Tünelin sonunda ışık var mı ?

Anlaşmalı olması için 2 ay daha sürem var , iki ay sonra ancak anlaşmalı ayrılabiliriz .

işte beni en çok düşündüren kısım , çocukları çok seven ve anne olmak isteyen biriyim . Ama ömür boyu böyle biri ile irtibat halinde kalmak beni şimdiden daraltıyor .
Çocuğunuzu aldırırsanız ilerde pişman olmayacağınızdan emin misiniz? Evet eşiniz belki baba olmaya layık değil ama karnınızdaki bebek sizin canınızdan bir parça, çocukları çok seviyor ve anne olmak istiyorsanız aldırmayın evladınızı 🥺 40 yaşından sonra hamile kalmak, doğurmak, bakmak daha zor gelecek size, hamile kalmasaydınız iyi olurmuş ama kalmışsınız bence kıymayın evladınıza. 40 değil 50-60 yaşında bile eğer nasibinizde varsa biri olur hayatınızda ama her yaşta anne olamazsınız, baba figürü olmadan büyümek bir çocuk için zor olabilir ama artık karnınıza düşmüş bir çocuğa da bu yüzden kıyılmaz 🥺🥺
 
Herkese selamlar ,
Yeni üye değilim , yaklaşık 10 yıldır buralardayım.
Yani konu fake değil , önden bilgi vermek istedim : )


10 aylık evliyim ,
- Evlendiğim gün dahil olmak üzere eşimle sürekli güç savaşı halindeyiz .

- Eşimin pozitif yanları ;
  • ev işlerinde yardımcı olur ,
  • gece hayatı , alkol vs problemi yok .
  • anasına , ailesine bağımlı bi kişilik değil , gerektiği zaman rest çeker .

- Eşimin negatif yanları ;
  • arkadaşlarına aşırı bağımlı , gerekirse seni boşarım , arkadaşlarımdan vazgeçmem der .
  • kumar oynamış , şu an hesap kontrolü bende , ama 36 yaşında olmasına rağmen , ev , araba , kenarda 1 lira parası bile yok, (evlenmeden önce bilmiyordum, linç gelmesin)
  • öfke kontrolü için ilaç kullanıyor, evliliğin ilk aylarında kapı kırmışlığı var, ilaç ile dizginliyor şu an .
  • evlendiğimiz günden bu yana benim için , beni düşünerek bir şey yapmış değil, hadi seni X yere götüreyim vs .
  • Ve en en en önemlisi ;
7 haftalık hamileyim. Umurunda bile değil diyebilirim . Hatta en son kürtaj ol , boşanalım demişliği var .


Şimdi gelelim soruma ;
Ben eşimden büyüğüm arkadaşlar.
Bu bebeği duyduğum andan itibaren istemiyorum. (doğum kontrol hapı kullanırken oldu malesef ) ki bebeğin kalp atışı da yok, belki düşer.


Ben ayrılıp, yeniden doğrulana kadar ; yaşım kırk (40) olacak .
Kırktan sonra hayatının aşkını bulan var mı?
Ben ayrılınca doğru insan çıkacak mı karşıma?

Eşimin bu ben merkezli olması biter mi?
Bir şeyler düzelir mi ?
Mücadeleye devam mı , yoksa ışığa mı gideyim ?

Saygılı olan tüm yorumlara, saygı ile cevap vereceğimi bildirir ;
Herkese mutlu günler dilerim .
Bebek aldirmayi ne kadar basit görüyorsunuz burda anlatmak istemiyorum ama bu konu çok hasas ve derin bir konu öncelikle ve arkadaş konusunda inanın değişmez tecrübe ile sabit maddi imkanlarınz varsa bosanin daha doğrusu bu şekilde yapamam diyorsanız yanii
 
Herkese selamlar ,
Yeni üye değilim , yaklaşık 10 yıldır buralardayım.
Yani konu fake değil , önden bilgi vermek istedim : )


10 aylık evliyim ,
- Evlendiğim gün dahil olmak üzere eşimle sürekli güç savaşı halindeyiz .

- Eşimin pozitif yanları ;
  • ev işlerinde yardımcı olur ,
  • gece hayatı , alkol vs problemi yok .
  • anasına , ailesine bağımlı bi kişilik değil , gerektiği zaman rest çeker .

