- 21 Ağustos 2015
- 5.728
- 10.315
-
- Konu Sahibi inessa armand
- #41
Eee ne dememizi bekliyorsun. Bir de dalga geçer gibi cvp veriyorsun. Bu koca sana müstehakmış o zaman. Otur evinde bak çocuğuna!
Eee ne dememizi bekliyorsun. Bir de dalga geçer gibi cvp veriyorsun. Bu koca sana müstehakmış o zaman. Otur evinde bak çocuğuna!Gerçekten mi ? Ben neyi sormuşum acaba, eşimle balayına nereye gitsek diye mi sormuşum?
Teşekkürler, çözüm sunmayacaksaniz görmediğiniz şeyler hakkında yorum yapmayın.
Bu gereksiz kesin yargılarınızi kendinize saklayın hanımlar.
Karşınızda cahil biri yok görüyoruz neyin ne olduğunu. Bebeğimle ilgili fikir istemistim artık başkalarının mutsuzluğundan nasil heyecanlaniyorsaniz ona sıra gelmemiş :)
Kızlar ben zaten kocamı seviyorum bırakmam diyen kadınlardan değilim farkındaysaniz. Nasil en az hasarla atlatiriz kızım ve ben onu soruyorum.
Fikriniz yoksa zaten benim yazdığım şeyleri tekrarlamaniza gerek yok.
Evlenince bu kadar değişmesi büyük şanssızlık olmuş gerçekten . Normalde kesin belli eder insanlar görmezden gelir derim ama sizinki 180 derece değişmiş.
Lütfen kendinizi düşünün . Çocuğunuzdan önce bile kendinizi.
Çünkü çocuğunuza da ancak mutlu bir anne iyi annelik edebilir . Siz nasıl mutlu olacaksanız net bir karar verin ve sonuna kadar gidin bence.
Hanımefendinin maşallahı var, bizde sert yorum yapmadık ama atarlanmış. O yüzden hiç kendinizi kötü hissetmeyin.Siz sevdigini soylediginiz icin ben size sevgisiyle ilgili yazdim. Benim bildiyim seven insan eşini ve cocugunu bu sekil zor durumda birakmaz.
Sizi cok iyi anliyorum. Bebekli bir annesiniz, sureklu borclarla yalanlarla savaşiyorunuz. ALLAH kimseye yaşatmasin. Bebeginizi dusunmeniz cok normal ama kocanizin iyi bir baba olmadigini dusunuyorum sadece.
Benim ablam da cok zok zorluk cekiyordu. Surekli doven, kufur eden eşe sahipti. O da cocugu icin uzuluyordu. Boşandi. Sonra yeniden evlendi. Şuan aşiri mutlu.
Siz de isterseniz eşinize son bir şans verin. Eger duzelmezse o zaman boşanmayi dusunursunuz. En azindan icinizde keskeler kalmaz .
Ben de 2 yildir burda yorum yapiyorum, bu zamana kadar kimseye sert bir yorum yazmadim. Tartismaya girmedim. Oyuzden sert cevap verdiyinizde kendimi kotu hiss ettim bir an.
Evliliğin çocuğun sorumluluğunu kaldıramadığı için kaçış yolu olarak bunu bulmuş sonrada devami bu şekilde gelmiş olabilir mievlenmeden önce ayni yerde çalışıyorduk üstelik hergun beraberdik. herşeyi beraber yapardık her yere birlikte giderdik. inanın boyle bir şeyi olsaydı kesinlikle anlardım. ama bilmiyorum nasıl bu hale geldi.. ya da vardı da ben mi göremedim diyorum..
Eee ne dememizi bekliyorsun. Bir de dalga geçer gibi cvp veriyorsun. Bu koca sana müstehakmış o zaman. Otur evinde bak çocuğuna!
