İlişkinin en başında düşünmediğini söylemişti. Kariyerle ilgili hedefleri olduğunu belirtmişti. Fakat ben zamanla ister heralde yada ben ikna ederim diye devam ettim. Çünkü gönül eğlendirecek biri değildi. Çok iyi anlaşıyorduk ve uyumluyduk. O yuzden devam etti. 1 buçuk yıl sonra, babasının da "ee artık yok mu biri, sende evlen " gibisinden bisey söylemesi üzerine galiba ve o aralar işlerde iyiydi. Istanbula geldiğinde ciddi bir şekilde " artık evlenmeye karar verdim, şu evde otururuz, ya benimle çalışırsın yada sana uygun iş bakarız gibi gibi. gelecek üstüne planlar yaptık. Sonraki 6 aylık süreçte yeni alinan eve eşyalar seçtik aldik, evin boyasina, dolabına her şeyine ben karar verdim. O yoğun olarak çalışmaya devam etti. Bende okulu bitirdim. Benim ailem evlenip oraya yerleşmemi istemiyordu. Ailemlede sorunlar yaşadım biraz o dönemde. Bende iş buldum istanbulda. 3-5 ay çalışayım daha sonra evleniriz o zaman biraz daha toparlaniriz hemde ailemde ikna olur diye düşündük. Geçen sene nisan ayında ailesiyle tanışmaya gittim. Annesi biraz beni sessiz sakin ezik mi buldu anlamadim(79 yaşında öğretmen). Benim oğlum şöyle mükemmel böyle mükemmel.. dedi. Ablasıda o benim herşeyim falan filan dedi. Ama genel anlamda ıyi bir aileydi. Onun dışında sorun yoktu. Bende ablam eniştemle tanışırdım onu. Onlarda sevdiler. Nisan mayıs aylarında yurtdışı iş seyahati , şirket borçları, projelerin olumsuz olması gibi gibi masraflar araya girdi. "Malesef evlilik işini kasım, aralık aylarına erteleyelim " dedi. Ilk tartışmalar o zaman başladı ve 1 yıldır sürüyor. Gecen kış babası vefat etti yine işle ilgili olumsuzluklar.. bu arada bende 3 ay çalışıp çıkarım dediğim yerde 1 yıl çalıştım şimdi başka bir işe girdim. Ve içimden hep ona kızdım. Çünkü çıktığımız yolda ben yalnız yürüyordum. Iş buluyor, degistiyor, ev buluyor, eve çıkıyordum. O da insan hayatını yoluna koymadan evlenmemeli diyordu. Böyle böyle bugünlere geldik.