Uzak bir şehre evlenip yerleşmeyi kabullenemedim

girlinred .!.:

Bence eşin seni razı etmek için öyle söylemiş. Sen atanırsan seninle gelmez mi peki

Genişletmek için tıkla...

gulbeyaz13 .!.:

Ben ailemden farklı şehirde yaşıyorum çok çok uzun zamandır. Hatta yakında yurtdışına gitme durumumuz var.
İzmir'den İç Anadoluya gelmek evet biraz uyum sorunu yaratabilir ama evlenmiş koca koca insanların ailemden uzaktayım diye bu kadar dertlenmesini pek anlayamıyorum.
Şu an meşgaleniz yok. İş, çocuk, hobi vs bu şekilde nerde olsa sıkılırsınız. Hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama haftasonları yakın yerlere gezmeye gidin eşinizle. Ailenize gitmek için eşinizi beklemeyin. Kendiniz kalkın gidin. Çocuk yok bişey yok. İç Anadolu İzmire ne kadar uzak olabilir ki.
Bu arada kamu için hazırlanıyorum dediniz bulunduğunuz ile atanabilecek misiniz? Eşiniz belli ki sizinle gelemeyecek. Burda bir planlama sıkıntısı olacak gibi.

Genişletmek için tıkla...

icindenkonusan .!.:

Aslında yaşamadan hiçbir şeyi tam öngöremiyorsunuz yaparım alışırımdan evlendikten sonra bir ömür nasıl yapacağıma dönüşüyor hiç karşıdan göründüğü gibi olmuyor malesef iki duvarla baş başa kalınca anlıyosunuz sonra. Sevgi var ama sevginin öneminin kalmadığını görüyorsunuz zaten durum böyleyken eşimi suçladıkça içimde, sevgimde azaldı sanki

Genişletmek için tıkla...

Kafasikarisikbirisi .!.:

Eşimin şehrini bende sevmiyorum ama bunun için boşanmayı hiç düşünmedim benim eşimin işi belli olmaz canı isterse toparlan yarın gidiyoruz diyebilecek birisi birgün gideceğiz buradan diye düşünüyorum burası sosyal olarak gelişmiş biyer degil yapacak pek bişey yok sizinde dediginiz gibi ama ben çocuklar ile ilgilenmekten pek fırsat bulamıyorum onlarla parka gidiyorum bazen atv ye binip buranın doga parkı tarzı göl olan yeri var oraya gidiyoruz eşimle o motora biniyor ben atv ye daglarda falan doga turu yapıyoruz piknik yapıyoruz yani böyle kendimize zaman geçirecek bişeyler bulmaya çalışıyoruz bazı haftalar ailesine gidiyoruz onlarla zaman geçiyor bende biraz mutsuzum bu şehirde ama dedigim gibi birgün gideriz diyorum gidemezsek de eşimi seviyorum zamanla daha da alışıyorsun ilk zmanlar daha

Genişletmek için tıkla...

icindenkonusan .!.:

Keşke benim de bir gün gitme ihtimalim olsaydı o zaman inanın böyle düşünmezdim ama ayrılamayız diyor şimdi başka bir şey demiyor. Evlenmeden önce deseydin diyorum o zaman da susuyor yani ben bi süre yaşarım sorun değil zaten sorun ömür boyu yaşamak istememem

Genişletmek için tıkla...

icindenkonusan .!.:

Keşke benim de bir gün gitme ihtimalim olsaydı o zaman inanın böyle düşünmezdim ama ayrılamayız diyor şimdi başka bir şey demiyor. Evlenmeden önce deseydin diyorum o zaman da susuyor yani ben bi süre yaşarım sorun değil zaten sorun ömür boyu yaşamak istememem

Genişletmek için tıkla...

ebbs .!.:

Ben üniversiteden mezun olur olmaz evlendim eşimle büyüdüğüm yerde yaşıyorduk ikimizde ama. Ben yurtdışında okuduğum için hep ona bırak gel düzen kurarız buranın imkanları güzel. Ben hemen işe girebilirim sen de başlarsın vs diyordum. Ama finalde yine eşimin olduğu yere döndüm. Eşim de esnaf. Aile firmasını beraber yürütüyoruz şuan. Ama işi olmasaydı ve benim başka bir yerde işim olsaydı eşim gelirdi. Siz de eşinizin atandıktan sonra sizinle geleceğini düşünüyorsanız yuvanızı bozmayın. Ama boşanmayı düşünüyorsanız da çocuk yapmayın birkaç sene. Size meşgale olsun diye çocuk istemeyin mümkünse. Eş ailesi ile içli dışlı olmak benim pek isteyeceğim bir durum değil zaten. Sizi bazı noktalarda anlıyorum ama konunun finalinde memur olup atanırsanız sizinle gelip gelmeyeceği önemli diye düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

icindenkonusan .!.:

Merhabalar. Başlıktan da anlayacağınız gibi kendi memleketimden uzak bir şehre yerleştim. Eşimle üniversitede tanıştık. Üstelik o zamanlar da böyle uzak memlekette yaşayan biriyle evlenmeyeceğimi düşünerek başta kabul de etmemiştim ama sonra beni bu kadar seven birine şans vermek istedim.(çünkü belki ben senin istediğin yerde yaşarım hem nerde çalışırsak nereyi istersek orada yaşarız falan diyordu) 3 yıllık ilşkiden sonra nişanlandık 1 yıl nişanlı durup evlendik. Eşim okuduğu işi yapmayıp aile işini yapmaya karar verdiği için de onun memleketine yerleştik. (Benim düzenli bir işim olmadığı için ve kamuya hazırlandığım için). Vee Evliliğimizde 2 yıl geçti ve ben buraya alışamadım. Benim memleketim İzmirde ve çok sosyal ortamı olan doğası güzel bir şehir biliyorsunuz. Ama burası küçük yer iç anadolunun bir şehri evden dışarıya gidilcek pek bi yer yok. Çok sıkılıyorum çevrem olmadığı için kendimi yalnız hissediyorum depresyona girdim ve burada ömür boyu yaşamak istemiyorum. Bunu eşime söylediğimde buradan ayrılamayız diyor. Uzak olduğu için istediğim zaman da gidemiyorum memlekete. Sürekli onun ailesine gidiyoruz onun akrabalarına benim kendi hayatım yok sanki plan bile yapamıyorum eşim ve ailesine uymak zorunda kalıyorum. Eşimle bunlar dışında pek problemimiz yok ama bu konuyla ilgili tartıştığımız çok oluyor ve benim bu yüzden mutsuz olmam ona da yansıyor eşimin ailesi de bana karşı iyiler ama tek gittiğim yer orası ve orada da biraz sıkılıyorum düşünce farklılıkları oluyor ister istemez. Hal böyle olunca ben sosyal biriyken burada yalnız kaldım ailem bile olmayınca böyle ömür geçer mi diye düşünmeye başladım ve çocuk olduğunda burada nasıl büyüteceğim diye düşünmeden edemiyorum sizce ayrılmalı mıyım başındayken? Ya da ne yapmalıyım? aileme belli etmemeye çalışıyorum mutsuzluğumu şu an ama ayrılık düşünürsem üzülseler de anlayışlı olurlar diye düşünüyorum. Düşüncelerinizi merak ediyorum böyle bi sebepten ayrılınır mı ? Benim durumumda olanlar siz neler yapıyosunuz msjlarınızı bekliyorum

Genişletmek için tıkla...