Tek arkadaşım eşim

Dün akşam evde çok canım sıkıldı, o saatlerde çıkabilecek arkadaşlarımla iletişime geçip üçüncü aradığımla dışarı çıktım.
Gittim aldım evinden, başta modum da düşüktü,biraz ben anlattim, başka konular derken güzel bir vakit geçirdik. Şu durumda can sıkıntısını gidermek için başkalarını kullanan biri oluyorum.
İnsana ihtiyaç duyduğumuz için arkadaşlık ediyoruz zaten. Herkesle de harika bir uyum içerisinde olmuyoruz, kim çok yakın, kimi biraz daha mesafeli oluyor. Arkadas istemeyene de diyecek bir şey yok ama herkese bahane bulanların kendisinde sorun olduğunu düşünüyorum.
 
elfzyf .!.:
Senin arkadaşlarına arkadaş lazımsa haber ver bir tanisigim var da :)
Genişletmek için tıkla...
Benimkilerde herkese hitap etmez onu net anladım bu konuyla
Pizza yapmayı öğrendim öğreneli pizzayı dışarda yemiyorlar arayıp bu hafta bana pizza yap diyorlar mesela. Daha geçenlerde doğumgünü hediyeni aldık diye özel pizza unu hediye ettiler
Konu sahibi gibi olsam kullanılıyorum, hediye dite un mu verilir, bana iş çıkarıyorlar derdim
 
Ya asla birbirimizin hesabını ödemediğimiz arkadaşlarım da oldu. Gayet herkes yediğini içtiğini ödedi.
Yani kurduğun bağa göre değişiyor. Bazısı prensip olarak hoşlanmıyor böyle şeylerden. Ama bu tür arkadaşlıklarda da denge çok bellidir. 5 çeşitli gün tabağı beklemezsin bu tarz insanlardan mesela.
Ben aramam böyle şeyleri. Ama herkes aynı değil işte. Sürekli kendin gibilerle de karşılaşmıyorsun malum. Farklı insanlarla tanışınca zamanla anlıyorsun beklentileri.
 
Arkadaşlık kavramını nasıl gördüğünü anlamadım ben. Arkadaşlık zaten insana ihtiyaç duyduğunda birileriyle görüşmektir biraz da.
En ufak şeyde kullanılmış hissetmesi çok tuhaf geldi. Ben anlatsam demek arkadaşlıklarımı bana direkt enayi damgasını vuracak
 
Ben gerçek arkadaşlık yaşamadığını çünkü sürekli eşit vermek, verdiği kadar almak için çaba verdiğini hissettim. Sürekli diken üstünde ay kullanılırsam diye arkadaşlık yaşanmaz zaten.
Enayilik yapmayacağım derken ne kaçırdığını bilmiyor yazık aslında
 
Ne kaçırmış olabilirim ki :)) cidden ne kaçırıyorum
 
kanayanyaram .!.:
Ne kaçırmış olabilirim ki :)) cidden ne kaçırıyorum
Genişletmek için tıkla...
Ben anlatayım size madem. Ben mutfakla arası olmayan biriyim, pek sevmem de aslında.
Bir arkadaşım vardı zamanında, karşı cinstendi ama uzun yıllar görüştük. Ama şansa bak o pek becerikliydi. Hava güzelleşmeye başladığı günlerde başlardı bizim geziler. Aşağıdayım gel diye arardı beni. Ben de çantamı alır inerdim.
Bagajda iki kamp sandalyesi, bir termos çay ve arkadaşımın yaptığı brownie olurdu. Giderdik beraber mesire alanlarına, ormanlık yerlere vs. Açardık radyoyu keyfimize bakardık. İnanın bir güncük bile ben hazırlık yapmadım. Sevmediğim işler, beceremezdim de zaten brownie falan. Bu durumda size göre yiyici oluyorum, onu kullanıyordum değil mi?
Öyle değil işte. Ne zaman ihtiyacı olsa yanındaydım, onu koşulsuz severdim, saygı duyardım. Ve çok güzel anılar biriktirdik. O güzel bahar gezileri ikimize de güzel tatlı bir anı olarak kar kaldı.
İşte kaçırdığınız şey bu, cebinize güzel anılar koyamıyorsunuz.
 
