yalnız yaşayan kadın etiketlenir mi, nasıl görünür?

Sizin önceki konularınıza bakmıştım , biraz yalnız olmaktan dolayı depresif ve endişeli haliniz var. Anneden ayrılma üzüntüsü, millet ne der korkusu, sevgilim , kocam neden yok buhranı, insanlar bekar kaldığım için beni istemiyorlar düşüncesi, neden beni sevmiyorlar soruları .
Siz fazla düşünüyor olabilir misiniz? Ben zannetmiyorum evli, çocuklu, iş güç sahibi iş arkadaşlarınızın oturup sizi sevmeme , dışlama konusunda çaba harcayacaklarını. Belki bu kadar çok düşünüyor olmanız nedeniyle, endişelerinizi dışa çok yansıtıyorsunuz bu da sizde negatif bir elektrik oluşturuyor. Şimdi zaten iş, koca , sevgili, çocuk , kendi anne babaları derken kalan kısıtlı zamanlarını sizinle geçirmek istememeleri onları kötü yapmaz. Sırf siz iyi davrandığınızı düşündünüz diye, sizinle arkadaş olmak zorunda da değiller.
Başkalarının düşüncelerine de fazla önem veriyorsunuz, koskoca kadınsınız, onların ne iznine ne onayına ihtiyacınız var. Tek başına eşya bakmak zor geliyor size, ama kötü bir evliliğin içinde yaşamak daha zor.
Siz biraz sarmala girmişsiniz sanki, neden yalnızım diye düşünüp , saha çok yalnız kalıyorsunuz. Kafanızdan çıkarın uzaklaştırın bu düşünceleri, gerekirse yardım alın. Etrafa yansıttığınız enerjiniz değişince etrafınızdaki insanlar da farklı davranmaya başlayacak size. Aşırı kırılgan bir yapınız var gibi duruyor, birisi bişey dese camdan vazo gibi parçalanacak bir psikoloji var sanki.
Sevgili olur ya da olmaz, her erkekle de evlilik düşüncesini baz alarak görüşmeyin , yoksa çok üzülürsünüz. Takılın, gezin tozun, büyük hayalleri kapılmadan gündüzü yaşayın. Olursa olur, olmazsa da yaşadıklarınız deneyim olur.
teşekkürler evet vazo gibiyim bunun çin destek alıyorum aslında ama yine böyle konularda bocalıyor,etkileniyorum, gözlemleriniz ne kadar da yerinde olmuş, psikolog musunuz, başka önerileriniz varsa almak isterim,sevgiler💞
 
Ya kusura bakmayın da biraz garip düşünceleriniz , bakış açınız var bu da davranışınıza yansıyor ve insanları itiyor olabilir misiniz? Evlilik takıntısı, illa birisinin sevmesi, alt tarafı bir eve çıktı diye kadına kötü bakılır düşüncesi. Böyle tuhaflıkları düşünen en önde siz varsınız aslında
 
Ya kusura bakmayın da biraz garip düşünceleriniz , bakış açınız var bu da davranışınıza yansıyor ve insanları itiyor olabilir misiniz? Evlilik takıntısı, illa birisinin sevmesi, alt tarafı bir eve çıktı diye kadına kötü bakılır düşüncesi. Böyle tuhaflıkları düşünen en önde siz varsınız aslında
bunları kimseyle konuşmuyorum ki konusu açılınca kısmet deyip geçiştiriyorum bu kadar şeffaf sadece buraya yazıyorum evet garip gelebilir ama çevremde herkes farklı bir degisim yaşayınca etkilendim,insanız..
 
merhaba 34 yaşına girecek bir memurum. aynı şehirde ailem olmasına rağmen ben isyerime yakın daire tuttum. ama bunu söylediğim birkac arkadaş hiç sevinmiş gibi olmadı. kurumda evlenenler,nişanlanan 2 kadın var ben ise ne eş ne sevgili,hiç birşeyim olmadan bir daire tuttum.

