yalan, kumar, boşanma

Yesyess .!.:

Tam aile olmanın ne demek olduğunu anlatan bir yazı olmus.
Aile konusunda bende sanalıyımdır . Kardeşinizde sansliymis ,dilerim hep güzel günler görürsünüz beraber.

Genişletmek için tıkla...

ayrik otu .!.:

Keşke dediğiniz gibi olsa, o kadar cesur olabilsem ve kızımın mutlu olacağını bilsem bir dakika bile beklemem hemen boşanır ve yeni bir hayat kurarim

Genişletmek için tıkla...

ayrik otu .!.:

herkese merhaba.
sizlerle paylaşmak istediğim bir şey var. yardımlarınızı ve fikirlerinizi sunarsanız çok sevinirim. uzun olacak muhtemelen o yüzden şimdiden kusura bakmayın.

ben 25 yaşındayım. 2 yıllık evliyim ve 10 aylık bir bebeğim var.

eşimle birazdan bana hak vereceğiniz kadar çok boşanma sebebim var aslında. ama ben yine de doğru olan ne anlamaya çalışıyorum. elimden geleni yapmış olmanın vereceği rahatlığı tatmak istiyorum belki de bilemiyorum.

evlendikten sonra eşimde daha önce farketmediğim bazı huylarını görmeye başladım. sürekli yalan söylemek gibi mesela. aklınıza ne gelirse her konuda. ama özellikle maddi konularda çok büyük yanlışlar yaptı kendisi. evlendikten 3 ay sonra hamile kaldım. hamileliğimin 7.ayında eşim işten ayrıldı ben çalışmaya devam ediyordum sonra izine ayrıldım.

bu dönemlerde eşim çok korkunç birşey yaptı ve takılarımı benden habersiz bir arkadaşına götürdüğünü öğrendim. arkadaşına borç olarak verdiğini geri alacağını söyledi bana ben de merhametine, kiyamamasina bağlayıp affettim kendisini. tabi 8 buçuk aylık hamile olmam da etkiledi bu kararımı.

zaman geçti bilezikler hala ortada yok, eşim işsiz. ben doğum yaptım, annemi kaybettim çok zor günler geçiriyorum. kayınvalidem bir mecburiyetten ötürü memleketine gidiyor senede 4-5 ay ve çocuğuma bakacak kimse yok. bakıcı bulmaya hem maddi durum elvermiyor hem de zor durumdayız ve borçlarım var bir sürü.. işe başlar başlamaz zaten borçlara gidecek tüm ödemeler bakıcıya yine para yok.. annem de yok. evdeyim, ücretsiz izindeyim şuanda da hala.

biraz zaman geçiyor ben borç-harç idare etmeye çalışıyorum. bir işe girdi eşim, ama maaş alamıyor. yani bana öyle söylüyor. evdeki bilgisayar is yerine gidiyor, isini kolaylaştırsın diye. ama geri gelmiyor.(!) evde duran alyansim kayboluyor ortadan, tektasim da kayboluyor ayni şekilde. zaman geçiyor ben arıyorum her yerde ama yok. eşim geliyor, daha önce yüzlerce kez baktigim çekmecede buluyor tektasimi. ama alyans yok, gelmiyor. (!)

