Çalışan anneye yazık yahu, bildiğin sorumluluklar denizinde boğulmamak için sürekli bir mücadele hali.
Birbirine vakit ayıramayınca sevgi değil de tahammül ve tölerans azalıyor. Bir de dediğin gibi konuşma konuları hep çocuk, para ve ev işleri üçgeninde dönüp duruyor.Çok haklısın
Hayat bi süre sonra sürekli görevşer sorumluluklar işler güçler olarak dönmeye başlıyor
Bu durum beni yıpratıyor maalesef
Eşimle Sevgimizi bile sorguluyorum ancak sevginin azaldığı değilde zaman ayıramadığımızı fark ediyorum
Mesela hep bi yapmamız gerekenler var hesap kitap yemek temizlik iş güç vs
Bunu nasıl daha güzel kılabilirim buna kafa yoruyorum şu sıra
Ben hamileyken Ela 4 yaşındaydı. Ona rağmen çok zorlandığım zamanlar oldu. 2 yaş sendromunda bir çocuk ile hamilelik hiç kolay değildir.Bu aralar hayatım üzerindeki tüm kontrolümü yitirmiş gibi hissediyorum, bu yüzden listemdeki bazı şeyleri yapmama rağmen mutlu olabiliyor muyum emin değilim. Oğlumun 2 yaş sendromu beni acayip yordu, hamilelik yüzünden mi bilmiyorum tahammülüm yok. Baş edemiyorum. Eşimle ilişkim çok güzel rayına oturdu aslında ama son bir haftadır kendisini boğasım var :) öyle şeyler işte, puff
İlerde bu günleri en güzel zamanlarımızdı diye hatırlayacağımızı tahmin ediyorum. En büyük motivasyonum bu günlerin geçeceğini bilmek ama bazen yeterli gelmiyor.Sevgilielecda annelikle ilgili yazdıkların bana tebessüm ettirdi, elecda da bunları dediyse dedim:))
Ben de henüz çocukları küçük, çalışan ve gurbette yaşayan bir anne olarak sorunun tam merkezinden yazıyorum: bu sadece bir süreç, onlar hep küçük kalmayacak. Bunu hatırlamak biraz olsun rahatlatabilir bizleri. Öyle değil mi?
Valla çocuk işine bir kere girince hayatın alt üst oluyor zaten. Dolayısıyla çocuk işine bir kere bulaştıktan sonra 2. yi düşünmek gayet normal.bebeği bırakıp işe gitmek zor
kalan ev işleri bebeğin bakımı süt sağmalar.
uzun süre aynaya bakmadığım günler oldu.
kendime sıra gelmiyordu.
hep derim kızımı çok seviyorum ama anneliği sevemedim.
ama bunlara rağmen 2. çocuğu düşünüyorum :)
Valla çocuk işine bir kere girince hayatın alt üst oluyor zaten. Dolayısıyla çocuk işine bir kere bulaştıktan sonra 2. yi düşünmek gayet normal.
merhaba palnları yazmanız işe yaradı mı, nasıl gidiyorMerhaba kızlar iyi akşamlar,
Epeydir yazmadım.Hamileyim Allah nasip ederse Haziranda kucagima alacağım.Elecda dışında pek kimseyi tanımıyorum ama ara ara fırsat buldukça yazılanları okuyorum. 2019 yılında bende kendime bir hayli çeki düzen vermek istiyorum.Çok dağıldım umarım toparlanrm.
2019 yılına ait kendime bir plan listesi oluşturup uymaya gayret edeceğim.
Sosyal medya anlamında bende çok muzdaribim.Çok fazla gereksiz zaman harcıyorum.Çocuk olunca zaman bulamam diyordum ama çocuk olunca da sanırım alışkanlıktan vazgeçmek kolay olmuyor.Planlarimi haftalık oluşturup sonrasında kontrol edeceğim.Plan yazmaya pazartesi başlayıp,pazarları hangi hedefime ulaştım bakacağım. Umarım 2019 hepimiz için hayırlı,huzurlu bir yıl olur.
