Yalnızlıktan gerçekten çok yoruldum

Aysenimi .!.:

ilişkisi olan kadınlar güzel, başarılı car curt değil ki.hatta çoğu zaman tam tersi.çoluklu çocuklu gezen tiplerin yüzde 90 ı gösterişsiz ya da çirkin kadınlar.işleri de yok.egitimsizler.ne oluyor, ne bitiyor, nasıl oluyor benim de aklım almıyor valla.sen de diyorsun ki keşke kalitesiz bir tip olsaydım da bari kaderime razı gelseydim.nedenini bilseydim.birileri yukarıdan bizimle dalga geçiyormuş gibi.

Genişletmek için tıkla...

Justalittlebityourheart .!.:

İyi pazarlar

Uzun zamandır aklımda olan bir şeyi paylaşmak istiyorum aslında bir çözümü de yok ama içimi dökmek istedim.

Benim derdim çok uzun zamandır, yalnızlık ve sevilmemek.. özellikle duygusal anlamda. Güzel arkadaşlıklarım var uzun yıllara dayanan ama bu bir yerde o kadar yeterli gelmiyor ki yalnızlık hissini bastırmama.
Ne yapsam ne etsem hep o tarafım eksik kalıyor. Kendimle vakit geçirmekten çok keyif alıyorum. Tek başıma seyahatlere giderim, yürüyüşlere çıkarım, alışveriş yaparım yani aslında kendi kendime yetebiliyorum ve dediğim gibi kendimle olmayı da seviyorum. Ama 26 yaşından sonra gelen, gerçekten sevme sevilme duygusal bir ilişkide olma istediğini içimde bastıramıyorum. Bunun için hiç zorlamadım, olursa olur kafasındaydım hep ve olur diye inanıyordum bazen umutsuzluğa düşsem de ama şu an 31 yaşındayım asla ciddi bir ilişki içinde olmadım. Görüşmelerim 3 ayı hiç aşmadı. Aşık olduğum kişiler tarafından istenmedim hiç. Hep hayal kırıklığı oldu.
Ve bu beni artık o kadar üzüyor ki..
Çevremde çok güzel ilişkileri olan arkadaşlarım var, belki benim içinde olmak istemeyeceğim türden ilişkiler bazıları ama sonuçta herkes kendi dengiyle beraber, kendi istediği kişiyle..
Benimse ilişkilerim hep tutarsız, yorucu, kalp kırıcı oldu. Ve hep bir umutsuzluğa sürükledi. Bazen oturup düşünüyorum, yeterince güzel değilim diye mi? Yeterince başarılı değilim diye mi? Yeterli param yok diye mi? Sevilmek için sürekli bir koşul sebep arıyorum. Sebep yaratmaya çalışıyorum.

Ben de gerçekten hayatımda sevmenin sevilmenin en önemlisi istenmenin, kafanın uyduğu biriyle geçirdiğin o kaliteli zamanın keyfine varmak istiyorum.
Bu zamana kadar 3 kişiyi beğendim istedim diyebilirim 3 kişi tarafından da istenmedim.
Bu istenmemişlik olmamışlık hissi için terapi de gördüm. Ama bazen o bile bir şeyleri olsun diye zorluyormuşum gibi hissettirdi.
Çok temel bir ihtiyaç ve çok basit gibi görünen bir şey ama hiç o noktaya gelemeyeceğim gibi, bunu kabullenmem lazım gibi hissediyorum. Bazen olmaz ya hani, zorlayamazsın da..
Her yaş kendine özel ve güzel biliyorum ama yaşım da ciddileştikçe tahammülüm sabrım kalmıyor. Daha kolay kesiyorum ilişkileri yada hiç beğenmiyorum. Mesela kalbim hiç eskisi gibi çarpmıyor. Örneğin 20lerimde yakışıklı birileriyle aynı ortamda olduğumda bile heyecanlanırdım o hormonların da verdiği etkiyle, artık onu bile kaybettim. Zaten çevremdeki herkes benden küçük. Şimdi şu ben de küçük görünüyorum klişesine girmek istemiyorum ama , hemen hemen artık insanlar yaşını göstermediğinden, daha yaşımdan küçük göründüğüm için daha 20lerindeki erkeklerle tanışıyorum ee 20lerindeki erkekler daha o olgunlukta değiller daha kendilerini arıyorlar. Denemek denemeye çalışmak külfet geliyor. Kendi yaşıtlarım da zaten ya evli ya içi geçmiş benim gibi..
Sadece çok üzgünüm şu günlerde, bir şeylerin yoluna girmesini istiyorum.

O kadar istiyorum ki, beni anlayacak dinleyecek hayatı hayatımın aşkı diyebileceğim biriyle geçirmeyi. Onun huzurunu, problem yaşasak da beraber üstesinden gelebilmeyi.
Kimse hiçbir şey çözmeyi istemiyor emek vermek istemiyor. Kafan uymadı mı baybay kardeşim zaten çok insan var insagramda bir gezinsem 5 dakikada 5 kişiyle tanışırım kafasında herkes..
Dediğim gibi çözülebilecek bir dert değil, nasip, şans, kader nasıl adlandırırsanız artık. Öyle yani.


