takıntılı mıyım, bunu çözmek istiyorum artık!!!!

isis33 · Pazartesi 20:59

merhaba 33 yaşımdayım meslegim var işim gücüm var. kalabalık bir ailenin en küçüğüyüm. tek erkek cocugu olan bir evde ice kapanık bir çocuk olarak büyüdüm.lisede depresyon, üniversitede anksiyete ve panik atakla savaştım.ancak bu savaşı ilaćsız ve terapisiz yaptım.26 yaşımda terapiye basladim yillatdir gidiyorum, birçok açıdan ilerleme katettim. ama insanlara dair düşüncelerim bir türlü düzelmiyor. herkesin beni sevmesini istiyorum insanlar beni dışkayacak diye ödüm kopuyor. bisey yaptıgımda tamam simdi is arkadaşlarım beni dışlayacak, beni sevmeyecekler,neden ters davrandım ki diye gün boyu düsünüyorum. bu takıntı hastalığı mı? artık hayatımın devamını ilaćla mı sürdürsem. terapiye gücüm yetmiyor artık. ilac ismi falan istemiyorum sadece bu yaşadığım ne, neden oluyor, neden rahatlayamıyorum ki. sürekli öfkeliyim,gerginim.arkadaslarla aram iyi ama uzun yıllardir yalnizim aşk meşk olsa belki odağım dağılır. çok büyük sorunlarım yok bu hayatta çok şükür bu nedenle böyle ufak seyleri kafaya takmak beni daha çok sıkıyor? ne düsünüyorsunuz bu konuda? sizce ilaç tedavine baslamak icin psikiyatriste gitmeli miyim?

ellerimlekazidim · Pazartesi 21:02

isis33 .!.:
merhaba 33 yaşımdayım meslegim var işim gücüm var. kalabalık bir ailenin en küçüğüyüm. tek erkek cocugu olan bir evde ice kapanık bir çocuk olarak büyüdüm.lisede depresyon, üniversitede anksiyete ve panik atakla savaştım.ancak bu savaşı ilaćsız ve terapisiz yaptım.26 yaşımda terapiye basladim yillatdir gidiyorum, birçok açıdan ilerleme katettim. ama insanlara dair düşüncelerim bir türlü düzelmiyor. herkesin beni sevmesini istiyorum insanlar beni dışkayacak diye ödüm kopuyor. bisey yaptıgımda tamam simdi is arkadaşlarım beni dışlayacak, beni sevmeyecekler,neden ters davrandım ki diye gün boyu düsünüyorum. bu takıntı hastalığı mı? artık hayatımın devamını ilaćla mı sürdürsem. terapiye gücüm yetmiyor artık. ilac ismi falan istemiyorum sadece bu yaşadığım ne, neden oluyor, neden rahatlayamıyorum ki. sürekli öfkeliyim,gerginim.arkadaslarla aram iyi ama uzun yıllardir yalnizim aşk meşk olsa belki odağım dağılır. çok büyük sorunlarım yok bu hayatta çok şükür bu nedenle böyle ufak seyleri kafaya takmak beni daha çok sıkıyor? ne düsünüyorsunuz bu konuda? sizce ilaç tedavine baslamak icin psikiyatriste gitmeli miyim?

Ozguvensizlikten, geçmişte kalabalık ailede erkeğe olan ilgiyi üzerinize toplama kaygısından kaynaklanıyor. Aslında sizin de herkesi sevemeyecegimiz gibi herkesin de sizi sevemeyecegini kabullenmeniz gerekiyor. Gereğinden fazla fedakarlık da sizi kullanmalarina neden olur. Terslediginiz insan hak ediyorsa hak ediyordur.

garciaas · Pazartesi 22:40

Bazı hastalıklarla birlikte yaşamayı öğrenmek gerekir.Yinede terapi ile bir hayli yol kaydetmissiniz.Belliki kendi kendinize başa cikilamayacak derecede obsesif düşünceleriniz var.Daha erken tedaviye başlasaniz daha da iyi olurdu yazmışsınız ya lise den beri kendim hallettim mücadele ettim diyerek .Bence kendi kendinize iyi olmaya yada sadece ilaç içerek hayatı devam ettirmeye çalışmayın.Bir uzman yardımı alın evet maddi olarak zor olabilir bunu karşılamak genede sağlık için herşeye değer.

