Ne güzel, hayalim bu benim de en yakın zamanda.
Aslında ben de yendim sayılır, bu haberi vermek isterim. Burada bana desteği olan çok insan oldu. Herkese teşekkürler
En yakından teşekkür etmek istediğim kişi ise
Zezeportuga . İlk aparatlarla bakışıp ağlarken öyle bir destek olmuştu ki bana. Sağol sevgili Zeze
Nereden nereye diyor insan, her gün az da olsa çalıştıkça ilerlemeye çalıştıkça oluyor arkadaşlar. Birden kurtulmak da mümkündür ama yavaş yavaş adım adım da ilerleniyor. Aparat hiç ilerlemese bile o alışma hissinin faydası oluyor. İlk başlarda öyleydi, hiçbir ilerleme olmasa da aparatı elime alıp nefes çalışması yaptım ve zamanla oraya dokunma hissine alıştım, bu bile faydalı oldu. Sonrasında ilerleyebildim adım adım.
Yendim demek yerine yendim sayılır diyorum çünkü kısa da olsa aparat çalışıp sonra başarabiliyorum hala. Gerginliğimi ve ağrıyı da tümden atamadım üstümden ama yine de olması güzel bunun. Zamanla daha iyi olacağını da umuyorum. Darısı tüm bu dertle uğraşanları başına.
Destek olabileceğim her şey için ben de buralardayım, hepimize kolaylıklar diliyorum...