Tabiki kimse kimseyi sonsuz sevemez sevmek zorunda değil ama dürüst olmalı insan hele de belli bir yaşa gelmişse.. sordum söylemedi oyladı bırakmak istedim umut vermeye devam etti.Bak burda yanlis dusunuyorsunuz sizinleyken belki hayata karsi durusunuz ona farkli geldi veya sevmedigini anlamis olabilir.
Herkes herkesi hep sevicek diye kural yok hepimiz insaniz.
Dusunce ve duygular zamanla degisebilir
Bunu kabul ederseniz onu da icinizde affedersiniz ve kininiz kalmaz.
Kendinize de iyilik etmis olursunuz.
Bunlari iyiliginiz icin soyluyorum.
Hiçbir anne baba evladının kötülüğünü istemez onların görüp senin göremediğin şeyler vardır çocuk zaten seni istememiş gerçekten istese hiçkimse duramazdı karşısında. Şimdi aileni bırakıp onla olsaydın emin ol bu sefer çok pişmanım diye konu açacaktınBaştan beri hiç kolay güzel bir hayatım olmadı. Herkes çocukluğunu özler ben asla o yıllara dönmek istemem. Otuz yılı geçkin ömrümde güzel günlerimi saysam ömrün çeyreği etmez. Sorumsuz bencil baba, dertli çilekeş bir anne ve birkaç kardeş... şımarmak şımartılmak nasıl bsy hiç bilmem hiç o lüksü yaşamadım. Sevgiyle ilgiyle büyütülen bir çocuk olmadım. Yapma etme yasak günah cıs.. sonucu özgüveni eksik kendini sevmeyen bir birey.. hep mücadele ettik hayatla insanlarla maddiyatla ve babamızla.. ama bunca şeye rağmen vazgeçmedim. Umudum vardı hep mutlu olmayı biliyordum elimdekilerle. Yavaş yavaş meyvelerimi toplamaya başlamıştm okudum güzel bir iş sahibi oldum. Tabi bunlar da öyle kolaylıkla olmadı hep biraz geç hep mücadeleyle ama zaten hayat bir mücadele dedim dayandım. Herşey güzelleşmeye başlamıştı. Bu zamana kadar hep ailem on plandaydi. Önce onların hayatını tamamlamaya çalıştım kendi hayatımı kurarım sonra nasılsa dedim. Sonra mucize gibi biri girdi hayatıma. Böylesini hayal bile etmemiştim. Kendimi ilk defa çok özel güzel hissettim sevilmek nasıl muhteşem bir duygu tattım. Aşk ne yüce bir şey anladım. Evlilik olacaksa onunla böyle aşkla yoğrulmuş bir ilişkiyle olmalıydı. Biriyle sırf evlilik olsun dye sırf evlenilecek adam dye evlenilmezdi. Artık gerçekten mutlu olacaktım. Derken önce ailem engel oldu. Yıllardır uğruna hayatla mücadele ettiğim ailem benim mutluluğumu istemedi. Sonra o.. aylarca bana soğuk davrandı bana bir cevap vermeden çekti gitti ve şimdi anladım ki aslında başka biri için beni bırakmış ve şimdi bir hayat kurma hazırlığında. Benim hayatımı yıkıp giden adam kendine bir hayat kuruyor.. artık ailem de yok. Var ama yok. Ailemin yanındaym ama onlarla her gün eziyet gibi. Anladım ki tüm mücadelem boşaymis. Ben yıllarca küçücük bedenle onlar için uğraştım çabaladım onlar benim bir kararimda arkamda durmadilar. Her şeyimi yitirdim umudumu mutluluğumu hayallerimi.. bir erkek mi sadece bunu yapan demeyin? Biri gider başkaları gelir evet geliyor da ama onun gibi değil. Belki yılların birikmişligi.. her şeyimi yitirdim ben. Biraz iç dökme bir parça ışık arama isteği bu yazı.. umudu olmayan yaşayamaz derler. Ben nasıl yaşayayım şimdi niye yaşayayım? Bu gecenin de sabahı olur mu? Solan çiçeklerim açar mı? Talan olmuş gönül bahçem toplanır mı?
Bu süreçte çok isyana sürüklendim beddua ettim hayattan vazgeçme noktasına geldim. Sınavdayız ya ben bu sınavdan kaldım sanırım.. sert değil yorumun. Teşekkür ederim cevabın için. Allah sana da sabır versin.Sitede dini yorum yasak ama yine de yazacağım, Allahtan umut kesmek büyük günahtır, şeytan sever böyle zamanları. Yarın yeni bir gün ve sen dua ederek başlamaya gayret et, hayat zaten çok kısa, gençliğinin kıymetini bil. Sana biraz sert gelebilir yorumum ama dünyada çok büyük dertler var bugüne hamdolsun de ve yoluna devam et şöyle düşün en azından benim gibi 10 yılını verip aldatılmadın değil mi, ben diyorum ki bu yaşadığım en küçük acıydı kendine yaşamak için izin ver
Tabiki kimse kimseyi sonsuz sevemez sevmek zorunda değil ama dürüst olmalı insan hele de belli bir yaşa gelmişse.. sordum söylemedi oyladı bırakmak istedim umut vermeye devam etti.