kendimi tuhaf hissediyorum lütfen beni yargılamayın, isyerinde tek bekar ben kaldım, üstelik kahve icmeye gittigim kisiler beni çağırmadılar hem de tuttuğum sitenin karsisindaki yere. çok zoruma gitti. kendimi hicbir yere ait hissetmiyorum.sanki bekarlığım insanlara dert olacakmış gibi. yanlış anlaşılcam diye tribe girdim. çok çalışıyorum, projeler yapıyorum, çabalıyorum ama yine de yaptıklarımdan takdir görmüyorum.sevilmiyorum, gruplaşmanın dışında kaldım.(kimseye bisey yapmadım güleryüzle davrandım, arabamla duraga biraktim,yeni atanan o kisiye destek oldum) ama bir baktım ki ben buluşmalara çağrılmayan biri oldum. sebebini bulamıyorum ben buradan ne kadar depresif şeyler yazsam da dışarıda gülen,sohbet eden biriyim ama itici mi görünüyorum ya da ukala diye kendimi sorguluyorum. kendimi yalnız hissediyorum.

hayatımda kimse yok acaba tanışacağım kişiler tek yaşıyorum diye hakkımda kötü düşünürler mi. yalnızlık,bir kalıba sığamamak bana çok zor geldi. üstelik flört durumlarım sıfır,kendimi iyice saldım işten eve evden işe.uygulamalar dışında tanişmalara fırsatım yok. o arkadaslik uygulamalarına da ben önyargılıyım.

sizce yalnız yaşayan bir kadın kötü mü görünür,itici mi oluyor ya da tam tersi başarılı,özgür bir birey olarak mı algılanır?
beni dışlayan kisilere nasıl davranmalıyım?

fikirlerinizi merak ediyorum, sevgiler💞
Yanlız yaşadığın için sana kötü gözle bakanı hayatına alma zaten.
Sen kendini bil,dışarıdakiler ne etiket yapıştırıyorsa yapıştırsın.
Hayat bu önüne ne zaman,kimi çıkaracağı hiç belli olmaz.
 
merhaba 34 yaşına girecek bir memurum. aynı şehirde ailem olmasına rağmen ben isyerime yakın daire tuttum. ama bunu söylediğim birkac arkadaş hiç sevinmiş gibi olmadı. kurumda evlenenler,nişanlanan 2 kadın var ben ise ne eş ne sevgili,hiç birşeyim olmadan bir daire tuttum.

kendimi tuhaf hissediyorum lütfen beni yargılamayın, isyerinde tek bekar ben kaldım, üstelik kahve icmeye gittigim kisiler beni çağırmadılar hem de tuttuğum sitenin karsisindaki yere. çok zoruma gitti. kendimi hicbir yere ait hissetmiyorum.sanki bekarlığım insanlara dert olacakmış gibi. yanlış anlaşılcam diye tribe girdim. çok çalışıyorum, projeler yapıyorum, çabalıyorum ama yine de yaptıklarımdan takdir görmüyorum.sevilmiyorum, gruplaşmanın dışında kaldım.(kimseye bisey yapmadım güleryüzle davrandım, arabamla duraga biraktim,yeni atanan o kisiye destek oldum) ama bir baktım ki ben buluşmalara çağrılmayan biri oldum. sebebini bulamıyorum ben buradan ne kadar depresif şeyler yazsam da dışarıda gülen,sohbet eden biriyim ama itici mi görünüyorum ya da ukala diye kendimi sorguluyorum. kendimi yalnız hissediyorum.

hayatımda kimse yok acaba tanışacağım kişiler tek yaşıyorum diye hakkımda kötü düşünürler mi. yalnızlık,bir kalıba sığamamak bana çok zor geldi. üstelik flört durumlarım sıfır,kendimi iyice saldım işten eve evden işe.uygulamalar dışında tanişmalara fırsatım yok. o arkadaslik uygulamalarına da ben önyargılıyım.

sizce yalnız yaşayan bir kadın kötü mü görünür,itici mi oluyor ya da tam tersi başarılı,özgür bir birey olarak mı algılanır?
beni dışlayan kisilere nasıl davranmalıyım?

