- 12 Aralık 2010
- 8.367
- 5.411
- 248
sorun 25 ten sonra basladi diyorsun sonra 22 de tedaviue gittim diyorsun.
demek ki esinden once de takintiliydin. esinle takintilarin daha da artti.
sorun 25 ten sonra basladi diyorsun sonra 22 de tedaviue gittim diyorsun.öncelikle cevaplar için hepinize çok teşekür ederim sanırım haklısınız bu büyük bi rahatsızlık ve sadece yaşayan anlar ben 25 yaşında üniverste mezunu işini ve çocukları çok seven bi öğretmendim 4 yıl öncesinde ben bile telefonla tuvalete girerdim takıntılarım yoktu ama inanın Allah herkesi farklı bi şekilde sınav ediyo bu hayatta HİÇBİRİMİZ NEZAMAN NEYİN NERDE BAŞIMIZA GELECEĞİNİ BİLEMEYİZ ALLAH BİGÜN HİÇ BEKLEMEDİĞİNİZ BİANDA SİZEDE BÖYLE SÜRPRİZLER HAZIRLAYABİLİR bana öfkesini kontrol edemeyen bi eş takıntılarla dolu acı bi hayat sundu ve ben bu sınavda yenildim ölmeyi düşündüm yapamadım hastalığımın ileri boyuttaki rahatsızlığı beni işimdende etti işi bıraktım eşim bana yardımcı olmak için haftasonuda ekiş bulup çalıştı hersabah allaha dua etti sadece benim iyileşmem için gittiğimiz doktorlara özel yada devlet birsürü para harcadık inanın yaşamayan için çok acı dolu şeyler bunlar bence doktorlara hiç güvenmeyin beren saat gibi fiziksel özelliklerim var galiba biraz dikkat çekiciyim yeşil gözlü beyaz tenli kumral saçlı uzun boylubi bayanım ve 22 yaşlarındaydım ozaman doktor diye güvendiğim bi uzman psikiyatris başbaşa terapi önerdi sonra saçma sapan verdiği ödevler beni rahatsız etti yere kalem atıyor sonra onu eline sürüyor sonra elini sıkı sıkı tutmamı istiyor filan konuşmalarıda garipti düşünün siz sağlığınızı canınızı emanet ediyorsunuz o garip garip şeyler yapıyo bilmiyorum banamı hep böyleleri denk geldi başka bi uzman sürekli azarlıyor sen başarmazsan ben hiçbişey yapamam ömürboyu bu hastalıkla yaşamak zorunda kalırsın diyordu benim artık tıp dünyasına güvenim kalmadı içimdeki acıyı sizinle paylaşmak istedim çaresizliğim ve içler acısı durumum geçen hersaat ölümü düşündürüyor keşke sizin beyninizde bi 5 dk benim beynim gibi düşünseydi ozaman nekadar acı çektiğimi anlardınız dışardan nekadar farklı yaşarken nekadar farklı olduğunu anlardınız
geçmişini okudunuzmu. çocukluğunu. demir sopayla babasından yediği dayaklarıbence gerçekten durumunun arkasına sığınıyor ve onu kullanıyor. bi insan bu durumda en sakin adamı bile delirtebilir. ama şey gibi ay bende x var yapamam, ay bende y var yürüyemem. ay tansiyonum düşük kalkamam. hastalığını kendine kalkan yapan ve hiçbir efor sarf etmeden insanların bu konuda el pençe divan durmasını bekleyen insanlara tahammül edemiyorum. elbette dayak hak etmiyor. kim edebilir ki? ama nasıl bir sineye çekilme hakkı veriyorsa kendine tedaviyi bile gerekli bulmuyor.
Ağzınıza olanla aynı şeyi, itinayla seçtim.
Yine bir Mervecik01 çik yazıları ve bir klinik sereblal vajinasyon örneği.
Size de aynı hissi yaşatabilir.
DİKKAT BARET TAKINIZ.