- Eşimin negatif yanları ;
  • arkadaşlarına aşırı bağımlı , gerekirse seni boşarım , arkadaşlarımdan vazgeçmem der .
  • kumar oynamış , şu an hesap kontrolü bende , ama 36 yaşında olmasına rağmen , ev , araba , kenarda 1 lira parası bile yok, (evlenmeden önce bilmiyordum, linç gelmesin)
  • öfke kontrolü için ilaç kullanıyor, evliliğin ilk aylarında kapı kırmışlığı var, ilaç ile dizginliyor şu an .
  • evlendiğimiz günden bu yana benim için , beni düşünerek bir şey yapmış değil, hadi seni X yere götüreyim vs .
  • Ve en en en önemlisi ;
7 haftalık hamileyim. Umurunda bile değil diyebilirim . Hatta en son kürtaj ol , boşanalım demişliği var .


Şimdi gelelim soruma ;
Ben eşimden büyüğüm arkadaşlar.
Bu bebeği duyduğum andan itibaren istemiyorum. (doğum kontrol hapı kullanırken oldu malesef ) ki bebeğin kalp atışı da yok, belki düşer.


Ben ayrılıp, yeniden doğrulana kadar ; yaşım kırk (40) olacak .
Kırktan sonra hayatının aşkını bulan var mı?
Ben ayrılınca doğru insan çıkacak mı karşıma?

Eşimin bu ben merkezli olması biter mi?
Bir şeyler düzelir mi ?
Mücadeleye devam mı , yoksa ışığa mı gideyim ?

Saygılı olan tüm yorumlara, saygı ile cevap vereceğimi bildirir ;
Herkese mutlu günler dilerim .
 
Merhabalar. Evlilik gibi bir müessesede mutsuzluk bence çok zor ve yıpratıcı olmalı. Yaşınız daha genç. Tabiki de hayatınızın aşkını bulabilir veya tek başına çok daha keyifli bir hayat yaşayabilirsiniz.
Bence kendinizi bu duruma mahkum etmeyin. Dünyaya bir kere geliyorsunuz.
Sevgiler.
 
Asla değişmiyorlar ama bebeğini aldirmani istemezdim çünkü ben 12 yıl önce 24 saat içinde bosadim şimdi oğlum 19 yaşında ve bende 41 yaşıma giricem nasip olursa oğlum la dolu dolu 12 yıl geçirdim güç kaynağım mücadele sebebim oldu hiç bir şey den de geri kalmadım ne evim vardı ne arabam şimdi hepsine sahibim çok çalıştım ama Rabbim hepsini nasip etti elhamdülillah ailemin desteği ile annem babam abilerim 🥰 ailem 2 yıl önce de 2. Evliliğimi yaptım mutluyum çok şükür. Rabbim zorunu hayırla kolaylaştırsın Kararlarını sağlıklı bir şekilde vermeyi nasip etsin. ❤️
 
Herkese selamlar ,
Yeni üye değilim , yaklaşık 10 yıldır buralardayım.
Yani konu fake değil , önden bilgi vermek istedim : )


10 aylık evliyim ,
- Evlendiğim gün dahil olmak üzere eşimle sürekli güç savaşı halindeyiz .

- Eşimin pozitif yanları ;
  • ev işlerinde yardımcı olur ,
  • gece hayatı , alkol vs problemi yok .
  • anasına , ailesine bağımlı bi kişilik değil , gerektiği zaman rest çeker .

- Eşimin negatif yanları ;
  • arkadaşlarına aşırı bağımlı , gerekirse seni boşarım , arkadaşlarımdan vazgeçmem der .
  • kumar oynamış , şu an hesap kontrolü bende , ama 36 yaşında olmasına rağmen , ev , araba , kenarda 1 lira parası bile yok, (evlenmeden önce bilmiyordum, linç gelmesin)
  • öfke kontrolü için ilaç kullanıyor, evliliğin ilk aylarında kapı kırmışlığı var, ilaç ile dizginliyor şu an .
  • evlendiğimiz günden bu yana benim için , beni düşünerek bir şey yapmış değil, hadi seni X yere götüreyim vs .
  • Ve en en en önemlisi ;
7 haftalık hamileyim. Umurunda bile değil diyebilirim . Hatta en son kürtaj ol , boşanalım demişliği var .