yagmursirasi · Pazartesi 22:44

isis33 .!.:
merhaba 33 yaşımdayım meslegim var işim gücüm var. kalabalık bir ailenin en küçüğüyüm. tek erkek cocugu olan bir evde ice kapanık bir çocuk olarak büyüdüm.lisede depresyon, üniversitede anksiyete ve panik atakla savaştım.ancak bu savaşı ilaćsız ve terapisiz yaptım.26 yaşımda terapiye basladim yillatdir gidiyorum, birçok açıdan ilerleme katettim. ama insanlara dair düşüncelerim bir türlü düzelmiyor. herkesin beni sevmesini istiyorum insanlar beni dışkayacak diye ödüm kopuyor. bisey yaptıgımda tamam simdi is arkadaşlarım beni dışlayacak, beni sevmeyecekler,neden ters davrandım ki diye gün boyu düsünüyorum. bu takıntı hastalığı mı? artık hayatımın devamını ilaćla mı sürdürsem. terapiye gücüm yetmiyor artık. ilac ismi falan istemiyorum sadece bu yaşadığım ne, neden oluyor, neden rahatlayamıyorum ki. sürekli öfkeliyim,gerginim.arkadaslarla aram iyi ama uzun yıllardir yalnizim aşk meşk olsa belki odağım dağılır. çok büyük sorunlarım yok bu hayatta çok şükür bu nedenle böyle ufak seyleri kafaya takmak beni daha çok sıkıyor? ne düsünüyorsunuz bu konuda? sizce ilaç tedavine baslamak icin psikiyatriste gitmeli miyim?

Odak noktanız ile ilgili olabilir sevgi acivini kapatmaya çalışıyor da olabilirsiniz. Muhtemelen hayatınıza biri girdiğinde bu durum değişecek ama aynı beklentiler onun için geçerli olacak belki de bu daha yıpratıcı olacak sizin için ilaca başlamak rahatlatir diye düşünüyorum

yumiyum00 · Pazartesi 22:52

Psikiyatr gidin lütfen. Bu kendi kendinize baş edebileceğiniz bir durum değil. Teşhis koymak istemem ama okb ile birlikte sosyal anksiyete var gibi

Selfridge · Pazartesi 23:01

isis33 .!.:
merhaba 33 yaşımdayım meslegim var işim gücüm var. kalabalık bir ailenin en küçüğüyüm. tek erkek cocugu olan bir evde ice kapanık bir çocuk olarak büyüdüm.lisede depresyon, üniversitede anksiyete ve panik atakla savaştım.ancak bu savaşı ilaćsız ve terapisiz yaptım.26 yaşımda terapiye basladim yillatdir gidiyorum, birçok açıdan ilerleme katettim. ama insanlara dair düşüncelerim bir türlü düzelmiyor. herkesin beni sevmesini istiyorum insanlar beni dışkayacak diye ödüm kopuyor. bisey yaptıgımda tamam simdi is arkadaşlarım beni dışlayacak, beni sevmeyecekler,neden ters davrandım ki diye gün boyu düsünüyorum. bu takıntı hastalığı mı? artık hayatımın devamını ilaćla mı sürdürsem. terapiye gücüm yetmiyor artık. ilac ismi falan istemiyorum sadece bu yaşadığım ne, neden oluyor, neden rahatlayamıyorum ki. sürekli öfkeliyim,gerginim.arkadaslarla aram iyi ama uzun yıllardir yalnizim aşk meşk olsa belki odağım dağılır. çok büyük sorunlarım yok bu hayatta çok şükür bu nedenle böyle ufak seyleri kafaya takmak beni daha çok sıkıyor? ne düsünüyorsunuz bu konuda? sizce ilaç tedavine baslamak icin psikiyatriste gitmeli miyim?