biraz daha zaman geçiyor, bi aile dostumuzdan eşimin ailemdeki bütün erkeklerden borç istediğini, bazılarından aldığını, bazılarını ödeyip bazılarını ödemediğini öğreniyorum. burada ipler koptu tabii. çünkü ben eve ekmek alamadigimda bile, çocuğa bez alamadigimda bile ailemden kimseye en ufak şey yansıtmıyorum, borç istemiyorum. kardeşimden bile, üzülmesin durumumuza diye. aynı günlerde ne hikmetse kayinbabamin banka hesabında para eksildigini farkediyor kaynım ve kayinbabam.(!) tabii isler açığa çıkıyor artık. eşim benimle evlenmeden çok önce kumar oynadığını, o zamandan borçları olduğunu ve onlari kapatmaya çalışırken iyice battığını söylüyor. ben boşanmaya karar veriyorum ama ne yapacağıma dair bir fikrim yok küçücük bir bebekle. kendime güvenemiyorum çünkü annem yok... babam zaten yok gibi. ailesinin ısrarıyla bir sans daha vermeye karar verdim sonunda. babası bütün borçlarını kapatacağını söyledi çoğunu da kapattı kredi filan çekti adam. artık kumar oynamadığını söyledi özürler diledi yeminler etti eşim. bebeğimin hatırına affetmeye çalıştım.

ama affedemiyorum. hala ufak tefek yalanlarini yakaliyorum, hala bana anlatmıyor hiçbir şeyini.
maddi sıkıntımız hic bitmiyor. hali hazırda şuan hala kayinbabam ve kardeşimin destekleriyle çocuğa bez alabiliyoruz. yine işsiz çünkü ve aylardır evde oturuyor. maddi olarak sıkıntı çekmek bana zor gelmiyor, bekarken de çok çektim. çalışır öderiz yaparız diyorum onlar önemli değil. ama bana yalan söylenmesine, aptal yerine konulmaya tahammül edemiyorum. asla çekmem, kabullenmem diye ettiğim büyük büyük lafları yutuyorum simdi. hakaret, küfür, hem duygusal hem fiziksel şiddet bini bir para. ama ben de ayni şekilde karsilik verdiğim için onları düşünmüyorum bile. bütün bunlara nasıl katlandığıma inanamiyorum ben de ama çocuğum için katlanıyorum. onun düzeni bozulmasın, mutsuz olmasın diye. alışır elbet ama nasıl yapacağım, tek başıma nasıl büyüteceğim bilmiyorum. ileride bana kızar mı, mutsuz biri mi olur bilemiyorum. ben de boşanmış bir anne babanın çocuğuyum ama ben genç kızdım neredeyse onlar bosandiklarinda ve annemin en büyük destekcisiydim. çünkü babam da eşime çok benziyordu.

bütün bunları bana başka biri söylemiş anlatmış olsa hemen boşan deli misin ne çekiyorsun derdim. ama yaşarken öyle olmuyormuş öğrendim en acı şekilde. evlenir evlenmez neden çocuk yaptın diyenler olacaktır. sağlık sorunlarım vardı ve yüksek ihtimalle çocuğumun olmayabileceğini söyleyen doktorlarin yönlendirmesiyle hamile kaldım hemen. bunda da bir hayır vardır diyorum simdi.

kendimi düşünüyorum, hatalarımı düşünüyorum. benim de hatalarım vardır elbette. çok kontrol delisi bir insanım onu biliyorum. borç harç olaylarını hic sevmem. diyorum ki belki benden gizlemeleri o yüzden ama bütün bunlar yaptığı hataları geri çevirmiyor malesef. beni sevdiğini biliyorum. ama özgüveni yok sanırım ve belki çok para kazanarak daha güçlü olacağını zannetti bilmiyorum. herhangi bir sıkıntısı olmadı hiçbir zaman. dugunumuzu, evimizi, altinlarimizi hepsini kayinbabam yapti zaten. eşimin tek yapması gereken evi gecindirmekti. yani desem ki çok beklentiye girdim, tatiller istedim kıyafet ayakkabı ama öyle biri değilim. evlendik sadece balayına gittik onu da ben ödedim. durduk yere niye kumar oynar ki bir insan? anlayamıyorum.
artık kumar oynamadığıni biliyorum bu arada. bu olaylardan sonra yakaladigim yalanlar farkli seyler. olmuyor işte, bir turlu güvenemiyorum. sevgi saygı zaten kalmadı. tamamen tahammulsuzlestik birbirimize. hayatımı boyle biriyle geçirmek istemiyorum. ama çocuğumun da mutlu ve normal bir yuvada büyümesi en çok istediğim şeydi. o yüzden bir türlü adım atamıyorum.