Neyse hanımlar öyle bir içimi dökmek istedim okuyanlara teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

grihh54 .!.:

üstelik güzelsin 26 yaşındasın mesleğin var nasıl yalnız kaldın sorularına maruz kalmak insanı daha çok yoruyor yok işte kimse bulamadık kaldım böyle

Genişletmek için tıkla...

TheIntrovert .!.:

Sizi cok iyi anliyorum cünkü kendi yasadigim problemleri gördüm. Benimde cok uzun süre sevgilim olmadi. Sonra biriyle tanistim, cok sevdim, sevgili olduk bir kac sene ama size bir sey söyleyim mi? Piskolojimi bozdu bu insan. Ruhumu yordu. Cok sevdik ama gercekten bir adim ileriye gidemedik seneler gectigi halde. Yanlis zaman, yanlis insan olunca ayri bir dert oluyur, bunu anladim. Suan benimde yok birisi hayatimda ama kendimi daha iyi his ediyorum. Tabi yeniden sevmek istiyorum bende. Sadece sunu anlamak gerekiyor: Sevilmek icin gercekten kendinden emin ve karsindakine muhtacmis gibi durmamaniz gerekiyor. Yani söyle olmasi lazim: Siz kendi kendinize mutlu iken hayatiniza girecek olan kisi mutluluk eklemesi lazim. Bir nevi bonus gibi :). Bunu kavradiginiz anda her sey daha iyi oluyor. Kendinizi kötü his etmeyin. Normal bu sekil olmaniz. Insanlar ne yazik ki cok fazla harciyor iliskileri. Sanki durmadan degistirilebilen bir seymis gibi. Siz yanlis insanlarla karsilasmissiniz. Hic kimseye gereginden fazla deger vermeyin. O zaman dogru ve dengeli oluyor her sey. Cevrenizde ki insanlarin negatiflerinide dinlemeyin. Evlilik falan bu kadar kötüyse neden hepsi hala evli madem? Ben genelde bu sekil cevap veriyorum bana öyle diyene ve susuyorlar. Siz pozitif olun, cok gencsiniz daha. Kendinize mutlu olmaya devam edin ve sonunda her zaman biriyle karsilasirsiniz (tabi ille biraz durumdan haberdar olmak gerekiyor; bakin etrafiniza ama böyle ümitsiz sekilde ariyormus gibi degil). Relaks olun. Hayat size güzeln olsun. Hepimize olsun zaten.

Genişletmek için tıkla...

grihh54 .!.:

üstelik güzelsin 26 yaşındasın mesleğin var nasıl yalnız kaldın sorularına maruz kalmak insanı daha çok yoruyor yok işte kimse bulamadık kaldım böyle

Genişletmek için tıkla...

Justalittlebityourheart .!.:

26 yaşındasın o kadar gençsin ki eminim çoooook güzel şeyler yaşarsın ben 20lerimin ortasında yeni yeni düşünmeye başlamıştım, hmmm birisi olabilir aslında evlilik olabilir diye hiç üzülme bile şu an hayatını yaşa

Genişletmek için tıkla...

grihh54 .!.:

Bulamıyorum kimse çıkmıyor üniversitede hep atanınca olur diye kendimi teselli ettim atandım 2 yıldır hala yok çok yalnızım arkadaşlarım kuzenlerim hep evleniyor herkesin ciddi ilişkisi var içlerinde maaşlı en güzelleri denilen ben yalnız kaldım kimsesiz çok mutsuzum

Genişletmek için tıkla...

Justalittlebityourheart .!.:

Evet hep hayırlısını istemek gerekiyor o yüzden. Hayatımıza giren insanlar çok önemli, arkadaş, iş arkadaşı, patron fark etmeksizin ama duygusal anlamda hayatımıza aldığımız insan daha farklı oluyor. Gerçi denemeden de bilemiyoruz. Ama şu noktada sizden biraz farklı bakıyorum yeni bir ilişki herkesin hayatına mutluyken bonus olarak girmiyor mesela. Çoook tanıdıklarım var hayatları kötüyken, mutsuzken veya birini çok isterken yeni bir ilişkiye başlayan ve şu anda doğru insan bu, zor zamanları bile atlattık neleri atlatırız diyenler… needy gibi görünme konusunda katılıyorum size muhtaçlık enerjisi yaymamak lazım ama ilişkide karşıdan çok bağımsız olunca da yürümüyor bunu da gördüm işte o doğru insanla olunca, tabi siz de karşıdaki için doğru olunca aslında hiçbir hareketiniz eksi veya fazla olarak adlandırılmıyor.
Ne biliyim talih gibi bir şey bu nasıl ne şekilde geleceği belli olmuyor tabi ki kendini ve bakış açını olumlu tutmak çok önemli.

Genişletmek için tıkla...