fikirlerinizi merak ediyorum, sevgiler💞
Nerede yaşıyorsunuz bilmiyorum ama yani yalnız yaşayan bir kadın neden kötü gözüksün. Üstelik de yaşınız 34. Lütfen kendinize bunu yapmayın. Eğer varsa bir iki cahil ya da üç beş cahil bunu kötü gören bırakın onları, Allah'a havale edin...
ya ne düşünürlerse düşünsünler. Bu yaşta elalemi bu kadar önemsemeyin.
Diğer konuya gelince de tabii ki bilemeyiz niçin çağırılmadığınızı. Üzücü bir durumu olduğunu çok iyi anlıyorum ama eğer cahil insanlarsa belki sizi bekar görüp kendi eşlerinden mi kıskanıyorlar çok fazla içimize sokmayalım mı diyorlar bilemiyorum. Soğuk bir insan olmadığınızı söylemişsiniz, gayet güler yüzlü olduğunu söylemişsiniz.. en fazla çekememezlik geliyor aklima bu yuzden.. yada bekar olmanizdan dolayı sizi potansiyel tehlike gibi görebilirler belki anladığım kadarıyla cahil insanlar çünkü..
Ama tabii şuda belki en buyuk etken... ne kadar iyi olursaniz olun kafa dengi degilseniz birbirinizin birlikte takilmaniz yada arkadas olmaniz mumkun olmuyor genelde. Sonucta her insanin her insanla frekansi uymaz.
Bazen de insan aslında kendindeki negatif durumları da fark etmez yani acaba atıyorum art niyetsizde olsanız bir şeyleri biraz eleştiri varimi konuşuyorsunuz. Bazen insan kendide fark etmez ama negatif bi enerjisi oldugu bir donemindede olabilir. Yani icimizdeki biz istemesekte disari yansir. Mutsuzlukta yansir ister istemez.. Yasinizda bir sey yok aslinda. Artik herkes gec evleniyor. Olumlu bakin lutfen vede hayatı akisina birakin. İnşallah o zaman hersey yoluna girecektir.
İnşallah isyerindeki bu durumda duzelir, ayni isyeri olunca ister istemez huzursuz eder insani bu durum, tamda bosveremez insan 😏
 
Son düzenleme:
Ne münasebet kim neden kötü düşünsün. Yalnız yaşayan kadınlar kötü yola mı düşüyor tövbe est ne saçma bir mantık? 18 yaşında üniversiteye başladım, 22 yaşında mezun olup çalışmaya başladım ve evlendiğim 29 yaşına kadar yalnız yaşadım. Ev arkadaşım bile olmadı. Hakkımda da kimse kötü düşünmedi. Düşündülerse de bana ne. Eşim her zaman söyler kendi ayakları üzerinde duran bir karım var diye. Yalnız kalmaktan da korkmam, boşanmaktan da. Biraz kendinize güveniniz olsun. Aile evinde oturanların halini de okuyoruz burda her gün. Şükredin ki imkan varmış kendi evinizi kurmuşsunuz.
 
Bazi yerlerde insanlar toksik oluyor .son isyerimde bir kere bile ogle yemegine cagirilmadim .hic bir problemimde yoktu .tayin iste okul degis .
 
Gereksiz alıngansınız bence.44 yaşında ailesiyle aynı ilde farklı evlerde yaşayan bekar bir kadınım.Evli arkadaşlarım kimi zaman bensiz buluşur ama istemediğimi düşündürmedi bu bana.Mesela eşleri konusmuş o an spontene gelişmiş olaylar olabiliyor bazen de davet edildiğim halde çoluk çocuklu bir ortamami benim ruhum kaldirmayacağından ben onlara katılmak istemiyorum.Biraz daha zaman geçsin o evlilerin yarısı boşanmış olacak zaten🙂 En azından benim çevremde öyle oldu .Düzeninizi kurun ve akışta kalın.İlla evlenmeliyim diye şartlamayın hayatı ıskalarsınız.Kimi zaman hayatıma biri giriyor kimi zaman yalnızım problem olmuyor benim için.
 
