Tükenmişlik,

Mutlu2890

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
9 Ocak 2019
2.152
1.501
34
Merhabalar, uzun zamandır kendimi yorgun hissediyorum.Sabahları uyanmak istemiyorum.Uykum gelse de uyusam diyorum.Rutin işleri yapmak beni çok yoruyor.Günlük hayattaki bütün işler içinden çıkılamaz bir halde görünüyor..Bir şeyler yapmak istiyorum ,yaparsam iyi olacak biliyorum ama o an geldiğinde hep erteliyorum.Her şey birikiyor ve ben hiç bir şeyi beceremeyecekmişim gibi geliyor..
Sabah yürüyüş yapmaya niyetleniyorum ama gözümü açamıyorum,isteğim de olmayınca boşver diyorum.Sıkılıyorum her şeyden..
Film izlesem diyorum,sonra kim seçecek de kim açacak da..Bunları düşünmekten yoruluyorum..
Sanki bütün dünya dağınık da onları benim üzerime yıkmılşar gibi geliyor..
Terapist bir arkadaşım şöyle bir şey demişti..”Sen hep ilişkiler de varsın,Yalnız Mutlu ne yapar?”demişti..Sahi yalnızken hiç bir şey yapmıyorum.Arkadaş ortamı,işim vs gibi konularda sorunum yok.Ama yalnızken ben de yokum..Kendime verdiğim sözleri tutamıyorum..Erken kalkılacak,sabah kahvesi içilecek,yürüyüşe çıkılacak,temizlik yapılacak vs..Sonra bir bakıyorun gün bitmiş.Hiç bir şey yok avuçta..Sonra kendime kızıyorum.Beceremedin mutlu,yine yapamadın mutlu,güçsüzsün mutlu vs..
Motivasyonum yok..Kimileri şımarıklık diyecek,kimileri depresyon...Ne olduğunu ben de bilmiyorum..Ama ciddi boşluktayım..Çok sıkılıyorum..
Plan yapmakta sıkıntı yok ...Uygulayamıyorum.Güçlü bir el üzerime yükleniyor ..Tonlarca ağırlığın altından kalkamıyorum...En kolay olanını yapıyorum..Hiç bir şey...
 
Ben de bu aralar biraz sıkkınım ama yayilmaya ve sunu yapmak istemiyorum gibi bir luxe sahip değilim, ne guzel siz o luxe sahipsiniz, yasayin bu evreyi doya doya, en dibe gidince mecbur yukselmeye calisirsiniz yeniden.
Arkadasinizdan destek almaya devam edin.
 
Merhabalar, uzun zamandır kendimi yorgun hissediyorum.Sabahları uyanmak istemiyorum.Uykum gelse de uyusam diyorum.Rutin işleri yapmak beni çok yoruyor.Günlük hayattaki bütün işler içinden çıkılamaz bir halde görünüyor..Bir şeyler yapmak istiyorum ,yaparsam iyi olacak biliyorum ama o an geldiğinde hep erteliyorum.Her şey birikiyor ve ben hiç bir şeyi beceremeyecekmişim gibi geliyor..
Sabah yürüyüş yapmaya niyetleniyorum ama gözümü açamıyorum,isteğim de olmayınca boşver diyorum.Sıkılıyorum her şeyden..
Film izlesem diyorum,sonra kim seçecek de kim açacak da..Bunları düşünmekten yoruluyorum..
Sanki bütün dünya dağınık da onları benim üzerime yıkmılşar gibi geliyor..
Terapist bir arkadaşım şöyle bir şey demişti..”Sen hep ilişkiler de varsın,Yalnız Mutlu ne yapar?”demişti..Sahi yalnızken hiç bir şey yapmıyorum.Arkadaş ortamı,işim vs gibi konularda sorunum yok.Ama yalnızken ben de yokum..Kendime verdiğim sözleri tutamıyorum..Erken kalkılacak,sabah kahvesi içilecek,yürüyüşe çıkılacak,temizlik yapılacak vs..Sonra bir bakıyorun gün bitmiş.Hiç bir şey yok avuçta..Sonra kendime kızıyorum.Beceremedin mutlu,yine yapamadın mutlu,güçsüzsün mutlu vs..
Motivasyonum yok..Kimileri şımarıklık diyecek,kimileri depresyon...Ne olduğunu ben de bilmiyorum..Ama ciddi boşluktayım..Çok sıkılıyorum..
Plan yapmakta sıkıntı yok ...Uygulayamıyorum.Güçlü bir el üzerime yükleniyor ..Tonlarca ağırlığın altından kalkamıyorum...En kolay olanını yapıyorum..Hiç bir şey...
Peki bir partneriniz oldugunda durum nasil oluyor?
 