bundan sonrası nasıl olacak bilmiyorum. sırtımı dayayabilecegim sadece 20 yaşında erkek kardeşim var. en azından düzenimi kurana kadar yardımcı olabileceğini biliyorum. devlet memuruyum, mesleğim var. çocuğuma kim bakacak bilmiyorum, kayinvalidem bakacaktı normalde. boşanırsak nasıl olacak bilmiyorum.

düzeleceğini bilsem maddi sıkıntıya da, kendi mutsuzluguma da raziyim. çocuğum için katlanirim. ama eğer düzelmezse ilerisi kızım için daha zor.
kayinvalidem ve kayinbabami çok seviyorum kendi anne babam gibi. yakın oturuyoruz ve onlar da torunlarina çok düşkünler. onları torunlarindan kızımı da onlardan mahrum bırakmak da çok zor geliyor.

çok detay verdim galiba çok uzun anlattım kusuruma bakmayın. gecenin 3 ünde bunları yazacak kadar dolmuşum işte. gerisini siz tahmin edin. tek başına çocuk büyütmek çok büyüyor gözümde. başından bu tip durumlar geçenlerin yardımını istiyorum özellikle.

şimdiden çok teşekkür ederim hepinize.

Genişletmek için tıkla...

Tescillicirkin .!.:

Oncelikle o guzel kayinvalide ve kayinpederin ellerinden opmek isedgimi beliteyim. Kendilerine guzelce tesekkur edip bu isin sonunun olmayacagini bu sartlar o cocugunu buyutemeyecegini ne kadar maddi yardim yaparlarsa yapsin hazira dag dayanmayacagini belirt.kendilerini cok sevdigini ama esinle bu yola drvam etmeyecegini konusmalisin.kumar bir bagimlilik yalan bir bagimlilik.en basta takilarin evden gitmesi alyans ve tektasin evden gitmesi buyuk bir utanc.o adamin utanmasi lazim.kaldiki bana gore etek giysin dolassin terbiyesiz.sen devlet memurusun ayaklarin ustunde durabilirsin.ama 20 yasindaki kardesin suan cantasini sirtlayip dunyayi turlayacak kiz arkadasi edinecek ve dert takmamasi gerekem yasta.esinin alacagi sorumlulugu o garibime yukleme.bir an once bosa evini duzenini kur.merak etme cocugun sana buyuyunce hesap sormaz.buna siginmayin

Genişletmek için tıkla...

ayrik otu .!.:

Babasız çocuk büyütmek o kadar zor ki. Rahmetli annemden biliyorum, ben büyüktüm ama kardeşim daha ufaktı. Onun yanında abileri ve annesi vardı, benim annem bile yok. Nasıl yapacağımı hiç bilmiyorum, hiç cesaret edemiyorum. Keşke edebilsem.

Genişletmek için tıkla...

Yesyess .!.:

Etek giysin sokakta dolassın nedir ya ?
Erkekler utanç verici bir şey yaptığında kadın giyisisi ile mi utandiralim .
Etek giymek ayıp mi bunlar nasıl zihniyetler ya ?

Genişletmek için tıkla...

Tescillicirkin .!.:

Oncelikle o guzel kayinvalide ve kayinpederin ellerinden opmek isedgimi beliteyim. Kendilerine guzelce tesekkur edip bu isin sonunun olmayacagini bu sartlar o cocugunu buyutemeyecegini ne kadar maddi yardim yaparlarsa yapsin hazira dag dayanmayacagini belirt.kendilerini cok sevdigini ama esinle bu yola drvam etmeyecegini konusmalisin.kumar bir bagimlilik yalan bir bagimlilik.en basta takilarin evden gitmesi alyans ve tektasin evden gitmesi buyuk bir utanc.o adamin utanmasi lazim.kaldiki bana gore etek giysin dolassin terbiyesiz.sen devlet memurusun ayaklarin ustunde durabilirsin.ama 20 yasindaki kardesin suan cantasini sirtlayip dunyayi turlayacak kiz arkadasi edinecek ve dert takmamasi gerekem yasta.esinin alacagi sorumlulugu o garibime yukleme.bir an once bosa evini duzenini kur.merak etme cocugun sana buyuyunce hesap sormaz.buna siginmayin

