bende son 1,5 yıldır aynı durumdayım nedense çok memnunum en azından kafam rahat onun bunun derdiyle uğraşmıyorum ,kendimle baş başa kalmak artık hoşuma gitmeye başladı desem yeridir ..eşim ve ailem bana yetiyor zaten ..arkadaş dost denen insanların sahte sevgilerinden ,kazık atmalarından kurtuldum ........dışarda kalabalıkta huzursuz olmak zor elbet mutlaka dışarda toplumda bulunuyoruz onuda şöyle çözdüm sürekli dedimki ben onlardan rahatsız olacağıma onlar benden rahatsız olsun yada olmasın umrumda değil dedim şimdi bu konuda daha iyiyim .......
ben bu yüzden çalışamıyorum üniversite mezunuyum ama çalışamdım hiç sayılır en fazla iki ay durabiliyorum işyerlerinde.insanlardan utanıyorum iletişim kuramıyorum kendime güvenim yok hiç..iş buluyorum bir türlü başvuramıyorum alınsam bile gitmiyorum vazgeçiyorum hep..yıllarca okul hayatı nasıl başardım bilemiyorum..iş yerinde bana bakıyorlar sanıyorum hep yapamayacağım sanıyorum ...
ben bu yüzden çalışamıyorum üniversite mezunuyum ama çalışamdım hiç sayılır en fazla iki ay durabiliyorum işyerlerinde.insanlardan utanıyorum iletişim kuramıyorum kendime güvenim yok hiç..iş buluyorum bir türlü başvuramıyorum alınsam bile gitmiyorum vazgeçiyorum hep..yıllarca okul hayatı nasıl başardım bilemiyorum..iş yerinde bana bakıyorlar sanıyorum hep yapamayacağım sanıyorum ...
yazdıklarının aynısını ben yaşıyorum.okulu nasıl okudum bilmiyorum.ama iş konusuna gelince çok çekimserim aslında çalışıp para kazanmayı istiyorum 5 yıllık bi çalışma hayatımda var iş konusundada tecrubeliyim ama.insan içine girmek yabancılarla tanışmak eziyet geliyor bana hele ilk iş günü gerçekten kabus bende napıcam bilmiyorum off offf asosyal mi oldum ne.önceki çalışma hayatımdada hep zar zor adapte oldum iş yerlerine ve insanlara bilmiyorum şimdi iyice çekimserim allah yardımcımız olsun
kızlar bu bir rahatsızlık veya hastalıkmı bilmiyorum. kimseyle görüşmek istemiyorum kimse benim evime gelmesin bende kimseye gitmiyim kimse beni aramasın sormasın şu aile toplantılarından düğünlerden derneklerden nefrettediyorum çalışıyorum oda mecbur olduğum için para ihtiyacımız olmasa işe hiç gelmiycem insanların bana bakışların çekiniyorum beni farketmelerini istemiyorum elimde olsa bir fıçının içine gizlenip öyle gelcem işe ben muhasebeciyim ama farkedilmememk için iğrenç giyiniyorum atölyede çalışna kızlar bile bana bu halin ne diyor. iş yerine bir müşteri geldiğinde bile acayip sinirleniyorum nerden geldi bu diye.. eşimle cinsel hayatımızda kötü adamla yakınlaşamaıyorum.... ya aynı yatakda yatamak bile bana ızdırap geliyor neden böyle oldum ben. birde bütün gün uyumak istiyorum bana kimse dokunmasın ben uyum hiç bir şey yapmak istemiyorum zate hiç bir şeyden zevk almyorum yaptıklarım bana ızdırap gibi geliyor.... sizce bir rahatsızlığım mı var bir doktora gitmem mi lazım birde kendimi hiç sevmiyorum....
Ben bu akşam eşimle kardeşine oturmaya gideceğim, tahminedersiniz ki tedirginliğim şimdiden başladı. Ama düşüncelerimi kontrol etmeye çalışarak iyi bir akşam geçirmeye çalışacağım. Bakalım neler olacak, döndüğümde yazarım...
Sevgili neferalem ve polanegri; ben de sizler gibi çalışma hayatından çekinenlerdenim. Okulu bitireli 2 yıl oldu ve ben aslında çok kolay atanabilecek bir bölümdeyken bilerek çalışmadım ve hep düşük puanlar aldım. Ve işin garibi de ne biliyor musunuz kızlar? Ben psikolojik danışmanlık bölümünü bitirdim. Bu problemlerin nereden kaynaklanabileceğini ve nasıl tedavi edilebileceğini aslında biliyorum. Ama hiçbir çaba sarfedemiyorum, hep günü güne satıyorum. Evet, bu da ayrı bir problem; öğrenilmiş çaresizlikten kaynaklanan atalet hali. Aslında kendimi iyi hissettiğimde(bazen nadir de olsa kendime güvenim gelebiliyor) işte o zaman gayet iyi güzel işler yapıp mutlu olabiliyorum.Ki bu güven nerden geliyor diye düşünürsek kesinlikle bir ortama girerek güzel vakit geçirmiş oluyorum. Ama çok uzun sürmüyor tabi. Çünkü karşılaştığım en ufak bir hoşnutsuzlukta pes edip tekrar kendi kabuğuma çekiliyorum.
