Tükendim

Unus

OLENA
Kayıtlı Üye
8 Aralık 2019
1.809
7.067
26
Merhaba arkadaşlar. Çok uzun tutmamak adına direkt konuya girmek istiyorum. Tıp son sınıf öğrencisiyim. Hep kendimi diş hekimliğine daha uygun gördüm. Gerek ailemin isteği, gerekse maddi kaygılarla, biraz da kendimi tam bilmeden ne istediğimden emin olmadan mesleğin de iç yüzündeki sıkıntıları bilmeden böyle bir tercih yaptım. Ilk üç sene tıp fakültesinin en temelini alıyorsun. Bu süreçte sevmediğimi fark edemedim. Dönem 4 ken de covid çıktı okulun çoğunu uzaktan okudum. Son senemde (son senede aktif olarak hastanede personel gibi çalışılır) ben bu mesleği yapamayacağımı fark ettim. Ben nobetlere dayanamıyorum. Baştan alışamadım için böyle olduğu sandım. Herkes nasıl tutuyorsa tutarsın sen de unus dedim. Ama yapamıyorum. Vicdanen kendimi çok sorumlu hissediyorum. Birine zarar vermekten çok korkuyorum. Doktorların konslarda azarlamalarından, hastaların memnuniyetsizliklerinden, hemşirelerin sürekli iş yapmamak için kan istediğimde bana afra tafra yapmalarından bıktım. Herkes yurtdışına gitmek için usmle çalışırken ailemi bırakamayacağım için tusla uğraşmak zorunda kalmak çok canımı sıkıyor. Hasta görmeyeceğim bölümlere puanımın yetmesi çok zor. Aileme bu bıkkınlığımdan bahsedemiyorum babam ben etkiledim seni diye çok üzülüyor. Benim için çok emek verdiler, çok masraf yaptılar. Ben bunu hak ettiğimi düşünmüyorum.
Diyorum ki temel bilim için otur tus çalış tercih yapma okuyan kardeşim var. Onun hakkına girmekten korkuyorum. Babama çarpı iki katı kadar yük olacağım. Okulu bırak gibi gerçeklikten uzak tavsiyelere değil beni gerçekten ayakta tutacak tavsiyelere ihtiyacım var. Ben bu okulu burslarla okudum. Bir sürü insan sırf doktor olacağım için bana burs verdi. Ben şuan bırakırsam onların da bana harcadığı parayı ziyan etmiş olacağım. Çok uzattım ama genel olarak düşünürlerim bunlar. Kendi geleceğime dair hiç ümidim yok. Yaptığım işin riskleri gözümü çok korkutuyor. Bazen keşke tıbbi sekreter olsaydım diyorum. Hem maddi olarak pek bir farkı yok hem de kafam rahat eve giderdim diyorum. Rezil bir ruh hali içindeyim. Dün akşam 6 da 36 saatlik nöbetten çıktım. Pazar tekrar 36 saatlik nöbete gideceğimi düşündükçe içim sıkılıyor. Genel olarak böyle işte. Sabredip bu kadar okuduğunuz için teşekkür ederim.
 
Tıp okumadım ama okumanın zorluklarını nöbetlerin ne kadar zor olduğunu vs.çok duydum. Size tek söyleyebileceğim bence çok kutsal bir meslek icra edeceksiniz. En basitinden kendi kadın doğum doktoruma çok saygı duyuyorum ve çok seviyorum. Ama her meslekte olduğu gibi bu mesleğinde kötü yanları vardır tabiki.riskleri fazla olabilir ama güzellikleri de bir o kadar fazla. Mevcut koşullar yüzünden çoğu genç geleceğe umutla bakmıyor ama benim sizin gibi gençler sayesinde umudum var. Siz de kendinize inanın güçlü durmaya çalışın.
 
Allah yardımcın olsun arkadaşım. 36 saat nöbet gerçekten de hiç normal değil. Sana bol sabır ve şevk diliyorum..
Okulu bırakmak şu saatte akıllıca olmaz zaten. Nöbet dışı saatlerde bolca dinlen, sevdiğin şeylerle ilgilenmeye kendini motive etmeye çalış... Yurt dışı ihtimaline de bu kadar kapalı olma bence. Aileni sık sık gelip görürsün, onlar gelir..
 
kedilinick .!.:
Yani o kadar burslarla okuyup gidip sıradan sağlık ocağı hekimi olması bence ı ıh
Genişletmek için tıkla...
Kimse sağlık ocağı hekimi olmazsa sağlık ocaklarında hemşireler mi hasta bakacak? :) bence nerede çalıştığının bir önemi yok doktor, doktordur neticede. Hepsi de kendi alanlarında ayrı ayrı saygın bölümler
 
Ne kadar zor olduğunu tahmin edebiliyorum. Benim ablam da bir doktor, yaşadığınız sıkıntıların pek cogunu o da yaşadı.

Son sınıfa kadar gelebildiginize göre belli ki parlak bir öğrencisiniz. Üstelik sabirlisiniz da. Neden diye soracak olursanız 6 yıl okumak, hele bir de tıp okumak herkesin harcı değil.

