Allah sabır versin. Çocuğunuz mutsuz olmasın diye evliliği yürütüyorsanız, onemli olan şu sizin kavgalarınıza tanık mı? Surekli evde psikolojik fiziksel şiddet mi var . Böyle bir ortamdaysa çocuğunuz bu şekilde de mutlu olabilir mi? Devlet memuru olmanız sizin için çok iyi.eşinize bağimli değilsiniz. Bir sure daha en azindan çocugunuz okula baslayincaya kadar gözlemleyin eşinizi belki düzelir. Tabi ne yaşadığinızı siz biliyorsunuz, dile kolay söylemesi.herkese merhaba.
sizlerle paylaşmak istediğim bir şey var. yardımlarınızı ve fikirlerinizi sunarsanız çok sevinirim. uzun olacak muhtemelen o yüzden şimdiden kusura bakmayın.
ben 25 yaşındayım. 2 yıllık evliyim ve 10 aylık bir bebeğim var.
eşimle birazdan bana hak vereceğiniz kadar çok boşanma sebebim var aslında. ama ben yine de doğru olan ne anlamaya çalışıyorum. elimden geleni yapmış olmanın vereceği rahatlığı tatmak istiyorum belki de bilemiyorum.
evlendikten sonra eşimde daha önce farketmediğim bazı huylarını görmeye başladım. sürekli yalan söylemek gibi mesela. aklınıza ne gelirse her konuda. ama özellikle maddi konularda çok büyük yanlışlar yaptı kendisi. evlendikten 3 ay sonra hamile kaldım. hamileliğimin 7.ayında eşim işten ayrıldı ben çalışmaya devam ediyordum sonra izine ayrıldım.
bu dönemlerde eşim çok korkunç birşey yaptı ve takılarımı benden habersiz bir arkadaşına götürdüğünü öğrendim. arkadaşına borç olarak verdiğini geri alacağını söyledi bana ben de merhametine, kiyamamasina bağlayıp affettim kendisini. tabi 8 buçuk aylık hamile olmam da etkiledi bu kararımı.
zaman geçti bilezikler hala ortada yok, eşim işsiz. ben doğum yaptım, annemi kaybettim çok zor günler geçiriyorum. kayınvalidem bir mecburiyetten ötürü memleketine gidiyor senede 4-5 ay ve çocuğuma bakacak kimse yok. bakıcı bulmaya hem maddi durum elvermiyor hem de zor durumdayız ve borçlarım var bir sürü.. işe başlar başlamaz zaten borçlara gidecek tüm ödemeler bakıcıya yine para yok.. annem de yok. evdeyim, ücretsiz izindeyim şuanda da hala.
biraz zaman geçiyor ben borç-harç idare etmeye çalışıyorum. bir işe girdi eşim, ama maaş alamıyor. yani bana öyle söylüyor. evdeki bilgisayar is yerine gidiyor, isini kolaylaştırsın diye. ama geri gelmiyor.(!) evde duran alyansim kayboluyor ortadan, tektasim da kayboluyor ayni şekilde. zaman geçiyor ben arıyorum her yerde ama yok. eşim geliyor, daha önce yüzlerce kez baktigim çekmecede buluyor tektasimi. ama alyans yok, gelmiyor. (!)
biraz daha zaman geçiyor, bi aile dostumuzdan eşimin ailemdeki bütün erkeklerden borç istediğini, bazılarından aldığını, bazılarını ödeyip bazılarını ödemediğini öğreniyorum. burada ipler koptu tabii. çünkü ben eve ekmek alamadigimda bile, çocuğa bez alamadigimda bile ailemden kimseye en ufak şey yansıtmıyorum, borç istemiyorum. kardeşimden bile, üzülmesin durumumuza diye. aynı günlerde ne hikmetse kayinbabamin banka hesabında para eksildigini farkediyor kaynım ve kayinbabam.(!) tabii isler açığa çıkıyor artık. eşim benimle evlenmeden çok önce kumar oynadığını, o zamandan borçları olduğunu ve onlari kapatmaya çalışırken iyice battığını söylüyor. ben boşanmaya karar veriyorum ama ne yapacağıma dair bir fikrim yok küçücük bir bebekle. kendime güvenemiyorum çünkü annem yok... babam zaten yok gibi. ailesinin ısrarıyla bir sans daha vermeye karar verdim sonunda. babası bütün borçlarını kapatacağını söyledi çoğunu da kapattı kredi filan çekti adam. artık kumar oynamadığını söyledi özürler diledi yeminler etti eşim. bebeğimin hatırına affetmeye çalıştım.