84lüyse 30 yaşında olmalı bu konunun başlarında 24 ya da26 yazmıştı. Telefondan girdiğimden bakamıyorum rahat. Ya kendini gizlemek için yalan söylüyor ya da ciddi ciddi şizofrenik davranışlar var bayanda.1984 bu tarih benim doğum günüm vee şuan 2011 aradan ne kadar zaman geçmiş neler yaşanmış bilmiyorum inanın yaşımı bile hatırlamıyorum ruhum yaşlı hayatım yorgun en iyi bildiğim tekşey bigün olsun yüzümün gülmediği,,,,,
Ben doğuduğum ilk yıllarda karşılaştım şiddetle annemle babam arasında hep bi uyumsuzluk vardı babam ne annemi nede bizi mutlu etmeyi başaramadı alkol kumar aldatma dayak her şey vardı annemde hep sineye çekerdi henüz 5 yaşındayken annemi döverken babam onu ağlarken gördüğümde çok etkilendim gidip sımsıkı sarıldım anneme ve babam hiç acımadan kollarımdan tutup yere fırlattı annemi dövmeye devam etti evet evet özbabam hiç sevmedi bizi her şeyi severdi ama bizi zerre kadar sevmezdi annem ağlaya ağlaya sonunda gözlerinden ameliyat oldu annemin ekonomik özgürlüğü yoktu gidecek yeride küçük yaşta anne babasını kaybetmişti tabi birde 4 çocuğu vardı yani oyüzden babama katlanmış bunca sene hep öle sölerdi yıllar hep böle geçti.
Bütün bu olanlardan sonra 26 yaşıma kadar hiç evlilik düşünmedim erkek arkadaşta olmadı ama bu evden kurtulmak istiyordum ne pahasına olursa olsun babam devlet memuruydu ama maddi olarak hiçbi eksiğimizi karşılamazdı maaş günlerinde bikaçgün eve gelmez arkadaşlarıyla içer sabahlara kadar para ezerdi çok eskiden çocukken aç yattığımız günler olurdu annem hep bütün her şeyine razıyım dayağına hakaretine ama enazından aç bırakmasın derdi yani psikolojik olarak çok kötüydüm çok uğraştım kurtulmak için bir sürü sertifika aldım kpss lere girdim ama maalesef ekonomik özğürlüğümü kazanamadım sevgiye şefkate açtım okul döneminde bigün bi arkadaş vasıtasıyla biriyle tanıştım annesi vefat etmiş babası başka kadınla evlenmiş anne özlemi çeken iyimser biriydi mesleği askeri personeldi doğuda görev yapıyordu konuştuk ve bana çok samimi geldi ama fazla biaraya gelemedik daha çok netten ve telefonla konuştuk o görevi nedeniyle izin alamıyordu sadece senede 1 kez izni vardı annesinin vefatından sonra hayata küsmüş sevgiye aç bi insandı birde doğuda askeri personel olunca birsürü çatışmada gözü önünde arkadaşlarını kaybetmiş yaralı merhametli bir insandı benim yaralarımıda sarar diye düşündüm ama babam bizim evlenmemizi hiç istemezdi hep çalışmamızı isterdi biz çalışır evin masrafını karşılardık oda gezer tozar hayatını yaşardı oyüzden evlenmeme direk karşı çıktı diğer kardeşlerimede karşı çıkmıştı hatta bugüne kadar sana ben baktım onun bedelini ödesin önce diye evlendiğim insandan para bile istedi düğünüme bile gelmedi sanki ben kötü bişey yapıyormuşum gibi bidaha bu eve giremezsin evlenirsen bu kapı sana kapandı dedi eşime çok güveniyordum bütün bu yaşananlardan sonra oda zaten ondan başka gidecek yerimin olmadığını anlamıştı daha öncesinide ona anlatmıştım oda bana ben senin yüzünü güldürecem demişti ama neyazıkki annemin kaderinden