Toplumun çocuk baskısına direnmekte zorlanıyorum

Esrossss

Üye
Kayıtlı Üye
27 Şubat 2019
112
11
18
Merhaba kızlar . Bir yıl bir aylık evliyim. Evliliğimde 2 yıl bitmeden çocuk düşünmüyorum. Daha doğrusu düşünemiyorum. Ben çocukları çok severim çocuk sahibi olmak benim için mükemmel bir olay. Ama gerek maddi sıkıntılar, borçlar gerekse eşimin çocukları çok sevmeyişi ve baba olmaya hazır olmayışı yüzünden şartların olgunlaşmasını beklemek zorundayım.

Ben zaten kendi içsel isteğimle zor baş ediyorum.
Bir sene kaldı, hem bak rahatsın uyuyorsun geziyorsun tadını çıkar, bir daha hayatın bu kadar rahat olmayacak, son bir senen, diye kendime gaz veriyorum

Ama gerek benim ailem gerekse eşimin ailesi direkt baskı yapmasa da imalarıyla canımı çok sıkıyorlar .

Hatta babaannem bunların çocukları olmuyor galiba demiş anneme..

Kaynım bile kayınvalideme abimler niye bir çocuk yapmıyorlar demiş.

Eşimin babannesi 90 yaşında kadın bile benim adet günlerimi takip etmeye çalışıyor. hiç kafa yok sende bir çocuk yapıp da kenara koymadın bile dedi bir seferinde şaka yollu.

Geçen annem benden bir sene önce evlenen arkadaşım için Aslı da ikinciyi düşünüyormuş. düşünür tabi evde oturuyor koca zengin para var pul var dedi.

Öyle üzüldüm ki. biz de ev aldık tadilat yaptık onların borcu içindeyiz . Şimdi çocuğum olsa bile her şey içimde kalacak. her şeyin ucuzuna kaçmak zorunda kalıcam mecbur bir sene daha beklicem

Aynı yollardan geçen var mı ne yapmalıyım çok etkileniyorum insanlardan. Sizler 2-3 yıl çocuk yapmayanlar hakkında ne düşünüyorsunuz sanki bir yıl bana 10 yıl gibi geliyor geçmeyecek gibi. mesela hemen kısır muamelesi görmek zorundamıyım psikolojim bozuldu. Normal mi bu yaşananlar biz mi anormaliz
 
Aynı durumdayım bende ama bizimki çok istememize rağmen olmuyor
 
Siz onlara bakmayın. İçinizden gelen neyse onu yapın. Bu sizin hayatınız. Borca destek isteseniz olmazlar, çocuğa gel yardımcı ol desen olmazlar fakat sürekli fikir söylerler. Şartlarınız ve psikolojiniz ne zaman uygunsa doğru zaman o zaman.
 
Aynı durumdayım bende ama bizimki çok istememize rağmen olmuyor


Aslında bu da ayrı bir konu. Bunu da çok takıyorum ben . Ya biz isteyince de olmazsa diye kara kara düşünüyorum. En azından şimdi denesek tedavi için zaman kazanmış oluruz ama o zaman geç kalmış olucam falan filan diye bir dünya düşünce beynime üşüşüyor .
 
ben evliligimin 1. senesi bitince hamile kaldim daha erken evlensem cok daha bekleridm bide herseyden once kisinin kendi karari bana evlenir evlenmez yap bi cocuk diyenler oglum oldukdan sonra nasilsin diye aramadi bile:) insanlar konusur yap der ama onun maddi manevi ihtiyaclarini karsilayacak olan sizsiniz esiniz ve siz ne zaman isterseniz ozaman girin bu yola cok isteyip yapsaniz bile bebek buyuk sorumluluk emin olmadan cevre baskisiyla yapilinca psikolojil olarak sarsilabilirsiniz
 
Bir kulağınızdan girip diğerinden çıksın söylenenler .Zira bu soruların arkası gelmez ..ikinci ne zaman üçüncüyü düşünüyormusun falan filan.
 
5 yillik evliyiz. Cocuk yok kendimiz istemedik, olmuyor sananlar var elbette ama olmuyor da olabilirdi beni rahatsiz etmiyor.
Sizin cevreniz kadar kafaya takan da yok cevremizde, arada "dusunmuyor musunuz?, Yok mu? Cocuk mucizeeee sizde yapinnn" diyenler oluyor tabi
 
Pars verin ben çocuğu zevkle yaparım diyin sussunlar sanki gelip pis pis yapacaklar anca uzaktan ağu gugu bence onlar sizin cinsel aktivitelerinize burnunu sokacak kadar konuya hakimlerse sizde onlardan çocuk parası isteyecek kadar arsız olabilirsiniz sıkıntı yok yatırsınlar on senelik özel okul parasını sonra bebek istesinler
 
Ben eşinin bahanesine güldüm
Hiç bir çocuk yapıpta kenara koyamıyorsun
Baskılarla iki türlü baş edersin
Bir soran herkese sert üslupla cevap verirsin
Yada umursamaz amannnn deseler desinler dersin
 
Biz eşim ile ailenin evlenen ilk çocuklarıyız. Bizden de devamlı ne zaman çocuk geliyor muhabbeti yapıldı. Anne baba, halalar, babanne felan o derece...
Baktım olacak gibi değil, bizim evliliğimiz ne zaman uygun görürsek o zaman olacak. Bu konunun devamlı açılmasını istemiyoruz dedik. 5 yılı böyle devirmiştik sonrasında başladık çalışmalara...
 
