- 27 Eylül 2017
- 2.026
- 2.493
-
- Konu Sahibi denizliligenc1995
- #1
Ne mutlu size bence cok üstüne düşmeyinHerkese merhabalar ben devlette öğretmenim ve eşim de esnaf. Maddi olarak iyiyiz elhamdulillah. Biz evlenmeden önce hep koruyucu aile olma hayali kurduk. Hiç kendi çocuğumuzun hayalini kurmadık. Çalıştığım köyde bir bebek doğdu. Babası ölmüştü. Annesi doğumda öldü. Ben ve eşim bebeğin anneanne babaannesi 70 yaşındalar ve bakamayacaklar için hiç düşünmeden bakmaya karar verdik. Mahkemeye gittik ve evlatlık edindik. Tabi ki akrabalarıyla görüşecek ama eşimin ailesi biz öz torun istiyoruz diyip konuşmuyorlar. Bir görseniz bebek o kadar tatlı kiii. Hergün kokluyorum öpüyorum. Cennetten gelen bir melek gibi. Rabbimin bana hediyesi olarak geldi sanki. Ben anaokulu öğretmeniyim ve çocuk eğitimi aldım. Kendi annem babam yardıma geldi ben çalışıyorum. İşte bile fırsat buldukça görüntülü arıyorum o kadar tatlı kiii. Ben nasıl ikna edeceğim onları. Rabbim bu meleği bize hediye etti. Akrabaları kabul etmedi. Atanınca evlenince hayatımda bu kadar mutlu olmamıştım. Bir tombiş yanakları var. Kayınvalidemi arıyorum resim atıyorum küstü. Kayınpederim mutlu ama kayınvalidem inat etti. Lütfen bana fikir verin.şunu bilin ki kayınvalidem önemli ama onunla akrabaysam bu bebek benim can parçam oldu. Onu bırakmayacağım. Eşimle her gün onunla sarılıp uyuyoruz. Adı umut. Oğlumla yakında tatile gideceğiz inşaAllah. Kayınvalidemi de çağırdık gelin dedik. Ben başkasının bebeğiyle gitmem dedi. Gerçekten çok kötüyüm. Bir insan merhametsiz nasıl olur. Ben nasıl ikna edeceğim
Eşim çok üzülüyor o yüzdenKayinvalidenizin ikna edilmesine gerek yok bu durumda ona laf dusmez. Konusmuyorsa kendi bilir niye bu kadar onemsiyorsunuz?
Yerinizde olsam onu ikna etmek için hiçbir şey yapmam, istemiyorsa hiç görmesin. O bebek artık sizin evladınız kimseye bunu kabullendirme mecburiyetiniz yok. Dik durun ve net olun yoksa bu kadın uzun vadede evladınızın ruhunu çok yaralar.Herkese merhabalar ben devlette öğretmenim ve eşim de esnaf. Maddi olarak iyiyiz elhamdulillah. Biz evlenmeden önce hep koruyucu aile olma hayali kurduk. Hiç kendi çocuğumuzun hayalini kurmadık. Çalıştığım köyde bir bebek doğdu. Babası ölmüştü. Annesi doğumda öldü. Ben ve eşim bebeğin anneanne babaannesi 70 yaşındalar ve bakamayacaklar için hiç düşünmeden bakmaya karar verdik. Mahkemeye gittik ve evlatlık edindik. Tabi ki akrabalarıyla görüşecek ama eşimin ailesi biz öz torun istiyoruz diyip konuşmuyorlar. Bir görseniz bebek o kadar tatlı kiii. Hergün kokluyorum öpüyorum. Cennetten gelen bir melek gibi. Rabbimin bana hediyesi olarak geldi sanki. Ben anaokulu öğretmeniyim ve çocuk eğitimi aldım. Kendi annem babam yardıma geldi ben çalışıyorum. İşte bile fırsat buldukça görüntülü arıyorum o kadar tatlı kiii. Ben nasıl ikna edeceğim onları. Rabbim bu meleği bize hediye etti. Akrabaları kabul etmedi. Atanınca evlenince hayatımda bu kadar mutlu olmamıştım. Bir tombiş yanakları var. Kayınvalidemi arıyorum resim atıyorum küstü. Kayınpederim mutlu ama kayınvalidem inat etti. Lütfen bana fikir verin.