bunları kimseyle konuşmuyorum ki konusu açılınca kısmet deyip geçiştiriyorum bu kadar şeffaf sadece buraya yazıyorum evet garip gelebilir ama çevremde herkes farklı bir degisim yaşayınca etkilendim,insanız..
Siz bunları kimseyle konuşmasanız bile , sürekli kafanızda düşündüğünüz için ister istemez dışarı yansıyan hareketlerimizden de belli ediyorsunuzdur. Bu kaygılı, başkasının ne düşündüğüne aşırı önem veren , fazla nazik olan tavrınız insanları rahatsız ediyor olabilir. İnsan olmanızı sanki her kaygılı her aşırı takıntılı düşüncenize bahane olarak kullanıyorsunuz. Kendine önem veren insanlar , başkalarının değişimlerine takılmaz, kendi fikirlerine önem veren insanlar , ben eve çıkınca hakkımda kötü düşünecekler endişesi yaşamaz, kendine bir erkekle evlenmek ile değer biçmeyen kadınlar , evlenmemeyi kafaya takmaz.
Başkalarının evliliklerine bu kadar değer vermeniz, önem atfetmeniz sizin kendinize yüklediğiniz başarısızlık ve değersizlik hissinden kaynaklanıyor.
Bu kaygılar ve düşüncelerden kurtulmak için çaba harcamanız , gerekirse terapi almanız, kendi sınırlarınızın dışına çıkmanız lazım. Siz tek başıma alışveriş yapmak zorunda kalıyorum , diğer kadınlar eşleriyle gidiyor yerine, ne güzel kendi başıma alışveriş yapabiliyorum, kendi işimi kendim hallediyorum diyebilmeniz lazımdı.
 
merhaba 34 yaşına girecek bir memurum. aynı şehirde ailem olmasına rağmen ben isyerime yakın daire tuttum. ama bunu söylediğim birkac arkadaş hiç sevinmiş gibi olmadı. kurumda evlenenler,nişanlanan 2 kadın var ben ise ne eş ne sevgili,hiç birşeyim olmadan bir daire tuttum.

kendimi tuhaf hissediyorum lütfen beni yargılamayın, isyerinde tek bekar ben kaldım, üstelik kahve icmeye gittigim kisiler beni çağırmadılar hem de tuttuğum sitenin karsisindaki yere. çok zoruma gitti. kendimi hicbir yere ait hissetmiyorum.sanki bekarlığım insanlara dert olacakmış gibi. yanlış anlaşılcam diye tribe girdim. çok çalışıyorum, projeler yapıyorum, çabalıyorum ama yine de yaptıklarımdan takdir görmüyorum.sevilmiyorum, gruplaşmanın dışında kaldım.(kimseye bisey yapmadım güleryüzle davrandım, arabamla duraga biraktim,yeni atanan o kisiye destek oldum) ama bir baktım ki ben buluşmalara çağrılmayan biri oldum. sebebini bulamıyorum ben buradan ne kadar depresif şeyler yazsam da dışarıda gülen,sohbet eden biriyim ama itici mi görünüyorum ya da ukala diye kendimi sorguluyorum. kendimi yalnız hissediyorum.

hayatımda kimse yok acaba tanışacağım kişiler tek yaşıyorum diye hakkımda kötü düşünürler mi. yalnızlık,bir kalıba sığamamak bana çok zor geldi. üstelik flört durumlarım sıfır,kendimi iyice saldım işten eve evden işe.uygulamalar dışında tanişmalara fırsatım yok. o arkadaslik uygulamalarına da ben önyargılıyım.

sizce yalnız yaşayan bir kadın kötü mü görünür,itici mi oluyor ya da tam tersi başarılı,özgür bir birey olarak mı algılanır?
beni dışlayan kisilere nasıl davranmalıyım?

