi çekti. Ve ben annesiyle tartıştığım için o da benim ailemle pek muhatap olmuyor artıkYa çok halden anlamaz birisiymiş gerçekten ya bebek de daha küçük hiç mi heyecanı falan olmaz galiba onda da bi uzaklık var o dediği şeyler hiç hoş değil bende benzer şeyler yaşamıştım ama eşim düzeldi ama onunla konuşabiliyordum hunadamla çokta konuşulmuyor gibi işiniz var mı aileniz destek mi peki maddiyatınız olması gerekiyor biraz
Canım biraz duygusal boşlukta olabilirsin hemen boşanmaya getirme aklına halledilebilir meseleler gibi geldi bana önceki yazılarınızı okumadım bilmiyorum tabi ben 8 yıllık evliyim inan benim eşim de bizi bir yere getirmez sürekli iş çocukları sever ama biraz ben bakayım sen işini yap yada dinlen demez evlendim evde kaldım desem yeridir ama idare ediyorum hep konuşmayı denesen eşinle böyle böyle içindekileri döksen belki anlayabilir mi seni acaba bilemiyorumÇok uzun yazmamak adına son dönemlerde yaşadığım ‘en basit’ huzursuzluklarımdan bahsedicem tabi bide artık tükendiğimden. 1 buçuk yıllık evliyim 3 aylık kızım var bi önceki konumda doğumdan beri olanlardan birini anlatmıştım. İlgisizlikten şikayetçiyim. Değersiz hissediyorum. Şuan çalışamadığım için maalesef koca eline bakıyorum… Öncelikle bunca zaman hiç çok bir şey isteyen bir kadın olmadım hep kendi ayaklarının üstünde duran ve kolay kolay bişey isteyebilen biri değilim ve istemedim de evlenirken de dahil. Doğum hediyesi istediğimde anlayışsız , halden anlamayan biri oldum. Kredi mi çekeyim keyfi dendi fakat kendisine kredi çekip telefon aldı. Bana da sağolsun ailem almıştı telefon 2 gün sonra kendine alıp geldi. Eve geliyor yemek yiyor çayını koyuyorum sonra oyunun başına oturuyor. İlgi alaka yok ha tabi kendince ilgileniyor. 2 kez çocuğu beraber yıkayabildik baktım kalkmıyor kendim yıkıyorum artık onuda. Günlük 10 dakika çocuğu seviyor gerisi yok. Hafta tatillerinde bir günüm var diyor akşamları da yorgun. Bi kahve içmeye bile gidelim demek yok. Ve ben mutsuzum hayatımın böyle geçecek olması beni delirtiyor. Sonra çevreme baktığımda bu hayatı isteyenler var diyerek kendimi suçluyorum. ‘En azından aldatmıyor,akşam eve geliyor,eve bakıyor’ bunları düşünerek kendimi durdurmaktan da yoruldum. Ben karnım doysun diye evlenmedim ama duygusal boşluğum da dolmuyor. Çocuğumun psikolojisini düşünüyorum boşanırsak ne olur diye ne yapacağımı bilmiyorum artık. Kızımın her gün ağlayan mutsuz bi anneyle büyümesindense boşanmış ailenin çocuğu olması daha mı iyi sizce ?
Bu güzel günlerimi Kayınvalidem sağolsun başından mahvettiği için yaşayamadım. Bi önceki konumu okur musunuz sizde acabaBir de bi hanımefendiye yanıt verdim onu da okur musunuz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?