Tam aile olmanın ne demek olduğunu anlatan bir yazı olmus.Kardeşimin kumar borçlarını ödemekten iflahımız kesilmişti bir dönem. O da iddia ve canlı bahis oynuyordu. Parası olmadığı dönemde tefecileri sardı başımıza. Bütün akraba eş dost herkesten para istemiş, hiç birini ödeyemedi o zamanlarda ve bizde ödeyemediğinde öğrendik tabii. Hergün başka bir yalan, başka bir hikaye ile pişmanlıkla geliyordu karşımıza. Gırtlağımıza kadar borca girdik ve hala ödüyoruz. 1 yıldır oynamıyor çok şükür. Nasıl oldu dersen öncelikle sürekli doktor doktor gezdik hiç fayda etmedi sonra şehir değiştirdik ve ben ona bir psikolog buldum. İlk defa bir doktoru sevdi ve çok iyi iletişim kurdular. Doktoru ona çok çok iyi geldi. Bizde hiç hatalarını yüzüne vurmadık. Tekrar kumara Teşvik etmemek için hiç yanında para konusunu açmadık hala hiç konuşmayız. Ama bunlar demek değildir ki birdaha asla yapmaz... Kumar bir bağımlılıktır ve sürekli tekrarlar. Kişinin kendinin ve oynama dürtüsünün farkında olması gerekir. O yüzden biz kendi çocuğumuz olduğu için çok mücadele ettik ve şimdilik iyiki etmişiz diyoruz ama kocam olsa asla mücadele etmezdim. Çünkü bu kavgalar yalanlar sırasında benim kardeşime sevgim bile sınanmışken eşimle yapamazdım. Sana tavsiyem eğer bir şans vermek istiyorsan (ki bir çocuğunuz olduğu için ve ilerde içinin rahat olması için bu şansı vermenden yanayım) lütfen olanları unut ve ona da asla hatırlatma ki başa sarmasın. Ama eğer ikinci borçlanmaya girerse bence uğraşma çocuğunla çok yıpranırsın.
Rica ederim ne demek....Sizinle tartışmaya girmeyeceğim bile. Zaten binlerce sorunu olan birine bu şekilde konuşan insanlar umarım başlarına gelmez de hic anlamazlar... tesekkur ederim dileklerinize :)
Siz sevdigini soylediginiz icin ben size sevgisiyle ilgili yazdim. Benim bildiyim seven insan eşini ve cocugunu bu sekil zor durumda birakmaz.
Sizi cok iyi anliyorum. Bebekli bir annesiniz, sureklu borclarla yalanlarla savaşiyorunuz. ALLAH kimseye yaşatmasin. Bebeginizi dusunmeniz cok normal ama kocanizin iyi bir baba olmadigini dusunuyorum sadece.
Benim ablam da cok zok zorluk cekiyordu. Surekli doven, kufur eden eşe sahipti. O da cocugu icin uzuluyordu. Boşandi. Sonra yeniden evlendi. Şuan aşiri mutlu.
Siz de isterseniz eşinize son bir şans verin. Eger duzelmezse o zaman boşanmayi dusunursunuz. En azindan icinizde keskeler kalmaz .
Ben de 2 yildir burda yorum yapiyorum, bu zamana kadar kimseye sert bir yorum yazmadim. Tartismaya girmedim. Oyuzden sert cevap verdiyinizde kendimi kotu hiss ettim bir an.
Evliliğin çocuğun sorumluluğunu kaldıramadığı için kaçış yolu olarak bunu bulmuş sonrada devami bu şekilde gelmiş olabilir mi
Aslinda beni rahatsiz eden sadece kumar degil.genelde sert bir uslubum var galiba kusura bakmayın. yaklaşık 2-3 ay oldu bu olaylar yaşanali yani tam o sürecin içindeyiz. aslında bu sürece baslarken tamamen para biriktirmek ve boşanma adımını atarken kendime güvenim olsun dusuncesindeydim. ama yine de katlanamıyorum
belki de oyle oldu, bilemiyorum
Babasız büyütmeme k için hem anne hem de gecimi üstlenerek baba olmuşsunuz cok verici bi insansınız Allah iyinin yanındadır hepherkese merhaba.
