- 28 Temmuz 2017
- 3.932
- 11.263
Herkese günaydın, buraya epeydir yazmamıştım hayatımızda yepyeni planlar oluşunca buraya yazmak istedim.
7 yıldır evliyim, eşimin biz evlenmeden bile önce yurt dışında yaşama hayali vardı. Ben hemşireyim, eşim mühendis, 2 yaşında bir çocuğum var. Şimdiye kadar konfor alanımdan çıkmaya cesaret edemediğim için bu hayal hep bir kenarda kalmıştı. Ama artık buradaki halimize bakınca boşuna kürek çektiğimizi hissetmeye başladım. Önceden 2 maaşla rahatlıkla geçinirdik, gezerdik, şu an markete gidince bile şunu alsam mı almasam mı diye düşüyoruz. İlerde çocuk okula başlayınca sadece benim maaşım onun iyi bir eğitim almasına yetecek mi emin değilim. Hadi iyi bir eğitim aldı iyi bir mesleği oldu diyelim, toplumda yeterli saygıyı görecek mi ona bile emin değilim artık. Bu gibi sebeblerle eşime yeşil ışık yaktım. O da çok bir zaman geçmeden iyi bir iş buldu, mülakatları geçti. Şimdi şartların ve maaşın teklifini bekliyoruz.
Doğum yaptıktan sonra ücretsiz izindeydim, evde olmayı pek sevmemiştim. Şu an 3 aydır çalışıyorum ve çalışırken daha mutluyum onu biliyorum. Gideceğimiz ülkede benim de işimi yapabilmem mümkün görünüyor ama yeterli kaynak ve bana yol gösterecek birini henüz bulamadım. Öncelikli hedefim dil öğrenmek, 1 yıl kadar sonra dil konusunda daha rahat olurum diye düşünüyorum.
Eğitim sistemini araştırdım burası ile çok farklı. Ödev, ezber ve sınav üzerine değil de daha çok çocuğun ilgi alanına yönlendirilerek eğitim hayatı planlanıyormuş. Diyelim ki çocuk okulu ya da bölümü sevmedi değiştirmesi mümkünmüş. Tabi Türkiyedeki sistemi düşününce "Ben orada çocuğun ödevlerini anlamaz, yardım edemezsem ne yapacağım." diye düşündüm, orada çocuklara ödev verilmiyormuş. Bu bile anne babayı büyük rahatlatan bir şey...
Daha aklımda pek çok soru var, sağlık sistemi vs araştırıyoruz. Durum böyle arkadaşlar gitmeye karar verdik ama bakalım hayat bize neler gösterecek.
7 yıldır evliyim, eşimin biz evlenmeden bile önce yurt dışında yaşama hayali vardı. Ben hemşireyim, eşim mühendis, 2 yaşında bir çocuğum var. Şimdiye kadar konfor alanımdan çıkmaya cesaret edemediğim için bu hayal hep bir kenarda kalmıştı. Ama artık buradaki halimize bakınca boşuna kürek çektiğimizi hissetmeye başladım. Önceden 2 maaşla rahatlıkla geçinirdik, gezerdik, şu an markete gidince bile şunu alsam mı almasam mı diye düşüyoruz. İlerde çocuk okula başlayınca sadece benim maaşım onun iyi bir eğitim almasına yetecek mi emin değilim. Hadi iyi bir eğitim aldı iyi bir mesleği oldu diyelim, toplumda yeterli saygıyı görecek mi ona bile emin değilim artık. Bu gibi sebeblerle eşime yeşil ışık yaktım. O da çok bir zaman geçmeden iyi bir iş buldu, mülakatları geçti. Şimdi şartların ve maaşın teklifini bekliyoruz.
Doğum yaptıktan sonra ücretsiz izindeydim, evde olmayı pek sevmemiştim. Şu an 3 aydır çalışıyorum ve çalışırken daha mutluyum onu biliyorum. Gideceğimiz ülkede benim de işimi yapabilmem mümkün görünüyor ama yeterli kaynak ve bana yol gösterecek birini henüz bulamadım. Öncelikli hedefim dil öğrenmek, 1 yıl kadar sonra dil konusunda daha rahat olurum diye düşünüyorum.
Eğitim sistemini araştırdım burası ile çok farklı. Ödev, ezber ve sınav üzerine değil de daha çok çocuğun ilgi alanına yönlendirilerek eğitim hayatı planlanıyormuş. Diyelim ki çocuk okulu ya da bölümü sevmedi değiştirmesi mümkünmüş. Tabi Türkiyedeki sistemi düşününce "Ben orada çocuğun ödevlerini anlamaz, yardım edemezsem ne yapacağım." diye düşündüm, orada çocuklara ödev verilmiyormuş. Bu bile anne babayı büyük rahatlatan bir şey...
Daha aklımda pek çok soru var, sağlık sistemi vs araştırıyoruz. Durum böyle arkadaşlar gitmeye karar verdik ama bakalım hayat bize neler gösterecek.