- 3 Kasım 2020
- 87
- 30
- 38
Merhaba kızlar, durum şu, biz neredeyse 10 yıldır arkadaşız. Üni den beri. Birbirimizin düğün ünde şahidi bile olduk ve üçümüzden ikisinin çoçukları bile oldu. Fakat ben, sanki değiştik ve sanki yeni huylar ortaya çıkıyor.
Ben, ikisiyle üni de baştan beri arkadaş fakat bir yıl sonra daha samimi oldum. Biz 5 kız dık, 2 si gitti sonra 3 olduk. Hepisiyle anlaştım. Ama hiç birimiz biriyle tıpa tıp aynı değil. Üçümüzde farklıyız aslında. Ama ben anne olduğumdan ve okulu hala bitiremediğimden dolayı, kendimi bazen dışlanmış hissettim. Ama belli etmedim. Herzaman ayak uydurmaya çalıştım. Birisiyle daha samimiyim çünkü o ve ben aynı anda evlendik. Kocalarımızda kanka oldu. Diğeri doğal olarak herzaman katılamadı. Ama o ikisi yüksek lisansı birlikte yaptı ve öyle ortak yönleri hep kaldı. Aslında benim o diğer arkadaşla fazla ortak yanım olmadan. Sanki birimiz hepimizi idare ediyor. Diğer arkadaş 2 yıldır evli. Onun kocasıda dahil oldu. Ama sanki mecburluktan bize katılıyor gibi. WhatsApp grupta pek yazmaz fazla dahil olmaz ve fikir pek sunmaz. Sadece dahil olur. Diğer arki evlendikten sonra para gördü. Maalesef aılesinden bir şey görmedi ne tatil ne de bir baba. Doğal olarak sonradan görme biri oldu. Diğeri de evlenmek için evlendi gibi ben se okulu bitirmek üzereyim ve iki küçük evladım var. Mutluyum ve kocadan görme değil babadan görmeyim. Ve napayım bilemiyorum. Çocuklu arki sevindirik zırt pırt evladını övüyor, parasıyla hava atmas ama parasıyla rezil olur koca sıda kendide cimri, bızım maddıyat kıt çünkü ben henüz çalışmıyorum eşiminde maaşı anca yetiyor. Ama benim için hiç sorun değil. Tatil de olsa araba da olsa hep oldu benim. Gözüm tok. Ana işte aslında çok değer verdiğim insan böyle olunca buluşmaların tadı kaçtı ama bilmiyorum… onlarsız bi hayat hayal edemiyorum….
Ben, ikisiyle üni de baştan beri arkadaş fakat bir yıl sonra daha samimi oldum. Biz 5 kız dık, 2 si gitti sonra 3 olduk. Hepisiyle anlaştım. Ama hiç birimiz biriyle tıpa tıp aynı değil. Üçümüzde farklıyız aslında. Ama ben anne olduğumdan ve okulu hala bitiremediğimden dolayı, kendimi bazen dışlanmış hissettim. Ama belli etmedim. Herzaman ayak uydurmaya çalıştım. Birisiyle daha samimiyim çünkü o ve ben aynı anda evlendik. Kocalarımızda kanka oldu. Diğeri doğal olarak herzaman katılamadı. Ama o ikisi yüksek lisansı birlikte yaptı ve öyle ortak yönleri hep kaldı. Aslında benim o diğer arkadaşla fazla ortak yanım olmadan. Sanki birimiz hepimizi idare ediyor. Diğer arkadaş 2 yıldır evli. Onun kocasıda dahil oldu. Ama sanki mecburluktan bize katılıyor gibi. WhatsApp grupta pek yazmaz fazla dahil olmaz ve fikir pek sunmaz. Sadece dahil olur. Diğer arki evlendikten sonra para gördü. Maalesef aılesinden bir şey görmedi ne tatil ne de bir baba. Doğal olarak sonradan görme biri oldu. Diğeri de evlenmek için evlendi gibi ben se okulu bitirmek üzereyim ve iki küçük evladım var. Mutluyum ve kocadan görme değil babadan görmeyim. Ve napayım bilemiyorum. Çocuklu arki sevindirik zırt pırt evladını övüyor, parasıyla hava atmas ama parasıyla rezil olur koca sıda kendide cimri, bızım maddıyat kıt çünkü ben henüz çalışmıyorum eşiminde maaşı anca yetiyor. Ama benim için hiç sorun değil. Tatil de olsa araba da olsa hep oldu benim. Gözüm tok. Ana işte aslında çok değer verdiğim insan böyle olunca buluşmaların tadı kaçtı ama bilmiyorum… onlarsız bi hayat hayal edemiyorum….
