İyi akşamlar hanımlar.
Ben de ciddi anlamda psikolojik buhran sürecinden geçiyorum. Tükenmişlik sendromu bile olabilir bilemiyorum :))
Herşey üst üste geliyor üstüne bir de ülkenin içinde bulunduğu durum gerçekten artık son nokta.
Tam düzenimiz oturtuyoruz derken yeni yeni şeyler ekleniyor.
Hem benim işimde hem eşimin işinde sorumluluklarımız değişti ve iş yükümüzü ciddi manada artırdı, dolayısıyla eve olan enerjimiz de azaldı. Sağlık sorunları da eklenince işin içinden çıkılmaz bir hal aldık artık. Haftanın en az bir günü izin almak zorunda kalıyorum. Başhekimle artık diyaloğumuzda değişti. Alternatif tıp tavsiyeleri alıyorum kendisinden :) elimde izin kağıdıyla her girdiğimde bu sefer kim hasta diye soruyor. İşin kötüsü artık iznim de kalmadı.
Zamanı ve düzeni yönetememek, motivasyonu sağlayamamak en büyük sıkıntımız haline geldi.
Ben çocuk konusunda
elecda
ya kesinlikle katılıyorum. Şöyle ki ben en başından beri çok çocuklu aile olmak isteyen bir insandım. Fakat bunu çocuk sahibi olmadan evvel istiyordum. Şuan 2.çocuktan sonra diyorum ki Allah ım benim beynim neredeymiş, neden bunu yaptım
ha tabi ki her iki çocuğumu da çok ama çok seviyorum ve yokluklarını düşünemiyorum asla. Ben bile bile lades oynayanlardanım. Başıma gelecekleri bilerek 2.çocuk düşüncesine girdim.
Ama tek başıma olsaydım bu süreci iyi yönetemeyebilirdim. Şuan annemin yanındayım ve onun desteği ile bu haldeyim
Bugün denk geldiğim bir yazıda şöyle diyordu; yalnız bırakılan annelerin bedelini çocuklar, kayıp çocukluğun bedelini ise geleceğimşz ödüyor. Çok doğru bir tespit.
Anne mutlaka desteklenmeli. Eş, anne baba, kardeş, akraba kim olursa artık. Eğer şanslıysanız eş en büyük destekçi oluyor. Elbette ki enerjisi ve zamanı uygunsa.
O yüzden
Sahihuban
canım eğer 2.çocuğu düşünüyorsan mutlaka aile desteği olmalı bu süreçte. Bir de çevremde gördüğüm kadarıyla zamanlama olarak kardeşin 1.sınıfa denk gelmesi anne için bir faciaya dönüşebiliyor. 1.sınıfta ebeveyn e çok sorumluluk düşüyor ve zamanının tamamını ona ayırman gerekebiliyor. Bu süreçte bir bebeğin olması anneyi ciddi manada yoruyor. Baba her ne kadar desteklese de anne her halükarda çok yoruluyor. O yüzden naçizane tavsiye, 2.sınıfı bekle :) ya da herşeyi göze alıp karart gözünü :))