fikirlerinizi merak ediyorum, sevgiler💞
Birinin yalnız yaşaması o kişiyi kötü veya itici göstermeyeceği gibi, başarılı ya da özgür de göstermez. Yalnız yaşamak çok ekstrem bir durum değil. Tonlarca bekar, yalnız, çalışan kadın var. Yalnız yaşamanıza olumlu veya olumsuz bu kadar anlam yüklemeyin bence.
 
merhaba 34 yaşına girecek bir memurum. aynı şehirde ailem olmasına rağmen ben isyerime yakın daire tuttum. ama bunu söylediğim birkac arkadaş hiç sevinmiş gibi olmadı. kurumda evlenenler,nişanlanan 2 kadın var ben ise ne eş ne sevgili,hiç birşeyim olmadan bir daire tuttum.

kendimi tuhaf hissediyorum lütfen beni yargılamayın, isyerinde tek bekar ben kaldım, üstelik kahve icmeye gittigim kisiler beni çağırmadılar hem de tuttuğum sitenin karsisindaki yere. çok zoruma gitti. kendimi hicbir yere ait hissetmiyorum.sanki bekarlığım insanlara dert olacakmış gibi. yanlış anlaşılcam diye tribe girdim. çok çalışıyorum, projeler yapıyorum, çabalıyorum ama yine de yaptıklarımdan takdir görmüyorum.sevilmiyorum, gruplaşmanın dışında kaldım.(kimseye bisey yapmadım güleryüzle davrandım, arabamla duraga biraktim,yeni atanan o kisiye destek oldum) ama bir baktım ki ben buluşmalara çağrılmayan biri oldum. sebebini bulamıyorum ben buradan ne kadar depresif şeyler yazsam da dışarıda gülen,sohbet eden biriyim ama itici mi görünüyorum ya da ukala diye kendimi sorguluyorum. kendimi yalnız hissediyorum.

hayatımda kimse yok acaba tanışacağım kişiler tek yaşıyorum diye hakkımda kötü düşünürler mi. yalnızlık,bir kalıba sığamamak bana çok zor geldi. üstelik flört durumlarım sıfır,kendimi iyice saldım işten eve evden işe.uygulamalar dışında tanişmalara fırsatım yok. o arkadaslik uygulamalarına da ben önyargılıyım.

sizce yalnız yaşayan bir kadın kötü mü görünür,itici mi oluyor ya da tam tersi başarılı,özgür bir birey olarak mı algılanır?
beni dışlayan kisilere nasıl davranmalıyım?

fikirlerinizi merak ediyorum, sevgiler💞
Yani aynı şehirde olmasına rağmen ailesinden ayrı yaşayan birine bende sıcak yaklaşmazdim.
 
Gereksiz alıngansınız bence.44 yaşında ailesiyle aynı ilde farklı evlerde yaşayan bekar bir kadınım.Evli arkadaşlarım kimi zaman bensiz buluşur ama istemediğimi düşündürmedi bu bana.Mesela eşleri konusmuş o an spontene gelişmiş olaylar olabiliyor bazen de davet edildiğim halde çoluk çocuklu bir ortamami benim ruhum kaldirmayacağından ben onlara katılmak istemiyorum.Biraz daha zaman geçsin o evlilerin yarısı boşanmış olacak zaten🙂 En azından benim çevremde öyle oldu .Düzeninizi kurun ve akışta kalın.İlla evlenmeliyim diye şartlamayın hayatı ıskalarsınız.Kimi zaman hayatıma biri giriyor kimi zaman yalnızım problem olmuyor benim için.
biraz çevreyle alakalı bence

ben de 40+ yaşta çok çook erkenden aileden ayrılmış bekar kadınım ama mesela "yarısı boşanmış olacak zaten" diyorsunuz ya
evet, arkadaş çevremim çoğu ya bekar ya boşanmıştır benim de

ama memleketimde ya da ailemin kendi çevresinde hala boşanan çok çok az
hemen hemen her boşanma da acaip olaylı

bir kısım için de kadının ayrı evde olması (aile ile aynı şehirdeyken, okul iş tayin vs yokken) hemen hemen yollu olmakla aynı şey. bana da ilk (zaruri sebepler yokken) ayrı eve çıktığımda epey bir laflar edilmişti.