Merhabalar, uzun zamandır kendimi yorgun hissediyorum.Sabahları uyanmak istemiyorum.Uykum gelse de uyusam diyorum.Rutin işleri yapmak beni çok yoruyor.Günlük hayattaki bütün işler içinden çıkılamaz bir halde görünüyor..Bir şeyler yapmak istiyorum ,yaparsam iyi olacak biliyorum ama o an geldiğinde hep erteliyorum.Her şey birikiyor ve ben hiç bir şeyi beceremeyecekmişim gibi geliyor..
Sabah yürüyüş yapmaya niyetleniyorum ama gözümü açamıyorum,isteğim de olmayınca boşver diyorum.Sıkılıyorum her şeyden..
Film izlesem diyorum,sonra kim seçecek de kim açacak da..Bunları düşünmekten yoruluyorum..
Sanki bütün dünya dağınık da onları benim üzerime yıkmılşar gibi geliyor..
Terapist bir arkadaşım şöyle bir şey demişti..”Sen hep ilişkiler de varsın,Yalnız Mutlu ne yapar?”demişti..Sahi yalnızken hiç bir şey yapmıyorum.Arkadaş ortamı,işim vs gibi konularda sorunum yok.Ama yalnızken ben de yokum..Kendime verdiğim sözleri tutamıyorum..Erken kalkılacak,sabah kahvesi içilecek,yürüyüşe çıkılacak,temizlik yapılacak vs..Sonra bir bakıyorun gün bitmiş.Hiç bir şey yok avuçta..Sonra kendime kızıyorum.Beceremedin mutlu,yine yapamadın mutlu,güçsüzsün mutlu vs..
Motivasyonum yok..Kimileri şımarıklık diyecek,kimileri depresyon...Ne olduğunu ben de bilmiyorum..Ama ciddi boşluktayım..Çok sıkılıyorum..
Plan yapmakta sıkıntı yok ...Uygulayamıyorum.Güçlü bir el üzerime yükleniyor ..Tonlarca ağırlığın altından kalkamıyorum...En kolay olanını yapıyorum..Hiç bir şey...
Sorma ya kaç yaşındasınız acaba ? Ben 25 yaşından sonra bu hâle geldim.her geçen sene de daha kötüye gidiyorum.üstelik normalde saatlerce sırılsıklam olan bir kadındım.şimdi gram kıpırtı yok.bir anda böyle oldu.eski günlerimi o kadar özlüyorum ki.hergün birkaç kere ağlıyorum.neden bu kadar istekli bir kadınken bir anda kupkuru kaldım diye.dediğin gibi diğer konularda da bu şekildeyim.bir de burada 40'lı yaşlardaki kadınlara bile cinselli doya doya yaşanacak yaş, en istekli yaşlar falan yazıyorlar ben 29 yaşında ölü gibiyim.ne olacak bu hâlim nasıl kurtulacağım sanki karanlık bir kuyudayım.eski hayat neşemi o kadar özlüyorum ki.ne oldu bize yaa 😔 kurulmak için neler vermezdim.o kadar uzak zamanlar da değil aslında.o kadar özlüyorum ki sırılsıklam bir şekilde seks yapmayı ama maalesef bırak daha kötüyü en ufak bir kıpırtı bile yok.ne yapacağımı şaşırdım
 
Tam olarak Sizin gibi hissediyorum hatta belki daha ağırı.Bu dünyada yaşama motivasyonumu kaybetmiş gibiyim. Çocuğum olduğu için erteleme lüksüm yok kendimle ilgili olmayan her konuyu hemen yapıyorum mecburen. Ama kendim için kolumu dahi kıpırdatamıyorum. Umarım geçicidir
 
Ya kronik depresyon - yani artık hayat tarzın haline gelmiş, çıkması zor- ya da demir eksikliğiniz var.

