çok güzel anlatmışsın canım...Rabbim bebeğine sağlıklı uzun ömür nasip etsin inşallah...bende hep kendimi normal doğuma hazırlıyorum sezeryan istemiyorum tabiii bi engel çıkmazsa.inşallah bizlerde senin gibi kolay doğum yaparız darısı başımızagelelim hikayemize ..
doguma gelene kadar bir bucuk yıl sancılı yıpratıcı vaji sürecinin ardından beşinci ayında miniğimin müjdesini aldık tarif edilmez bi duyguydu Rabbim isteyen herkese yasatsın adım adım her haftasını sabırla bekledik büyüyüşünü gözlemledik sabırla mayısın son haftalarını bekledik baslarda aydan aya gittiğimiz kontroller son zamanlarda haftada bi güne en son iki günde bir e düştü günüm gelmesine ragmen bebeğim gelmek istemiyordu sürekli nstlerde ultrasonlarda bakılıp geri dönüyorduk evimize hep öyle kalacagımı düşündüm heralde dogurmayacagımı sanmaya baslamıstım bi yandanda en basından beri normal doguma adapte ettim kendimi sürekli duayla motive oldum şartlanmıstım dr lar normal dogum zor da dedi benim için bi ara ümidimi kaybetmiş gibi olsamda son ana kadar hiç bişi belli olmuyormus onu anladım en son artık 41+ günlerimde dr yukarı cık yatısın yapılsın dedi oysa ne nişan ne de su ne sancı hiç bişi yoktu sadece haftasını geçtiği için dr öle uygun görmüştü yatış için cıktıgımda muayeneye almak istediler bende şimdi eve bi gidip gelsem daha hiç bişi hazır degil dedim bi kagıt imzalattılar ve ben nası döndügümü bilmiyorum panik yapmıstım ve belkide riske atmıstım kendimi ertesi gün valizimle birlikte tekrar hastane yollarındaydık bu seferde yogunluktan kaynaklanan durumdan dolayı alamadılar beni tabi sancı ve nişan gelmedigi için de geri yolladılar eve her gidişimde azat edilmiş gibi hissettim kendimi veee eve gittim böle adım attıkca bi ıslaklık bızt bızt diye az az bişiler gidiyo sancı falan yok bildigin suyum gelmeye başlamıs iki dakka sona çamasırımda pembelik evet süreç baslamıstı bizim için sancı hissetmedigim için o geceyi evde gecirdim sabaha dogru hafif adet sancısı ve azar azar sular gelmeye devam ediyordu devlet hastanesinde kontrollere gittigim için hastanede epeyy bi beklemeden sona yatış verildi tekrar cıktıgımda yer olmadıgı için yakınlardaki başka bi özel hastaneye yolculugumuz basladı dr un rutin muyanesinden sonra dogum başlamıs dedi yatışım yapıldı korkulacak bi muayene degil agrı acı hiç bişi hissedilmiyor hissedilen sey sadece utanma duygusu o da sancılar sıklaştıkça geçiyor bi santim acıklıkla yattım gayet rahat tek kişilik bi odada ailemin istedikleri zaman yanıma gelebilecekleri sessiz bi ortamda dogumu beklemeye başladık akşam beş gibi yattım ebe serum takmaya geldi suni sancımı bu dedim hemen bebeğin beslenmesi içinmiş bu arada bişi yiyip içmiyorsun ben dinlenme moduna geçtim uyuyamıyorum belli belirsiz ufak agrılarım oluyor ama rahatsız edici boyutta degil gece ikiye kadar bu böyle devam etti gece ikide hafif sancılar artmaya basladı her sey yolundamı diye arada nsteye baglandım bebegin kalp atışlarına ve sancının artmasına bakılıyor ordan derken 2-3 santim acıklık 4-5 santim acıklık ben tuvalet ve yatak arasında mekik dokumaya basladım artık yatırtmayan dogrultmayan daha sık gelen sancılar basladı ve derken hızla 7-8 santim acıklık lavman yapıldı asla ne acıtan ne de korkulacak bişi degil sabah 8 gibi 10 santim acıklıkla doguma girdim muayene masası seklinde dogum masası bi farkı yok ebe tekrar acıklıga baktı nası nefes alıp nerde ıkınmam gerektigini tarif etti sancı geldikce ıkınıp sancı gidince nefes al dedi ve dr bi kaç dakka sonra geldi ve tüm ıkınmalarıma ragmen bi türlü cıkmadı bebek sabredemeyip sezeryana alıcaklardı ama normal dogum için direndim tüm gücümle ıkındım ebede hafifce dirsegiyle yardımcı oldu ve sonunda bi anda dünya durdu zaman durdu her sey durdu sanki büyülendim miniğim dr un kollarında hiç sesi cıkmadı ağlamıyo ama dedim bi kaç saniye sona gayet güçlü bi sesle ağlamaya başladı inanılmaz bişey muhtesem bişey dikişlerim atılırken zerre kadar acı agrı sızı hiç bişi hissetmedim uyusturmuslar zaten bende büyülenmiş sekilde bebeğimi izledim darısı hepinizin basına sağlıkla afiyetle kavusun bebişlerinize insallah