ha, kendi arkadaş çevrem için de 25-30 yaşında hala aileyle oturuyor olmak epey problemli görülen bişey (ben de öyle düşünüyorum, kazık kadar insanlar ne gerek var) tam tersine ama işte bu kadın nasıl bir çevrede bilemiyoruz.

bir de her yerde evli kadınlar bekarla takılmıyor mesela, yani komşu/akraba içinde, birisinin bekar büyük görümcesi filan değilseniz, arkadaş olarak genelde evliler evlilerle takılıyor. baız şehirlerde ortamlarda bu da ayrı sorun. etiketleme bu mudur bilmiyorum ama (özellikle bi yaşı geçmiş) "bekar kadın"ı (ondan daha fazla da dul kadını tabi) potansiyel tehlike filan görüyorlar. bunu kadın-kadına ortamın çok olduğu mesleklerde çok duyuyorum.
 
Ne güzel kendi düzeninizi kurma imkânınız olmuş, 25 yaşında aileyle yaşayan biri olarak ben imrendim size. Başkalarının düşüncelerini önemsemeyin lütfen, bir kadın olarak evlilik beklemeden kendi düzenini kurabilmek gerçekten çok değerli
 
abimle anlaşamadığım(üstüme yürüme,hakaretler) ve yollarda çok yorulduğum için bu kararı verdim ama tabi herkese anlatılmadığı için sıcak bakılmayabilir

Kimseye açıklama yapmak zorunda değilsiniz ki.. İlle de açıklama yapmak zorunda hissediyorsanız da: "Paşa keyfim böyle istedi" deyin. "Evlenene kadar baba evi, evlendikten sonra koca evi istemiyorum, güçlü ve özgür bir bireyim kendi düzenimi kurmak istiyorum" deyin. Detay verip, ailevi sorunları anlatırsanız ilk oradan vurulursunuz
 
Ben de sizle aynı yaştayım ve memurum. Ailemle aynı şehirdeyim ve 5 yıldır tek onlardan ayrı yaşıyorum. İlk iki yıl rahmetli babannem vardı şimdi tekim. İki kuşum var evde yalnız olduğumu hiç hissetmiyorum bile. İş yerimde benim gibi iki bekar kadın da yalnız yaşıyor. Biri abisiyle oturuyordu sonra kendi evini aldı taşındı. Diğeri de başka şehirden geldiği için iş yerine yakın ev tuttu. Kimse de yargılamıyor ve tuhaf karşılamıyor. Lakin yargılayan olursa özgürlüğümü kastettiğimde bir daha söyleyemezler.
Siz tanışmak konuşmak istiyorsunuz sizi anlıyorum ama kafa uyuşmazsa ya da istemezlerse olmayanı oldurmak zor olur. Birim değiştirebilirsiniz ya da başka birimlerden birileriyle tanışabilirsiniz.
 
biraz çevreyle alakalı bence

ben de 40+ yaşta çok çook erkenden aileden ayrılmış bekar kadınım ama mesela "yarısı boşanmış olacak zaten" diyorsunuz ya
evet, arkadaş çevremim çoğu ya bekar ya boşanmıştır benim de

ama memleketimde ya da ailemin kendi çevresinde hala boşanan çok çok az
hemen hemen her boşanma da acaip olaylı

bir kısım için de kadının ayrı evde olması (aile ile aynı şehirdeyken, okul iş tayin vs yokken) hemen hemen yollu olmakla aynı şey. bana da ilk (zaruri sebepler yokken) ayrı eve çıktığımda epey bir laflar edilmişti.

ha, kendi arkadaş çevrem için de 25-30 yaşında hala aileyle oturuyor olmak epey problemli görülen bişey (ben de öyle düşünüyorum, kazık kadar insanlar ne gerek var) tam tersine ama işte bu kadın nasıl bir çevrede bilemiyoruz.

bir de her yerde evli kadınlar bekarla takılmıyor mesela, yani komşu/akraba içinde, birisinin bekar büyük görümcesi filan değilseniz, arkadaş olarak genelde evliler evlilerle takılıyor. baız şehirlerde ortamlarda bu da ayrı sorun. etiketleme bu mudur bilmiyorum ama (özellikle bi yaşı geçmiş) "bekar kadın"ı (ondan daha fazla da dul kadını tabi) potansiyel tehlike filan görüyorlar. bunu kadın-kadına ortamın çok olduğu mesleklerde çok duyuyorum.

