söylenecek hiçbişey kalmıyor
nutkum tutuldu okurken
Allahım sabır versin ve herşeyin başı sağlık diyorum
kızınızın ömrüne ömür katsın sağlıkla inşallah
Öyle bi beynimiz var ki, sanki bazen kontrolsüz çalışıyor:S En azından bnmki.. Aklımdan geçenlere bn bile şaşıyorum.
O esnada şokta gibi bişey oluyor insan. düşündükçe düşünüyor, derinlere iniyor, bi bakmışsın o psikolojinin etkisindesin. Aslında hiç de asıl bildiklerimize uymayan fikirler bunlar.
Bak ne çok tesellisini biliyoruz olayın. Ama yeri geliyor hiç biri kar etmiyor o özleme ve kendinde bir şey aramaya.
Sanırım öyle olduğumuzda kendimizi hızlı toparlamamız gerekiyor ki, teslim olmayalım inancımız dışı olan şeylere..
Yoksa imkanı varmı chnbem; sen, bn ya da buradan başka birileri, bebeğinin kaybını istesin, kaybına sebep olan birşeyleri bilerek yapsın...
Gelgitler gizim de hakkımız:) yeter ki sonunu helal yola ulaştıralım:)
Evet ama ben onlara layık olamamaktan korkuyorum. Yeterli mi acaba? Bir arkadaşın paylaştığı mektup vardı meleklerimizin ağzından.Birazını alıntılayayım:
sen de şanslı bir annesin çünkü milyonlarca beden varken ben sana sen bana seçilmiştin.ve şimdi herkesin gelmeye çalıştığı yerde seni bekliyorum ve herkesin hesap korkusuyla titrediği günde kundaktaki halimle kucağına verilicem bana kavuşmanın mutluluğuyla hesabın sana nasıl geldiini hissetmeyeceksin .sizlerden isteğim işimi zorlaştırmamanız büyük günahlardan uzak durmanız ve farz olanları yerine getirmeniz çünkü şefaat hakkımı aşan günahlara sahip olursanız ben de üzülücem ...yanında olsaydım bana her şeyi sen öğretecektin anneciğim lütfen bana üzüntünün ne olduğunu öğretme şefaatimi aşan günahlardan uzak dur olur mu? babamla hastaneden eli boş döndüğünüz günü hatırlıyorsun değil mi aynı şeyleri bana yaşatma anneciğim cennetteki evime sizsiz dönmek istemiyorum...şefaatimi aşmasından korktuğum günahlardan biri de kaderimden kendini sorumlu tutmak oysaki gidişim hem senin hem de benim kaderimdi ve lütfen kadere isyan etme çünkü ikimiz içinde en hayırlısı en iyisi buydu.
Bu mektup beni bitirmişti. İşte ona layık olamazsam diye korkularım oluyor...
Bn özel olduğunu düşünerek o konulara girmiyordum, sonradan pişman olabiliyorum çnk, neden yazdım ki diye.
Ama günler geçip de, bebek düşünme aşamasına sıra gelince, o sorunumu soylemeden geçemedim. Artık şuna inanıyorum, eş seçerken arkadaş seçer gibi seçmeli. dünyanın binbir türlü hali var, sadece aşık olmak yetmiyor, insan olması her şeyden önde geliyor. Nasıl ki arkadaşlarımızı gün geliyor iyi gün ve kötü gün dostu diye ayırtetmeye başlıyorsak, eşler de orjinal, anormal zamanlarda nasıl davrandıklarıyla puan kazanıyor veya kaybediyorlar.
Bnm eşim bnden çok çekti bana göre.. Çnk her ikisinde de bana hasta muamelesi yapıldı, kaldıramaz görmesin, kaldıramaz şu ortamlarda bulunmasın denildi. Ama ona hiç sansür uygulanmadı. Her şeyi yaşadı hem de ayakta. Her şey gözlerinin içine gire gire gerçekleşti.Sanki onun çocukları değil de hayır için yapıyormuş gibi en önde kendini sakınmadan koşturdu.
Bn şu an onun hayalinde geçmişten kalan resimleri düşünemiyorum bile .Burada da bilen bilir zaten.. Bn kaldırabilirmiydim bilmiyorum onun yaşadıklarını. Allah ondan razı olsun .
off neyse yaa.. yine derinlere daldık.. Allah yardımcımız olsun..
İnşallah bir an önce meleğinin kardeşinin kokusu avutur seni. oğlunla da cennette buluşursunuz.. inşallah..
Bn daha mezarlarına gidemedim. Babamız her cuma gider. Selamlarını getirir.. Allah yardımcımız olsun.
bu mektup benide bitirmişti.biraz kendimi bırakmaya başladığımı hissedince hemen buradaki satırlar aklıma geliyor.yazan arkadaşın yüreğine sağlık.
canım NKOB'um inanırmısın bunda da aynıyız.bende henüz gidemedim.çok istiyorum ama yapamadım işte.