farklı bi kaderim olmadı daha balayında hakaretler başladı eşim sen bi hiçsin derdi hep herkes seni gözden çıkarmış hiç kimsen yok hatta dahada ileri giderek Yaratan bile seni önemsememiş önemseseydi biraz boy pos verir manken gibi yaratırdı şu haline bak dökülüyosun gibi garip ama acı hakaretler beni bitirmişti bi ateşten başka bi ateşe atladım daha ölmeden cehennemi yaşıyordum bütün bunlar beni mahvetmişti psikolojimi bitirdi daha önceleri ibadetini yapan yarada şükreden ondan başkasından dilemeyen ben yaşadıklarımdan sonra rabbime bile yüz çevirdim bukadar acıdan sonra şükretmek mantıksız dedim herkese tepkiliydim kardeşlerime anneme çevemdekilere eşimin ailesine kimseyle konuşmuyordum herkesle küstüm oyüzden kimsem yok kimse sevmez beni tepkili ve kırıcı davranıyorum yıllarca hep aynı şeyleri yaşamanın acısını çevremden çıkarıyorum tabi en büyük tepkiyide eşime gösterdim,
Onunla hiç beraber olmadım yaklaşık 1 buçuk senelik evliyim ama hep ayrı uyuruz yataklarımız ayrıdır onunla aynı evi paylaşmaktan ibaret evliliğimiz yani ama bu durum onu dahada çıldırtıyor acı ama gerçekten benim gidecek yerim yok hem elimde olan bişeyde değil yıllarca şiddete mağruz kalıp yine aynı şeyleri yaşamak beni mahvetti istesemde ona yakın olamam nekadar katlanırım bilmiyorum katlanmalımıyım onuda bilmiyorum aslında bi bebeğimiz olsa düzelirmi onuda bilmiyorum işte burada sizin yorumlarınıza çok ihtiyacım var lütfen bana bi yol gösterin eşim hakaret konusunda çok acımasızdır hiçbişeyi beğenmez sürekli eleştirir hep başkalarıyla kıyaslar ama maddi konulardada çok çok iyidir bütün evin giderlerini karşıladğı gibi banka ve kredi kartlarınıda bana verir benim kullanmamı ister bi istediğimi iki etmez alır alkol yok aldatma yok kumar yok bensiz balkona bile çıkmaz dayak yok ama çok sinirlendiğinde bazen kolumdan tutar veya sertçe tutup iter bikeresinde kolumdan çok sıkı tutmuş hatta o an sinirle fark edememiş koluma tırnaklarını geçirmiş koluma tırnaklarının izi bile çıkmış ama bu tarz olaylar sonrasında hemen pişman olur hatta ağlar üzülür ben sana bunları yapmak istemiyorum ama bianda kendime hakim olamıyorum yıllarca askeri ortamda isnirlerim çok bozuldu kendimi kaybediyorum der ben ona ilk günden beri çok uzağım ne onun kıyafetlerine bakarım ne eve onun için hiçbişey yapmam yani elimde değil yapamıyorum kendi ütüsünü kendi yapar kendi çamaşırını kendi yıkar bilmiyorum ama yıllarca annem babama her şeyi yaptı inanın ayaklarını bile yıkadı ve babam ona neler yaptı yani bende bana hakaret eden birine kadınlık yapmak istemiyorum bunu hak ettiğini düşünmüyorum dediğim gibi aynı yatağı bile paylaşmıyorum ama buna rağmen o bana karşı görevlerini yerine getiriyor ama ben ona karşı bukadar ilgisiz olunca daha çok sinirleniyor zaten tek sorun aşırı derecede hakaret etmesi devam etmek zor sineye çekemiyorum resmen aşşağlıyor ama dönememde çünkü babam onun hakaretlerine katlanacak kadar kötü neyapacağımı bilmiyorum lütfen bikez daha lütfen bana destek olun yorumlarınızla
2011 deki konusu.