Baska insanlari bu kadar takma. Bence sende birazda özgüven sorunu var. Bu kadar çok baska insanlarin senin hayatina müdahale etme izinini vermen iyi degil.

Onlarmi sen gece uykusuz oldugunda, bebek agladiginda yaninda olacakmis? Bir taraftan evi mok götürürken, bir taraftan hormonlarin dibine vururken, diger taraftan bebek için endiselenirken, acaba yeterici kadar süt aldimi, acaba üsüyormu,.. gibi lohusa sendromu yasarken, onlarmi yardim edecek?

Maddi konulardan hiç bahs etmeyelim. Bez ve mama paralari zaten uçmus.

Bu zamanlar cidden geri gelmiyor. Anne olduktan sonra bu sorumluluk ömür boyu gidiyor. Simdi esin ile iyi bir yuva, iyi bir zemin kurma vakti. Cocuk ile sinirler o kadar geriliyor ki. Birbinizin yumusak tarafini simdiden kesf etmeniz lazim. Sinir noktalari,.. Ondan hariç beraber gezin, tozun, gece 2de yatin,.. Cidden bu zamanlarin keyfini çikarin canim.
 
Hayatı kendin için yaşıyorsan kendi isteklerini uygula,hayatı başkaları için yaşıyorsan onların dediğini yap. Hayat senin hayatın kime ne?
 
Canım bizimki de olmuyor biz de deniyoruz ve bize de sürekli soruluyor bende en iyi çareyi samimi olduğum insanları dahi aramam sormam ve uzakta dururum gerçekten insanın piskolojisini bozuyor bu türler
 
Ben evlendikten kısa bir süre sonra hamile kaldım. Bizim için olsa da olur olmasa da olur bir durumdu. Şöyle ki; çocuk için uğraşmadık ama korunmadıkta. Neyse; buna rağmen ima etmeye çalışanlar oldu, gereken cevabı da aldılar. Seni çok iyi anlıyorum çünkü benim de çok sinirlerimi bozan bir durumdu. Saçma bir sırıtış eşliğinde yok mu bir şeyler daha imaları, azıcık hasta olsam hımmm hamile mi acaba bakışları...ben böyle insanları bozarım ve onlardan uzak dururum. Öyle de yaptım. Bu sefer anneme sarmaya başladılar. En son anneme de söyledim o da uzak durmaya başladı. Hamile kalınca da çenelerini kapadılar. Bu noktada biter mi? Tabii ki hayır. Bu sefer de çocuk bakımı ile ilgili uzman kesilmeye çalışanlar oldu. Onlarında ağızlarının payını verdim. Bakalım bir sonraki krize kadar rahat gibiyim.
 
Eger cocugunuz oldugunda maddi manevi destek verecekse bu insanlar, siz de istiyormussunuz dikkate alin.
Ama cocuk dogdu mu anne baba ve cocuk bas basa kaliveriyor. O konusanlar 5 dk kucagina alip birakiyor. Elalem konusur, herkes aman gelinim,kizim,torunum kısır demesinler diye baskalarindan korkuyor.
O yuzden baskalarini degil, kendini düsün
 
Sonra yoruluyorum uykusuzum kiyafet alamiyorum deyince "bakamayacaksan dogurmasaydin" diyorlar. Insanlar o kadar boşbogaz ki. Ozellikle erkek tarafi
 
Bildiginiz gibi yasayin bu hayati kimseyi umursamayin evlilik baskisi, cocuk baskisi bir tek bizjm ulkemizde var zaten isteyen istedigini desin siz ne zaman hazir olursaniz o zaman yapin.
 

Evlendikten 4 sene sonra doğurdum kızımı.
Bilerek, isteyerek
Eşimle ortak kararımız
Çocuk yapın, neden çocuk yapmiyorsunuz, çocuğunuz olmuyormu diyen insanlara (en çok kayinvaldeme) gülüp geçiyordum. Çok bunaltanlara lafı sokuyordum.
Evliliğimizim en güzel yıllarını hamilelik, doğum, bebek bakımı,uykusuz geceler... ile geçirmek istemedik.
Sürekli tatiller, gezmeler tozmalar, kafa nereye biz oraya geçirdik ilk yıllarımızı. Çok güzel anılarımız oldu. En güzel kararı vermişiz sonradan daha iyi anladık.
Geri gelmiyor. Çocuk herzaman olur. Ama ilk yıllar gitmiş olur. Acele etmeyin derim dahada birşey demiyorum.
 
Ben 5 yıllık evliyim birde yüzüme ve arkamdan soylenenleri siz düşünün kim ne derse desin hazır olmadan düşünemem. Annesi ben olucam ben büyütücem. Doğur doğur diyenler sadece bebek gormeye gelecek gelirse o kadar. Elimde bir hamur olacak ve benim onu iyi şekillendirmem lazım. O yuzden kendimi hazir hissetmem lazim, umursamayın duymazdan gelin
 
Son düzenleme:
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…