Kendinize her gün gerçekleştiremeyeceğiniz programlar yüklemek yerine, basit görevler verin.

Yani bir diziye başlayın, yeni bir kitaptan iki sayfa okuyun, 100-200 adım atın, bir saksı bitkisi edinin. Adım adım gidin, çok yüklenmeyin, çok beklentiye girmeyin. Her gününüz müthiş verimli, dünyada iz bırakacak bir gün olmasına gerek yok.

En basit görünen şeyin bile ne kadar zor geldiği dönemler olduğunu bilirim. Buna şımarıklık diyen hiç bunu yaşamamıştır ne şanslı...
 
Merhabalar, uzun zamandır kendimi yorgun hissediyorum.Sabahları uyanmak istemiyorum.Uykum gelse de uyusam diyorum.Rutin işleri yapmak beni çok yoruyor.Günlük hayattaki bütün işler içinden çıkılamaz bir halde görünüyor..Bir şeyler yapmak istiyorum ,yaparsam iyi olacak biliyorum ama o an geldiğinde hep erteliyorum.Her şey birikiyor ve ben hiç bir şeyi beceremeyecekmişim gibi geliyor..
Sabah yürüyüş yapmaya niyetleniyorum ama gözümü açamıyorum,isteğim de olmayınca boşver diyorum.Sıkılıyorum her şeyden..
Film izlesem diyorum,sonra kim seçecek de kim açacak da..Bunları düşünmekten yoruluyorum..
Sanki bütün dünya dağınık da onları benim üzerime yıkmılşar gibi geliyor..
Terapist bir arkadaşım şöyle bir şey demişti..”Sen hep ilişkiler de varsın,Yalnız Mutlu ne yapar?”demişti..Sahi yalnızken hiç bir şey yapmıyorum.Arkadaş ortamı,işim vs gibi konularda sorunum yok.Ama yalnızken ben de yokum..Kendime verdiğim sözleri tutamıyorum..Erken kalkılacak,sabah kahvesi içilecek,yürüyüşe çıkılacak,temizlik yapılacak vs..Sonra bir bakıyorun gün bitmiş.Hiç bir şey yok avuçta..Sonra kendime kızıyorum.Beceremedin mutlu,yine yapamadın mutlu,güçsüzsün mutlu vs..
Motivasyonum yok..Kimileri şımarıklık diyecek,kimileri depresyon...Ne olduğunu ben de bilmiyorum..Ama ciddi boşluktayım..Çok sıkılıyorum..
Plan yapmakta sıkıntı yok ...Uygulayamıyorum.Güçlü bir el üzerime yükleniyor ..Tonlarca ağırlığın altından kalkamıyorum...En kolay olanını yapıyorum..Hiç bir şey...
Sizde yürüyüş temizlik vs gibi aktivitelerinizi paylasın sosyal medyanızda belki paylastikca motive de olursunuz diger insanlarla bir birliktelik hissi verir.Aklıma geldi böyle bir şey niyeyse
 
Merhabalar, uzun zamandır kendimi yorgun hissediyorum.Sabahları uyanmak istemiyorum.Uykum gelse de uyusam diyorum.Rutin işleri yapmak beni çok yoruyor.Günlük hayattaki bütün işler içinden çıkılamaz bir halde görünüyor..Bir şeyler yapmak istiyorum ,yaparsam iyi olacak biliyorum ama o an geldiğinde hep erteliyorum.Her şey birikiyor ve ben hiç bir şeyi beceremeyecekmişim gibi geliyor..
Sabah yürüyüş yapmaya niyetleniyorum ama gözümü açamıyorum,isteğim de olmayınca boşver diyorum.Sıkılıyorum her şeyden..
Film izlesem diyorum,sonra kim seçecek de kim açacak da..Bunları düşünmekten yoruluyorum..
Sanki bütün dünya dağınık da onları benim üzerime yıkmılşar gibi geliyor..
Terapist bir arkadaşım şöyle bir şey demişti..”Sen hep ilişkiler de varsın,Yalnız Mutlu ne yapar?”demişti..Sahi yalnızken hiç bir şey yapmıyorum.Arkadaş ortamı,işim vs gibi konularda sorunum yok.Ama yalnızken ben de yokum..Kendime verdiğim sözleri tutamıyorum..Erken kalkılacak,sabah kahvesi içilecek,yürüyüşe çıkılacak,temizlik yapılacak vs..Sonra bir bakıyorun gün bitmiş.Hiç bir şey yok avuçta..Sonra kendime kızıyorum.Beceremedin mutlu,yine yapamadın mutlu,güçsüzsün mutlu vs..
Motivasyonum yok..Kimileri şımarıklık diyecek,kimileri depresyon...Ne olduğunu ben de bilmiyorum..Ama ciddi boşluktayım..Çok sıkılıyorum..
Plan yapmakta sıkıntı yok ...Uygulayamıyorum.Güçlü bir el üzerime yükleniyor ..Tonlarca ağırlığın altından kalkamıyorum...En kolay olanını yapıyorum..Hiç bir şey...
ilişkiniz yeni mi bitti?
 
