- 24 Mayıs 2008
- 3.719
- 5.929
- Konu Sahibi kendimidurduracakdegilim
- #1
Merhaba arkadaşlar. Aslinda konu başlığındaki sorunun cevabı yok sanırım yine de içimi rahatlatmak ve fikir almak için açmak istedim konuyu.
Bundan bir buçuk yıl önce biriyle tanışmıştım. Aynı stk ortamında gönüllüydük. Toplantılarda ve programlarda bir aradaydık. Ben hep eskiden beri kendileri için değil de başkalarını düşünerek yaşayanlardan hoşlanmışımdır öyle biri olsun istemiştim hayatımda. Onunla da yaşlarımız yakındı. Ortamda komik biriydi , konuşması düzgündü. Hafif bir etkileşim olmuştu ancak baktim yeşil ışık yok, düşünmedim daha.
Sonrasında o stk'dan ayrıldı başka bir birime geçti. Bizim ortak tanıdığımız olduğunu fark ettim ve bunu ortak tanıdığımız da keşfedince gidip onunla konuşmuş. Bir hissin varsa açıl vs diyerek biraz yonlendirmis kendisini. O zamanlar bu kişi bana yazdı. Bende de hoşlantı olduğu icin cevap verdim. 10 gün yazıştık ama çok dengesizce davrandı bana. Ben de iki defa "bir sorun mu var " dediğim için, " böyle gitmesin , böyle olacaksa başlamadan bitsin" dedi bana ve çok sert şekilde kopardık bağımızı.
Üstünden bir buçuk yıl geçti ve ben nişanlıyım. Bir hafta önce mesaj attı bana bende durumu nişanlıma anlattım habersiz bir şey yapmak istemedigim icin. Yine yazarsa durumu açıklamaya karar verdik nisanlimla. Yani kendisine kibarca nişanlı olduğumu soyleyecektim.
Dün akşam yeniden yazdi, çay içelim mi? diyerek. Bende bunun asla olamayacağını soyledim. "Sen ve benimle ilgili bilmedigin çok şey var, duymazsan çok pişman olacağın seyler ancak yüz yüze görüşürsek anlatabilirim " vs demeye başladı. Boyle konusmasi sinirimi bozdu açıkcası yine de sakince, nişanlı olduğumu onunla görüşmeyeceğimi söyledim . Beni çok şaşırttı birden. "Karşına elbet cikicak ya cesetim ya bir amelim. Ama o gün geldiğinde çok pişman olacaksın. Merak etme seni rahatsız etmek aklımdan geçmez ama ben seni sevmistim, seni düşündüğüm için seni yakmamak için gittim. Mücadele ettim kendimi degistirdim ve geldim. Haklisin daha erken gelmeliydim ama ancak bitti mücadelem. " tadında seyler yazdi. Bu aşamada sert çıkıştım o ise ısrarla "çok pişman olacağımı" kendisinin beni dusunerek gittiğini, mücadele edip döndüğü için içinin rahat ettiğini ancak benim vicdanımın hiçbir zaman rahat etmeyeceğini soyledi.
Sizinle görüşemem dediğim icin, peki görüşmeyin ileride pişman olunca bu da sizin odeceyeceginiz bedel olur filan dedi.
Biri bana anlatsa saçmalama film karesi mi bu derdim ama su an içim içimi yiyor. Düşünüyorum vicdan yapacağım ne olabilir ki diye toplasaniz 10 gün mesajlasmistik ancak bir 5 ay ayni ortamdaydik. Kendi hatası yüzünden bitti ben neden vicdan yapacakmışım ki. Canımı çok sıktı
Bundan bir buçuk yıl önce biriyle tanışmıştım. Aynı stk ortamında gönüllüydük. Toplantılarda ve programlarda bir aradaydık. Ben hep eskiden beri kendileri için değil de başkalarını düşünerek yaşayanlardan hoşlanmışımdır öyle biri olsun istemiştim hayatımda. Onunla da yaşlarımız yakındı. Ortamda komik biriydi , konuşması düzgündü. Hafif bir etkileşim olmuştu ancak baktim yeşil ışık yok, düşünmedim daha.
Sonrasında o stk'dan ayrıldı başka bir birime geçti. Bizim ortak tanıdığımız olduğunu fark ettim ve bunu ortak tanıdığımız da keşfedince gidip onunla konuşmuş. Bir hissin varsa açıl vs diyerek biraz yonlendirmis kendisini. O zamanlar bu kişi bana yazdı. Bende de hoşlantı olduğu icin cevap verdim. 10 gün yazıştık ama çok dengesizce davrandı bana. Ben de iki defa "bir sorun mu var " dediğim için, " böyle gitmesin , böyle olacaksa başlamadan bitsin" dedi bana ve çok sert şekilde kopardık bağımızı.
Üstünden bir buçuk yıl geçti ve ben nişanlıyım. Bir hafta önce mesaj attı bana bende durumu nişanlıma anlattım habersiz bir şey yapmak istemedigim icin. Yine yazarsa durumu açıklamaya karar verdik nisanlimla. Yani kendisine kibarca nişanlı olduğumu soyleyecektim.
Dün akşam yeniden yazdi, çay içelim mi? diyerek. Bende bunun asla olamayacağını soyledim. "Sen ve benimle ilgili bilmedigin çok şey var, duymazsan çok pişman olacağın seyler ancak yüz yüze görüşürsek anlatabilirim " vs demeye başladı. Boyle konusmasi sinirimi bozdu açıkcası yine de sakince, nişanlı olduğumu onunla görüşmeyeceğimi söyledim . Beni çok şaşırttı birden. "Karşına elbet cikicak ya cesetim ya bir amelim. Ama o gün geldiğinde çok pişman olacaksın. Merak etme seni rahatsız etmek aklımdan geçmez ama ben seni sevmistim, seni düşündüğüm için seni yakmamak için gittim. Mücadele ettim kendimi degistirdim ve geldim. Haklisin daha erken gelmeliydim ama ancak bitti mücadelem. " tadında seyler yazdi. Bu aşamada sert çıkıştım o ise ısrarla "çok pişman olacağımı" kendisinin beni dusunerek gittiğini, mücadele edip döndüğü için içinin rahat ettiğini ancak benim vicdanımın hiçbir zaman rahat etmeyeceğini soyledi.
Sizinle görüşemem dediğim icin, peki görüşmeyin ileride pişman olunca bu da sizin odeceyeceginiz bedel olur filan dedi.
Biri bana anlatsa saçmalama film karesi mi bu derdim ama su an içim içimi yiyor. Düşünüyorum vicdan yapacağım ne olabilir ki diye toplasaniz 10 gün mesajlasmistik ancak bir 5 ay ayni ortamdaydik. Kendi hatası yüzünden bitti ben neden vicdan yapacakmışım ki. Canımı çok sıktı
Son düzenleme:
"
