aynen kardeşim,vatan,vatan,vatan,gurbette yaşamaıdm,ama yaşamak gerekmez anlamam için,ezanı göğünü inletmediği,minarelerin kentin siluetini süslemediği bir yer zira banada çok ağır gelir,bır markanın reklemı var,babam evimize gidiyoruz demişti,ee zaten evmizde dğeilmiyizki diye,çok ağlamıştım,şimdi bile duygulandım,çok gezdım,nerdi öle ayol,soğuk nevalae yüzler,ruhsuz kentler,acımasız ınsan topluluğu,kimse kusura bakamsın kurallara yasalr ağır dıye uyuyorlar,yoksa ınsanlıktan değil...soru sorduk avruğanın medenoıyeın beşiğinde(!)kaçtı bizden kadın,ne kötü oldum,altı üstü bır mağazanın yerini sordum,gun ışımaz,renksiz ruhsuzdur gurbet,ve aşı hep ağlamaklı,çorbasında gözyaşı vardır,yastığı hep nemlidir gurbetin,ve hep sislidir kirpikleri gurbetçılerın,vatanlarında alamancı dıye aşağınaldırlar yıllarca,oradada türk dıye aşağılandırlar,yanı hep vatansız,buruk,yarımdır gurbet...ayyy ağlattın kız benı
sakın sen ağlama...