Malesef onu da denedik.
Çünkü eşim üzülmeme dayanamıyor.
Annesine söylüyor, bak cenazeleri var bir kere ara kac dakika sürer ki diye.
Aramiyor
A ra mi yor
Filmgibiyi kac tane doktora goturdum, ağrısından duramıyor, doktorlar ameliyat yapamıyor, bi kere sor diyor.
Gelip 2 gun evimde kalıyor ama sormuyor
Sor mu yor
Yani bana kasıtlı yapıyor bunu
Anladım o başka o zaman. Eşini seviyorsan gördün deli dön geri mantığında ol. Başka türlüsü huzursuzluk kasvet kavga çünküBiz kendi ailemle ayni yerde oturuyoruz.
Bizim evimize geldikleri bi gun esim demisti, bebek doğdu bi gidin yarim saat görün diye.
Amaaan oturuyoruz boşver dedi.
Dedigim gibi yuruyurek 1 dakika falan bir mesafe.
Iste ben bunu saygisizlik kabul ediyorum. Evime gelmis, oglu agziyla söylemiş, tenezzul edip gitmiyor
Estağfurullah. Konuyu okuyan psikolog arkadaşlar varsa öyle olup olmadığını yorumlarlar belki, bekliyoruz :)Pasif agresif yazan ellerinizden öperim. Aradigim kelime buymuş demek. Bunun uzerine biraz çalışacağım cok teşekkür ederim
Neden kaldin da bir gecmis olsun demedin diyor.Tamam da bunu diyen eşin neden gelip kaldın da bir teşekkür etmedin neden demiyor
Virüs var ne gitmesi gelmesi neden demiyor
Ben hala ben yapamam evime gelene surat asamam modunu da anlayamadım
Hem rahatsız olup hem tepki vermezsen kv rahatsız olduğunu nereden anlayacak ki
Açık açık bizzat konuşmaktan başka çareniz yokAyni hafta 2 akrabamizi koronadan topraga verdik. Insan bunun uzerine gelip kalalim demeye utanır ya.
Neden kaldin da bir gecmis olsun demedin diyor.
Virus var gelmeyin de diyor.
Esimle problemim yok ki.
Yarin icin gelmek istediler yine, eşim hayir dedi.
Yani sizce anlamıyorlar olabilirler mi rahatsiz oldugumu?
Biz 6 sene once taşındık, nasil kiyamet kopardilar anlatamam. Guzellikce, tum samimiyetimle neden tasinmak istediğimi anlattım. Dalga gecen mimiklerle, kaale almaz tavirlarla dinledi ve ters cevaplar verdi. Ben taşındım mı, tabii ki taşındım. Agzimda yaralar cıktı, kavga gurultu oldu diye yataklara düştüm, ama taşındım. Konuşarak anlaşılabilecek insanlar değiller malesef. Bunu anlatmak istedim.
Herkes kendindekinden verir. O bana küfür etse, ben yine edemem. Onlar ne yaparsa yapsın benim kendime olan bir saygim var. Onlara yoksa bile kendime var. Dogrudur yanlıştır tartışılabilir. Size yanlış gelebilir. Ama benim doğrum boyle
Gelmediler hanimefendi gelmediler sakin olunFilm gibi kusura bakma eşimle sıkıntı yok diyorsun da nasıl geliyorlar virüs var gelmeyin deyince
Kapımdan kimse girmedi bu süreçte virüs var gelmeyin dedikten sonra nasıl geliyorlar yani bu insanlar laf anlamaz, cahil değil vs de diyorsunuz
Gerekçeleri ne, eşinize ne diyorlar
Yani bana eşinizin ara hal hatır sor diye annesine talimat vermesi de garip geliyor, buna rağmen yani onun söylediği hiçbir şeyi yapmamasına rağmen de cici cici onları ağırlaması da garip
Cidden çok merak ettim virüs var gelmeyin denilen bir eve, hem de aynı şehirde kalmaya hangi gerekçe ile geldiler
Yani bu olayda eve girmeleri için tek gerekçe senin ve eşinin hastanede olması, sizin eve sizin çocuğa bakmaya gelmeleri olabilir, başka hiçbir gerekçe benim aklıma yatmıyor
Benim de başıma geldi o kadar kızıp sinirleniyordum ki tansiyonum fırlıyordu. Pandemiyi de gerekçe göstererek uzuuuun bir süre görüşmedim aramadım sormadım bi ara mecburi dışarda beş dakika görüştük hatalarını yüzüne direk söylediğimde geçmişi sil at unut dedi özür dilemek şöyle dursunBaşlık ne kadar doğru oldu bilemiyorum
8 yıllık evliyiz, bir çocuğumuz var, eşimle iyi anlaşıyoruz hiç bir sorunumuz yok.
