İki yıldır yalnız yaşayıp bundan rahatsız olmak... Biraz erken bıkmışsın diyesim geldi :)
Ben de beş senedir yalnız yaşıyorum ve tek başına alışveriş yapmak, sinemaya gitmek gerçekten çok keyifli. Özellikle alışveriş, her dükkana giren, her şeyi deneyip bezdiren tipler beni sıkıyor. Bir de alışverişin tek amacı kyafet değildir benim için, kitap da olabilir başka bir şey de.
Benim de etrafımda çok kişi yoktur, sosyal ortamlara girmeye çalışıyorum ama belli mesafede kalıyor tabii ki. Ya da plan yapıp kendi uymayanlar olunca ben soğuyorum, söz verildiyse tutulmalıdır.
Zeka konusunda ise, kendi zekama güvenirim ama kimseyi küçümsemem çünkü herkesin hayatnda yaşadıkları ve öğrendikleri farklıdır. Zeki insanlara da hayranımdır. Bence insan kendinden zeki biriyle sohbet ederken çok şey öğrenebiliyor.
Uzman kişileri değerlendirirken olayı kişiselleştirmesen sanki daha iyi olur gibi geldi. Karşındaki psikolog/psikiyatr ortalama bir zekada olabilir bu onun kişisel alanıdır, uygulanan tedaviler sana uymuyorsa başka bir şey denenir. Konulan teşhisler nedir? Onların teşhis koyabilmesi için bazı verilere ihtiyaçları var o verileri de sen verebilirsin o yüzden karşındakine yansıttıklarına göre teşhis konmuş olabilir.
Bazı insanların muhabbeti gezme tozmadan ya da alışverişten ya da dizilerden olabiliyor. "Sohbet" denince düşüncesi kahvenin fotoğrafını çekip sosyal medyada paylaşmak ve yapılan yorumları anlatmak olan insanlar çoğaldı artık. En azından benim etrafımda çok. Benim için sohbet, karşılıklı bir kahve içmek, iç dökmek, eskilerin deyimiyle "hasbihal"dir.
Bu tür bir şey arayıp bulamadığım için yalnızlığı tercih ediyorum. Ama insanın kendisini toplumdan soyutlamasını da doğru bulmuyorum. İlla ki kafa dengi insanlar bulunur. Ya da her insanın sana uyan bir konuda bilgisi, tecrübesi iyidir. Ama sen beş konuya vakıfken misal, karşındaki insan bunlardan birine hitap eder. Onunla o konuda muhatap olursun, sana uymayan taraflarını da hoşgörürsün çok önemsemezsin. Ben öyle yapıyorum çünkü insanın sosyalliğe de ihtiyacı var.
Bu arada düğünleri sevmem
pastayı neyle keserse kessinler umrum olmaz
ben de bir arkadaşımın abisiyle evleneceğimi hiç düşünmezdim
hadi len ne bileceksin demiştim. Sorun bende değil onlardaymis
ben yapım gereği dediğim dedik biriyimdir. Öyle beyimdir ne derse odur demem. Elim maşalidir. Kör aşık gibi etrafta dolanmam. Neyse bu kişi de emrine amade her dediğine he diyecek birini ariyormus ben öyle değilmişim. Öyle olmazsam da mutlu olamazmisim. Kabaca öyle bir şeydi sanırım tam hatırlamıyorum
