Kizlar an itibariyle bugun evlilik yildonumumuz ama o kadar tuhaf bir hal icindeyim ki daha once bu kadar cikmazda oldugumu hatirlamiyorum daha dune kadar bahar gelmisti guzel hayallerimiz vardi heyecanliydik herseye ragmen umutluyduk ama birden basladigim noktaya donmeyi birak bu sefer cok cok gersine gittim. Karnimin icinde bir agri neresi oldugunu bulamiyorum elimle nereyi tutsam acim hafiflemiyor yuregim desen en cok o aciyor psikolojim iyi degil güçlü durmaya calisiyorum kocam desen destegini goremiyorum iyice uzagiz nedenini anlayamiyorm ablam geldi bana bakiyor ama ben bir turlu iyilesemiyorm bedenen biliyorum az kaldi daha da iyi olucam ama ruhen çöküşteyim. Beni bilen bilir her zaman umudumu yitirmem ama amacsiz umutsuzum hic bir planim kalmadi en net planim can sikintisindan 3. Universiteyi okumayi dusunuyorm eylulde sosyoloji okuyayim diyorum anlamsizca onuda bos durmamak icin yoksa bir garip ev hanimiyim. Ama beni dik tutacak birsey kalmadi her kafadan bir ses cikiyor kimisi erkendi diyor kendini toparlamamistin tekrar tedaviye basladin diyor halbuki dis gebelikle bir baglanti kuramiyorm ama idare ediyorm kimisi bu bile birsey en azindan tuttu diyor kimisi hic birsey bile soylemiyor cok normalmis gbi yasadiklarim. Yani anlicaniz kendimi hic bu kadar cikmazda hisetmemistim kendi cabamla kalkicam gucumu toplayamiyorm. En buyuk destekcim kocam o bile basite aliyor kendi kendine kararlar tarihler almis bana sormamis bile bazi konularda ayni seyleri dusunsek dahi benimle tartisiyor. Gergin galiba ama eminim geren yasadiklarimiz degil kendi hayati cunku bnim kadar etkilenmedigini dusunuyorum ilk kez. Icimde kendiliginden gebe kalirim umidi vardi o umidi yariya indirdim bir dr un gec tanisi yuzunden ustelik bangir bangir belliyken ameliyat masasinda tirtir titredim ayilirken kustum kusarken ic organlarim yer degistirdi. Kalabaligin icinde o kadar yalnizimki kime guvenecegimi bilemiyorum ailem yanimda ama yaralarim saramiyor ellerinden birsey gelmiyor. Zaten normaldede bende uzaktalar yasantima o kadar uzaklar ki bana yardimci olmak isteseler bile olamazlar cunku onlar baska ben baska alemdeyim. Bana birseyler yazmaniza gerek yok biliyorum sabahin korunde duygularimi suraciga yazmak bile bana iyi geldi cok acik konusamadim aliskin degililm dert olmaya. Karisik gelmis olabilirim size ama kisacasi iyi degilim bana haberini aldigim gunden beri bekledigim tam tamina 3 haftadir gun saydigim ina dair birsey gormek istedgim bebegimi kesip alacaklari gun tupumde gayet net damarinda kalbine hareketini bile gosterdiler doplerle o bile anlik yuzumu guldurdu sonra olani idrak edip icim yandi korku carpinti yapti. Uzerine yasadigim acilar onun uzerine elestiriler onun uzerine psikolojik olarak tek birakmalar cirpinan bir anne 2 abla birde olaya fransiz ama icinin yandigindan emin oldugum bir baba ve gobekte 3 delik bu geceye kadar teselli sorunsuz kurtulmam daha kotulerini dusunmem kisada olsa hamilelik duygusu tatmam kocamin daha guzel bir yer arastrdigini bilmem ama gece aslinda halimin trajik olusu kocamin ahkam kesmesi halimi anlamadan benim adima karalar almasi bilmem ne zamana kadar cocuk yok derken yuzume bile bakmamasi acilarimla yalniz kalmam bilemiyorum vok konustum ama dostuma anlatsam üzülür dusmanima anlatsam sevinir en iyisi size anlatim beni bu yolda en iyi siz anlarsiniz. Allah yar ve yardimcimiz olsun. Umarim bir kapi bulurum ve bunu en yakin zamanda bulur ve bu gunleri geride birakirim en zor sinavjmi veriyorum ama biliyorum su durumdan cikayim bu yolda bni hic birsey yikamaz.