Kayinvalidemlerle aynı şehirdeyiz. Çok da sık görüşmeyiz aslında. Ama 8 yıldır birikmiş küçük şeyler var içimde. Üzerine her birini koyduklarinda, sıfırdan 8 seneyi yeniden yaşıyorum. Çarpıntım oluyor, boğazımı biri sıkıyor gibi, ağlıyorum vs.
Hayatim her anlamda yolunda, bu kadar küçük şeyleri mesele haline getirmemem lazım. Ama yapamıyorum, içime söz geçiremiyorum.
Ne karşı tarafla konuşabiliyorum, ne görüşmeyi kesmek içime siniyor, ne de beni bu kadar uzen insanları evime davet etmek içimden geliyor.
Ne yapacagimi bilmiyorum. Illa ki bir tercih yapıp, bunun eksi ve artı başıma getireceklerini yani sonuçlarını kabul edip, bu sorumluluğu almam lazım. Ama yapamıyorum. Nasıl yapabileceğimi de bilmiyorum.
Karantinada devamli sokaga cikma yasaklarinda size gelip kalalım diyorlar. Kabul etmiyoruz. Obur hafta tekrar.. Bekar gorumcem var benimle yasit, kv ve kp de yaşlı degiller ve masallah saglik problemleri yok. Arabalari var ve ayni sehirdeyiz, evde 3 yatak yorgan açmak sinirimi bozuyor
Koronadan dolayi ayni hafta icinde 2 cenazemiz oldu, bir arayip basiniz sagolsun demediler. Sağlık problemim var ve korona sebebiyle ameliyat olamıyorum, bir kere gecmis olsun neyin var demediler. 8 senedir teşekkür ederim veya eline sağlık gibi cümleler hic duymadım. Biz eşimle tatile giderken surat asarlar. Bi pazar pikniğe ne bileyim bi muzeye gitsek, bizi neden götürmediniz diye söylenirler. Onlara gittigimizde asla doymazlar, gece 12de de dönsek biraz daha oturun öf pöf.. Bir kere de duymadim, evladim ayağınıza sağlık yine gelin gibi şeyler. Annem ameliyat olur ziyaret etmezler. Yeğenim doğar bebek gormeye gelmezler. Sorun diye bahsettiğim şeyler bunlar
Kısacası beni ve ailemi saymadiklarini düşünüyorum.
Bu arada kayinvalidem istanbulda doğup büyümüş, cok kültürlü, hanımefendi bir kadın. Aklina gelmiyor, cahil, bilemiyor gibi bir alternatif yok. Çevresine çok özenli bir insandır; ben ve ailem hariç..
Beklentini bitir artık 8 senede öğrenemedin mi huylarını diyorum, kendime söz geçiremiyorum.
Görüşme bırak torun hasreti görsünler de, benimle iyi geçinmeyi öğrensinler diyorum, içime sinmiyor.
Aman bu kadarcık şeylere takılma unut gitsin diyorum, bugun unutsam yarın yumruk gibi boğazıma oturuyor.
Ben nasıl kurtulacağım bu girdaptan?
Seni sevmiyor ve bunu senin anlamanı istiyor demek ki. Sana değer vermiyor ve seni yaralayan bu değersizlik hissi. İnsan kayınvalidesi onu sevsin, değer versin ister. Bu istekte, buna üzülmekte çok haklısın. Zor bir durum. Bi dönem ben de böyle hissetmiştim, çok üzülüyordum. Geçici bir dönemdi, sonra toparladık kayınvalide ile.Malesef onu da denedik.