kanayanyaram .!.:
Ne kaçırmış olabilirim ki :)) cidden ne kaçırıyorum
Genişletmek için tıkla...
Arkadaşlık kaçırıyorsunuz
Canınız sıkkınken birini arayıp dertleşmeyi, bazen evde durmaktan sıkıldığınızda birini arayıp bir kahve içmeyi kaçırıyorsunuz. Bir arkadaş grubuyla oturup gülmeyi kaçırıyorsunuz. Arkadaşlık kadar insana iyi gelen az sayıda şey vardır.
Eşimle yalnız kalmaktan çok keyfi alıyorum. Ama bazen eşime çocuğumu bırakıp akşam kızlarla dışarı çıkıyoruz. O ferahlık hissini kaçırıyorsunuz mesela.
Arkadaşlarım olmasa özellikle çocuktan sonra çocuksuz oturmalar olmasa ne hissederdim acaba bilmiyorum.
Hiç bir erkek bir kadınla yapılan sohbetin tadını vermiyor üzgünüm
 
Benim eskiden gelen bir arkadaş grubumun bir kısmıyla tesadüfen aynı sınıfa düştü çocuklar. Ayda bir kere buluşuyoruz. Gülmekten gözümüzden yaş geliyor. Aynı olayı eşime anlatıyorum hııı komikmiş diyor. Bence kız neşesi denen şey gerçek. Yani bilmiyorum çok da erkek arkadaşım var ama hiç biriyle kız grubuyla olduğu kadar gülüp eğlenemiyoruz
 
Bu anlattıkların hepsini her hafta sonu biz eşimle yapıyorz zaten ayrıca zamanında bnde yaptım bunları arkadşlarmla ve sizi bilmem ama benim arkadaş çevrem inanılmaz derecede vasattı belkide o yüzden şuan soğuk kalıyorum
 
İşte eş/sevgili başka, arkadaş başka.
Biraz hesapsız hareket etmeyi deneyin bence. İnsan ilişkilerini çok fazla hesaba vuruyorsunuz.
 
Evet vermiyor onun farkındaym zaten bunu bende hissediyorum ama şuan bulunduğum yerden dolayı arkdşlarmdan uzağım tlefnda konuşuyorm ama gidip gelmeye kimse yok kimseyi tanımıyorm tanımakta içimden gelmıyor
 
Bu arkadaşım erkekti aslında Khomyuk ama çok yakınımdı. Benim asla kötülüğümü istemeyeceğini bilirdim. Aynı şekilde o da bilirdi. Hakkımda asla bu da hep yiyor, hiç yaptığı yok dediğini sanmam mesela.
Ve onunla sevgililerim hakkında da dedikodu yapardık. Çok aradın mı bu malı derdi Enis Arıkan muhabbeti gibiydi.
 
Eşke yaşanan şey başka. Onunla yaptığınız şeylerin tadı başka. Ama arkadaşlarla yapıldığında aynı şey başka tür bir keyif veriyor.
Mesela çift arkadaşlarınız da yok anladığım kadarıyla.
Bu çocuktan sonra daha bunaltıcı olacak.
Çocuksuz bir şeyler yapmak isteyeceksiniz mesela. Yada bazen çocuklu arkadaşlarla çıkıp rahat etmek isteyeceksiniz. Biz mesela çocuklu arkadaşlarla gezmeyi de çok seviyoruz çünkü çocuklar bize daha az geliyor o zaman. Yada çocuktan sonra akşam çocupu babasına kilitleyip kızlarla gezmek terapi gibi geliyor. Bunlar ciddi eksiklik.
Size göre biraz kullanılmayı tercih ederim mesela ben. Hep bana gelsin kahve içmeye ama en azından ben gidip şöyle bir akşam gezmesine çıkayım kafa dağıtayım. O keyfe değer
 