ama affedemiyorum. hala ufak tefek yalanlarini yakaliyorum, hala bana anlatmıyor hiçbir şeyini.
maddi sıkıntımız hic bitmiyor. hali hazırda şuan hala kayinbabam ve kardeşimin destekleriyle çocuğa bez alabiliyoruz. yine işsiz çünkü ve aylardır evde oturuyor. maddi olarak sıkıntı çekmek bana zor gelmiyor, bekarken de çok çektim. çalışır öderiz yaparız diyorum onlar önemli değil. ama bana yalan söylenmesine, aptal yerine konulmaya tahammül edemiyorum. asla çekmem, kabullenmem diye ettiğim büyük büyük lafları yutuyorum simdi. hakaret, küfür, hem duygusal hem fiziksel şiddet bini bir para. ama ben de ayni şekilde karsilik verdiğim için onları düşünmüyorum bile. bütün bunlara nasıl katlandığıma inanamiyorum ben de ama çocuğum için katlanıyorum. onun düzeni bozulmasın, mutsuz olmasın diye. alışır elbet ama nasıl yapacağım, tek başıma nasıl büyüteceğim bilmiyorum. ileride bana kızar mı, mutsuz biri mi olur bilemiyorum. ben de boşanmış bir anne babanın çocuğuyum ama ben genç kızdım neredeyse onlar bosandiklarinda ve annemin en büyük destekcisiydim. çünkü babam da eşime çok benziyordu.
bütün bunları bana başka biri söylemiş anlatmış olsa hemen boşan deli misin ne çekiyorsun derdim. ama yaşarken öyle olmuyormuş öğrendim en acı şekilde. evlenir evlenmez neden çocuk yaptın diyenler olacaktır. sağlık sorunlarım vardı ve yüksek ihtimalle çocuğumun olmayabileceğini söyleyen doktorlarin yönlendirmesiyle hamile kaldım hemen. bunda da bir hayır vardır diyorum simdi.
kendimi düşünüyorum, hatalarımı düşünüyorum. benim de hatalarım vardır elbette. çok kontrol delisi bir insanım onu biliyorum. borç harç olaylarını hic sevmem. diyorum ki belki benden gizlemeleri o yüzden ama bütün bunlar yaptığı hataları geri çevirmiyor malesef. beni sevdiğini biliyorum. ama özgüveni yok sanırım ve belki çok para kazanarak daha güçlü olacağını zannetti bilmiyorum. herhangi bir sıkıntısı olmadı hiçbir zaman. dugunumuzu, evimizi, altinlarimizi hepsini kayinbabam yapti zaten. eşimin tek yapması gereken evi gecindirmekti. yani desem ki çok beklentiye girdim, tatiller istedim kıyafet ayakkabı ama öyle biri değilim. evlendik sadece balayına gittik onu da ben ödedim. durduk yere niye kumar oynar ki bir insan? anlayamıyorum.
artık kumar oynamadığıni biliyorum bu arada. bu olaylardan sonra yakaladigim yalanlar farkli seyler. olmuyor işte, bir turlu güvenemiyorum. sevgi saygı zaten kalmadı. tamamen tahammulsuzlestik birbirimize. hayatımı boyle biriyle geçirmek istemiyorum. ama çocuğumun da mutlu ve normal bir yuvada büyümesi en çok istediğim şeydi. o yüzden bir türlü adım atamıyorum.
bundan sonrası nasıl olacak bilmiyorum. sırtımı dayayabilecegim sadece 20 yaşında erkek kardeşim var. en azından düzenimi kurana kadar yardımcı olabileceğini biliyorum. devlet memuruyum, mesleğim var. çocuğuma kim bakacak bilmiyorum, kayinvalidem bakacaktı normalde. boşanırsak nasıl olacak bilmiyorum.
düzeleceğini bilsem maddi sıkıntıya da, kendi mutsuzluguma da raziyim. çocuğum için katlanirim. ama eğer düzelmezse ilerisi kızım için daha zor.
kayinvalidem ve kayinbabami çok seviyorum kendi anne babam gibi. yakın oturuyoruz ve onlar da torunlarina çok düşkünler. onları torunlarindan kızımı da onlardan mahrum bırakmak da çok zor geliyor.
