Ilk sayfalarda yazdigim gibi dun sabah mezun oldugum fakultenin grubuyla bulustuk, 1 de yuruyuse katildik, daha sonra oturup biraz sohbet ettik ve aksam uzeri 6 gibi ayrildik, arkadasim beni metrobuse bıraktı, altunizade duraginda inip otobus duragina dogru yurumeye basladim, hemen arkamda 20 li yaslarda 2 erkek yaratik vardi, ben hizlandikca onlar da hizlaniyordu ve nerdeyse bir adim bile yoktu aramizda kalabaliga yaklasinca yanimdan yuzume baka baka nasil s..lir bu diyerek gectiler. Birden sinir krizi gecirdim bagirmaya basladim, avaz avaz bagiriyordum ne dediğimi bile hatırlamıyorum. Herkes basima toplandi, o ikisi coktan uzaklasmisti, ben yere oturmus agliyordum. Butun gun icimde biriktirdigim ofke patlamaya baslamisti, sakinlestirmeye calisanlara dokunmayin bana diye bagirdiyordum. Biraz kendime gelince eşimi aradim, gel beni al iyi degilim diye. Pijamalariyla cikip gelmis kizimiz da öyle. Kizimi gorunce yeniden kriz gecirdim. Nasil bir dunyaya getirdim ben seni meleğim. Neler yasayacaksin bilmiyorum. En az benim 33 yildir yasadiklarimi yasayacaksin, dusununce bile ölmek istiyorum. Lisede baban yasinda herifler, yanina oturup bacaklarina bacaklarini surtecekler, universitede hocalarin memelerini dikizleyecek, buyudukce yasadiklarin bitmeyecek, koca kadin olacaksin kucaginda cocugunla kalabalik biyere girdiginde biri popona elleyecek. Hepsine bagirip tepki vereceksin ama herkes deli oldugunu dusunecek. Seni korumanin bir yolu olsa keske...