Valla yasaniyor bi guzelde. Benim evladim vardi yasadim.Baştan beri hiç kolay güzel bir hayatım olmadı. Herkes çocukluğunu özler ben asla o yıllara dönmek istemem. Otuz yılı geçkin ömrümde güzel günlerimi saysam ömrün çeyreği etmez. Sorumsuz bencil baba, dertli çilekeş bir anne ve birkaç kardeş... şımarmak şımartılmak nasıl bsy hiç bilmem hiç o lüksü yaşamadım. Sevgiyle ilgiyle büyütülen bir çocuk olmadım. Yapma etme yasak günah cıs.. sonucu özgüveni eksik kendini sevmeyen bir birey.. hep mücadele ettik hayatla insanlarla maddiyatla ve babamızla.. ama bunca şeye rağmen vazgeçmedim. Umudum vardı hep mutlu olmayı biliyordum elimdekilerle. Yavaş yavaş meyvelerimi toplamaya başlamıştm okudum güzel bir iş sahibi oldum. Tabi bunlar da öyle kolaylıkla olmadı hep biraz geç hep mücadeleyle ama zaten hayat bir mücadele dedim dayandım. Herşey güzelleşmeye başlamıştı. Bu zamana kadar hep ailem on plandaydi. Önce onların hayatını tamamlamaya çalıştım kendi hayatımı kurarım sonra nasılsa dedim. Sonra mucize gibi biri girdi hayatıma. Böylesini hayal bile etmemiştim. Kendimi ilk defa çok özel güzel hissettim sevilmek nasıl muhteşem bir duygu tattım. Aşk ne yüce bir şey anladım. Evlilik olacaksa onunla böyle aşkla yoğrulmuş bir ilişkiyle olmalıydı. Biriyle sırf evlilik olsun dye sırf evlenilecek adam dye evlenilmezdi. Artık gerçekten mutlu olacaktım. Derken önce ailem engel oldu. Yıllardır uğruna hayatla mücadele ettiğim ailem benim mutluluğumu istemedi. Sonra o.. aylarca bana soğuk davrandı bana bir cevap vermeden çekti gitti ve şimdi anladım ki aslında başka biri için beni bırakmış ve şimdi bir hayat kurma hazırlığında. Benim hayatımı yıkıp giden adam kendine bir hayat kuruyor.. artık ailem de yok. Var ama yok. Ailemin yanındaym ama onlarla her gün eziyet gibi. Anladım ki tüm mücadelem boşaymis. Ben yıllarca küçücük bedenle onlar için uğraştım çabaladım onlar benim bir kararimda arkamda durmadilar. Her şeyimi yitirdim umudumu mutluluğumu hayallerimi.. bir erkek mi sadece bunu yapan demeyin? Biri gider başkaları gelir evet geliyor da ama onun gibi değil. Belki yılların birikmişligi.. her şeyimi yitirdim ben. Biraz iç dökme bir parça ışık arama isteği bu yazı.. umudu olmayan yaşayamaz derler. Ben nasıl yaşayayım şimdi niye yaşayayım? Bu gecenin de sabahı olur mu? Solan çiçeklerim açar mı? Talan olmuş gönül bahçem toplanır mı?
Şimdi tek düşüncem bu zaten ayrı yapayalnız bir hayat ama onun için de birkaç sene geçmesi lazım. İlk fırsatta başka bir şehirde kendime yeni bir hayat kuracağım inşallah. Evet böyle tipler çok var ama bu yaşta bu tarz olayları kaldırmak daha zormuş..Ayri bir eve cikabilirseniz oncelikle bunu yapin. Tayin olayiniz varsa o ortamdan biraz uzaklasin. Sevgilinize gelince herkesin hayatina bir kez de olsa bu tipler girip cikmistir inanin, sanki hayatin kuraliymis gibi... bu tipler sayesinde buyuyoruz sanirim. O adami unutun ama bilin ki herkes de ayni olacak degildir. Gunes hergun aciyorsa umit de var demektir....
yazını okurken ailenden bağımsız adamın hakkında hayırlısı olmadığı hissi yoğun geldi nedense. ayıran başkası olunca daha cok kıymetli olur ve unutulmaz o kişi. aslında ayrılmasan belki cok kötü olacaktı ve ailende arkanda olmayacaktı.böyle düşün canım.Geçerli elle tutulur bir sebepleri yoktu. Boşa naz caz onlarınkisi..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?