BUNU NASIL AŞACAĞIZ?Birbirine vakit ayıramayınca sevgi değil de tahammül ve tölerans azalıyor. Bir de dediğin gibi konuşma konuları hep çocuk, para ve ev işleri üçgeninde dönüp duruyor.
Bu saydıklarından sadece evimde uyanmak maddesini gerçekleştirebildiğimi fark ettim
Eşime en son ne zaman sarıldığımı hatırlamıyorum.
İnsanlar evliliklerini kurtarmak için çocuk yapıyorlar ya neyin kafasını yaşadıklarını bilmiyorum. Çocuk iyi giden bir evliliği komple çökertme potansiyeline sahip zira.
merhaba, ben de şu aralar aynı şeyleri düşünüyorum ve anneme benzeyen bir kadın oluvermekten çok korkuyorum. dürüst olduğumda benzeyen tarafları da görüyorum‘Büyüdükçe her kadın annesine benzer’
Sözü hakkında ne düşünüyorsunuz?
Çok dominant baskıcı bir anneyle büyüdüm, psikolojik şiddet gördüm sayılır herhalde bu durum. Kızım olacağını öğrendiğim günden bu yana sürekli dua ediyorum kızımla arkadaş gibi olabiliriz inşallah, kızımın Ben de annem gibi bir anne olabilirim inşallah diyebileceği bir anne olmabirilim diye. Etrafımdan bu sözü duyunca da ürperiyorum ben de anneme benzersem farkında olmadan diye
(Not:annemi çok seviyorum tabi ki, Allah başımızdan eksik etmesin. Ama yıllarca yaşadığım şeyleri de unutamıyorum, gece yatağıma çekilip ağladığım çook zamanım oldu)
BUNU NASIL AŞACAĞIZ?
ÇÖZÜM ODAKLI OLMAK GEREKİYOR
izninizle annemle karşılaştırmamı yapmak istiyorum:
annem tembel biridir, her şeye üşenir, ben de öyle
annem ev hanımı, evde hemen yemeğini yapar oturur bilgisayarın başına hem tv izler hem oyun oynar, tam bir teknoloji bağımlısı, ben de o yöne doğru evriliyorum maalesef, boş zamanlarımda telefonu hep elimde buluyorum. sosyal medya hesaplarımı da kapattım ama başka şeyler buluyorum girecek
annemin yaşı genç olmasına rağmen hiç kendini geliştirmez, gazete okumaz, ben bu yönü kırmak istediğim için oğlum olmasına rağmen o uyudukça kendimce birşeyler yapmaya çalışıyorum, kitap okumak gibi (annem en son ben ilkokuldayken kitap okumuştur herhalde, lise mezunu bir de
annemin yemek kültürü çok zayıftır, her aynı şeyleri yapar hiç uğraşmaz basit neyse onu yapar, ben çalıştığım için hep bunu bahane ettim ama yavaş yavaş yeni tarifler bakıp kendimi geliştirmek istiyotrum. ilerde oğlum büyüdüğünce 'anne yemeği' diye bir tabiri olsun istiyorum, benim hiç olmadı
annem temiz dikkatli biri değildir, döke saça yapar yaptığı işi de, ben de evliliğimin başından beri bu konuda eşimin ikazlarıyla düzelmeye çalışıyorum, evim anneminki gibi yağ kokan vs olmasın istiyorum,
annemin evi dağınıktır, en düzenli hali bile yatak odasında sağınıklık vardır, ütü masası hep açıktır mesela sanki sürekli ütü yapıyor gibi kapatmaya bile üşenir, üstü de kıyafet doludur. ben de hep dağınık biri oldum, eşim bıu konuda çok uyarır beni kıyafetlerim hep dağınıktır, bu konuda pek düzelemedim ama 2019 yılında birşeyler yapmak istiyorum, tavsiyesi olan varsa çok sevinirim.