Okuduğunuz derslerde mutlaka ilgi alanınıza giren bir branş olmuştur. Tus sonrasi tercih yaparken sevdiğiniz bir alana odaklanmalisiniz. İlginizi çeken bir dalda uzmanlasinca endişeleriniz de boşa çıkacaktır.

Bana kalırsa pes edip bu işin peşini bırakmayın. O kadar emek vermişsiniz. İlerde geriye dönüp baktığınızda "o zaman niye böyle demişim, aslında yapabilirmisim." diyeceğinizden eminim.
 
Bence harika bir bölüm okumussunuz dik durun emin olun kendinizden ben imreniyorum hastanelerde sizin gibi genç kızları falan görünce keşke benimde puanım yetseydi diye ben muhasebe bölümü okudum işsizim hadi onu geçtim iş bulduğumda bana ofisi temizletip hergun yemek yaptırıp birde üstüne stajyer gibi vergi dairesi ssk gezmemi istiyorlar insanın zoruna gidiyor boşuna okumuşum ayakcilik yapıyorum diye
 
Bence de yani oralara da doktor lazım.
Herkesin yapısı hastane ortamındaki stresi kaldırabilecek kadar güçlü değil.
Hassas bir yapısı var belliki.
Bu yapıda olan biri diğer insanlara göre kat kat fazla yorulur.
 
Ben sizi anlıyorum çünkü meraklı bir tıp olduğumda YouTube vs böyle herşeyi dinlerim.Orada doktorların hele de mesleğin başında yaşadığı zorluklara denk geldim.Gerek meslektaşlarından gerek nobetlerden dert yanıyorlardi .Ama insan ile muhatap olunan herşey zordur.Mesleginiz zor fakat saygınlığı da çok.Saglam durun soğukkanlı olun.Birde kendinizi ezdirmeyin herkes yerini bilsin.Uysal koyun olmayın
 
Son sınıfa gelmişsiniz bırakmayın derim. Önceki yıllar olsaydı merkezi yerleştirme puanıyla yatay geçiş düşünün derdim ama yüzmüş yüzmüş kuyruğuna gelmişsiniz. Hekime her yerde ihtiyaç var, Çalışma saatlerinin görece daha az olması sebebiyle aile hekimliği düşünebilirsiniz. Mesleğiniz gerçekten çok zor ve sevilmeden nasıl yapılır bilemedim. Benim kuzenim doktor çok severek seçti emek verdi, o bile zaman zaman bıraksam mı diye düşündüğüm çok yorulduğum oldu demişti. Eşi de doktor. Bir gün eşi anlattı ailem çok üstüme geldi puanına yazık etme dediler. Öyle okudum hep bırakmayı düşündüm yapamadım, bu meslekte emekli olmak istemiyorum demişti. Sevdiğin işi yapmak çok önemli, durumunuza gerçekten üzüldüm.
 

Bir çok kişinin hayal edip giremediği bir bölüm okuyorsunuz demekki zeki ve çalışkansınız. Hiç üzmeyin kendinizi eğer yapabiliyorsanız okulu bitirin derim. Sonrasında sizin gibi zeki biri hayal ettiği herhangi bir işi yapabilir. Severek yapabileceğiniz bir hayal kurun kapıların sonuna kadar açılacğına eminim. Sona yaklaştığunız için yorum yapmak da zor ancak karamsarlığa hiç gerek yok ve sizi güzel bir hayatın beklediğine eminim
 
36 saatlik nöbetlere gitmek istememeniz yorgunluktan çok hata yapmaktan korkmanızdan kaynaklı diye düşünüyorum.Etrafınızda bu konuyu konuşabileceğiniz hocanız,arkadaşınız filan yok mu?Belki sadece siz değilsinizdir bu döneminde bu şekilde düşünen,hisseden.
 
Ben tıp okumayı çok isterdim ama olmadı.Herkes yapamaz zaten bunu,bu yüzden doktorlara büyük saygı duyuyorum.Çocuklarımdan biri okusa bari diyorum hep ama onlara bu konuda baskı yapamam.İleride bana hesap sormalarından korkarım.Bence nöbet sistemi olmayan bir kurumda çalışmayı deneyebilirsiniz.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

D
sürekli aşağılanıyorum
2 3
Yorumlar
59
Görüntüleme
2K
soGuk nevale
S
Gözünün üstünde kaş var demeye başladılar
2 3
Yorumlar
57
Görüntüleme
4K
Dahliadivin
K
Sevgilimin ilginç sağlık sorunu ve tıkanan ilişkimiz
4 5 6
Yorumlar
108
Görüntüleme
3K
asudeas
A
A
  • Kilitli
Aileme bu ilişkiyi nasıl açıklayabilirim? Mantık evliliği mutlu bir evlilik olur mu sizce?
17 18 19
Yorumlar
363
Görüntüleme
17K
Once_upon_a_time
N
Bebek olduktan sonra Kayinvalide….
3 4 5
Yorumlar
90
Görüntüleme
5K
Nida1234
N
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…