sizlerle paylaşmak istediğim bir şey var. yardımlarınızı ve fikirlerinizi sunarsanız çok sevinirim. uzun olacak muhtemelen o yüzden şimdiden kusura bakmayın.
ben 25 yaşındayım. 2 yıllık evliyim ve 10 aylık bir bebeğim var.
eşimle birazdan bana hak vereceğiniz kadar çok boşanma sebebim var aslında. ama ben yine de doğru olan ne anlamaya çalışıyorum. elimden geleni yapmış olmanın vereceği rahatlığı tatmak istiyorum belki de bilemiyorum.
evlendikten sonra eşimde daha önce farketmediğim bazı huylarını görmeye başladım. sürekli yalan söylemek gibi mesela. aklınıza ne gelirse her konuda. ama özellikle maddi konularda çok büyük yanlışlar yaptı kendisi. evlendikten 3 ay sonra hamile kaldım. hamileliğimin 7.ayında eşim işten ayrıldı ben çalışmaya devam ediyordum sonra izine ayrıldım.
bu dönemlerde eşim çok korkunç birşey yaptı ve takılarımı benden habersiz bir arkadaşına götürdüğünü öğrendim. arkadaşına borç olarak verdiğini geri alacağını söyledi bana ben de merhametine, kiyamamasina bağlayıp affettim kendisini. tabi 8 buçuk aylık hamile olmam da etkiledi bu kararımı.
zaman geçti bilezikler hala ortada yok, eşim işsiz. ben doğum yaptım, annemi kaybettim çok zor günler geçiriyorum. kayınvalidem bir mecburiyetten ötürü memleketine gidiyor senede 4-5 ay ve çocuğuma bakacak kimse yok. bakıcı bulmaya hem maddi durum elvermiyor hem de zor durumdayız ve borçlarım var bir sürü.. işe başlar başlamaz zaten borçlara gidecek tüm ödemeler bakıcıya yine para yok.. annem de yok. evdeyim, ücretsiz izindeyim şuanda da hala.
biraz zaman geçiyor ben borç-harç idare etmeye çalışıyorum. bir işe girdi eşim, ama maaş alamıyor. yani bana öyle söylüyor. evdeki bilgisayar is yerine gidiyor, isini kolaylaştırsın diye. ama geri gelmiyor.(!) evde duran alyansim kayboluyor ortadan, tektasim da kayboluyor ayni şekilde. zaman geçiyor ben arıyorum her yerde ama yok. eşim geliyor, daha önce yüzlerce kez baktigim çekmecede buluyor tektasimi. ama alyans yok, gelmiyor. (!)
biraz daha zaman geçiyor, bi aile dostumuzdan eşimin ailemdeki bütün erkeklerden borç istediğini, bazılarından aldığını, bazılarını ödeyip bazılarını ödemediğini öğreniyorum. burada ipler koptu tabii. çünkü ben eve ekmek alamadigimda bile, çocuğa bez alamadigimda bile ailemden kimseye en ufak şey yansıtmıyorum, borç istemiyorum. kardeşimden bile, üzülmesin durumumuza diye. aynı günlerde ne hikmetse kayinbabamin banka hesabında para eksildigini farkediyor kaynım ve kayinbabam.(!) tabii isler açığa çıkıyor artık. eşim benimle evlenmeden çok önce kumar oynadığını, o zamandan borçları olduğunu ve onlari kapatmaya çalışırken iyice battığını söylüyor. ben boşanmaya karar veriyorum ama ne yapacağıma dair bir fikrim yok küçücük bir bebekle. kendime güvenemiyorum çünkü annem yok... babam zaten yok gibi. ailesinin ısrarıyla bir sans daha vermeye karar verdim sonunda. babası bütün borçlarını kapatacağını söyledi çoğunu da kapattı kredi filan çekti adam. artık kumar oynamadığını söyledi özürler diledi yeminler etti eşim. bebeğimin hatırına affetmeye çalıştım.