annem biraz bencil biridir, kendine faydası olmayaca bir durumda çok kolay yalan söyleyebilir, insanlara pek karşılıksız yardım etmez, bazen kendimde de bu yönü görüyorum hatta çoğu zaman
annem reddedilmeye pek alışmamıştır, babam da ben de kardeşlerim de çok sessizdik hep annemin dediği oldu, en ufak tepkide hemen aplardı küserdi, şimdi eşimin negatifi tutumlarında da ben bozuluyorum
annem misafir pek semez, misafirperver değildir, hele yemekli misafiri sadece ramazanda olur ev hanımı olduğu halde, kahvaltıya gitme alışkanlığımız da yoktur hiç, şimdi ben de misafir sevmiyorum, kimseyi yemeğe kahvaltıya çağırmıyorum, yemekli misafir fobim var gerçekten, ramazanda bile sadece birince derece çağırırım amca dayı vs çağırmam, çalışıyorum haftasonları da onunla geçiremem diye
annemin hiç yakın arkadaşı yoktur, öyle gün yaptığı arkadaşları var ama dostu yok hiç, misafir sevmedği için mi böyle acaba bilmiyorum, ben de aynı durumdayım şimdi öyle arada yazıştığım eski arkadaşlarım ve iş arkadaşlarım var ama hiç dostum yokbunun eksikliğini çok hissediyorum. ailece pikniğe gittiğim, tatile gittiğim, sık sık görüştüğüm birileri olsun çok istiyorum, sizce nasıl olur bu?
annem giyimine hiç önem vermez lekeli şeyleri bile giyer bazen aman ne olacak diye, evde babamın yanında çok salaştır zaten, ben de öyleyim, işe giderken bile 15 dk fazla uyumak için hızlıca giyinip çıkıyorum evden aylardır eyeliner bile süremedim. evde de aynı kıyafetle yatıp kalkıyorum, bakımlı olmak adına kendime tayt aldım dün, tayt bir tık daha şık gösterir eşimin yanında iyi gözükeyim diye
evde saçlarım sürekli topludur, hiç özen göstermem o konuda da adım atmak istşyorum eşim bu durumdan rahatsız olduğunu söyledi. siz evde nelere dikkat ediyorsunuz? neler giyiyorsunuz?
annem biraz pasaklıdır, sık sık duş almaz kötü koktuğu olur, eşim bazen bana da ter kokuyorsun diyor, o gün zor geliyor duş almıyoru eşim öyle deemsine rağmen, bazen çorabın kokuyor diyor ayakkabıdan ötürü oluyor sanırım
kusura bakmayın biraz uzun bir yazı oldu ama bu konudaki dertlerimi yazmak istedim, lütfen yorum yazın kendime çeki düzen vermeme yardımcı olun
sabah oğlumu emziriyorum, bakıcı ablaya geliyor emzirme bitene kadar ona bırakıp hızlıca giyinip kahvaltı bişeyler atıştırıp işe gidiyorum. işte sabah yoğun oluyor, sırf kendim için bişeyler yapmak için bazen öğle yemeğinden sonra bir kenara çekilip kitap okuyorum iyi oluyor böylece kitap okumuş oluorum, ama arkadaşlar arası muhabbetten kopuyorum böyle de, öğleden sonra boş vakit oldukça telefonuma bakıyorum whatsapp veya magazin haberlerine dizi haberlerine falan, eve gidiyorumm bazen bir çeşit yemeği bakıcı abla yapmış oluyor, oğlumu emziriyorum eşim geliyor sonra biraz dinlenmeye çalışıyoruz oğlum da yürümek istiyor bizi yanında istiyor falan bazen onla oynuyoruz bazen idare etmeye çalışıyoruz, önüne kuru üzüm falan koyuyorum oyalansın diye, aralarda telefon hep elimde yemek yapıyorum eşimden yardım istiyorum banzen oğlumu ona bırakıyorum falan sonra bulaşıkları makineye koyup mutfağı toparlıyporum oğlum uyuyana kadar oylamaya çalışıyorum, bazen oyun baze geçiştirme şeklinde, elimde ara ara telefon yine, çok önemli biri gibi kontrol ediyorum sürekli. oğlumu uyuttuktan sonra da 2 saat en az vaktim oluyor eşim bir koltukta ben bir koltukta ya telefon veya bilgisayardan bişeyler izliyoruz ayrı ayrı, yatma saatine yakın kitap okumam gerektiği aklıma geliyor bazen az kitap okuyorum 12 gibi de yatıyorum.Gününü nasıl geçiriyorsun kısaca anlatırmısın ?
