- 19 Mart 2016
- 335
- 615
- 103
- 25
Merhaba herkese.
Ben 22 yaşında, üniversite son sınıf öğrencisiyim. Ailemden başka bir şehirde okuyorum, tek yaşıyorum ve hayatımdan oldukça memnunum ancak beni korkutan daha doğrusu düşündüren bir konu var. Haziran ayında mezun olacağım ve ailem onların yanına dönmemi istiyor, ben bunu hiç istemiyorum. Ailemi elbette çok seviyorum ancak bundan sonrasını huzurlu ve istediğim şekilde yaşamak benim de hakkım, genel olarak anlaşamadığımız konular eve giriş çıkış saati ya da benim kılık kıyafetim, yapmak istediklerim. Mesela daha yeni annemle telefonda konuşurken kulağımı ikinci kez deldireceğimi söyledim diye duymadığım kalmadı. Yok normal değilmişim, yok sorunluymuşum, yok onları üzmekten zevk alıyormuşum...
Öyle uç bir tipte değilim tam tersi sessiz sakin, kendi halinde bir insanım. Liseyi bitirdiğimde özgüvensiz, içe kapanık ve insanlarla iletişim kuramayan biri olduğum için ailemden gizli psikiyatriste gidiyordum, sosyal fobi tedavisi gördüm, öğrendiklerinde gitmemi yasakladılar, tedavi de yarım kaldı. Çocukluğumda da insanlar utandığım, hep sustuğum için bana "Ne kadar olgun, hanım hanımcık, aklı başında" dedikçe annem gururlanırdı, hoşuna giderdi bu durum. Üniversitede biraz daha aştım bu durumu, kulüplere yazıldım, insan içine karıştım, istediğim kıyafetleri giyip bir tık daha istediğim gibi davrandım. Hala çok özgüvenli değilim ama emek emek işliyorum kendimi sanki.
Şimdi okul bitince ailemin yanına dönersem her şey başa saracak diye korkuyorum. Ben burda bir düzen kurdum kendime ve gerçekten mutluyum.
Okuduğum şehri de sevdiğimden burada kalmayı düşünüyorum ama bunu nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum. Desem ki ben burda mutluyum dönmeye niyetim yok, ciddiye almazlar daha geçerli bir sebebe ihtiyacım var, bana bu konuda yol gösterebilir misiniz, siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? Teşekkür ederim yorumlarınız için.
Ben 22 yaşında, üniversite son sınıf öğrencisiyim. Ailemden başka bir şehirde okuyorum, tek yaşıyorum ve hayatımdan oldukça memnunum ancak beni korkutan daha doğrusu düşündüren bir konu var. Haziran ayında mezun olacağım ve ailem onların yanına dönmemi istiyor, ben bunu hiç istemiyorum. Ailemi elbette çok seviyorum ancak bundan sonrasını huzurlu ve istediğim şekilde yaşamak benim de hakkım, genel olarak anlaşamadığımız konular eve giriş çıkış saati ya da benim kılık kıyafetim, yapmak istediklerim. Mesela daha yeni annemle telefonda konuşurken kulağımı ikinci kez deldireceğimi söyledim diye duymadığım kalmadı. Yok normal değilmişim, yok sorunluymuşum, yok onları üzmekten zevk alıyormuşum...
Öyle uç bir tipte değilim tam tersi sessiz sakin, kendi halinde bir insanım. Liseyi bitirdiğimde özgüvensiz, içe kapanık ve insanlarla iletişim kuramayan biri olduğum için ailemden gizli psikiyatriste gidiyordum, sosyal fobi tedavisi gördüm, öğrendiklerinde gitmemi yasakladılar, tedavi de yarım kaldı. Çocukluğumda da insanlar utandığım, hep sustuğum için bana "Ne kadar olgun, hanım hanımcık, aklı başında" dedikçe annem gururlanırdı, hoşuna giderdi bu durum. Üniversitede biraz daha aştım bu durumu, kulüplere yazıldım, insan içine karıştım, istediğim kıyafetleri giyip bir tık daha istediğim gibi davrandım. Hala çok özgüvenli değilim ama emek emek işliyorum kendimi sanki.
Şimdi okul bitince ailemin yanına dönersem her şey başa saracak diye korkuyorum. Ben burda bir düzen kurdum kendime ve gerçekten mutluyum.
Okuduğum şehri de sevdiğimden burada kalmayı düşünüyorum ama bunu nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum. Desem ki ben burda mutluyum dönmeye niyetim yok, ciddiye almazlar daha geçerli bir sebebe ihtiyacım var, bana bu konuda yol gösterebilir misiniz, siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? Teşekkür ederim yorumlarınız için.
kaldım aile evine...bence onu açık iş bulabilirsen maaşını falan dert etme hemen başla. Ailene de şartlarını biraz şişirip, güzelleştirip anlatırsın, yumusarlar