Düşünce yapını acil değiştirmen lazım. Ben çok fazla sevilmeyen bir insan olmayı tercih ederim mesela çünkü bu beni insan yapan bir şeydir kusurlarımız var farklı düşünce yapılarımız var zikzok bir insanla kafam aynı şekilde çalışıyormuş gibi düşünmek istemem yani, o gereksiz de beni sevmesin ben de onu sevmem zaten düşüncelerini de sevmem. Herkes tarafından sevilen insanları da yapmacık bulurum ve o insanlarla da olabildiğince iletişim kurmam çünkü herkesle aynı fikirde olan bir insanın kendine has bir şeyi yokmuş gibi geliyor bana. Ay her neyse sen de herkes tarafından sevilmek zorunda değilsin belli başlı insanlar seni sevse, hatta senin sevdiklerin sevse yeterli bence. Zaten psikolojide de bu böyle her yer tanıdık dolu arkadaş değil, dost dediğin de birkaç tane olur 100 tane değil. Sağlıklı bir insanın da çevresinde ailesi 3 5 dostu varsa gerisi önemli değil.

Karpuzlu araba · Pazartesi 23:02

ellerimlekazidim .!.:
Ozguvensizlikten, geçmişte kalabalık ailede erkeğe olan ilgiyi üzerinize toplama kaygısından kaynaklanıyor. Aslında sizin de herkesi sevemeyecegimiz gibi herkesin de sizi sevemeyecegini kabullenmeniz gerekiyor. Gereğinden fazla fedakarlık da sizi kullanmalarina neden olur. Terslediginiz insan hak ediyorsa hak ediyordur.

Aklın yolu bir tamamen özgüvensizlik maalesef

Pozitif bir uye · Pazartesi 23:36

Ailenizden sevgi mi görmediniz bunun eksikliği mi?
Bence doktora gitmeyin kendi kendinize çözebilirsiniz sizi seven biri olursa mesela yada koşulsuz seven aile üyeleri ile daha yakın olmakla aşarsiniz diye düşünüyorum. Aşkla büyümedim bende çok kalabalık ailede büyüdüm ama kimsenin sevip sevmemesi umrumda değil eşim annem babam kardeşlerim var yeterli

isis33 · Dün 01:38

yagmursirasi .!.:
Odak noktanız ile ilgili olabilir sevgi acivini kapatmaya çalışıyor da olabilirsiniz. Muhtemelen hayatınıza biri girdiğinde bu durum değişecek ama aynı beklentiler onun için geçerli olacak belki de bu daha yıpratıcı olacak sizin için ilaca başlamak rahatlatir diye düşünüyorum

evet haklısınız bir date uygulaması indirdim geçen yaz, orda ilgilenen mesaj atan kisilere bile o kadar kapıldım mi kendimden korkttum basıma bisey gelir bu kafayla diye, kimseyle görüsmeden uygulamayı sildim

isis33 · Dün 01:41

Pozitif bir uye .!.:
Ailenizden sevgi mi görmediniz bunun eksikliği mi?
Bence doktora gitmeyin kendi kendinize çözebilirsiniz sizi seven biri olursa mesela yada koşulsuz seven aile üyeleri ile daha yakın olmakla aşarsiniz diye düşünüyorum. Aşkla büyümedim bende çok kalabalık ailede büyüdüm ama kimsenin sevip sevmemesi umrumda değil eşim annem babam kardeşlerim var yeterli

çok beklenen bir erkek cocugundan 2 yıl sonra doğdum, onun gölgesinde yaşamak, içine kapanmak, ayrımcılığa maruz kalmak benim çocukluğumu zora soktu maalesef :KK43:

