Baştan beri hiç kolay güzel bir hayatım olmadı. Herkes çocukluğunu özler ben asla o yıllara dönmek istemem. Otuz yılı geçkin ömrümde güzel günlerimi saysam ömrün çeyreği etmez. Sorumsuz bencil baba, dertli çilekeş bir anne ve birkaç kardeş... şımarmak şımartılmak nasıl bsy hiç bilmem hiç o lüksü yaşamadım. Sevgiyle ilgiyle büyütülen bir çocuk olmadım. Yapma etme yasak günah cıs.. sonucu özgüveni eksik kendini sevmeyen bir birey.. hep mücadele ettik hayatla insanlarla maddiyatla ve babamızla.. ama bunca şeye rağmen vazgeçmedim. Umudum vardı hep mutlu olmayı biliyordum elimdekilerle. Yavaş yavaş meyvelerimi toplamaya başlamıştm okudum güzel bir iş sahibi oldum. Tabi bunlar da öyle kolaylıkla olmadı hep biraz geç hep mücadeleyle ama zaten hayat bir mücadele dedim dayandım. Herşey güzelleşmeye başlamıştı. Bu zamana kadar hep ailem on plandaydi. Önce onların hayatını tamamlamaya çalıştım kendi hayatımı kurarım sonra nasılsa dedim. Sonra mucize gibi biri girdi hayatıma. Böylesini hayal bile etmemiştim. Kendimi ilk defa çok özel güzel hissettim sevilmek nasıl muhteşem bir duygu tattım. Aşk ne yüce bir şey anladım. Evlilik olacaksa onunla böyle aşkla yoğrulmuş bir ilişkiyle olmalıydı. Biriyle sırf evlilik olsun dye sırf evlenilecek adam dye evlenilmezdi. Artık gerçekten mutlu olacaktım. Derken önce ailem engel oldu. Yıllardır uğruna hayatla mücadele ettiğim ailem benim mutluluğumu istemedi. Sonra o.. aylarca bana soğuk davrandı bana bir cevap vermeden çekti gitti ve şimdi anladım ki aslında başka biri için beni bırakmış ve şimdi bir hayat kurma hazırlığında. Benim hayatımı yıkıp giden adam kendine bir hayat kuruyor.. artık ailem de yok. Var ama yok. Ailemin yanındaym ama onlarla her gün eziyet gibi. Anladım ki tüm mücadelem boşaymis. Ben yıllarca küçücük bedenle onlar için uğraştım çabaladım onlar benim bir kararimda arkamda durmadilar. Her şeyimi yitirdim umudumu mutluluğumu hayallerimi.. bir erkek mi sadece bunu yapan demeyin? Biri gider başkaları gelir evet geliyor da ama onun gibi değil. Belki yılların birikmişligi.. her şeyimi yitirdim ben. Biraz iç dökme bir parça ışık arama isteği bu yazı.. umudu olmayan yaşayamaz derler. Ben nasıl yaşayayım şimdi niye yaşayayım? Bu gecenin de sabahı olur mu? Solan çiçeklerim açar mı? Talan olmuş gönül bahçem toplanır mı?