Şimdi gelelim soruma ;
Ben eşimden büyüğüm arkadaşlar.
Bu bebeği duyduğum andan itibaren istemiyorum. (doğum kontrol hapı kullanırken oldu malesef ) ki bebeğin kalp atışı da yok, belki düşer.


Ben ayrılıp, yeniden doğrulana kadar ; yaşım kırk (40) olacak .
Kırktan sonra hayatının aşkını bulan var mı?
Ben ayrılınca doğru insan çıkacak mı karşıma?

Eşimin bu ben merkezli olması biter mi?
Bir şeyler düzelir mi ?
Mücadeleye devam mı , yoksa ışığa mı gideyim ?

Saygılı olan tüm yorumlara, saygı ile cevap vereceğimi bildirir ;
Herkese mutlu günler dilerim .
Kolay kolay boşan demem ben ama gerçekten boşan. Arkadaşlaeo için gerekirse seni boşarım diyen biriyle boşanılır net!
 
Herkese selamlar ,
Yeni üye değilim , yaklaşık 10 yıldır buralardayım.
Yani konu fake değil , önden bilgi vermek istedim : )


10 aylık evliyim ,
- Evlendiğim gün dahil olmak üzere eşimle sürekli güç savaşı halindeyiz .

- Eşimin pozitif yanları ;
  • ev işlerinde yardımcı olur ,
  • gece hayatı , alkol vs problemi yok .
  • anasına , ailesine bağımlı bi kişilik değil , gerektiği zaman rest çeker .

- Eşimin negatif yanları ;
  • arkadaşlarına aşırı bağımlı , gerekirse seni boşarım , arkadaşlarımdan vazgeçmem der .
  • kumar oynamış , şu an hesap kontrolü bende , ama 36 yaşında olmasına rağmen , ev , araba , kenarda 1 lira parası bile yok, (evlenmeden önce bilmiyordum, linç gelmesin)
  • öfke kontrolü için ilaç kullanıyor, evliliğin ilk aylarında kapı kırmışlığı var, ilaç ile dizginliyor şu an .
  • evlendiğimiz günden bu yana benim için , beni düşünerek bir şey yapmış değil, hadi seni X yere götüreyim vs .
  • Ve en en en önemlisi ;
7 haftalık hamileyim. Umurunda bile değil diyebilirim . Hatta en son kürtaj ol , boşanalım demişliği var .


Şimdi gelelim soruma ;
Ben eşimden büyüğüm arkadaşlar.
Bu bebeği duyduğum andan itibaren istemiyorum. (doğum kontrol hapı kullanırken oldu malesef ) ki bebeğin kalp atışı da yok, belki düşer.


Ben ayrılıp, yeniden doğrulana kadar ; yaşım kırk (40) olacak .
Kırktan sonra hayatının aşkını bulan var mı?
Ben ayrılınca doğru insan çıkacak mı karşıma?

Eşimin bu ben merkezli olması biter mi?
Bir şeyler düzelir mi ?
Mücadeleye devam mı , yoksa ışığa mı gideyim ?

Saygılı olan tüm yorumlara, saygı ile cevap vereceğimi bildirir ;
Herkese mutlu günler dilerim .
Bir annenin bebeği istemiyorum demesi ne acı Allah yardımcınız olsun ama aslında kendi içinizde olayın gidişatını zaten anlamışsınız belki de burada umut veren size yol gösteren birisi olur diye düşünüyorsunuz. Mesele kumar olmasaydı belki her şeyin düzelme ihtimali vardı. Ama ortada çoluk çocuğu gecin kendi geleceği için bile zerre kılını kıpırdatmayan bir adam var. Evliliğe devam ettiniz diyelim bütün yükler sizde olacak çocuğun ihtiyaçları kendi ihtiyaçlarınız ve asıl problem adamın ihtiyaçları hatta belki zamanla kumarın verdiği maddi manevi zarar da size yük olacak. Bundan sonraki hayatınızda aşk olabilir de olmayabilir de bunun garantisi yok olması lazım mı o da muamma bence en önemlisi huzurlu olmak ama kendi basiniza yaşamak veya en kötü haliyle yalnızlik hissi size bu adam kadar zarar verir mi ona karar vermeniz gerekiyor. Sizin sormak istediğiniz de bence aşk değil yeniden hamilelik bebek durumu olur mu diye düşünüyorsunuz ne kadar kalp atışı alamamış istemiyorum demiş olsanız bile o heyecani bir kere yaşamışsınız ama kabul edemeyecek kadar da umutsuz ve kırgınsınız.. Size sormak lazım bu haliniz bundan sonra o adamla düzelir mi? Var mı umudunuz? Kendinize karşı dürüst olarak sadece kendi içinizde de cevaplayabilirsiniz.. Umarım ne karar verirseniz verin her şey gönlünüzce olur 🙏🏻
 
