sadece Allah rızası için yaptığınızı düşünmeyin...daraldığınızda kendinizin ya da çocuklarınızın bir gün bu şekilde birilerine muhtaç olduğunu, ve size yardım eden insana nasıl minnet duyacağınızı düşünün...
benim annem de halam başından atınca ortada kalan babaannemi aldı yanına ....ki babannem ileri derecede alzheimer, bilenler nasıl zor bir hastalık olduğunu bilir...(geldiğinde tuvaletini yapmaktan, bırakın yapmayı söylemekten acizdi) bir ara uzun uzun annemin yaşadıklarını içinde bulunduğu durumu yazarım...ama şu kadarını söyleyeyim babaannem zamanında anneme az eziyet etmemiş ve anneminde başka sebeplerden dolayı hep uğraşı, didinme içinde bir hayatı oldu...annem 60 yaşında, tekerlekli iskemlede bir kardeşim var (gerçi kimseye yükü olmaz desteği olur kardeşimin, okullarını başarıyla bitirdi, hukuk okudu evi o geçindiriyor sayılır) annem 25 yıldır onun eli ayağı...ve kadın diğer çocuklarını evlendirip rahata erişip torun sevecekken babaannem geldi...halamın başka hiçbir sorumluluğu olmamasına rağmen...neyse o kısım beni çok ilgilendirmiyor aslında kendi vicdanı...annemin bir gün bile of dediğini duymadım...haftada 5 gün anneme yardımcı olması için bir kadın geliyor...babaannem ilerleme kaydetti, tuvaletin ışığı açık olduğunda tek başına gidebiliyor, birşeyler öğrendi, doktorları çok şaşırdılar....annemin de babamın da vicdanları çok rahat başka da bişey düşünmüyorlar...
siz boşverin şimdi ileride ne oluru aldığınız sorumluluğun altında ezilmeden hayatınızı güzelce yeniden planlayın, yapabiliyorsanız ara sıra gelecek bir yardımcı bulun bu sizi çok rahatlatır, inanın Allah yardımcınız olacak, size yol gösterecektir...