Neyse çözümü, uyku serseri sakarlıklarım fazla mal kaybına sebep olduğu için, su geçirmez bir marka telefon almakla buldum.Konu disi olacak ama telefonu fon makinesiylekuruttugunuz icin bozulmus. Icini acip peceteyle nemini aldiktan sonra kendi kendine kurumasini beklerseniz oksitlenmiyor telefon.aklinizda bulunsun :)
Şimdi olaya başka taraftan bakalım;geçmişini okudunuzmu. çocukluğunu. demir sopayla babasından yediği dayakları
travmalar içinde geçen çocukluk gençlik. ve evlendiğinde aynı şekilde şiddete meyilli bir eş. ve vücudun buna verdiği bu tepkiler. bu hastalığın olmaması mümkünmü değil.
2011 de bu olayları yok. konularına bakarsan. ne zaman eşten şiddet başlamış bu rahatsızlık ortaya çıkmış.tetiklemiş bazı şeyler. benim korkum kendimi öldüreceğim demesi. o yüzden diyorum. suçlayıcı mesajlardan kaçalım diyeŞimdi olaya başka taraftan bakalım;
Pedofili hastalarının da birçoğu çocukluk döneminde tacize uğramış adamlardan çıkıyor.
Veya şiddete meyilli insanların çoğu şiddet dolu ailelerden geliyor.
Oturup onların psikolojik durumunu inceliyor muyuz?
Veya ''eşim bipolar ve boşanıyorum'' diyen kadınlara burda hakvermiyor muyuz?
Konu sahibininde bu kadar büyük psikolojik rahatsızlığı varsa kocasının tahammül etmesini beklemememiz biraz abes değil mi?
Bahsettiğim şey şiddet değil asla,şiddeti kimse haketmez,ama adamında tahammül edememesi normal bana göre.
Yalniz atladiginiz bir nokta var. Esi bu durumlardan once de siddet gosteriyormus ha keza babasi da oyle.. bu siddet de tetiklemis rahatsizligini.Şimdi olaya başka taraftan bakalım;
Pedofili hastalarının da birçoğu çocukluk döneminde tacize uğramış adamlardan çıkıyor.
Veya şiddete meyilli insanların çoğu şiddet dolu ailelerden geliyor.
Oturup onların psikolojik durumunu inceliyor muyuz?
Veya ''eşim bipolar ve boşanıyorum'' diyen kadınlara burda hakvermiyor muyuz?
Konu sahibininde bu kadar büyük psikolojik rahatsızlığı varsa kocasının tahammül etmesini beklemememiz biraz abes değil mi?
Bahsettiğim şey şiddet değil asla,şiddeti kimse haketmez,ama adamında tahammül edememesi normal bana göre.
Her konuda başka bir karaktere bürünen bir kadının yazdıklarından sadece bu yazdığına mı itimat etmeliyiz?Yalniz atladiginiz bir nokta var. Esi bu durumlardan once de siddet gosteriyormus ha keza babasi da oyle.. bu siddet de tetiklemis rahatsizligini.
MERABA şuan bu metni gözyaşları içinde babaevinde yazıyorum çok mutsuzum çok acı çekiyorum lütfen yardımcı olun yorumlarınıza çok ihtiyacım var sorunları kısaca özetliyorum
bu sene evlilikte 4 yılım geriye baktığımda gözyaşı fiziksel ve sözlü şiddet hep kötü anılar hep acılar aslında eşim iyi bi insandı evliliğimiz ilk yıllarında en büyük sorunumuz onun öfke kontrolü ve tamamen dikkatsiz sorumsuz tavırları benimse aşırı takıntılı düşüncelerimdi.