Aslında yapmamız gereken şey sabırlı olmak ve yılmamak... Düşüncelerimizi kontrol etmeyi öğrenebilmek... Hissettiğimiz duyguların altında aslında hangi düşüncelerin olduğunu keşfedebilmek... Korkularımız neler mesela, evet topluma girmekten korkuyoruz ama neden topluma girmekten korkuyoruz? Bu problemin de genelde en temelinde öz güven eksikliği yatar. Kendimizi çok fazla küçümser,yargılar ve biz,bize hiçbir şans vermeyiz. İşte biz böyle hissedince bu hisler beden dilimize, davranışlarımıza da yansır. İnsanlar da bizi, bizim kendimizi gördüğümüz şekilde görmeye başlar. Onlar bizi öyle gördükçe, biz daha da aşağılık olduğumuzu düşünüp kendimizi daha çok hırpalarız. Bu durum böööyle kısır bir döngü halini alır ve çığ gibi büyüdükçe büyür. Bu döngüyü bozmak için neler yapmalıyız mesela. Bunları tartışmaya ne dersiniz? Böyle olduğumuz yerde dertlenip hiçbirşey yapmadan, kendimizi daha da kabuğumuza çekerek hiçbir gelişme katedemiyoruz işte, bu ortada. Yıllar geçti ama ne birşey değişti ne de bizi bu çaresizliğin içinden çıkaran bir kahraman imdadımıza yetişti. Bi<im tek kahramanımız biziz, kendimiziz...
Hadi bu sayfa bizim günlüğümüz olsun, ne dersiniz? Birbirimize sözler verelim yapacaklarımız ile ilgili, ortak kararlar alalım ve uygulayalım. Sonra gelip burda başımızdan geçen olayları anlatıp tartışalım. Birbirimizi motive edelim, ne dersiniz dostlar?
Sevgili neferalem ve polanegri; ben de sizler gibi çalışma hayatından çekinenlerdenim. Okulu bitireli 2 yıl oldu ve ben aslında çok kolay atanabilecek bir bölümdeyken bilerek çalışmadım ve hep düşük puanlar aldım. Ve işin garibi de ne biliyor musunuz kızlar? Ben psikolojik danışmanlık bölümünü bitirdim. Bu problemlerin nereden kaynaklanabileceğini ve nasıl tedavi edilebileceğini aslında biliyorum. Ama hiçbir çaba sarfedemiyorum, hep günü güne satıyorum. Evet, bu da ayrı bir problem; öğrenilmiş çaresizlikten kaynaklanan atalet hali. Aslında kendimi iyi hissettiğimde(bazen nadir de olsa kendime güvenim gelebiliyor) işte o zaman gayet iyi güzel işler yapıp mutlu olabiliyorum.Ki bu güven nerden geliyor diye düşünürsek kesinlikle bir ortama girerek güzel vakit geçirmiş oluyorum. Ama çok uzun sürmüyor tabi. Çünkü karşılaştığım en ufak bir hoşnutsuzlukta pes edip tekrar kendi kabuğuma çekiliyorum.
Aslında yapmamız gereken şey sabırlı olmak ve yılmamak... Düşüncelerimizi kontrol etmeyi öğrenebilmek... Hissettiğimiz duyguların altında aslında hangi düşüncelerin olduğunu keşfedebilmek... Korkularımız neler mesela, evet topluma girmekten korkuyoruz ama neden topluma girmekten korkuyoruz? Bu problemin de genelde en temelinde öz güven eksikliği yatar. Kendimizi çok fazla küçümser,yargılar ve biz,bize hiçbir şans vermeyiz. İşte biz böyle hissedince bu hisler beden dilimize, davranışlarımıza da yansır. İnsanlar da bizi, bizim kendimizi gördüğümüz şekilde görmeye başlar. Onlar bizi öyle gördükçe, biz daha da aşağılık olduğumuzu düşünüp kendimizi daha çok hırpalarız. Bu durum böööyle kısır bir döngü halini alır ve çığ gibi büyüdükçe büyür. Bu döngüyü bozmak için neler yapmalıyız mesela. Bunları tartışmaya ne dersiniz? Böyle olduğumuz yerde dertlenip hiçbirşey yapmadan, kendimizi daha da kabuğumuza çekerek hiçbir gelişme katedemiyoruz işte, bu ortada. Yıllar geçti ama ne birşey değişti ne de bizi bu çaresizliğin içinden çıkaran bir kahraman imdadımıza yetişti. Bi<im tek kahramanımız biziz, kendimiziz...
Hadi bu sayfa bizim günlüğümüz olsun, ne dersiniz? Birbirimize sözler verelim yapacaklarımız ile ilgili, ortak kararlar alalım ve uygulayalım. Sonra gelip burda başımızdan geçen olayları anlatıp tartışalım. Birbirimizi motive edelim, ne dersiniz dostlar?
yazdıklarının aynısını ben yaşıyorum.okulu nasıl okudum bilmiyorum.ama iş konusuna gelince çok çekimserim aslında çalışıp para kazanmayı istiyorum 5 yıllık bi çalışma hayatımda var iş konusundada tecrubeliyim ama.insan içine girmek yabancılarla tanışmak eziyet geliyor bana hele ilk iş günü gerçekten kabus bende napıcam bilmiyorum off offf asosyal mi oldum ne.önceki çalışma hayatımdada hep zar zor adapte oldum iş yerlerine ve insanlara bilmiyorum şimdi iyice çekimserim allah yardımcımız olsun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?