Genişletmek için tıkla...

mein_traume .!.:

Siz kendi koşullarınızı daha iyi bilirsiniz tabi ki ama şu anda da adamın size faydadan çok zararı var gibi anlatmışsınız.

O zaman bir an önce işe başlayın, paranızı kocanıza kaptırmayın ama evde yatan adama para yedirmeyin bir de, çocuğu da kaynananıza bırakırsınız, gül gibi geçinirsiniz yokluk çekmezsiniz o parayla. İnşallah bu adam daha fazla borç yapıp eve haciz falan get

Genişletmek için tıkla...

ayrik otu .!.:

evlenmeden önce ayni yerde çalışıyorduk üstelik hergun beraberdik. herşeyi beraber yapardık her yere birlikte giderdik. inanın boyle bir şeyi olsaydı kesinlikle anlardım. ama bilmiyorum nasıl bu hale geldi.. ya da vardı da ben mi göremedim diyorum..

Genişletmek için tıkla...

Takimyildizi .!.:

Kıyamam size. Aynı şeyleri yaşadım. Sinirlerin gergindir suan. Yaşadıklarımızı yaşamayan insanların yorumlarına sakin cevap verin çünkü yaşamadılar bilemezler anlayışlı olun lufltfen.sadece bosansana demek kolay. Yedi yıl boyunca iddiadan milyarlarca kayıp veren, yalancı, hırsız(sizinki gibi alyansima kadar aldı),psikolojik şiddetin alasini uygulayan bir koca cektim. Sırf sizin gibi erteledim, çocuğum ne yapar dedim, belki düzelir dedim, elimden ne geliyorsa yapayım dedim.... Belki tekrar iddia oynamadı ama borcun içinden çıkamadık battikta battik. Keşke en baştan bosansaydim. 3 aydır boşanmış olmama rağmen hala onun borçlarını ödüyorum. İyi ki bosanmisim çünkü gelecek kaygim yok nereden sürpriz bir borç çıkacak derdim yok. Şu an en büyük duam rabbim n'olursun beni evladimla sınama. Allah yardımcıniz olsun dualarim sizinle

Genişletmek için tıkla...

biyoist .!.:

Bence siz şimdi de çocuğunuzu tek başınıza buyutuyorsunuz. Tek sorununuz işe başlayınca çocuğa kim bakacak. Herkesin çocuğuna anneanne babaanne bakmıyor emin olun bir bakıcı tutabilirsiniz. Memursunuz bir de kendinizi çok rahat gecindirebilirsiniz bence. Yeterki bir yerden baslayin

Genişletmek için tıkla...

ayrik otu .!.:

evet ben de çoğunlukla boyle düşünüyorum simdi de yalnızım diye. ama galiba boşanmış aile çocuğu olarak normal aile takıntim var. annenin kaderi kizaymis demek ki diyecek bir şeyim yok.

haklisiniz boşanan ilk insan ben olmayacağım bebeğine bakici bakan ilk insan da ben olmayacağım. belki de cesur olmam lazim artık

Genişletmek için tıkla...