sabah oğlumu emziriyorum, bakıcı ablaya geliyor emzirme bitene kadar ona bırakıp hızlıca giyinip kahvaltı bişeyler atıştırıp işe gidiyorum. işte sabah yoğun oluyor, sırf kendim için bişeyler yapmak için bazen öğle yemeğinden sonra bir kenara çekilip kitap okuyorum iyi oluyor böylece kitap okumuş oluorum, ama arkadaşlar arası muhabbetten kopuyorum böyle de, öğleden sonra boş vakit oldukça telefonuma bakıyorum whatsapp veya magazin haberlerine dizi haberlerine falan, eve gidiyorumm bazen bir çeşit yemeği bakıcı abla yapmış oluyor, oğlumu emziriyorum eşim geliyor sonra biraz dinlenmeye çalışıyoruz oğlum da yürümek istiyor bizi yanında istiyor falan bazen onla oynuyoruz bazen idare etmeye çalışıyoruz, önüne kuru üzüm falan koyuyorum oyalansın diye, aralarda telefon hep elimde yemek yapıyorum eşimden yardım istiyorum banzen oğlumu ona bırakıyorum falan sonra bulaşıkları makineye koyup mutfağı toparlıyporum oğlum uyuyana kadar oylamaya çalışıyorum, bazen oyun baze geçiştirme şeklinde, elimde ara ara telefon yine, çok önemli biri gibi kontrol ediyorum sürekli. oğlumu uyuttuktan sonra da 2 saat en az vaktim oluyor eşim bir koltukta ben bir koltukta ya telefon veya bilgisayardan bişeyler izliyoruz ayrı ayrı, yatma saatine yakın kitap okumam gerektiği aklıma geliyor bazen az kitap okuyorum 12 gibi de yatıyorum.
Ben bunu ayda 1 aktivite yaparak çözdüm
sinemaya gidiyoruz veya geziyoruz
çay içerken mutlaka muhabbet ediyoruz.
saçma da olsa günü anlatıyorum sonra konu taaa eskilere gidiyo :)
tabi her günümüz böyle geçmiyor morali bozuksa çok konuşmam genelde dinlerim.
tartışırsak yine konuşmam ev temizlerim sinirden :)
Birde fazla ilgiyi sevmediğimden uzaklaşmakta faydalı olabiliyor özlemekte gerek :)
Ama sorumluluklarla birlikte dibe batınca, durumu sorgulayıp ya kabulleniyorum yada çözüm buluyorum.
tartışırsak yine konuşmam ev temizlerim sinirden :) DEDİN EŞİMDE AYNEN BÖYLE AMA BEN TAM TERSİ HİÇ ELİM AYAĞIM TUTMAZ OLUR.
bizim şu sıra yıldızımız pek barışmıyor eşim stresli bir süreçte ben de keza öyle
birbirimize tahammülümüz pek yok gibi
ya da hemen parlıyoruz
çok seviyorum çok sarılmak istiyorum mesela ..
kızlar valla şu aralar taktiğe ihtiyacım var :) hatun gibi değil er kişi gibi davranmaya başladım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?