şunu bilin ki kayınvalidem önemli ama onunla akrabaysam bu bebek benim can parçam oldu. Onu bırakmayacağım. Eşimle her gün onunla sarılıp uyuyoruz. Adı umut. Oğlumla yakında tatile gideceğiz inşaAllah. Kayınvalidemi de çağırdık gelin dedik. Ben başkasının bebeğiyle gitmem dedi. Gerçekten çok kötüyüm. Bir insan merhametsiz nasıl olur. Ben nasıl ikna edeceğim
Ben bir liseden beri bir dernekte gönüllü olarak yetim çocuklarla çalıştım. O zaman hep yetim öksüz bir çocuğa yuva açmak hayali kurdum da. Bir de rahim kanseriydim atlattım. Doktorum dedi çocuğunuz olmayabilir. Başka bir çocuğa yuva açabilirsiniz dedi. Bende bu yüzden hiç üzülmedim direk bu bebeği istedimSizin çocuğunuz mu olmuyordu neden böyle bişi yaptınız? Bugün çocuktan vazgeçmişler de yarın bir gün kapınıza dayanmayacakları kesin mi? Bir de insan kendi çocuğu olabilecekken neden evlat edinme hayali kurar onu da anlayamadım. İşte toplum böyle bişi maalesef her ne kadar kendi kararlarımızı versek de çevre sürekli konuşur ve sorgular.
TamamdırYerinizde olsam onu ikna etmek için hiçbir şey yapmam, istemiyorsa hiç görmesin. O bebek artık sizin evladınız kimseye bunu kabullendirme mecburiyetiniz yok. Dik durun ve net olun yoksa bu kadın uzun vadede evladınızın ruhunu çok yaralar.
TamamdırKvyi iknadan önce sanırım aklıma bu kvnin (ve akrabalarının) varlığında, çocuğu duygusal hasar aldırmadan nasıl büyütebilirim kısmı olurdu. Kvyi ikna kısmını geçip "Çocuğuma, çocuğum olmadığı imasını yapacak kim olursa, karşıma alırım!" ültimatomuna geçin derim.
Anlıyorum, geçmiş olsun çok güzel bişey yapmışsınız evlat yerine koymuşsunuz şüphe yok. Kv hastalığınızı biliyor muydu? Bilmesine rağmen mi bu tepkiyi veriyor?Ben bir liseden beri bir dernekte gönüllü olarak yetim çocuklarla çalıştım. O zaman hep yetim öksüz bir çocuğa yuva açmak hayali kurdum da. Bir de rahim kanseriydim atlattım. Doktorum dedi çocuğunuz olmayabilir. Başka bir çocuğa yuva açabilirsiniz dedi. Bende bu yüzden hiç üzülmedim direk bu bebeği istedim
Biliyor. 2 ay hastanede yanımda oldu. Ama tüp bebek diyor sanki bende etkili olacak. Ben o strese girmek istemiyorum. Saçlarım döküldü. Kollarım mosmor oldu. 6 ay hastanede yattım. Eşim Allah razı olsun. Hep evlat edinelim dedi. Kayınvalidem şifalı otlar deneyelim diyor baya farklı düşünüyorAnlıyorum, geçmiş olsun çok güzel bişey yapmışsınız evlat yerine koymuşsunuz şüphe yok. Kv hastalığınızı biliyor muydu? Bilmesine rağmen mi bu tepkiyi veriyor?
Eşim çok üzülüyor o yüzden
İnanmayabilirsinizKonuya inanmadım ben. Üzgünüm.