ayrik otu .!.:

diyorlar ya damdan düşeni ancak damdan düşen anlar o hesap.. evet ben de eskiden olsa çok rahat boşan gitsin serefsizden derdim. ama 10 aylık bir bebekle siz de anlarsınız ki çok zor. tek başıma olsam zaten 1 dakika bile düşünmem. askimdan ölsem dahi ki şuan en ufak bir duygusal his beslemiyorum kendisine, çantamı alır cikarim. düzelmeyeceğini düşünüyorum ben de ama elimden geleni yapmış olduğumu da bilmek istiyorum galiba. çocuğunuz kaç yaşında acaba? çok tesekkur ederim bu arada

Genişletmek için tıkla...

biyoist .!.:

Kesinlikle ben de kızımı bakıcıya büyüttüm. Bizde anneanne de vardı babaanne de ama kızım çok hastalandığında bile kimse gelmedi yine biz bakicimizla idare ettik. O bakamadiginda bile durumu bildiğinden kızını çağırmıştı başka ilden birkaç günlüğüne bakması için. Emin olun iyi insanlar çok bu dünyada Rabbim sizin de karşınıza anneniz yerine koyacağınız çocuğuna çocuğu gibi bakacak birini cikarir inşallah. Yapmanız gereken tek şey adım atmak.

Genişletmek için tıkla...

Hayat57 .!.:

Ya bu erkeklere ne oluyor anlayamıyorum! Dertleri ne acaba niye böyle yapıyor bunlar
Ne güzel mutlu,huzurlu bir yuvan var, her daim yanında olan bir eşin var Allah evlat da nasip etmiş daha ne, belanı mı istiyorsun? otur da başlarında işte, bi kıymet bil ya
Canım benim ayrıca sana ve bebeğine çok üzüldüm. Rabbim yardımcın olsun inşallah

Genişletmek için tıkla...

ayrik otu .!.:

herkese merhaba.
sizlerle paylaşmak istediğim bir şey var. yardımlarınızı ve fikirlerinizi sunarsanız çok sevinirim. uzun olacak muhtemelen o yüzden şimdiden kusura bakmayın.

ben 25 yaşındayım. 2 yıllık evliyim ve 10 aylık bir bebeğim var.

eşimle birazdan bana hak vereceğiniz kadar çok boşanma sebebim var aslında. ama ben yine de doğru olan ne anlamaya çalışıyorum. elimden geleni yapmış olmanın vereceği rahatlığı tatmak istiyorum belki de bilemiyorum.

evlendikten sonra eşimde daha önce farketmediğim bazı huylarını görmeye başladım. sürekli yalan söylemek gibi mesela. aklınıza ne gelirse her konuda. ama özellikle maddi konularda çok büyük yanlışlar yaptı kendisi. evlendikten 3 ay sonra hamile kaldım. hamileliğimin 7.ayında eşim işten ayrıldı ben çalışmaya devam ediyordum sonra izine ayrıldım.

bu dönemlerde eşim çok korkunç birşey yaptı ve takılarımı benden habersiz bir arkadaşına götürdüğünü öğrendim. arkadaşına borç olarak verdiğini geri alacağını söyledi bana ben de merhametine, kiyamamasina bağlayıp affettim kendisini. tabi 8 buçuk aylık hamile olmam da etkiledi bu kararımı.

zaman geçti bilezikler hala ortada yok, eşim işsiz. ben doğum yaptım, annemi kaybettim çok zor günler geçiriyorum. kayınvalidem bir mecburiyetten ötürü memleketine gidiyor senede 4-5 ay ve çocuğuma bakacak kimse yok. bakıcı bulmaya hem maddi durum elvermiyor hem de zor durumdayız ve borçlarım var bir sürü.. işe başlar başlamaz zaten borçlara gidecek tüm ödemeler bakıcıya yine para yok.. annem de yok. evdeyim, ücretsiz izindeyim şuanda da hala.

biraz zaman geçiyor ben borç-harç idare etmeye çalışıyorum. bir işe girdi eşim, ama maaş alamıyor. yani bana öyle söylüyor. evdeki bilgisayar is yerine gidiyor, isini kolaylaştırsın diye. ama geri gelmiyor.(!) evde duran alyansim kayboluyor ortadan, tektasim da kayboluyor ayni şekilde. zaman geçiyor ben arıyorum her yerde ama yok. eşim geliyor, daha önce yüzlerce kez baktigim çekmecede buluyor tektasimi. ama alyans yok, gelmiyor. (!)

