- Konu Sahibi umutsuz_93
-
- #1
18 yaşında üniversite öğrencisiyim. çok karamsarım ve fazla takıntılıyım. sürekli aklıma bir şeyler takılıyor. bir olay olduğunda aklım hemen kötüye gidiyor. 3 yıldır reflü hastasıyım. doktor psikolojik hasta olacak kadar ne yaşadın sen dedi. ama ben kimseye derdimi anlatamıyorum güvenemiyorum hep içime atıyorum. bir süre sonra çok kötü oluyorum hiçbir şey olmasa bile ağlamaya başlıyorum. kaç yıl oldu bilmiyorum ama çok uzun süredir ellerimde titriyor özellikle çok üzüldüğümde stresli olduğumda. kimsenin beni anlayamayacağını düşünüyorum. bu durumu anneme de söyleyemiyorum onun başına birde ben dert olmıyım diyorum. babam zaten ilgilenmiyor. 18 yıl boyunca 1 gram baba sevgisi görmedim. bir kere içinden gelerek kızım bile demedi bana. bazen de onun için ağlıyorum. niye benim babam başkaların babası gibi olmuyor diye onu takıyorum. kime gerçekten güveneceğimi bilmiyorum herkes hayal kırıklığına uğratıyor beni. okulda falan normalde hep gülüyorum. eve gelince herşey değişiyor. şimdi istanbulda değilim ablamla kalıyorum. onunlada hiç anlaşamıyorum ben biraz titizim herşeyin bir düzen içinde olmasını isterim o tam tersi çok rahat hiçbir şeyi takmaz herşey için sürekli beni suçlar. ve ben artık ne yapacağımı bilmiyorum.genellikle ergenlik diyorlar ama bu zamana kadar geçmiş olması gerekmiyor muydu? psikoloğa gitmeyi düşündüm ama anneme anlatamadığım için vazgeçmek zorunda kaldım. yardımınıza ihtiyacım var yardımcı olursanız sevinirim. şimdiden teşekkür ederim.