çok detay verdim galiba çok uzun anlattım kusuruma bakmayın. gecenin 3 ünde bunları yazacak kadar dolmuşum işte. gerisini siz tahmin edin. tek başına çocuk büyütmek çok büyüyor gözümde. başından bu tip durumlar geçenlerin yardımını istiyorum özellikle.
şimdiden çok teşekkür ederim hepinize.
Bebek olmasa böyle söylemezdim ama
ne olursa olsun işe girene kadar beklerdim ben bebeğimin hatrına
Sonuçta şuanki yalanları kendi açtığı para sıkıntılarından kaynaklı
Biz burda bir konu okurken bahsi geçen kişileri aynı olan insanlarla bir kefeye koyup tamamına yorum yaparcasına yazıyoruz. Yani omurgasız kelimesi aslında kumar oynayan babası ve karısı yardımıyla geçinen tüm kişilere söylediğim bir söz sizin eşinizi veya sizi tanımıyorumki şahsınıza hakaret amaçlı söyleyeyim.
En büyük şansınız ekonomik özgürlüğünüz. Yavrunuz en azından kreş yaşına kadar eşinizi gözlemleyin derim ben. Baktınız düzelmedi ayrılın hemen. Benim bahsettiğim şahısta subaydı. Şuan ailesine koca koca çocuklarına karısına yaşattığı hayat bambaşka. Düzelmeyedebilir ben daha düzeleni görmedim.
Hayır hata olur mu o sizin eşinize saygınızdan ailenize saygınızdan. İnş eşiniz sizin değerinizi anlar döner hatasından. Kayınpederiniz inş döndürür onu yanlıştan. İnş eski günlerinize dönersiniz.Ben de öyle diyorum ama ufak tefek şeyler bile midemi bulandırıyor artık.. bir de karşımda muhattap bulamıyorum oturup konuşuyorum terapiste gidelim diyorum o kadar cocuksu hareketleri var ki. Çok uzuluyor farkındayım ben boşanmaktan filan bahsedince ama boşan diyor git diyor trip atarcasina. Bunları gördükçe neden çekiyorum diyorum ama sonra kızımın ona bir bakışını görüyorum kızımın şuan evinde onunla ne kadar mutlu olduğunu düşünüyorum ve nasıl yapacağım diyorum.
Anlıyorum kötü bir niyetiniz olmadığını ama insan yakistiramiyor işte belki bu bile hata. Onu da düşündüm ama bu sefer kızım biraz daha büyürse daha zor olur mu onun için diye korkuyorum.
Allah sabır versin. Çocuğunuz mutsuz olmasın diye evliliği yürütüyorsanız, onemli olan şu sizin kavgalarınıza tanık mı? Surekli evde psikolojik fiziksel şiddet mi var . Böyle bir ortamdaysa çocuğunuz bu şekilde de mutlu olabilir mi? Devlet memuru olmanız sizin için çok iyi.eşinize bağimli değilsiniz. Bir sure daha en azindan çocugunuz okula baslayincaya kadar gözlemleyin eşinizi belki düzelir. Tabi ne yaşadığinızı siz biliyorsunuz, dile kolay söylemesi.