Acelyahayat · Dün 09:07

isis33 .!.:
merhaba 33 yaşımdayım meslegim var işim gücüm var. kalabalık bir ailenin en küçüğüyüm. tek erkek cocugu olan bir evde ice kapanık bir çocuk olarak büyüdüm.lisede depresyon, üniversitede anksiyete ve panik atakla savaştım.ancak bu savaşı ilaćsız ve terapisiz yaptım.26 yaşımda terapiye basladim yillatdir gidiyorum, birçok açıdan ilerleme katettim. ama insanlara dair düşüncelerim bir türlü düzelmiyor. herkesin beni sevmesini istiyorum insanlar beni dışkayacak diye ödüm kopuyor. bisey yaptıgımda tamam simdi is arkadaşlarım beni dışlayacak, beni sevmeyecekler,neden ters davrandım ki diye gün boyu düsünüyorum. bu takıntı hastalığı mı? artık hayatımın devamını ilaćla mı sürdürsem. terapiye gücüm yetmiyor artık. ilac ismi falan istemiyorum sadece bu yaşadığım ne, neden oluyor, neden rahatlayamıyorum ki. sürekli öfkeliyim,gerginim.arkadaslarla aram iyi ama uzun yıllardir yalnizim aşk meşk olsa belki odağım dağılır. çok büyük sorunlarım yok bu hayatta çok şükür bu nedenle böyle ufak seyleri kafaya takmak beni daha çok sıkıyor? ne düsünüyorsunuz bu konuda? sizce ilaç tedavine baslamak icin psikiyatriste gitmeli miyim?

Aslinda maruz kalmaniz lazim korkunuza. Mesela dışlanmaniz lazim ki aslinda kafanizda kurdugunuz kdr kotu bir senaryo olmadigini anlayin.

isis33 · Dün 09:42

Acelyahayat .!.:
Aslinda maruz kalmaniz lazim korkunuza. Mesela dışlanmaniz lazim ki aslinda kafanizda kurdugunuz kdr kotu bir senaryo olmadigini anlayin.

daha bu sabah yumurta yiyorum oda kokmuş diye sacma bir muhabbetin icinde kaldım. istedigim gibi cevap veremedim iş yerindeki kadına. simdi buna takarım 3 gün :KK43:

((

isis33 · Dün 09:43

Acelyahayat .!.:
Aslinda maruz kalmaniz lazim korkunuza. Mesela dışlanmaniz lazim ki aslinda kafanizda kurdugunuz kdr kotu bir senaryo olmadigini anlayin.

benimle uğraşacaklar diye çok korkuyorummm:

azlazer · Dün 09:47

isis33 .!.:
merhaba 33 yaşımdayım meslegim var işim gücüm var. kalabalık bir ailenin en küçüğüyüm. tek erkek cocugu olan bir evde ice kapanık bir çocuk olarak büyüdüm.lisede depresyon, üniversitede anksiyete ve panik atakla savaştım.ancak bu savaşı ilaćsız ve terapisiz yaptım.26 yaşımda terapiye basladim yillatdir gidiyorum, birçok açıdan ilerleme katettim. ama insanlara dair düşüncelerim bir türlü düzelmiyor. herkesin beni sevmesini istiyorum insanlar beni dışkayacak diye ödüm kopuyor. bisey yaptıgımda tamam simdi is arkadaşlarım beni dışlayacak, beni sevmeyecekler,neden ters davrandım ki diye gün boyu düsünüyorum. bu takıntı hastalığı mı? artık hayatımın devamını ilaćla mı sürdürsem. terapiye gücüm yetmiyor artık. ilac ismi falan istemiyorum sadece bu yaşadığım ne, neden oluyor, neden rahatlayamıyorum ki. sürekli öfkeliyim,gerginim.arkadaslarla aram iyi ama uzun yıllardir yalnizim aşk meşk olsa belki odağım dağılır. çok büyük sorunlarım yok bu hayatta çok şükür bu nedenle böyle ufak seyleri kafaya takmak beni daha çok sıkıyor? ne düsünüyorsunuz bu konuda? sizce ilaç tedavine baslamak icin psikiyatriste gitmeli miyim?