çok dikkatsizdi elini cebine attığında bütün bozuk paraları yerden toplardık kaç defa kimliğini ehliyetini kaybetti yeniden çıkarttı sürekli biyerlerde telefon unutuyordu anahtarları çamaşır makinasından çıkardı onu uyarmaktan arkasını toplamaktan yoruluyordum ikimizde çalışıyorduk sabah gidip akşam eve geliyorduk çok sorumsuz davranırdı herşeyi benden beklerdi ikimizde yorgun olmamıza rağmen yemeği çayı herşeyi benden beklerdi bende bianda ve çok şiddetli olarak bulaşma ve temizlik takıntı hastalığı başladı belki stresten belki üzüntüden mutsuzluktan bilmiyorum ama bu bütün dünyamı kararttı eşim zaten sakar dikkatsizdi bende onu oraya düşürme bunu oraya koyma diye çıldırıyordum örneğin bikere yeni aldığı telefonu arabanın altına düştüğü için pis oldu onu kullanma diye çöpe attım yere bişey düşürünce almasını istemiyordum çok dikkatsiz olduğu için bu sorunu sürekli yaşıyorduk ben takıntılarımla boğuşurken oda öfkesini kontrol edemiyordu ben yapma etme dedikçe yere düşen şey kirlenmez çok saçma filan diye çıkışıyo eğer ben uzatırsam dayakla olayı çözmeye çalışıyordu sus diye boğazımı sıkıyor bazen tekme atıyor bazende beni yere fırlatıyordu öfkesini kontrol edemiyordu o acılar çok kolay geçiyordu ama takıntıdan kaynaklanan acı geçmiyordu asıl canımı yakan şey oydu takıntılardı doktorada gittim psikoloğada ilaç kullandım tam 2 yıl ama hep umutsuz oldu zaten eşim bukadar dikkatsiz oldukça hastalığı aşmam çok zorlaşıyordu 4yıllık evliliğim zehir oldu bebek bile düşünemedim aslında eşimde pişman olurdu bana kötü davranınca kahrolurdu ama engelde olamazdı eşimve ben 4 yıl boyunca çok ağladık canımıza kıymayı bile düşündük ama olmadı ne ben takıntılarımdan nede o öfke nöbetlerinden kurtulabildi
enson 2 ay önce eşimin ablasına ziyarete gittik tesadüfen ablasının klozeti tıkanmış eline poşet geçirip klozetin içine soktu ben bu sahneyi görünce iyice kafayı yedim bulaşma takıntısı olan biri için bu bir felaket sahnesiydi eşimin ablasının eline mikroplar bulaşacak ordan onun yaptığı yemekleri yiyeceğiz bize bulaşacak büyük bir travma yaşadım kendime gelemedim sonra evimize döndüğümüzde eşimin ablasındaki mikroplar sanki bizimle beraber eve geldi evde herşey bana pis gibi geldi bütün mutfak eşyalarını attım yemek yapamaz hiçbişey yiyemez duruma geldim tiksindim
sadece dışardan ekmek arası sandaviçle yaşamaya çalışıyordum eşim çok mutsuzdu kendini sigaraya alkole vermişti hergeçengün işkence gibiydi
biraz olsun moralimiz düzelsin diye bayramda dışarı gezmeye çıktık normalde eşimin eşyalarını yanıma alırdım düşürür çöpe atarım filan diye telefon cüzdan anahtar vs ogün dalgınlıkla tefonu anahtarı eşimden almayı unuttum eşimin cebindeydi eşimde acil lavabo ihtiyacı için alışveriş merkezinin tuvaletini kullandı cepteli ve anahtarı öncepteydi üzerinde kot pantolon vardı tabi lavabodan döndüğünde kıyamet koptu sen sakarsın kesin cep telefonunu tuvalete düşürmüş sonra elini deliğe sokup geri almışsındır dikkat etmezsin böyle şeylere diye eşime çıkıştım yok öyle bişey düşürmedim filan dedi ama ben anlamıyordum ablan gibi sende klozete daldırmışsındır elini diyor başka bişey demiyordum beynim sadece bunu görüyor bunu sölüyor bunu düşünüyordu.