Hayır hata olur mu o sizin eşinize saygınızdan ailenize saygınızdan. İnş eşiniz sizin değerinizi anlar döner hatasından. Kayınpederiniz inş döndürür onu yanlıştan. İnş eski günlerinize dönersiniz.
herkese merhaba.
sizlerle paylaşmak istediğim bir şey var. yardımlarınızı ve fikirlerinizi sunarsanız çok sevinirim. uzun olacak muhtemelen o yüzden şimdiden kusura bakmayın.
ben 25 yaşındayım. 2 yıllık evliyim ve 10 aylık bir bebeğim var.
eşimle birazdan bana hak vereceğiniz kadar çok boşanma sebebim var aslında. ama ben yine de doğru olan ne anlamaya çalışıyorum. elimden geleni yapmış olmanın vereceği rahatlığı tatmak istiyorum belki de bilemiyorum.
evlendikten sonra eşimde daha önce farketmediğim bazı huylarını görmeye başladım. sürekli yalan söylemek gibi mesela. aklınıza ne gelirse her konuda. ama özellikle maddi konularda çok büyük yanlışlar yaptı kendisi. evlendikten 3 ay sonra hamile kaldım. hamileliğimin 7.ayında eşim işten ayrıldı ben çalışmaya devam ediyordum sonra izine ayrıldım.
bu dönemlerde eşim çok korkunç birşey yaptı ve takılarımı benden habersiz bir arkadaşına götürdüğünü öğrendim. arkadaşına borç olarak verdiğini geri alacağını söyledi bana ben de merhametine, kiyamamasina bağlayıp affettim kendisini. tabi 8 buçuk aylık hamile olmam da etkiledi bu kararımı.
zaman geçti bilezikler hala ortada yok, eşim işsiz. ben doğum yaptım, annemi kaybettim çok zor günler geçiriyorum. kayınvalidem bir mecburiyetten ötürü memleketine gidiyor senede 4-5 ay ve çocuğuma bakacak kimse yok. bakıcı bulmaya hem maddi durum elvermiyor hem de zor durumdayız ve borçlarım var bir sürü.. işe başlar başlamaz zaten borçlara gidecek tüm ödemeler bakıcıya yine para yok.. annem de yok. evdeyim, ücretsiz izindeyim şuanda da hala.
biraz zaman geçiyor ben borç-harç idare etmeye çalışıyorum. bir işe girdi eşim, ama maaş alamıyor. yani bana öyle söylüyor. evdeki bilgisayar is yerine gidiyor, isini kolaylaştırsın diye. ama geri gelmiyor.(!) evde duran alyansim kayboluyor ortadan, tektasim da kayboluyor ayni şekilde. zaman geçiyor ben arıyorum her yerde ama yok. eşim geliyor, daha önce yüzlerce kez baktigim çekmecede buluyor tektasimi. ama alyans yok, gelmiyor. (!)
biraz daha zaman geçiyor, bi aile dostumuzdan eşimin ailemdeki bütün erkeklerden borç istediğini, bazılarından aldığını, bazılarını ödeyip bazılarını ödemediğini öğreniyorum. burada ipler koptu tabii. çünkü ben eve ekmek alamadigimda bile, çocuğa bez alamadigimda bile ailemden kimseye en ufak şey yansıtmıyorum, borç istemiyorum. kardeşimden bile, üzülmesin durumumuza diye. aynı günlerde ne hikmetse kayinbabamin banka hesabında para eksildigini farkediyor kaynım ve kayinbabam.(!) tabii isler açığa çıkıyor artık. eşim benimle evlenmeden çok önce kumar oynadığını, o zamandan borçları olduğunu ve onlari kapatmaya çalışırken iyice battığını söylüyor. ben boşanmaya karar veriyorum ama ne yapacağıma dair bir fikrim yok küçücük bir bebekle. kendime güvenemiyorum çünkü annem yok... babam zaten yok gibi. ailesinin ısrarıyla bir sans daha vermeye karar verdim sonunda. babası bütün borçlarını kapatacağını söyledi çoğunu da kapattı kredi filan çekti adam. artık kumar oynamadığını söyledi özürler diledi yeminler etti eşim. bebeğimin hatırına affetmeye çalıştım.
ama affedemiyorum. hala ufak tefek yalanlarini yakaliyorum, hala bana anlatmıyor hiçbir şeyini.