Ya kronik depresyon - yani artık hayat tarzın haline gelmiş, çıkması zor- ya da demir eksikliğiniz var.

Kendinize her gün gerçekleştiremeyeceğiniz programlar yüklemek yerine, basit görevler verin.

Yani bir diziye başlayın, yeni bir kitaptan iki sayfa okuyun, 100-200 adım atın, bir saksı bitkisi edinin. Adım adım gidin, çok yüklenmeyin, çok beklentiye girmeyin. Her gününüz müthiş verimli, dünyada iz bırakacak bir gün olmasına gerek yok.

En basit görünen şeyin bile ne kadar zor geldiği dönemler olduğunu bilirim. Buna şımarıklık diyen hiç bunu yaşamamıştır ne şanslı...
Üç yıldır terapi alıyorun,ilaç da kullanıyorum.Dönem dönem iyi oluyorum ama depresyon o kadar tanıdık ki..Nefret ettim artık.Çocukluğumdan beri böyleyim.Tek motivasyonum derslerimdi..Amacıma ulaştıktan sonra başka motivasyonum da kalmadı..
Donuk ve siliktim hayatım boyunca..Görünmez olmak güvenilir yapıyordu beni..Ama artık bir işe yaramıyor.
 
Sorma ya kaç yaşındasınız acaba ? Ben 25 yaşından sonra bu hâle geldim.her geçen sene de daha kötüye gidiyorum.üstelik normalde saatlerce sırılsıklam olan bir kadındım.şimdi gram kıpırtı yok.bir anda böyle oldu.eski günlerimi o kadar özlüyorum ki.hergün birkaç kere ağlıyorum.neden bu kadar istekli bir kadınken bir anda kupkuru kaldım diye.dediğin gibi diğer konularda da bu şekildeyim.bir de burada 40'lı yaşlardaki kadınlara bile cinselli doya doya yaşanacak yaş, en istekli yaşlar falan yazıyorlar ben 29 yaşında ölü gibiyim.ne olacak bu hâlim nasıl kurtulacağım sanki karanlık bir kuyudayım.eski hayat neşemi o kadar özlüyorum ki.ne oldu bize yaa 😔 kurulmak için neler vermezdim.o kadar uzak zamanlar da değil aslında.o kadar özlüyorum ki sırılsıklam bir şekilde seks yapmayı ama maalesef bırak daha kötüyü en ufak bir kıpırtı bile yok.ne yapacağımı şaşırdım
Yaaa birşeyi de cinselliğe bağlama be,kadın basbaya depresyonda işte😣.
 
Sorma ya kaç yaşındasınız acaba ? Ben 25 yaşından sonra bu hâle geldim.her geçen sene de daha kötüye gidiyorum.üstelik normalde saatlerce sırılsıklam olan bir kadındım.şimdi gram kıpırtı yok.bir anda böyle oldu.eski günlerimi o kadar özlüyorum ki.hergün birkaç kere ağlıyorum.neden bu kadar istekli bir kadınken bir anda kupkuru kaldım diye.dediğin gibi diğer konularda da bu şekildeyim.bir de burada 40'lı yaşlardaki kadınlara bile cinselli doya doya yaşanacak yaş, en istekli yaşlar falan yazıyorlar ben 29 yaşında ölü gibiyim.ne olacak bu hâlim nasıl kurtulacağım sanki karanlık bir kuyudayım.eski hayat neşemi o kadar özlüyorum ki.ne oldu bize yaa 😔 kurulmak için neler vermezdim.o kadar uzak zamanlar da değil aslında.o kadar özlüyorum ki sırılsıklam bir şekilde seks yapmayı ama maalesef bırak daha kötüyü en ufak bir kıpırtı bile yok.ne yapacağımı şaşırdım
Ben 31 yaşındayım.Tabularım ve dini değerlerimden ötürü evli olmadığım hiç cinsellik yaşamadım..Beni depresifleştirenin bu durum olmadığını düşünüyorum.Benim kendimle ilgili sorunlarım var..
 