Çünkü eşim üzülmeme dayanamıyor.
Annesine söylüyor, bak cenazeleri var bir kere ara kac dakika sürer ki diye.
Aramiyor
A ra mi yor
Filmgibiyi kac tane doktora goturdum, ağrısından duramıyor, doktorlar ameliyat yapamıyor, bi kere sor diyor.
Gelip 2 gun evimde kalıyor ama sormuyor
Sor mu yor
Yani bana kasıtlı yapıyor bunu
Çok doğru. Ben ilk evlendiği aylarda, çalışıyordum da görümcem kayınoeder sık sık gelmeye başladılar. Bir iki keyifli geldi banada. Ama sonra Bi baktımmkayınpeder yatıya kalıyor. Ya kalsın kalmasına ama ben sabah işe diye gidiyorum o evde kalıyor. Biz gelene kadar sigara sigara ev duman içinde havasız. Pis bir insan. Banyo lavabo leş. Eve Bi geliyorum oda ne her yer her yerde. Baktım olmuyor bende surat astık eşimde açık açık dedim. Gene düzeleceği yoktuda eşimle kavga etti tartıştı çıktı gitti ayağınkesildi. Ama görümcem durmadı psikolojimi bozdu. İşe delirdi ya iş çıkışına ordan bize geçeridikçebde yemek yok. Havasız. Allahım çıldıracak gibi olurdum. Ben eve gelip yatmak dinlenmek isterdim. O gelince mevbur onunla yemek yapardık çay vs 12den önce gitmez di. Kabus gibi olmuştu benim için. Neyse oda sonra iş buldu da kurtuldum. Şimdide ne aealwr ne sorarlar. Sıfır ilgi alaka. Böle değişik tuhaf insanlar. Konu sahibi salla gitsin ya umursama. Hele böle kadir kıymet bilmeyen insanları hiç tınlamaHizmette kusur edeceksin, rahat bulamazlarsa daha gelmezler.
Başlık ne kadar doğru oldu bilemiyorum
8 yıllık evliyiz, bir çocuğumuz var, eşimle iyi anlaşıyoruz hiç bir sorunumuz yok.
Kayinvalidemlerle aynı şehirdeyiz. Çok da sık görüşmeyiz aslında. Ama 8 yıldır birikmiş küçük şeyler var içimde. Üzerine her birini koyduklarinda, sıfırdan 8 seneyi yeniden yaşıyorum. Çarpıntım oluyor, boğazımı biri sıkıyor gibi, ağlıyorum vs.
Hayatim her anlamda yolunda, bu kadar küçük şeyleri mesele haline getirmemem lazım. Ama yapamıyorum, içime söz geçiremiyorum.
Ne karşı tarafla konuşabiliyorum, ne görüşmeyi kesmek içime siniyor, ne de beni bu kadar uzen insanları evime davet etmek içimden geliyor.
Ne yapacagimi bilmiyorum. Illa ki bir tercih yapıp, bunun eksi ve artı başıma getireceklerini yani sonuçlarını kabul edip, bu sorumluluğu almam lazım. Ama yapamıyorum. Nasıl yapabileceğimi de bilmiyorum.