biraz daha zaman geçiyor, bi aile dostumuzdan eşimin ailemdeki bütün erkeklerden borç istediğini, bazılarından aldığını, bazılarını ödeyip bazılarını ödemediğini öğreniyorum. burada ipler koptu tabii. çünkü ben eve ekmek alamadigimda bile, çocuğa bez alamadigimda bile ailemden kimseye en ufak şey yansıtmıyorum, borç istemiyorum. kardeşimden bile, üzülmesin durumumuza diye. aynı günlerde ne hikmetse kayinbabamin banka hesabında para eksildigini farkediyor kaynım ve kayinbabam.(!) tabii isler açığa çıkıyor artık. eşim benimle evlenmeden çok önce kumar oynadığını, o zamandan borçları olduğunu ve onlari kapatmaya çalışırken iyice battığını söylüyor. ben boşanmaya karar veriyorum ama ne yapacağıma dair bir fikrim yok küçücük bir bebekle. kendime güvenemiyorum çünkü annem yok... babam zaten yok gibi. ailesinin ısrarıyla bir sans daha vermeye karar verdim sonunda. babası bütün borçlarını kapatacağını söyledi çoğunu da kapattı kredi filan çekti adam. artık kumar oynamadığını söyledi özürler diledi yeminler etti eşim. bebeğimin hatırına affetmeye çalıştım.

ama affedemiyorum. hala ufak tefek yalanlarini yakaliyorum, hala bana anlatmıyor hiçbir şeyini.
maddi sıkıntımız hic bitmiyor. hali hazırda şuan hala kayinbabam ve kardeşimin destekleriyle çocuğa bez alabiliyoruz. yine işsiz çünkü ve aylardır evde oturuyor. maddi olarak sıkıntı çekmek bana zor gelmiyor, bekarken de çok çektim. çalışır öderiz yaparız diyorum onlar önemli değil. ama bana yalan söylenmesine, aptal yerine konulmaya tahammül edemiyorum. asla çekmem, kabullenmem diye ettiğim büyük büyük lafları yutuyorum simdi. hakaret, küfür, hem duygusal hem fiziksel şiddet bini bir para. ama ben de ayni şekilde karsilik verdiğim için onları düşünmüyorum bile. bütün bunlara nasıl katlandığıma inanamiyorum ben de ama çocuğum için katlanıyorum. onun düzeni bozulmasın, mutsuz olmasın diye. alışır elbet ama nasıl yapacağım, tek başıma nasıl büyüteceğim bilmiyorum. ileride bana kızar mı, mutsuz biri mi olur bilemiyorum. ben de boşanmış bir anne babanın çocuğuyum ama ben genç kızdım neredeyse onlar bosandiklarinda ve annemin en büyük destekcisiydim. çünkü babam da eşime çok benziyordu.

bütün bunları bana başka biri söylemiş anlatmış olsa hemen boşan deli misin ne çekiyorsun derdim. ama yaşarken öyle olmuyormuş öğrendim en acı şekilde. evlenir evlenmez neden çocuk yaptın diyenler olacaktır. sağlık sorunlarım vardı ve yüksek ihtimalle çocuğumun olmayabileceğini söyleyen doktorlarin yönlendirmesiyle hamile kaldım hemen. bunda da bir hayır vardır diyorum simdi.