Herkese selamlar ,
Yeni üye değilim , yaklaşık 10 yıldır buralardayım.
Yani konu fake değil , önden bilgi vermek istedim : )


10 aylık evliyim ,
- Evlendiğim gün dahil olmak üzere eşimle sürekli güç savaşı halindeyiz .

- Eşimin pozitif yanları ;
  • ev işlerinde yardımcı olur ,
  • gece hayatı , alkol vs problemi yok .
  • anasına , ailesine bağımlı bi kişilik değil , gerektiği zaman rest çeker .

- Eşimin negatif yanları ;
  • arkadaşlarına aşırı bağımlı , gerekirse seni boşarım , arkadaşlarımdan vazgeçmem der .
  • kumar oynamış , şu an hesap kontrolü bende , ama 36 yaşında olmasına rağmen , ev , araba , kenarda 1 lira parası bile yok, (evlenmeden önce bilmiyordum, linç gelmesin)
  • öfke kontrolü için ilaç kullanıyor, evliliğin ilk aylarında kapı kırmışlığı var, ilaç ile dizginliyor şu an .
  • evlendiğimiz günden bu yana benim için , beni düşünerek bir şey yapmış değil, hadi seni X yere götüreyim vs .
  • Ve en en en önemlisi ;
7 haftalık hamileyim. Umurunda bile değil diyebilirim . Hatta en son kürtaj ol , boşanalım demişliği var .


Şimdi gelelim soruma ;
Ben eşimden büyüğüm arkadaşlar.
Bu bebeği duyduğum andan itibaren istemiyorum. (doğum kontrol hapı kullanırken oldu malesef ) ki bebeğin kalp atışı da yok, belki düşer.


Ben ayrılıp, yeniden doğrulana kadar ; yaşım kırk (40) olacak .
Kırktan sonra hayatının aşkını bulan var mı?
Ben ayrılınca doğru insan çıkacak mı karşıma?

Eşimin bu ben merkezli olması biter mi?
Bir şeyler düzelir mi ?
Mücadeleye devam mı , yoksa ışığa mı gideyim ?

Saygılı olan tüm yorumlara, saygı ile cevap vereceğimi bildirir ;
Herkese mutlu günler dilerim .
Öncelikle anladım ki arabanızda bir aşk kalmamış bi erkek çocuğunu nasıl istemez evet çocuk sahibi olmak istemeyebilir ama hamile kalmışşın yanlışlıkla o cana kıymak istemek demek bana göre merhametsizlik inanç durumunuzu bilmiyorum yanlış anlamayın beni ama bir evladı aldırmak kadar günah bişey yok bunu teklif etmesi çok kötü etrafımda o kadar bebek aldırıp başına olaylar gelen insanlar varki hayatı boyunca kendilerini suçluyorlar bir evladını aldırıp diğer evladını kaybeden bir yakınım var hergün bu yüzden Ağlar bunu size dememdeki amaç yanlış anlamayın ama Allah’ın verdiği canı aldırmayın
Eşinizele olan durumunuza gelince bir kadın bulup o sizi bırakmadan sizin yolunuza gitmeniz sanırım daha iyi olacak bence eşiniz asla düzelmez 40. Yasınızdan sonraya gelince nasipse anneliğide yatmış olursunuz hayatınıza devam edersiniz böyle eşinizle yaşamak yerine tek yaşarsanız sanki daha mutlu olursunuz
 