Karantinada devamli sokaga cikma yasaklarinda size gelip kalalım diyorlar. Kabul etmiyoruz. Obur hafta tekrar.. Bekar gorumcem var benimle yasit, kv ve kp de yaşlı degiller ve masallah saglik problemleri yok. Arabalari var ve ayni sehirdeyiz, evde 3 yatak yorgan açmak sinirimi bozuyor
Koronadan dolayi ayni hafta icinde 2 cenazemiz oldu, bir arayip basiniz sagolsun demediler. Sağlık problemim var ve korona sebebiyle ameliyat olamıyorum, bir kere gecmis olsun neyin var demediler. 8 senedir
benim mantigim almiyor bu ayni sehirde yasayip da yatili kalma muhabbetini. cidden ne anliyorlar? neden kalmak bu kadar cazip? madem oyle eve gelmek istiyorlar. yuz vermeyin o zaman. insanlik etmeyene karsiligini vereceksiniz. bak ben eltimden ornek vereyim; misafirden nefret eden bi insan, esimin teyzesini bebek gormeye geldiginde evinden kovmus bi insan dusunun. herkes cekinir ondan.gorumcemlerin gelmesini istemez mesela, ustelik kalmazlar gorumcemler, cok medeni insanlar ve cok nazik davranirlar hep. ama onlar geldiginde eltim ben bi cocuga bakayim altini degistireyim" deyip yatak odasindan cikmaz. boyle yapin siz de. cikmayin hizmet etmeyin. saygi karsiliklidirBaşlık ne kadar doğru oldu bilemiyorum
8 yıllık evliyiz, bir çocuğumuz var, eşimle iyi anlaşıyoruz hiç bir sorunumuz yok.
Kayinvalidemlerle aynı şehirdeyiz. Çok da sık görüşmeyiz aslında. Ama 8 yıldır birikmiş küçük şeyler var içimde. Üzerine her birini koyduklarinda, sıfırdan 8 seneyi yeniden yaşıyorum. Çarpıntım oluyor, boğazımı biri sıkıyor gibi, ağlıyorum vs.
Hayatim her anlamda yolunda, bu kadar küçük şeyleri mesele haline getirmemem lazım. Ama yapamıyorum, içime söz geçiremiyorum.
Ne karşı tarafla konuşabiliyorum, ne görüşmeyi kesmek içime siniyor, ne de beni bu kadar uzen insanları evime davet etmek içimden geliyor.
Ne yapacagimi bilmiyorum. Illa ki bir tercih yapıp, bunun eksi ve artı başıma getireceklerini yani sonuçlarını kabul edip, bu sorumluluğu almam lazım. Ama yapamıyorum. Nasıl yapabileceğimi de bilmiyorum.
Karantinada devamli sokaga cikma yasaklarinda size gelip kalalım diyorlar. Kabul etmiyoruz. Obur hafta tekrar.. Bekar gorumcem var benimle yasit, kv ve kp de yaşlı degiller ve masallah saglik problemleri yok. Arabalari var ve ayni sehirdeyiz, evde 3 yatak yorgan açmak sinirimi bozuyor
Koronadan dolayi ayni hafta icinde 2 cenazemiz oldu, bir arayip basiniz sagolsun demediler. Sağlık problemim var ve korona sebebiyle ameliyat olamıyorum, bir kere gecmis olsun neyin var demediler. 8 senedir teşekkür ederim veya eline sağlık gibi cümleler hic duymadım. Biz eşimle tatile giderken surat asarlar. Bi pazar pikniğe ne bileyim bi muzeye gitsek, bizi neden götürmediniz diye söylenirler. Onlara gittigimizde asla doymazlar, gece 12de de dönsek biraz daha oturun öf pöf.. Bir kere de duymadim, evladim ayağınıza sağlık yine gelin gibi şeyler. Annem ameliyat olur ziyaret etmezler. Yeğenim doğar bebek gormeye gelmezler. Sorun diye bahsettiğim şeyler bunlar
Kısacası beni ve ailemi saymadiklarini düşünüyorum.
Bu arada kayinvalidem istanbulda doğup büyümüş, cok kültürlü, hanımefendi bir kadın. Aklina gelmiyor, cahil, bilemiyor gibi bir alternatif yok. Çevresine çok özenli bir insandır; ben ve ailem hariç..
Beklentini bitir artık 8 senede öğrenemedin mi huylarını diyorum, kendime söz geçiremiyorum.
Görüşme bırak torun hasreti görsünler de, benimle iyi geçinmeyi öğrensinler diyorum, içime sinmiyor.
Aman bu kadarcık şeylere takılma unut gitsin diyorum, bugun unutsam yarın yumruk gibi boğazıma oturuyor.
Ben nasıl kurtulacağım bu girdaptan?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?