Çevre ile alakası muhakkak vardır.Ben evden universte için ayrıldım ilk 18 yaşında.Mezuniyetten sonra atandım mecburi hızmetim vardı yine uzaktım .Hemen istediğimde ailemle aynı ile gelemedim tabi bikaç şehir daha gezdim.Aynı ile geldiğimde 30 yaşındaydım zaten.Benim eşyalarım vardı kurulu bir düzenim vardı aklımdan bile geçirmedim babamın evine taşınmayı.Ev tuttum ,taşındım direk.Kimseden de bir tek kelime duymadım neden ailenin yanında değilsin diye.

He ben bekarım diye kocasına yüreyeceğimi düşünen bir kadınla ben zaten arkadaşlık yapamam ki...Ne konuşacağım ne paylaşacağım öyle biriyle. O gitsin kocişiyle vakit geçirsin zaten:) Şaka bir yana böyle bir ortama gireceğime,evimde yalnız oturmayı yeğlerim.

Evet konu açan arkadaş nasıl bir çevrede bilmiyoruz haklısınız.Ama bizler su değiliz çevreye göre şekillenelim.O ne isteyip ne istemediğini belirler emin olur kendinden, sonra istediği gibi çevreyi kendi yaratır.He onu da mı yapamıyor diyelim cok sosyal biri değil.Kendiyle kaliteli zaman geçirmeyi öğrenir."Acaba hakkımda ne düşünüyorlar,beni sevmiyorlar mı?İnsanlar beni evli değilim diye mi dışlıyorlar ." gibi gibi düşüncelerle kendini boğmaz ,hayatın tadına varır.
 
Son düzenleme:
ben öyle bakmıyorum ama cevrem pek aydın insanlar değil
Ben sakaryada yaşıyorum buranın yobazlık seviyesi bambaşka burada bile alıştılar herkes evlenecek diye bir şey yok evlenemedin diye kendi düzenin olmasın mı ben 18 yaşımda evden gittim okul bitince de dönmedim eğer evlenmemiş olsaydım kendi evim olsun isterdim yarın boşansam yine yalnız yaşarım. Çevreye açıklama yapmak zorunda değilsin hatta keşke aile evindeyken 1+1 ev alsaydın. Ne yapacaksın millet ayıplayacak diye taşınacak mısın onlar biliyor artık trklif edip eve gelmeleri lazım gelmiyorlarsa davet etme
 
düşünecekler, tam da yazdığın gibi kalıba sokmaya çalışacaklar.
Her şeyin farkındasın, ülkemizde yaşıyorsun ve genel geçer toplum normlarının dışında bir hayatın var. Bunun aksini iddia etmek, maalesef hayalperestlik olur.

Ama kendi yerini kendin belirleyeceksin, güçlü duracak, insanların bu tarz düşüncelerle seni aşağı çekmesine izin vermeyeceksin.
Yurtdışı seyahatlerine gidersin, farklı ortamlardan başka insanlarla arkadaşlık etmeye başlarsın.
Belki de işyerinde, veya oturduğun sitede insanlar senin potansiyelinde değiller.
Senin kafa yapında ve seni eleştirmeyecek insan, zaten senin dostluk edeceğin insan olacaktır. olmalıdır.
Bazılarından vazgeçmek zorunda kalacaksın.
bunları da sen zamanla eleyerek, bulacaksın.
hayırlı olsun, işiniz de eviniz de.. İnşallah tereddüt ettiğiniz durumlarla karşılaşmazsınız.
 
Back
X