maddi sıkıntımız hic bitmiyor. hali hazırda şuan hala kayinbabam ve kardeşimin destekleriyle çocuğa bez alabiliyoruz. yine işsiz çünkü ve aylardır evde oturuyor. maddi olarak sıkıntı çekmek bana zor gelmiyor, bekarken de çok çektim. çalışır öderiz yaparız diyorum onlar önemli değil. ama bana yalan söylenmesine, aptal yerine konulmaya tahammül edemiyorum. asla çekmem, kabullenmem diye ettiğim büyük büyük lafları yutuyorum simdi. hakaret, küfür, hem duygusal hem fiziksel şiddet bini bir para. ama ben de ayni şekilde karsilik verdiğim için onları düşünmüyorum bile. bütün bunlara nasıl katlandığıma inanamiyorum ben de ama çocuğum için katlanıyorum. onun düzeni bozulmasın, mutsuz olmasın diye. alışır elbet ama nasıl yapacağım, tek başıma nasıl büyüteceğim bilmiyorum. ileride bana kızar mı, mutsuz biri mi olur bilemiyorum. ben de boşanmış bir anne babanın çocuğuyum ama ben genç kızdım neredeyse onlar bosandiklarinda ve annemin en büyük destekcisiydim. çünkü babam da eşime çok benziyordu.
bütün bunları bana başka biri söylemiş anlatmış olsa hemen boşan deli misin ne çekiyorsun derdim. ama yaşarken öyle olmuyormuş öğrendim en acı şekilde. evlenir evlenmez neden çocuk yaptın diyenler olacaktır. sağlık sorunlarım vardı ve yüksek ihtimalle çocuğumun olmayabileceğini söyleyen doktorlarin yönlendirmesiyle hamile kaldım hemen. bunda da bir hayır vardır diyorum simdi.
kendimi düşünüyorum, hatalarımı düşünüyorum. benim de hatalarım vardır elbette. çok kontrol delisi bir insanım onu biliyorum. borç harç olaylarını hic sevmem. diyorum ki belki benden gizlemeleri o yüzden ama bütün bunlar yaptığı hataları geri çevirmiyor malesef. beni sevdiğini biliyorum. ama özgüveni yok sanırım ve belki çok para kazanarak daha güçlü olacağını zannetti bilmiyorum. herhangi bir sıkıntısı olmadı hiçbir zaman. dugunumuzu, evimizi, altinlarimizi hepsini kayinbabam yapti zaten. eşimin tek yapması gereken evi gecindirmekti. yani desem ki çok beklentiye girdim, tatiller istedim kıyafet ayakkabı ama öyle biri değilim. evlendik sadece balayına gittik onu da ben ödedim. durduk yere niye kumar oynar ki bir insan? anlayamıyorum.
artık kumar oynamadığıni biliyorum bu arada. bu olaylardan sonra yakaladigim yalanlar farkli seyler. olmuyor işte, bir turlu güvenemiyorum. sevgi saygı zaten kalmadı. tamamen tahammulsuzlestik birbirimize. hayatımı boyle biriyle geçirmek istemiyorum. ama çocuğumun da mutlu ve normal bir yuvada büyümesi en çok istediğim şeydi. o yüzden bir türlü adım atamıyorum.
bundan sonrası nasıl olacak bilmiyorum. sırtımı dayayabilecegim sadece 20 yaşında erkek kardeşim var. en azından düzenimi kurana kadar yardımcı olabileceğini biliyorum. devlet memuruyum, mesleğim var. çocuğuma kim bakacak bilmiyorum, kayinvalidem bakacaktı normalde. boşanırsak nasıl olacak bilmiyorum.
düzeleceğini bilsem maddi sıkıntıya da, kendi mutsuzluguma da raziyim. çocuğum için katlanirim. ama eğer düzelmezse ilerisi kızım için daha zor.
kayinvalidem ve kayinbabami çok seviyorum kendi anne babam gibi. yakın oturuyoruz ve onlar da torunlarina çok düşkünler. onları torunlarindan kızımı da onlardan mahrum bırakmak da çok zor geliyor.
çok detay verdim galiba çok uzun anlattım kusuruma bakmayın. gecenin 3 ünde bunları yazacak kadar dolmuşum işte. gerisini siz tahmin edin. tek başına çocuk büyütmek çok büyüyor gözümde. başından bu tip durumlar geçenlerin yardımını istiyorum özellikle.