Kürtaj olmaması için ikna etmeye çalışanlar resmen sosyoekonomik ve sosyokültürel turnusol gibi görünüyor. Eğitim olarak da çok iyi seviye belirteci oldu.
Bu arada 6 haftalık bir yapı henüz bebek değildir.
Ceni o şuan Allah onu karnına koydugu andan itibaren o bi canlı kalbinin atması atmaması değil olay inancınızı bilmem ama çok günah etrafımda bebek aldırıp binbir pişman olanlar var ki dinleseniz tüyleriniz ürperir
 
Merhaba. Öncelikle Allah yardımcınız olsun işiniz zor. Ama denemek lazım bence bir yola girmişsiniz artık mücadele zamanı. Biliyorum hiç birimiz evleneyimde mücadele edeyim biraz demiyoruz sükunet huzur için bu yola giriyoruz ama hepimizin hikayesi farklı. Ben eşinizin ailesinden edindiği ve şuan bilinç altında yerleşik olan ciddi sorunları olduğunu düşünüyorum ve evliliği tam manasıyla kavrayamadığını ne olduğundan rolünün ne olduğundan bihaber ama aşılmayacak şeyler değil kesinlikle gerçek profesyonel bir yardım alın derim. Çünkü siz gerçekten boşanmak niyetinde olsaydınız bu konuyu burada açmazdınız. Bebeğinizede sahip çıkın bu kadar kolay harcamayın o sizin bir parçanız bir can Allah ın bir lütfu. Ayrıca eşinizin bir sorunuda bence yani size teslim olmak istemiyor yani sizin hayatında olmanızı istemiş ama tam bir teslimiyeti red ediyor bunda arkadaş gazlamasınında etkisi büyük ve erkek egosu maalesef erkek milleti kendilerinin evdeki hallerini unutmak için yeni evlenen arkadaşlarına böyle davranır yok kılıbık yok korkak falan. Siz ona bir sorun bakalım o arkadaşlarıda onun için eşlerini bosuyormuymus. Bir de o sizin onu bırakmayacağınızdan çok emin rest çekiyor sizde çekin vazgeçilmez olmadığını onsuz daha iyi olma ihtimalinizi görmesini sağlayın.
 
Herkese selamlar ,
Yeni üye değilim , yaklaşık 10 yıldır buralardayım.
Yani konu fake değil , önden bilgi vermek istedim : )


10 aylık evliyim ,
- Evlendiğim gün dahil olmak üzere eşimle sürekli güç savaşı halindeyiz .

- Eşimin pozitif yanları ;
  • ev işlerinde yardımcı olur ,
  • gece hayatı , alkol vs problemi yok .
  • anasına , ailesine bağımlı bi kişilik değil , gerektiği zaman rest çeker .

- Eşimin negatif yanları ;
  • arkadaşlarına aşırı bağımlı , gerekirse seni boşarım , arkadaşlarımdan vazgeçmem der .
  • kumar oynamış , şu an hesap kontrolü bende , ama 36 yaşında olmasına rağmen , ev , araba , kenarda 1 lira parası bile yok, (evlenmeden önce bilmiyordum, linç gelmesin)
  • öfke kontrolü için ilaç kullanıyor, evliliğin ilk aylarında kapı kırmışlığı var, ilaç ile dizginliyor şu an .
  • evlendiğimiz günden bu yana benim için , beni düşünerek bir şey yapmış değil, hadi seni X yere götüreyim vs .
  • Ve en en en önemlisi ;
7 haftalık hamileyim. Umurunda bile değil diyebilirim . Hatta en son kürtaj ol , boşanalım demişliği var .


Şimdi gelelim soruma ;
Ben eşimden büyüğüm arkadaşlar.
Bu bebeği duyduğum andan itibaren istemiyorum. (doğum kontrol hapı kullanırken oldu malesef ) ki bebeğin kalp atışı da yok, belki düşer.


Ben ayrılıp, yeniden doğrulana kadar ; yaşım kırk (40) olacak .
Kırktan sonra hayatının aşkını bulan var mı?
Ben ayrılınca doğru insan çıkacak mı karşıma?

Eşimin bu ben merkezli olması biter mi?
Bir şeyler düzelir mi ?
Mücadeleye devam mı , yoksa ışığa mı gideyim ?