Senden çokta farklı sayılmam açıkçası yapılması gereken işlerimi hep erteliyorum. Atıyorum evi süpürdüm ama silmeyi hiç canım istemiyor ve muhtemelen silmeyecem yarın belki diğer temizliğe kadar silmem 😒 film izleyim diyorum açıyorum sonra sıkılıp kapatıyorum kitaba odaklanamıyorum evli olmama rağmen cinsellik için bile bir isteğim yok. Yıllardır ilaç kullanıyorum hiç tam anlamıyla iyi olduğum olmadı. Tam anlamıyla ev ve iş arası gidip geliyorum ve depresyonun dibinin dibindeyim
 
Sorma ya kaç yaşındasınız acaba ? Ben 25 yaşından sonra bu hâle geldim.her geçen sene de daha kötüye gidiyorum.üstelik normalde saatlerce sırılsıklam olan bir kadındım.şimdi gram kıpırtı yok.bir anda böyle oldu.eski günlerimi o kadar özlüyorum ki.hergün birkaç kere ağlıyorum.neden bu kadar istekli bir kadınken bir anda kupkuru kaldım diye.dediğin gibi diğer konularda da bu şekildeyim.bir de burada 40'lı yaşlardaki kadınlara bile cinselli doya doya yaşanacak yaş, en istekli yaşlar falan yazıyorlar ben 29 yaşında ölü gibiyim.ne olacak bu hâlim nasıl kurtulacağım sanki karanlık bir kuyudayım.eski hayat neşemi o kadar özlüyorum ki.ne oldu bize yaa 😔 kurulmak için neler vermezdim.o kadar uzak zamanlar da değil aslında.o kadar özlüyorum ki sırılsıklam bir şekilde seks yapmayı ama maalesef bırak daha kötüyü en ufak bir kıpırtı bile yok.ne yapacağımı şaşırdım
Bunun neresi komik ya da beğenmedimlik anlamadım.biraz vicdan ya.
 
Ben 31 yaşındayım.Tabularım ve dini değerlerimden ötürü evli olmadığım hiç cinsellik yaşamadım..Beni depresifleştirenin bu durum olmadığını düşünüyorum.Benim kendimle ilgili sorunlarım var..
Seni depresifleştimeyi cinsellik yapıyor demiyorum.kendi mutsuzluğumun yansımasını yazdım.
 
Sorma ya kaç yaşındasınız acaba ? Ben 25 yaşından sonra bu hâle geldim.her geçen sene de daha kötüye gidiyorum.üstelik normalde saatlerce sırılsıklam olan bir kadındım.şimdi gram kıpırtı yok.bir anda böyle oldu.eski günlerimi o kadar özlüyorum ki.hergün birkaç kere ağlıyorum.neden bu kadar istekli bir kadınken bir anda kupkuru kaldım diye.dediğin gibi diğer konularda da bu şekildeyim.bir de burada 40'lı yaşlardaki kadınlara bile cinselli doya doya yaşanacak yaş, en istekli yaşlar falan yazıyorlar ben 29 yaşında ölü gibiyim.ne olacak bu hâlim nasıl kurtulacağım sanki karanlık bir kuyudayım.eski hayat neşemi o kadar özlüyorum ki.ne oldu bize yaa 😔 kurulmak için neler vermezdim.o kadar uzak zamanlar da değil aslında.o kadar özlüyorum ki sırılsıklam bir şekilde seks yapmayı ama maalesef bırak daha kötüyü en ufak bir kıpırtı bile yok.ne yapacağımı şaşırdım
Islanmamak depresyon belirtisiyse, yürüyen slime olmak neyin belirtisi 😁
 
X