şimdiden çok teşekkür ederim hepinize.
çok teşekkür ederim ciddi ciddi fikir verdiğiniz için. Şuan zaten kayınbabamin evinde oturuyoruz ve evimizin tüm giderlerini onlar karşılıyorlar. Ama böyle bu şekilde onlara daha önce anlattım aslında ben. Kardeşimin yanına gideceğimi bosanacagimi filan söyledim. Ama kayinbabam biz seni aldık buraya getirdik bunlari çek diye getirmedik tabi ki ama bir şans daha ver dedi. Yine konuşsam muhtemelen yine aynı şeyleri diyecekler. Çünkü onlar boşanmaya çok farklı bakıyorlar, biraz tutucu insanlar. Bunu normal karşılayacağını zannetmiyorum. Ama şöyle olabilir, ben kaynanam gelince çocuğumu ona bırakıp işe başlamayı düşünüyorum zaten. 1 ay sonra gelecek. İşe basladigimda en az 1 sene kendi borclarima çalışacağım muhtemelen. Ufak ufak da olsa biriktirmeye baslayabilirsem faydası olur heralde..
Bir diğer konu da başta da dediğiniz gibi bebek.. babasını o kadar çok seviyor ki. Nasıl olacak nasıl kiyacağım bilmiyorum
Kardeşimin kumar borçlarını ödemekten iflahımız kesilmişti bir dönem. O da iddia ve canlı bahis oynuyordu. Parası olmadığı dönemde tefecileri sardı başımıza. Bütün akraba eş dost herkesten para istemiş, hiç birini ödeyemedi o zamanlarda ve bizde ödeyemediğinde öğrendik tabii. Hergün başka bir yalan, başka bir hikaye ile pişmanlıkla geliyordu karşımıza. Gırtlağımıza kadar borca girdik ve hala ödüyoruz. 1 yıldır oynamıyor çok şükür. Nasıl oldu dersen öncelikle sürekli doktor doktor gezdik hiç fayda etmedi sonra şehir değiştirdik ve ben ona bir psikolog buldum. İlk defa bir doktoru sevdi ve çok iyi iletişim kurdular. Doktoru ona çok çok iyi geldi. Bizde hiç hatalarını yüzüne vurmadık. Tekrar kumara Teşvik etmemek için hiç yanında para konusunu açmadık hala hiç konuşmayız. Ama bunlar demek değildir ki birdaha asla yapmaz... Kumar bir bağımlılıktır ve sürekli tekrarlar. Kişinin kendinin ve oynama dürtüsünün farkında olması gerekir. O yüzden biz kendi çocuğumuz olduğu için çok mücadele ettik ve şimdilik iyiki etmişiz diyoruz ama kocam olsa asla mücadele etmezdim. Çünkü bu kavgalar yalanlar sırasında benim kardeşime sevgim bile sınanmışken eşimle yapamazdım. Sana tavsiyem eğer bir şans vermek istiyorsan (ki bir çocuğunuz olduğu için ve ilerde içinin rahat olması için bu şansı vermenden yanayım) lütfen olanları unut ve ona da asla hatırlatma ki başa sarmasın. Ama eğer ikinci borçlanmaya girerse bence uğraşma çocuğunla çok yıpranırsın.
Rica ederim ne demek, seve seve :)
Tekrar Allahim yardimciniz olsun, sabir ve kuvvet versin bu yolda.
Bebeginiz daha cok kucuk diye var sayiyorum. 1 yasinda bile degil galiba, dogru mudur? Yazmamissiniz cunku o bilgiyi.
Ama cok seviyor diye dusunmeyin. Her bebek sever ilgiyi alakayi cunku babasinin hayirsiz oldugundan habersiz. Ama yas kucukken akli ermezken baba olmadan buyurse ilerde eksikliginide hissetmez. Akli ermeye basladiginda bosanmayi dusunurseniz isler o zmn daha zorlasir. Mesela benim yigenlerim 2 yas dogum gunu partisini hatirlamazlar. Korkmayin bebeginizde 1-2 yasindaki babali gunlerini hatirlayip ic gecirmez. Ancak 4 yasindan snra felan farkindalik olusur.
