Merhaba hanımlar, belki çok basit bir mevzu ama farklı görüşlere ihtiyacım var.Yaklaşık bir buçuk yıllık evliyim, eşimle iletişimimiz ve evliliğimiz iyi gidiyor, 6buçuk aylık bir bebeğimiz var, ilçede çalışıyorum ve çalıştığım günler 5buçuk 6 arası evde oluyorum. Bunlardan bahsetme sebebim gelebilecek ayrıntı sorularını baştan cevaplamak. Dün akşam eve geldim ve apar topar yemek yaptım, eşim eve geldi yemeğimizi yedik. Normalde hep eline sağlık hayatım, çok güzel olmuş der ve beğenmediği noktalar olursa önerilerde bulunur ben de dikkat etmeye çalışırım. Çünkü mutfak konusunda çok fazla deneyimim yok, çalışıyorum ve hamilelik sürecin çok Bulantılı ve hastalıklı geçtiği için her iki annemizde de çok yemek yedik.Hem annem hem kayınvalidem mutfak konusunda çok iyiler, eşim ikisinin de yemeklerine bayılır. Ama ben de hemen her şeyi yapmaya ve öğrenmeye çalışıyorum ve eşim sık sık onların yanında da beni takdir eder. Geleyim sadede. Dün yemekten bir kaç saat sonra midem kötü falan dedi. Sonra da "hayatım senin yemeklerde daha tat oturmadı, annemin yanına kursa gitmen lazım" şeklinde şakayla bir şeyler dedi. Hiçbir şey söylemedim ama çok kırıldım. Tamam yeniyim, arada damak tadı tutmayabilir ama annelerimiz de kaç yıllık ev kadınları. Akşam yatarken yüzüm düşüktü, ne oldu diye ısrar edince " böyle söylemene kırıldım, sonuçta annenlerimiz de yeni evlendiklerinde şimdiki gibiler miydi, yorgun yoldan geldim bu kadar yapabildim" deyince de "sen buna mı takıldın, bunda kırılacak bir şey yok, uzun zamandır annemde yemedik geçen Çarşamba annemlerde yiyince yemeklerini özlediğimi farkettim, sonuçta alıştığım damak tadı insan özlüyormuş, zamanla sen de onlara bakarak öğrenirsin" diye geçiştirdi. O farkında değil ama çok üzüldüm, kırıldım. Hem ilk söyleyiş tarzı hem de annesinin yemeklerini aratıyor olma hissim inanın hiç eve gidince yemek yapasım yok. Ama düşündüm çok güzel ve özenli bir yemek hazırlıycam. Gerçekten kırıldığımı bilmesini istiyorum. Sizce tavrım ne olmalı? Çoook uzun oldu farkındayım, şimdiden çok teşekkürler