Baştan sona yazışmaları hep okudum böyle güzel arkadaş çevresi nasıl edindiniz ? Ben üniversitede şehir değiştirdim sonra ailemle memleketimize taşındık.Gecmisten gelen bir tane bile arkadaşım yok.Yasadıgım yerde kültür farkı var yaşıtlarımla aramda.Ben daha yeni çocuk yapmışken yaşıtlarımın kocaman çocukları var.Oturup kalkıp muhabbetinden hoşlanacağım kimseyle karşılaşmadım daha evime çok gelenim gidenim oldu çok denedim kafama göre arkadaşlar edineyim diye ama maalesef
 
Pek çok farklı çevreden arkadaşlarım var. Tek bir yerden değil.
İlkokul 1den beri en yakın arkadaşım var mesela. Beraber büyüdük, sonra başka şehirde üniversite kazandık ama tesadüf aynı şehirler denk geldi. Zor bir insandır mesela ama ben çok tolere ederim çünkü 30 senelik bir arkadaşlığı sürdürmek istiyorum. Yani nazını çekerim açıkçası.
liseden bir arkadaşımla hala görüşüyorum mesela. O memleketten hiç çıkmadı. Ben başka şehirlerde 15 sene yaşadıktan sonra geri döndüm. Kaldığımız yerden görüşmeye devam ettik. O da mesela evinde ağırlamaz, maddi konularda biraz dikkat eder. Ne parası kalsın ister ne kendi para kilitler. Sorun etmek istesem çok kusur bulurum ama seviyorum da o da ilk gençliğin neticede.
Şu an her haftasonu görüştüğüm yakın arkadaşlarımdan olan arkadaşım da yurttan arkadaşım. Karşı odada kalırdı. Memleketler bir olunca arkadaş olmuştuk. İkimizde memlekete dönünce tekrar bir samimiyet kurduk.
Yurttan oda arkadaşlarım da kendi memleketlerine döndüğü için ikisiyle de şu an aktif görüşmüyoruz. Ama ortak wp grubumuz var. Ve en azından senede bir kere iki senede bir kere birbirimize gidip gelmeye iki üç günde olsa görüşmeye gayret ediyoruz. İki sene boyunca aynı odada dip dibe yaşayınca onlarla kardeş gibi olduk. Ama ikisi de yine kusurlar çok olan, problem edecek çok şey bulacağım insanlar. Ama o kadar paylaşımım olan insanları da idare edebileceğim son damlaya kadar idare ederim ben.
Çok samimi olmadığım ama grup olarak görüştüğüm iki yeni grubum var. Biri hamileyken girdiğim bir online gruptu. İçinden dört kişiyle samimiyet gelişti. Sonra tesadüf ikisiyle aynı sınıfa başladı çocuklar. Şimdi sınıftan kafa dengi anneleri de ekleyerek grupta 6-7 kişi olduk. Ayda bir kere buluşuyoruz onlarla.
Diğer arkadaş grubum da oğlumun kreş arkadaşlarının anneleri. Onlarla çok samimi değiliz yine ortak wp grubu var. Her çocuk başka okulda. Onlarla 3-6 ay aralıklı görüşüyoruz.
Yani özetle ben kendimi biraz insan biriktiren biri gibi görüyorum. Çevremde insanlar biriktirmeyi severim. Hepsi kusurları olan, bazen canımı sıkan yanları olan insanlar. Muhteşem sorunsuz arkadaşlıklar da yoktur bence. Onlara beni sorsan onlar da eminim bin tane kusurumu söyler. Ama görüşmekten keyif aldığımız için iyi yanlarımızı görüyoruz. Birbirimizi tolere ediyoruz
 
Bulunduğum yerde müsait değil bunları yapmaya kücük bir yer dağ başında
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Eşim haklı mı? Arkadaşlarımla barışmalı mıyım?
2
Yorumlar
29
Görüntüleme
3K
Safir Taht
Böyle eşi olan bir tek ben miyim??
4 5 6
Yorumlar
113
Görüntüleme
8K
Mikropik
B
Tek dostum vardı benim .. Ama artık dostum yok ..
Yorumlar
17
Görüntüleme
5K
Mune
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…