eve döndüğümüzde çok büyük kavgalar ettik artık dayanamadı ve beni dövdü ama benim canımı daha çok yakan tuvalete teli düştümü düşmedimi buydu çok rahattı kesin düşmüştü eşim dayaklada yetinmedi bavulumla beni kapı dışarı attı boşanma davası açacağını söledi babamlarda kalmaya başladım sonra vicdan yapmış aradı beni gel diye yalvardı ama ben çok çaresizim şimdi oraya dönsem tuvalete elini sokup telefonu aldı hissi hep içimde o öyle bişey olmadı diyor ama bana öyle geliyor artık eşime dokunamam birlikte hiçbişeyi paylaşamam tiksinirim aslında bütün bayanlara sormak istiyorum sizin eşiniz cep telefonunu nerde taşıyor umumi tuvalete alışveriş merkezine telefonlamı giriyor hiç aklınıza geliyormu eşinizin telefonunu tuvalete düşüreceği internete baktım 10 kişiden 8 mutlaka telefonunu tuvalete düşürmüş ve elini sokup almış birsürü milletin pisliğinin olduğu biyer sizin eşinizin başına böle bişey gelse elini sokup alsa nekadar yıkarsa yıkasın miğdeniz kalkmazmı yalvarırım yardım edin bana çok çaresizim çok neyapacağımı bilmiyorum siz benim yerimde olsanız neyaparsınız
Ben şimdi sana, göremezsin çünkü yanlış yere bakıyorsun.ıyyy laflara bak. serebral i de şimdi senden ögrendim. neyse senin seviyene inemeyecegim için kusura bakma zira buradan görünmüyor bile.
Bir de tüm bunları yapmaya parası var doktora gitmeye yok ona ne demeli. Ben eski konuları da okuduktan sonra konu sahibine inanmıyorum açıkçası ya da şizofren. Çünkü yazdıkları kendi içinde tutarlı değil.yani ben olayı anlamadım Dante. konu sahibi, kocası yeni aldığı yemek odasını taşımak için asansöre koydu diye eve almıyor, ama kendisi o asansörü kullanabiliyor, dışarıdan gelen herhangi bir şeyi masaya koydurtmuyor ama kendisi dışarıdan yemek yiyebiliyor. mesela hiç mi toplu taşıma kullanmıyor, avm ye gitmiyor.. kendi yaptıkları kendisine dokunmazken sadece kocasının veya çevresinin yaptığından rahatsız oluyor. tedavi olmak yerine de sürekli eşya değiştiriyor, ilginç gerçekten.
gerçek değilse bizle eğleniyor 3 senedir ama gerçekse işte o zaman durumu çok çok kötüHer konuda başka bir karaktere bürünen bir kadının yazdıklarından sadece bu yazdığına mı itimat etmeliyiz?
Bu konunun gerçek olduğuna nasıl karar vericez?
Dayak konusunda size hakverdiğimi söylüyorum ben zaten.ha ayrıca eşi bipolar olan kadınlar eşlerini dövmüyor
ha dövse bende kızarım o kadına. zaten ben boşansın diyorum. çünkü rahatsız ve şiddet bunu i
yice artırıyor
evet. iki ihtimallden biri. haklısınBir de tüm bunları yapmaya parası var doktora gitmeye yok ona ne demeli. Ben eski konuları da okuduktan sonra konu sahibine inanmıyorum açıkçası ya da şizofren. Çünkü yazdıkları kendi içinde tutarlı değil.
Acilen araştır nevzat tarhanı öneriyorum arkadasim sanaŞİMDİ GERÇEKTEN DÜRÜST BENİ ANLAYAN ARKADAŞLARIN ŞU İKİ SORUYU CEVAPLAMASINI İSTİYORUM...