Saygılı olan tüm yorumlara, saygı ile cevap vereceğimi bildirir ;
Herkese mutlu günler dilerim .
Hayat aşkı cidden bu kadar önemli bi mesele mi? Sanıyorum ki çoğu insan gibi bu yanılgıya kapılıp evlenmişsiniz ama yazdıklarınız ne yazık ki hayatınızın aşkı gibi durmuyor. Çünkü asıl önemli olan hayat arkadaşını bulabilmek, eşinizin sizi eş olarak da arkadaş olarak da değerli görmediği ne yazık ki açık bu yüzden kendi arkadaşlarını size tercih ediyor. Gelecek vaad etmeyen, değer görmediğiniz, büyük ihtimalle sevilmediğiniz ve niteliksiz bir insanla aynı evi paylaşmanın hayatınıza ne gibi bir katkısı var ? Ama hayat aşkı dediğinizde ne oluyor o insan size güzel bir eş çocuğunuza iyi bir baba olacak vasıfta değilse ? Her şeyi tamamen bir kenara atıyorum mutsuz bir evlilikte, istenmeyen bir çocuğu dünyaya getirmek onun geleceğini, hayatını hiçe saymaktır. Eşiniz boşanmak isterken ve babalık yapmak istemezken istemediği bir çocuğu kucağına nasıl vereceksiniz ? Ömrü boyunca baba sevgisinden mahrum büyümüş bi çocuğun vebalini almayın, bencillik etmeyin lütfen. İnanın şuan 24 yaşındayım evlensem de evlenmesen de çocuğum olsa da olmasa da umrumda olmaz bunun tek sebebi de hayatıma bir erkeği dahil etmeden de yaşayabilir, para kazanabilir, mutlu olabilir ve değerli hissedebilir olmak. Ne olur kendinize iki kuruşluk adamlar için bu değersizliği bu haksızlığı yapmayın. Bu dünyaya bir erkekle gelmedik, bir erkek olmadan yaşayadabiliz. Psikolojik destek almanızı da öneririm. Sevgiler.
 
Merhaba. Öncelikle Allah yardımcınız olsun işiniz zor. Ama denemek lazım bence bir yola girmişsiniz artık mücadele zamanı. Biliyorum hiç birimiz evleneyimde mücadele edeyim biraz demiyoruz sükunet huzur için bu yola giriyoruz ama hepimizin hikayesi farklı. Ben eşinizin ailesinden edindiği ve şuan bilinç altında yerleşik olan ciddi sorunları olduğunu düşünüyorum ve evliliği tam manasıyla kavrayamadığını ne olduğundan rolünün ne olduğundan bihaber ama aşılmayacak şeyler değil kesinlikle gerçek profesyonel bir yardım alın derim. Çünkü siz gerçekten boşanmak niyetinde olsaydınız bu konuyu burada açmazdınız. Bebeğinizede sahip çıkın bu kadar kolay harcamayın o sizin bir parçanız bir can Allah ın bir lütfu. Ayrıca eşinizin bir sorunuda bence yani size teslim olmak istemiyor yani sizin hayatında olmanızı istemiş ama tam bir teslimiyeti red ediyor bunda arkadaş gazlamasınında etkisi büyük ve erkek egosu maalesef erkek milleti kendilerinin evdeki hallerini unutmak için yeni evlenen arkadaşlarına böyle davranır yok kılıbık yok korkak falan. Siz ona bir sorun bakalım o arkadaşlarıda onun için eşlerini bosuyormuymus. Bir de o sizin onu bırakmayacağınızdan çok emin rest çekiyor sizde çekin vazgeçilmez olmadığını onsuz daha iyi olma ihtimalinizi görmesini sağlayın.
Yorumunuza asla katılmıyorum eşlerin problemlerini halletmeden karı koca ilişkilerini sağlam bi zemine oturtmadan çocuk dünyaya getirmesi o çocuğa ne büyük bir haksızlık ve günah olacak. Sırf bir ihtimal belki düzelir diye babanın hem anneyi hem çocuğu istemediği bir yuvada ne şartlarda ne psikolojide sevgiden merhametten yoksun büyüyeceğini ve bunun izlerini ömrü boyunca taşıyacağını düşünün. Bence hiçbir anne babanın böyle bir günaha girme hakkı yok.
 