ama affedemiyorum. hala ufak tefek yalanlarini yakaliyorum, hala bana anlatmıyor hiçbir şeyini.
maddi sıkıntımız hic bitmiyor. hali hazırda şuan hala kayinbabam ve kardeşimin destekleriyle çocuğa bez alabiliyoruz. yine işsiz çünkü ve aylardır evde oturuyor. maddi olarak sıkıntı çekmek bana zor gelmiyor, bekarken de çok çektim. çalışır öderiz yaparız diyorum onlar önemli değil. ama bana yalan söylenmesine, aptal yerine konulmaya tahammül edemiyorum. asla çekmem, kabullenmem diye ettiğim büyük büyük lafları yutuyorum simdi. hakaret, küfür, hem duygusal hem fiziksel şiddet bini bir para. ama ben de ayni şekilde karsilik verdiğim için onları düşünmüyorum bile. bütün bunlara nasıl katlandığıma inanamiyorum ben de ama çocuğum için katlanıyorum. onun düzeni bozulmasın, mutsuz olmasın diye. alışır elbet ama nasıl yapacağım, tek başıma nasıl büyüteceğim bilmiyorum. ileride bana kızar mı, mutsuz biri mi olur bilemiyorum. ben de boşanmış bir anne babanın çocuğuyum ama ben genç kızdım neredeyse onlar bosandiklarinda ve annemin en büyük destekcisiydim. çünkü babam da eşime çok benziyordu.
bütün bunları bana başka biri söylemiş anlatmış olsa hemen boşan deli misin ne çekiyorsun derdim. ama yaşarken öyle olmuyormuş öğrendim en acı şekilde. evlenir evlenmez neden çocuk yaptın diyenler olacaktır. sağlık sorunlarım vardı ve yüksek ihtimalle çocuğumun olmayabileceğini söyleyen doktorlarin yönlendirmesiyle hamile kaldım hemen. bunda da bir hayır vardır diyorum simdi.
kendimi düşünüyorum, hatalarımı düşünüyorum. benim de hatalarım vardır elbette. çok kontrol delisi bir insanım onu biliyorum. borç harç olaylarını hic sevmem. diyorum ki belki benden gizlemeleri o yüzden ama bütün bunlar yaptığı hataları geri çevirmiyor malesef. beni sevdiğini biliyorum. ama özgüveni yok sanırım ve belki çok para kazanarak daha güçlü olacağını zannetti bilmiyorum. herhangi bir sıkıntısı olmadı hiçbir zaman. dugunumuzu, evimizi, altinlarimizi hepsini kayinbabam yapti zaten. eşimin tek yapması gereken evi gecindirmekti. yani desem ki çok beklentiye girdim, tatiller istedim kıyafet ayakkabı ama öyle biri değilim. evlendik sadece balayına gittik onu da ben ödedim. durduk yere niye kumar oynar ki bir insan? anlayamıyorum.
artık kumar oynamadığıni biliyorum bu arada. bu olaylardan sonra yakaladigim yalanlar farkli seyler. olmuyor işte, bir turlu güvenemiyorum. sevgi saygı zaten kalmadı. tamamen tahammulsuzlestik birbirimize. hayatımı boyle biriyle geçirmek istemiyorum. ama çocuğumun da mutlu ve normal bir yuvada büyümesi en çok istediğim şeydi. o yüzden bir türlü adım atamıyorum.
bundan sonrası nasıl olacak bilmiyorum. sırtımı dayayabilecegim sadece 20 yaşında erkek kardeşim var. en azından düzenimi kurana kadar yardımcı olabileceğini biliyorum. devlet memuruyum, mesleğim var. çocuğuma kim bakacak bilmiyorum, kayinvalidem bakacaktı normalde. boşanırsak nasıl olacak bilmiyorum.
düzeleceğini bilsem maddi sıkıntıya da, kendi mutsuzluguma da raziyim. çocuğum için katlanirim. ama eğer düzelmezse ilerisi kızım için daha zor.
kayinvalidem ve kayinbabami çok seviyorum kendi anne babam gibi. yakın oturuyoruz ve onlar da torunlarina çok düşkünler. onları torunlarindan kızımı da onlardan mahrum bırakmak da çok zor geliyor.
