Kızlar benim de sizler gibi ara ara gelen bunalımlı günlerimden biriydi bugün ve bu topice rastladım. Hislerim abartı ve anormal değilmiş dedim okudukça tüm sayfaları. 7 yıllık evliyim 4 yıldır da uğraşıyoruz ve sadece bir kere ilk tüp bebek denememde çift çizgi gördüm o da kimyasal oldu gitti. Sebepsiz infettilite.. bu 4 yıllık sürede de üşrnmedim saydım 13 arkadaşımın hamilelik haberini aldım
hiç tedavi gören arkadaşım da olmadı. O yüzden her haberde sorguladım bu kadar kolaysa benim neden olmuyor diye
ISSIZZ ı çok haklı buldum ve o whatsapp grubundan kesinlikle bir bahaneyle çıkması gerektiğini düşünenlerdenim. Yaşamayan anlamıyor ki o en ufak foto çocuk hasretimizi nasıl depreştiriyor. Bilmiyorum abartı mı olacak ama ben engelli olmaya benzetiyorum bu durumu. Yani ne bilim yürüyememek gibi bizim durumumuzda üreyememek. İnsanlığın en temel fonksiyonlarından arzularından. Yani nasıl ki yürüyemeyen bir insana yaptğınız bir koşunun videosunu atmazsınız bizim durumumuz için de öyle düşünülmeli gibi geliyor bana.
Acaba diyorum ki bu psikolojiden çıkmak için çocuğumuz hiç olmassa hayatımızda şöyle avantajları olabilir falan diye düşünüp en kötüsünü kabullenmeyi mi denesek? Benim bunu başardığım ve daha mutlu hissetiğim dönemler oluyor ama birinin bir instagram paylaşımı ya da evlat sahibi olma konusundaki sevgi dolu sözleri herşeyimi alt üst ediyor bir anda. Napsak netsek de kendimize ayları yılları zehir etmesek bilemedim..
hiç tedavi gören arkadaşım da olmadı. O yüzden her haberde sorguladım bu kadar kolaysa benim neden olmuyor diye ISSIZZ ı çok haklı buldum ve o whatsapp grubundan kesinlikle bir bahaneyle çıkması gerektiğini düşünenlerdenim. Yaşamayan anlamıyor ki o en ufak foto çocuk hasretimizi nasıl depreştiriyor. Bilmiyorum abartı mı olacak ama ben engelli olmaya benzetiyorum bu durumu. Yani ne bilim yürüyememek gibi bizim durumumuzda üreyememek. İnsanlığın en temel fonksiyonlarından arzularından. Yani nasıl ki yürüyemeyen bir insana yaptğınız bir koşunun videosunu atmazsınız bizim durumumuz için de öyle düşünülmeli gibi geliyor bana. Acaba diyorum ki bu psikolojiden çıkmak için çocuğumuz hiç olmassa hayatımızda şöyle avantajları olabilir falan diye düşünüp en kötüsünü kabullenmeyi mi denesek? Benim bunu başardığım ve daha mutlu hissetiğim dönemler oluyor ama birinin bir instagram paylaşımı ya da evlat sahibi olma konusundaki sevgi dolu sözleri herşeyimi alt üst ediyor bir anda. Napsak netsek de kendimize ayları yılları zehir etmesek bilemedim..
Yanlış mı anladım bilmiyorum ama transferinin 5. günündesin değil mi ve silik çizgi gördün? Anladığım gibiyse çok normal. Sadece şu günlerde kendini sıkma ve kafanı hiç bir şeye takma sana bunu tavsiye edicem. Olumsuz etkilenmemen için diyorum. İnşallah kucağına almak nasinasip olur
ilk önce tek çizgi net ikinci çizgi hiç yoktu . Sonra ikinci hayalet çizgi 10dk içinde çıktı ama ben yanlış olduğuna inandım ilk 5 dk içinde cikmazsa olmuyor diye biliyorum çünkü . Canımı çok sıktı ağlamak istedim ağlayamadim hala da aynı durumdayım . Reklamda çocuk görsem ağlayasım geliyor. İçim bir türlü inanmıyor pozitif olacağına . Olmadı diyorum . Melankolik davranmak fiil amacım . Elimde diil hiç ümidim kalmadı . Artık idrarda hafif pembe görünmesi gerek diye düşünüyorum. Ama bende hayalet çizgi 