oğlumu özlemekten o kadar yoruldum ki bir süredir nete girmiyorum,..acıdan ne kadar kaçılırsa o kadarcık başarım...Rabbim yardımcımız olsun yaşananlara dayanmak zor...benim ilk bebeğimdi berk ,fotoğraflarını görmüşşsündür, kalp ameliyatından 15 saat sonra ve 12 günlükken kaybettim yavrumu,kucağıma aldığımda minik kaburgalarının tamamı kırılmıştı,bedeninde ise 20 santimlik bir ameliyat kesiği, vücudunda şah damarından tut da minik pipisine kadar her tarafına kablolar sokulmuştu,inan bana yavruna bunların yapıldığını görsen hepten kocaman olurdu acın... çok zor durumun anlamamak imkansız acını ben sadece beterin beteri var ,şükredecek bi şeyler duy istedim...şimdi hamileyim 22 haftalık oğlum ,ikinci bebeğim bana umut oldu,karnımda oluşu dahi güçlü kılıyor beni,senin yavrun gözlerinin önünde kucaklayıp öpebilme şansın var inşallah atlatacaksınız bunları,Allah acılarımızı unutturacak daha büyük acılar yaşatmasın,dualarımıza hoş geldin arkadaşım...
Ben defin esnasındada oradaydım. Defin öncesi son kez gördüm ki iyiki gördüm yüzündeki güzel ifadeyi. Yoksa hep aklımda o yoğun bakımdaki kablolarla olan hali kalacaktı. Cesaretinizi biraz toplayıp gitmenizi tavsiye ederim. İnsan deşarj oluyor. Ayrılırken hem ayrılmak istemiyor, hem biraz hafifliyor. Ben bu hisleri yaşıyorum...
bebeklerimizin hastalıgı aynı galiba benim minigim de sadece 12 gün yasadı ve.... ama ameliyat edemediler sah damarıda yoktu kalbin yarısıda
BilemiyorumHem çok istyrm, hem de...
bnm korkum, hiç yapmadığım feryat figanı orada yapmak isteyebileceğimden.. kaldırabilirmiyim bilmiyorum ki.. herhalde asıl o gün beklenen depresyona girerim gibime geliyor... inanmayabilirsiniz ama o ortamın düşüncesi bile bni gözyaşına boğuyor.. yüreğimi sıkştırıyor sıkıştırıyor sıkıştırıyor.... dar geliyor her yer...
sonra şöyle düşünüyorum, oğlum da kızım da o toprağın altında değiller ki.
Allah yardımcımız olsun.
sen de mi?
içimden geçen; bebek ve kalp kelimelerinin birlikte geçtiği cümleleri duyunca, ne var ne yok devirmek, herrr yere yumruklar savurmak................................
ama olmuyor işte.
Neler yaşadığını az çok tahmin edebiliyorum.Canın istediği bir zaman da anlatırsan, ferahlarsın, daha iyi anlaşıldığını bilirsin güzelim.
Allahım gani gani yardımcımız olsun minikkalp. Öyle ihtiyacımız var ki onun verdiği güce.
Meleğimannem nasılsın bitacimmmm...
Kim yazmış bilmiyorum ama ben de çooook etkilenmiştim...
Ben defin esnasındada oradaydım. Defin öncesi son kez gördüm ki iyiki gördüm yüzündeki güzel ifadeyi. Yoksa hep aklımda o yoğun bakımdaki kablolarla olan hali kalacaktı. Cesaretinizi biraz toplayıp gitmenizi tavsiye ederim. İnsan deşarj oluyor. Ayrılırken hem ayrılmak istemiyor, hem biraz hafifliyor. Ben bu hisleri yaşıyorum...
bende hem çok istiyorum hemde dağıtmaktan korkuyorum.
bende kaldıramacağımı düşünüyorum ama chnb'ye de hak veriyorum.aslında birkez yüzleşebilsek belki omuzlarımızdaki yük biracık azalır.
hep seninde dediğin gibi NKOB derdimiz çok büyük,tesellisi ondan büyük.
allah hepimize dayanma gücü versin.daha büyük acılarla imtihan etmesin.
canım benim.allah razı olsun.bir bakıyorsun iyi bir bakıyorsun kötüyüm.
sen nasılsın neler yapıyorsun.
Kim yazmış bilmiyorum ama ben de çooook etkilenmiştim...
Ben defin esnasındada oradaydım. Defin öncesi son kez gördüm ki iyiki gördüm yüzündeki güzel ifadeyi. Yoksa hep aklımda o yoğun bakımdaki kablolarla olan hali kalacaktı. Cesaretinizi biraz toplayıp gitmenizi tavsiye ederim. İnsan deşarj oluyor. Ayrılırken hem ayrılmak istemiyor, hem biraz hafifliyor. Ben bu hisleri yaşıyorum...
haklısın. chnb de doğru söylüyor. o da orada ferahlamış olmasa soylemezdi bize.haklı.
belki de biz ( ya da bn) olayla somut olarak yüz yüze gelmek istemiyoruz, korkuyoruz. Ya da orada olduklarını bilmek ve görmek istemıyorum. Çnk bn onları öyle güzel ve öyle iyi yerlere emanet ettiğimi kafama yazdım ki...
anneler gününde niyetlenmiştim, annemleri falan da uyarmıştım; düşündüğüm şeyler var, hazırlayın kendinizi, tüm gücünüzle ve sabrınızla bni bekleyin o gün demiştim:)
gidemedim
nasıl ve bazen ne saçma biriyim bn yaaa...
sizin tıp diliyle anıtlayayım efenim; genel durumum iyi:)
[özeli kurcalama]
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?