Acaba çok ama çok istersem dualarım kabul olur mu... Gece gündüz aklımdan çıkmayan, daha anne olmamışken bedenimde oluşan bu hisler sadece bir his olarak mı kalacak? İnanın yetmiyor teselliler, sabırlı ol demeler, hayırlısı buymuş, muş, muş. Hayır, hayır, bunlarla sınırlı olmamalı hiçbir şey. Beklememeliyim, umutlarımın kapısını aralamak değil tamamen açmalıyım, yeşermeliyim, filizlenmeliyim, ışık saçmalı, mücadele etmeliyim! Nedir beni engelleyen? Yaşım geçiyor, olmayacak artık deyip otumak mı, yoksa gelecek kaygıları yaşamak mı? Hayır, hiçbirine izin vermeyeceğim, yola çıkacağım ve güveneceğim doktoruma!
Çok korkardım iğneden. Dişçiye giderken ağlardım. Ateşlendiğimde yapılacak iğnenin korkusundan hissettirmezdim anneme hasta olduğumu. Arkadaşlarım el şakaları yaptığında canımın acıdığını söylerdim, onların “ ay ne tatlı canın var” diye alay edeceklerini bile bile. Sivilcelerim için aspirin ve limon maskesini sürdüğümde ağlardım acıdan ve hemen silerdim yüzümü. Evet biliyordum, canım çok tatlıydı; cesaretli değidim, ama ben böyleydim. Hassas, kırılgan, narin ve çevremdeki insanları da böyle severim böyle isterdim. Ama ANNE olmak istiyorum ben, hem de çok çok istiyorum. Anne olmak için katlanılması gereken ne varsa hazırım ben. İğnelere, muayenelere, ameliyata, geçmiş olsun kalabalığına, rüyamdaki seni bekleyişlerime bana verilen ilaçların yan tesiri olan tansiyon düşmelerine, komşuların vah vah diyen bakışlarına, günlerdir ağrım olduğu için hareket bile edemeden yatışıma... Hepsine razıyım! Hiçbirini umursamıyorum senin için, bebeğim. Artık canım hiç acımıyor. Babanın da senin için yaptıkları görülmeye değer bebeğim: Bana yemekler yapıyor, misafir ağırlıyor, ilaç saatlerimi önemsiyor ve her şeyden önemlisi, psikolojik olarak bana çok destek oluyor, bebeğim.
Anne olmayı çok istiyorum, hem de çok çok! Bir de düşünüyorum neden bazı anneler yeni doğmuş çocuğunu bırakıp gidiyor, sütünü vermek istemiyor, öldürüyor, işkence yapıyor? Beni, bizleri düşünmüyorlar mı? Biz bu kadar çok beklerken ve isterken anne olmayı, onlar niye bu kadar acımasız?
ANNE olmayı çok istiyorum, hem de çok çok istiyorum. Bugüne kadar şartlar gereği hayatımda hep ne istediğini tam bilemeyen, zor karar veren biri oldum ama bugün ne istediğimi çok iyi biliyorum: BEN SENİ İSTİYORUM BEBEĞİM! Ben anne olmak, senin annen olmak istiyorum. Bizi artık bekletme sabrımız kalmadı bebeğim, biz AİLE olmak istiyoruz.
(Ayfer Parlak /http://www.alternatifanne.com/index.php?option=com_content&view=article&id=3105:ben-anne-olmak-styorum&catid=713
ezel-hayatmz&Itemid=13)
kimlere güveniyoruz yani düşün.. neyse dedim ilacın adı ne söyleyin alırım, olmaz dedi, doktorun yazması gerek, e ben çalışıyorum sürekli izin almak zor nasıl olucak dedim, Özelde de yaptırıp getirebilirsiniz dedi... moralim çok bozuk...