1. İSTANBUL AVRUPA YAKASINDA ÖNEREBİLECEĞİNİZ İŞİ TİCARETE DÖKMEMİŞ PARAGÖZ OLMAYAN İŞİNDE UZMAN HASTALARINA DEĞER VEREN PSİKOLOG,PSİKİYATRİS,RUH SAĞLIĞI UZMANI DOÇ,PROF,UZMAN VARMI VARSA YARDIMCI OLURMUSUNUZ
2.BİRDE LÜTFEN ALLAH RIZASI İÇİN SÖYLEYİN CEPTELİ TUVALETE DÜŞEN YAKININIZ VARMI VEYA SİZ DÜŞÜRDÜNÜZMÜ DİYELİMKİ DÜŞÜRDÜNÜZ BUNU KİM ANLAYABİLİR TELEFON TAMİRCİYERİ BUNU ANLAYABİLİRMİ VEYA Bİ LABARATUVARAMI GÖTÜRMEK GEREKİYOR HANGİ SIVIYLA TEMAS ETTİĞİNİ ANLAMAK İÇİN NASIL VE NE ŞEKİLDE TEST YAPTIRILABİLİR LÜTFEN BU KONU BENİM İÇİN ÇOK ÖNEMLİ BU KONUDADA BANA YARDIMCI OLUN
Çok büyük sorunlarınız var böyle hastalık deyip geçilecek şeyler de değil çok büyük bir şey bu eşinize hakkaten hayatı zindan etmişsiniz ama hiçbir şey onun size vurma hakkı vermez, hele tekme tokat dövüp kapının önüne attıktan sonra iyi bir insandır aslında demeyin Allah aşkına. Çok acilen bir doktora görünmelisiniz, belki de bu kadar uç noktada titizlik eşinizin sakarlığıyla alakalı bir şeydir. Ben hergün defalarca yere telefon düşürüyorum ben de çok sakarım ama yere düştü diye her telefonu çöpe atsaydım şimdiye telefon alacak param kalmazdıMERABA şuan bu metni gözyaşları içinde babaevinde yazıyorum çok mutsuzum çok acı çekiyorum lütfen yardımcı olun yorumlarınıza çok ihtiyacım var sorunları kısaca özetliyorum
bu sene evlilikte 4 yılım geriye baktığımda gözyaşı fiziksel ve sözlü şiddet hep kötü anılar hep acılar aslında eşim iyi bi insandı evliliğimiz ilk yıllarında en büyük sorunumuz onun öfke kontrolü ve tamamen dikkatsiz sorumsuz tavırları benimse aşırı takıntılı düşüncelerimdi.çok dikkatsizdi elini cebine attığında bütün bozuk paraları yerden toplardık kaç defa kimliğini ehliyetini kaybetti yeniden çıkarttı sürekli biyerlerde telefon unutuyordu anahtarları çamaşır makinasından çıkardı onu uyarmaktan arkasını toplamaktan yoruluyordum ikimizde çalışıyorduk sabah gidip akşam eve geliyorduk çok sorumsuz davranırdı herşeyi benden beklerdi ikimizde yorgun olmamıza rağmen yemeği çayı herşeyi benden beklerdi bende bianda ve çok şiddetli olarak bulaşma ve temizlik takıntı hastalığı başladı belki stresten belki üzüntüden mutsuzluktan bilmiyorum ama bu bütün dünyamı kararttı eşim zaten sakar dikkatsizdi bende onu oraya düşürme bunu oraya koyma diye çıldırıyordum örneğin bikere yeni aldığı telefonu arabanın altına düştüğü için pis oldu onu kullanma diye çöpe attım yere bişey düşürünce almasını istemiyordum çok dikkatsiz olduğu için bu sorunu sürekli yaşıyorduk ben takıntılarımla boğuşurken oda öfkesini kontrol edemiyordu ben yapma etme dedikçe yere düşen şey kirlenmez çok saçma filan diye çıkışıyo eğer ben uzatırsam dayakla olayı çözmeye çalışıyordu sus diye boğazımı sıkıyor bazen tekme atıyor bazende beni yere fırlatıyordu öfkesini kontrol edemiyordu o acılar çok kolay geçiyordu ama takıntıdan kaynaklanan acı geçmiyordu asıl canımı yakan şey oydu takıntılardı doktorada gittim psikoloğada ilaç kullandım tam 2 yıl ama hep umutsuz oldu zaten eşim bukadar dikkatsiz oldukça hastalığı aşmam çok zorlaşıyordu 4yıllık evliliğim zehir oldu bebek bile düşünemedim aslında eşimde pişman olurdu bana kötü davranınca kahrolurdu ama engelde olamazdı eşimve ben 4 yıl boyunca çok ağladık canımıza kıymayı bile düşündük ama olmadı ne ben takıntılarımdan nede o öfke nöbetlerinden kurtulabildi