Bence en guzelini yapmissiniz onlarin evine yerlesmekle. Bosanmayi normal karsilamiyor olabilirler. Ama siz davayi acinca onlarda pasa pasa uyacak karariniza. Yurumuyorsa yurumuyordur evlilik, baskalarinun zoruyla ayakta durmaz bi yuva.
Ayrica yorumlarda bi kac kisiden "her seyi babasi ayarliyor, calismamasi normal esinizin' gibi seyler okudum.
Arkadaslar dogrudur esede bi sorumluluk verilmeli boyle hazira kondurmamali. Ama baktiniz umidiniz bitti kocanizdan, o zmn onu adam etmeyi bosverip tek basiniza hayat mucadelesi vermek gerek. Kayinbaba destek cikyorsa o zmn onun yardimini kabul etmek gerek. Kocaninda ne hali varsa gorsun, yemisim sorumlulugunu yemisim yan gelip yatmasini
Bir diğer konu da başta da dediğiniz gibi bebek.. babasını o kadar çok seviyor ki. Nasıl olacak nasıl kiyacağım bilmiyorum
Ben zannetmiyorum kumar bağımlısı olduğunu ama emin olamiyorum.
Eşiniz hırsız, kumarbaz, yalancı, çalışmaz, sorumluluk almaz, herkesten borç dilenir... Vasıfları bu. Haliyle bundan da koca olmaz.
Calismiyor.
Kumar oynuyor.
Evdeki altinlarinizi caliyor.
Surekli ailenden borc istiyor.
Surekli yalan soyluyor.
Eve hic bir katki saglamiyor.
Kufur
Hakaret
Fiziksel siddet
Beni seviyor demistiniz galiba. Sevginin s-sini goremedim malesef. Bebegi olan biri daha cok calismali, surekli evde yatmamali ...
Bebek babasını seviyor ama babası kızını seviyor mu? Çocuğunu seven bir insan, bez parasını başkasına ödetmez, çocuğuna takılan bileziği kumara vermez.
Emin olamıyorsunuzdan ziyade, kabullenemiyorsunuz.
Borç 20bin miş. Kumar oynayan biri için telafisi olan bir miktar. Aile de borcu kapatmış. İyi ki borç çok daha fazla olmadan öğrenilmiş. Bir daha oynamadığından eminseniz asla yüzüne vurmadan hayatınıza devam etmeye çalışın. Yüzüne vurursanız ters tepip, kazanıp hepinize göstereceğim gününüzü moduna girebilir. İş, spor, mesai vb şeyler onu meşgul tutacağı için çok önemli. Boş vakitlerini doldurmasını sağlayın.Eşimin borcu 20.000 lira kadardı yanlış bilmiyorsam. Onun da yarisi benim kuzenimeydi. Düşünün yani benim ailemden alıyor borç ve benim kulağıma gelmeyecek o kadar beyni felç olmuş artık. Oradan alıp oraya vermeler filan en sonunda kafayı yemişti en az 15 kilo verdi bu süreçte. Ben zannetmiyorum kumar bağımlısı olduğunu ama emin olamiyorum. Belki de işten çıktığı dönemde para kazanmanın kolay yolunu bulup kaybetti bilmiyorum anlatmıyor da konuşmak istemiyor hiç o konuları. Ama hala telefon gizleme huyu var mesela. Ben de kızım için şans verdim ve yüzüne vurmamaya çalıştım dediğiniz gibi iyice krndisni kötü hissedip boşluğa düşmesin diye ama devamında gelen şeyler ufak tefek bile olsa çok itici olmaya başladı.
Kızım 10 aylık şuan en başta mesajimda belirtmiştim. Haklısınız kim ilgi gösterse sever zaten ama dediğim gibi benim ailem yarım kaldigi için anne babam ayrı olduğu için hep kızımın tam bir ailesi olsun istemiştim. Annesi babası normal evlilik süren arkadaslarima ozenirdim hep...