Yorumunuza asla katılmıyorum eşlerin problemlerini halletmeden karı koca ilişkilerini sağlam bi zemine oturtmadan çocuk dünyaya getirmesi o çocuğa ne büyük bir haksızlık ve günah olacak. Sırf bir ihtimal belki düzelir diye babanın hem anneyi hem çocuğu istemediği bir yuvada ne şartlarda ne psikolojide sevgiden merhametten yoksun büyüyeceğini ve bunun izlerini ömrü boyunca taşıyacağını düşünün. Bence hiçbir anne babanın böyle bir günaha girme hakkı yok.
Yani bebeğini öldürmek sevap öylemi. İnsanlar çocuk sahibi olmak için neler yapıyor. Hadi aldırdı diyelim ya birdaha çocuk sahibi olamazsa. Hem çok iyi anlaşan çiftler ayrılmıyor mu? Sorunsuz bir evliliği var çocukta var sorunlar başladı ayrılık oldu hadiiii çocuğu bu psikolojide büyütme günahına girmeye hakkımız yok ayrılırken öldürelim gitsin tövbe tövbe
 
Herkese selamlar ,
Yeni üye değilim , yaklaşık 10 yıldır buralardayım.
Yani konu fake değil , önden bilgi vermek istedim : )


10 aylık evliyim ,
- Evlendiğim gün dahil olmak üzere eşimle sürekli güç savaşı halindeyiz .

- Eşimin pozitif yanları ;
  • ev işlerinde yardımcı olur ,
  • gece hayatı , alkol vs problemi yok .
  • anasına , ailesine bağımlı bi kişilik değil , gerektiği zaman rest çeker .

- Eşimin negatif yanları ;
  • arkadaşlarına aşırı bağımlı , gerekirse seni boşarım , arkadaşlarımdan vazgeçmem der .
  • kumar oynamış , şu an hesap kontrolü bende , ama 36 yaşında olmasına rağmen , ev , araba , kenarda 1 lira parası bile yok, (evlenmeden önce bilmiyordum, linç gelmesin)
  • öfke kontrolü için ilaç kullanıyor, evliliğin ilk aylarında kapı kırmışlığı var, ilaç ile dizginliyor şu an .
  • evlendiğimiz günden bu yana benim için , beni düşünerek bir şey yapmış değil, hadi seni X yere götüreyim vs .
  • Ve en en en önemlisi ;
7 haftalık hamileyim. Umurunda bile değil diyebilirim . Hatta en son kürtaj ol , boşanalım demişliği var .


Şimdi gelelim soruma ;
Ben eşimden büyüğüm arkadaşlar.
Bu bebeği duyduğum andan itibaren istemiyorum. (doğum kontrol hapı kullanırken oldu malesef ) ki bebeğin kalp atışı da yok, belki düşer.


Ben ayrılıp, yeniden doğrulana kadar ; yaşım kırk (40) olacak .
Kırktan sonra hayatının aşkını bulan var mı?
Ben ayrılınca doğru insan çıkacak mı karşıma?

Eşimin bu ben merkezli olması biter mi?
Bir şeyler düzelir mi ?
Mücadeleye devam mı , yoksa ışığa mı gideyim ?

Saygılı olan tüm yorumlara, saygı ile cevap vereceğimi bildirir ;
Herkese mutlu günler dilerim .
Her şeyi maddelere ayırmışsınız ne güzel ama en önemli şeyi atlamışsınız. Sevgi ve güven..
Aranızda sevgi var mı? Anladığım kadarıyla aranızda bir sevgi yok yada kalmamış. O zaman bu evliliği devam ettirmenin bir anlamı var mı ona siz karar vereceksiniz. Bir kadın severse ve karşısında ki adama güven duyarsa onun parasızlığınada ufak tefek sorunlarına da katlanır. ( kumar bunun dışında, kumar bir alışkanlıksa kaçın kurtulun)
Çocuk konusuna gelince, şunu unutmayın siz kimse için anne olmuyorsunuz. En başta kendiniz için anne oluyorsunuz. İçinizde bir can büyütüyorsunuz ve bu size bahşedilmiş bir mucize. Ona yaşama hakkı verip vermemek sizin elinizde. Sonra pişman olmayın.
 
Back
X