çok detay verdim galiba çok uzun anlattım kusuruma bakmayın. gecenin 3 ünde bunları yazacak kadar dolmuşum işte. gerisini siz tahmin edin. tek başına çocuk büyütmek çok büyüyor gözümde. başından bu tip durumlar geçenlerin yardımını istiyorum özellikle.
şimdiden çok teşekkür ederim hepinize.
Aslinda beni rahatsiz eden sadece kumar degil.
Hakaret, kufur ve fiziksel siddet var. Bunlar da kumar kadar cok onemli.
Babasız büyütmemek
Babasız büyütmeme k için hem anne hem de gecimi üstlenerek baba olmuşsunuz cok verici bi insansınız Allah iyinin yanındadır hep
Peki neden calismiyor? Bebegi olan biri benim bildigim is kucumsemeden her isde calismali. Guzel bir iş bulana kadar idare etmeli.Bunlara karşı da açıklaması borcunu ödemeye çalışırken kendini tamamen kaybetmesiydi. Gerçekten de kaybetmişti dediğim gibi 15 20 kilo verdi her zaman espirili güler yüzlü adam gitti sürekli bir köşede arpacı kumrusu gibi oturan bi adam geldi yerine. Şiddet küfür hakaret olaylarını yaşamıyoruz ortaya çıktıktan sonra herşey. Ama hala maddi olarak bir sürü sıkıntı çektiğimiz için yine arpacı kumrusu gibi düşünüyor ve yine çok gerginiz ikimiz de. Çocuğuna bez alamayan her anne baba gibi mutsuz ve gerginiz. Belki de işe başlayınca daha farklı olur..
O niyetle geçici de olsa bir işe girdi, orası iflas etti ve herkesi çıkarttılar bayramdan once. Bedelli askerliği olduğu için ocakta yeni iş yerleri de çok kabul etmedi. Askerlik ilişik belgesi istiyorlar ya.. şimdi iyi bir şirketle anlaştığını söylüyor ve pazartesi başlayacağını söylüyor. Ama ben ona bile kuskuyla yaklaşıyorumPeki neden calismiyor? Bebegi olan biri benim bildigim is kucumsemeden her isde calismali. Guzel bir iş bulana kadar idare etmeli.
Peki garsonluk filan yapamaz mi?O niyetle geçici de olsa bir işe girdi, orası iflas etti ve herkesi çıkarttılar bayramdan once. Bedelli askerliği olduğu için ocakta yeni iş yerleri de çok kabul etmedi. Askerlik ilişik belgesi istiyorlar ya.. şimdi iyi bir şirketle anlaştığını söylüyor ve pazartesi başlayacağını söylüyor. Ama ben ona bile kuskuyla yaklaşıyorum
Peki garsonluk filan yapamaz mi?
Anladim. isiniz cok zor gercekten.Dediğim gibi mal taşıyor dükkanlara gelen malları. Garsonluk filan için artık daha yaşı küçük kişileri alıyorlar malesef.. 30 yaşında eşim kabul etmiyorlar.
Anladim. isiniz cok zor gercekten.
Allah yardimciniz olsun.
Benim etraftan duyduğum ve gördüğüm kumara bir kere bulaşan kumarı bırakmıyor, bu sefer kazanacağım düşüncesi ile bir daha bir daha oynuyorlar.
Devlet memuru olmasanız sabredin derdim belki ama devlet memurusunuz, kendinizi bu çukurdan kurtarmak için hiçbir engeliniz yok, sizden başka.
Kocanız da çocuğunuza çok kötü bir örnek olur, yararı değil zararı olur.