dün ilk kontrolüme gittim. Naci Bey'e, "siz bana ne yaptınız böyle, çoook mutluyum, çok!" dedim. benim işim bu, karşılığını aldım falan dedi. bu mutluluğun maddi karşılığı yok dedim. çok şaşkındım o gün. öyle ki, soracaklarımın hepsini bile soramadım. muayene etti, her şey yolunda dedi. çok rahatladım. dikişlerimi aldı. kendimi hareketsiz bıraktığım için ağrım çoktu. kollarımı kaldırdı. kollarım bedenime dikilmiş gibi gerildi koltuk altlarım. hareket önerdi, hareketsiz bırakma kendini dedi. her şey serbest, yüzüstü de yatabilirsin dedi. (dün geç saatte duş aldım. sporcu sütyenine de geçtiğim için ağrılarım epey geçti. yok denecek kadar azaldı.
dolaba uzanıp tabak alamıyordum bile kendimi kastığım için. bugün dolaba da uzandım. çamaşır da astım. biraz kasılarak da olsa yan yatabildim.
muayene koltuğuna oturup karşımda "yeni ben"i görünce bir kez daha uçtum havalara.
evde yeterince coşamıyorum maalesef. evde kimse yoksa ve KALEMim de telefondaysa bir güzel şımarıyorum. :119:
sonraki muayenem eylül sonu gibi olacak. ne haftasını ne saatini sordum. malum, ayaklarımın altında buz vardı ve kayarak gittim sütyen almaya.
bu arada bu yaşımda sütyen ölçümü de öğrenmiş oldum. 32 C
önceden 195te karar kılınmış. Naci Bey'le tekrar görüşmüştüm. utana sıkıla sormuştum küçük olacak sanki... demiştim. sonra 320 de karar kıldık. iyi ki de söylemişim. göğüslerimin boyutundan memnunum.
hastasıyla iletişimi olan bir doktor Naci Bey...
bir senede kim bilir kaç bayanı yaşama döndürüyor bu ameliyatlarla. iyi ki var ve iyi ki tanıdım ben de Onu.