enson 2 ay önce eşimin ablasına ziyarete gittik tesadüfen ablasının klozeti tıkanmış eline poşet geçirip klozetin içine soktu ben bu sahneyi görünce iyice kafayı yedim bulaşma takıntısı olan biri için bu bir felaket sahnesiydi eşimin ablasının eline mikroplar bulaşacak ordan onun yaptığı yemekleri yiyeceğiz bize bulaşacak büyük bir travma yaşadım kendime gelemedim sonra evimize döndüğümüzde eşimin ablasındaki mikroplar sanki bizimle beraber eve geldi evde herşey bana pis gibi geldi bütün mutfak eşyalarını attım yemek yapamaz hiçbişey yiyemez duruma geldim tiksindim
sadece dışardan ekmek arası sandaviçle yaşamaya çalışıyordum eşim çok mutsuzdu kendini sigaraya alkole vermişti hergeçengün işkence gibiydi
biraz olsun moralimiz düzelsin diye bayramda dışarı gezmeye çıktık normalde eşimin eşyalarını yanıma alırdım düşürür çöpe atarım filan diye telefon cüzdan anahtar vs ogün dalgınlıkla tefonu anahtarı eşimden almayı unuttum eşimin cebindeydi eşimde acil lavabo ihtiyacı için alışveriş merkezinin tuvaletini kullandı cepteli ve anahtarı öncepteydi üzerinde kot pantolon vardı tabi lavabodan döndüğünde kıyamet koptu sen sakarsın kesin cep telefonunu tuvalete düşürmüş sonra elini deliğe sokup geri almışsındır dikkat etmezsin böyle şeylere diye eşime çıkıştım yok öyle bişey düşürmedim filan dedi ama ben anlamıyordum ablan gibi sende klozete daldırmışsındır elini diyor başka bişey demiyordum beynim sadece bunu görüyor bunu sölüyor bunu düşünüyordu.
eve döndüğümüzde çok büyük kavgalar ettik artık dayanamadı ve beni dövdü ama benim canımı daha çok yakan tuvalete teli düştümü düşmedimi buydu çok rahattı kesin düşmüştü eşim dayaklada yetinmedi bavulumla beni kapı dışarı attı boşanma davası açacağını söledi babamlarda kalmaya başladım sonra vicdan yapmış aradı beni gel diye yalvardı ama ben çok çaresizim şimdi oraya dönsem tuvalete elini sokup telefonu aldı hissi hep içimde o öyle bişey olmadı diyor ama bana öyle geliyor artık eşime dokunamam birlikte hiçbişeyi paylaşamam tiksinirim aslında bütün bayanlara sormak istiyorum sizin eşiniz cep telefonunu nerde taşıyor umumi tuvalete alışveriş merkezine telefonlamı giriyor hiç aklınıza geliyormu eşinizin telefonunu tuvalete düşüreceği internete baktım 10 kişiden 8 mutlaka telefonunu tuvalete düşürmüş ve elini sokup almış birsürü milletin pisliğinin olduğu biyer sizin eşinizin başına böle bişey gelse elini sokup alsa nekadar yıkarsa yıkasın miğdeniz kalkmazmı yalvarırım yardım edin bana çok çaresizim çok neyapacağımı bilmiyorum siz benim yerimde olsanız neyaparsınız
mecburen dışardan yedim yaşamak için evde fırın 4 lü ocak tencere vs herşeyi attığım için yemek yapacak gücüm olmadığı için yapmaya çalışsam bütün herşeyi defalarca yıkıyorum yinede temizliğinden emin olamıyorumWc de taharet almıyor musunuz hanfendi? o zaman ne yapıyorsunuz anlamadım ki
Pis diye eşyaları yeni telefonu atıyorsunuz ama ne idüğü belirsiz yerden sandviç alıyorsunuz
Öyle yerlerde yapılan yiyeceklerin içinde pübik kılı bile var
Kendinizle çelişiyorsunuz farkında bile değilsiniz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?