Tekrardan merhaba,
Önceki konumu okursanız benden 13 yaş büyük 1 erkek çocuğu sahibi biri ile evlilik düşünüyorum ben şuanda 23 yaşındayım. Yaklaşık 8-9 aydır birbirimizi tanımaya çalıştık çocuğu çok sakin kendisi gibi bir kaç kez oturup vakit geçirmeye çalıştık. Şöyle bir problem var çocuğun annesi maddi manevi gözlemlediğim kadarı ile çocukla pek ilgilenmiyor. Çocukla daha çok baba ilgileniyor. Benim kendimden ufakm kardeşim yok yani kendimden küçük çocuklarla çok vakit geçirmedim.
Ama artık bi karar vermem gerekiyor çok çekimserim ne küçük bir çocuğun günahına girmek istiyorum kendi çocuğun değil haftanın en az 3 günü aynı evi paylaşıcaksın tüm tatillerde hemen hemen beraber ben ilk defa evleneceğim beklentilerim farklı, hayatımı bi çocuğa göre odaklı yaşayamıycağımı söyledim ilk baştan açık oldum hiçbir zaman annesi gibi dikkat ve özen gösteremiyeceğimi söyledim o da evlenince hemen kardeşi olursa benim onu daha rahat anlayabilceğimi karşılıklı daha adil bir yuva olacağını söyledi ama benim hemen çocuk doğuracak durumum yok.
Çocuğun sakin olduğunu çok problem olmuycağını karşılıklı anlayış olıursa problemlerin üzerinden geleceğini söylüyor. Çocuğuna düşkün ben doğal olarak ilginin bende olmasını istiyorum bazen ama bu durumda imkansız oluyor. Bi çocuğumuz olsa yeterince ilgilenebilceğini maddi manevi düşünemiyorum. En büyük problem benim için çocuk aslında mantıklı düşünüp eksileri artıları yazıyorum ama boşa koysam dolmuyor o durumdayım ilerde mutsuz olmaktan korkuyorum. Beni bağlayan sevgim, çok düzgün biri olması kafa yapımızın çok uyması.
Yorumlarınızı bekliyorum.
eşimle ramda 15 yaş var, eşimin ilk evliliğinde bir oğlu var evlendiğimizde 9 yaşında idi. yapı olarak sesiz sakin, içe kapanık bir çocuktur.
evlendik bizimde bir kızımız oldu ,şu an 2 yasında..
biz 5 yıla yakın bir beraberlik sonrası evlendik evlilik öncesi de beraber yaşamışlığımız var.
bizim ilişkimizdeki temel problemler hep maddiyat ve onun çocuğu nedeniyle çıktı ama artık aştık çoğu şeyi.
ben hiçbir zaman annelik yapmadım, yapmam, yapamam sadece ablayım onun için eşiminde benden annelik yap beklentisi yok ki zaten bir annesi var ve onunla yaşıyor velayette annede ama maddi yükü özellikle eşimde kurs-eğitim-yükte hafif pahada pahalı her türlü şeyin masrafı eşim tarafından karşılanıyor. çoğu özel günde o da bizimle, haftasonları hep bizde zaten..
ben oldum olası mesafeliyim, çok konuşmam, muhattap olmam , o da zaten kendi halinde takılan bir çocuk benim onaylamadığım bazı huyları falan var yani kendi çocuğum olsa müdahale ederim ama ona karışmıyorum sonuçta ebeveyni ben değilim.. maddi manevi hiçbir sorumluluğu kabul etmem onunla ilgili ben kendi doğurdugumdan mesulum..
artık on olmadanda birşeyler yapıyoruz biz, o da buyudukçe gelmek falan istemiyor bize (ben yazın çogunda evde yoktum haftasonları yani benimle alakalı değil babası ile yalnız takılacakken kendi ortamında kalmak daha makul geliyor bizde sıkılıyor çünkü), maddi yükü her daim olacak ama artık bir çocuğumuz oldugundan eşim harcamalrı ona göre planlıyor yani tek o varken her istediği anında yapılırdı şimdi ertelenerek yapılıyor...
zor ama imkansız değil, siz baştan dürüst olmuşunuz, zamanla herşey rayına oturur ama çok büyük bir aşk falan yoksa çocuksuz bir adam bulun kafanız rahat olsun..