Eşimin çalışmamasına gelince dediğim gibi normalde böyle değildi. Çok iyi bir işi vardı eskiden aynı yerde çalışıyorduk ve işine çok bağlı bir insandı. Kendi gözlerimle gördüm yani. Sonra oradan çıkmak zorunda kaldı diğer iş yeri zaten ufak bir yerdi maaş sıkıntısı vs vardı.
Yani bana yaptığı açıklama aslında şu; çalışırken ufak ufak ödüyordum borcumu maaş alamamaya başlayınca farklı yerlerden borç alıp kapatmaya çalıştım bu sefer onları odeyemedim iyice battim. Ne kadar doğrudur bilemiyorum malesef.
Borç 20bin miş. Kumar oynayan biri için telafisi olan bir miktar. Aile de borcu kapatmış. İyi ki borç çok daha fazla olmadan öğrenilmiş. Bir daha oynamadığından eminseniz asla yüzüne vurmadan hayatınıza devam etmeye çalışın. Yüzüne vurursanız ters tepip, kazanıp hepinize göstereceğim gününüzü moduna girebilir. İş, spor, mesai vb şeyler onu meşgul tutacağı için çok önemli. Boş vakitlerini doldurmasını sağlayın.
Size sert bir cevap yazmadigim halde sert cevap neden? Benim gormeme gerek yok siz zaten konunuzda eşinizden kufur, hakaret, fiziksel siddet gorduyunuzu, kumar oynadigini, uzun zamandir calismadigini yazmissiniz. Hangi cumlemde fazla bir sey yazmişim?Gerçekten mi ? Ben neyi sormuşum acaba, eşimle balayına nereye gitsek diye mi sormuşum?
Teşekkürler, çözüm sunmayacaksaniz görmediğiniz şeyler hakkında yorum yapmayın.
Bu gereksiz kesin yargılarınızi kendinize saklayın hanımlar.
Karşınızda cahil biri yok görüyoruz neyin ne olduğunu. Bebeğimle ilgili fikir istemistim artık başkalarının mutsuzluğundan nasil heyecanlaniyorsaniz ona sıra gelmemiş :)
Kızlar ben zaten kocamı seviyorum bırakmam diyen kadınlardan değilim farkındaysaniz. Nasil en az hasarla atlatiriz kızım ve ben onu soruyorum.
Fikriniz yoksa zaten benim yazdığım şeyleri tekrarlamaniza gerek yok.
Size sert bir cevap yazmadigim halde sert cevap neden? Benim gormeme gerek yok siz zaten konunuzda eşinizden kufur, hakaret, fiziksel siddet gorduyunuzu, kumar oynadigini, uzun zamandir calismadigini yazmissiniz. Hangi cumlemde fazla bir sey yazmişim?
Tekrar tekrar okudum eşiniz hırsız farkında mısınız?
Çaldığı şey sizin alyansiniz olunca az hırsız olmuyor .
Evlenince bu kadar değişmesi büyük şanssızlık olmuş gerçekten . Normalde kesin belli eder insanlar görmezden gelir derim ama sizinki 180 derece değişmiş.Evet farkındayım malesef, ben de öyle düşünüyorum. Ve en çok da buna katlanamıyorum..
Siz sevdigini soylediginiz icin ben size sevgisiyle ilgili yazdim. Benim bildiyim seven insan eşini ve cocugunu bu sekil zor durumda birakmaz.burada polemiğe girmek değil amacım, ama ben eşim beni seviyor mu diye sormadım ki! ben diyorum ki boşanmak istiyorum, ama cesaret edemiyorum. beni seviyor, ondan boşanmak istemiyorum demedim ki! inanın beni sevmesi sevmemesi zerre umurumda degil. çünkü ben onu sevmiyorum artık. tek derdim kızım. eğer düzelme şansı varsa, düzelirse ve ben sonrasında kızımı baba ilgisinden mahrum edersem diye korkuyorum. kızımı mutlu olduğu insanlardan, ortamdan kopartmak çok zor. buna cesaret edemiyorum. bu konularda ne yapabilirim diye fikir istiyorum. sert geldiyse cevabim kusura bakmayın ama zaten benim yazdığım şeyleri tekrarlamaya gerek yok..