kendimi düşünüyorum, hatalarımı düşünüyorum. benim de hatalarım vardır elbette. çok kontrol delisi bir insanım onu biliyorum. borç harç olaylarını hic sevmem. diyorum ki belki benden gizlemeleri o yüzden ama bütün bunlar yaptığı hataları geri çevirmiyor malesef. beni sevdiğini biliyorum. ama özgüveni yok sanırım ve belki çok para kazanarak daha güçlü olacağını zannetti bilmiyorum. herhangi bir sıkıntısı olmadı hiçbir zaman. dugunumuzu, evimizi, altinlarimizi hepsini kayinbabam yapti zaten. eşimin tek yapması gereken evi gecindirmekti. yani desem ki çok beklentiye girdim, tatiller istedim kıyafet ayakkabı ama öyle biri değilim. evlendik sadece balayına gittik onu da ben ödedim. durduk yere niye kumar oynar ki bir insan? anlayamıyorum.
artık kumar oynamadığıni biliyorum bu arada. bu olaylardan sonra yakaladigim yalanlar farkli seyler. olmuyor işte, bir turlu güvenemiyorum. sevgi saygı zaten kalmadı. tamamen tahammulsuzlestik birbirimize. hayatımı boyle biriyle geçirmek istemiyorum. ama çocuğumun da mutlu ve normal bir yuvada büyümesi en çok istediğim şeydi. o yüzden bir türlü adım atamıyorum.

bundan sonrası nasıl olacak bilmiyorum. sırtımı dayayabilecegim sadece 20 yaşında erkek kardeşim var. en azından düzenimi kurana kadar yardımcı olabileceğini biliyorum. devlet memuruyum, mesleğim var. çocuğuma kim bakacak bilmiyorum, kayinvalidem bakacaktı normalde. boşanırsak nasıl olacak bilmiyorum.

düzeleceğini bilsem maddi sıkıntıya da, kendi mutsuzluguma da raziyim. çocuğum için katlanirim. ama eğer düzelmezse ilerisi kızım için daha zor.
kayinvalidem ve kayinbabami çok seviyorum kendi anne babam gibi. yakın oturuyoruz ve onlar da torunlarina çok düşkünler. onları torunlarindan kızımı da onlardan mahrum bırakmak da çok zor geliyor.

çok detay verdim galiba çok uzun anlattım kusuruma bakmayın. gecenin 3 ünde bunları yazacak kadar dolmuşum işte. gerisini siz tahmin edin. tek başına çocuk büyütmek çok büyüyor gözümde. başından bu tip durumlar geçenlerin yardımını istiyorum özellikle.

şimdiden çok teşekkür ederim hepinize.

Genişletmek için tıkla...

Vuslata dair .!.:

Canım benim
Boşanmamak için çocuğu öne sürmüşsün ama sence büyüdüğünde ve herşeyi anlamaya başladığında o ortamda mutlu olabilir mi
Şu an bile o havadaki gerginlikten anlar yani sütünden olsun geçer ona stresin

Eşin anladığım kadarıyla sana karşı mahcup falan değil o zaman sürdürmen için ben bir sebep göremiyorum
Kötü günün sonu gelmez biliyor musun
Ben hiç görmedim duymadım “ kötüydü sabrettim düzeldi” diyene şahit olmadım
İşin gücün varken yaşın genç bebeğin küçükken ayrıl derim İnan bunu hem kendin hem kızın için yapmalısın
Bak herşey yıpratılmış kalmamış ki aranızda bir şey

Hayır asla boşanmam dersen hani nasıl derler çilene aşıksan o zaman bari burnunu sürttürmeye çalış sana doğru düzgün davransın kaybetme korkusu yaşasın seni ve kızını

Genişletmek için tıkla...

_Vendetta_ .!.:

Siz her ne kadar şu an kumar oynamıyor diye kendinizi teselli etseniz de bunun sebebi eşinizin bir isi ve parası olmaması.

Kumar bağımlılığı çok ciddi bir bağımlılıktır ve psikolojik tedavi görmediği müddetçe (gördü mü bilmiyorum, yazdıysanız da görmedim sanirim) eline para geçtiği ilk anda yeniden oynayacagindan emin olabilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...