Bence ilaçla alakası yok siz sevgisiz büyütülmüşsünüz buda hayatınızı olumsuz etkiliyor yeni insanlarla tanışın yeni insanlar sevin

isis33 · Dün 13:33

azlazer .!.:
Bence ilaçla alakası yok siz sevgisiz büyütülmüşsünüz buda hayatınızı olumsuz etkiliyor yeni insanlarla tanışın yeni insanlar sevin

insanlar beni sevsin diye uğraşıyorum, bu sefer de kendimden taviz veriyorum :KK43:

(

ladylady · Dün 13:42

isis33 .!.:
merhaba 33 yaşımdayım meslegim var işim gücüm var. kalabalık bir ailenin en küçüğüyüm. tek erkek cocugu olan bir evde ice kapanık bir çocuk olarak büyüdüm.lisede depresyon, üniversitede anksiyete ve panik atakla savaştım.ancak bu savaşı ilaćsız ve terapisiz yaptım.26 yaşımda terapiye basladim yillatdir gidiyorum, birçok açıdan ilerleme katettim. ama insanlara dair düşüncelerim bir türlü düzelmiyor. herkesin beni sevmesini istiyorum insanlar beni dışkayacak diye ödüm kopuyor. bisey yaptıgımda tamam simdi is arkadaşlarım beni dışlayacak, beni sevmeyecekler,neden ters davrandım ki diye gün boyu düsünüyorum. bu takıntı hastalığı mı? artık hayatımın devamını ilaćla mı sürdürsem. terapiye gücüm yetmiyor artık. ilac ismi falan istemiyorum sadece bu yaşadığım ne, neden oluyor, neden rahatlayamıyorum ki. sürekli öfkeliyim,gerginim.arkadaslarla aram iyi ama uzun yıllardir yalnizim aşk meşk olsa belki odağım dağılır. çok büyük sorunlarım yok bu hayatta çok şükür bu nedenle böyle ufak seyleri kafaya takmak beni daha çok sıkıyor? ne düsünüyorsunuz bu konuda? sizce ilaç tedavine baslamak icin psikiyatriste gitmeli miyim?

En kötüsünü düşünün. Diyelim ki herkes sizi dışladı …ne olabilir ? Öğlen yemeklerinde yalnız mı kalırsınız ? Diyelim ki kaldınız ? Çok çok problem mi bu sizin için ? İş ortamındaki arkadaşlıklar zaten sınırlı ve çıkar ilişkisi üzerine kurulu genelde ( her zaman böyle olmayadabilir tabi)
Anksiyete hep en kötünün başa geleceğini hissettirir. Bırakın en kötüsü başınıza gelsin. Emin olun yaşadığınız da hiç o kdr kötü olmadığını göreceksiniz
İş ortamında daha çok sevildiğinizde genelde daha çok iş yukune maruz kalırsınız. Bu uzun dönemde size olumsuz yansır :).

ladylady · Dün 13:46

isis33 .!.:
daha bu sabah yumurta yiyorum oda kokmuş diye sacma bir muhabbetin icinde kaldım. istedigim gibi cevap veremedim iş yerindeki kadına. simdi buna takarım 3 gün((

Cevap verin. A pardon ya cami açayım deyin - siz tarafından yaratılan bir koku ise siz çözün bunu. Ancak sizin sebep olmadığınız olaylar karşısında siz strese girmeyin.
Kendinizi sindirmeyin. İş ortamında özellikle sinik durmak sizi daha kolay domine edilir olarak görülmesine sebep oluyor. Cirkef olun demiyorum. Ancak bırakın cevap verin kişilere - bağırın demiyorum. Sakince gereken cevabı verin ve geçin. Bakın tecrübe ile sabit - cevap verdikten sonra bırakın sizinle küsmeyi size daha çok saygılı davraniyorlar. Çünkü sizin için şu düşünüluyor - ha o kendini ezdirmez , dişlidir.
Kendinizi ezdirmeyin sindirmeyin kendinizi.

azlazer · Dün 17:07

isis33 .!.:
insanlar beni sevsin diye uğraşıyorum, bu sefer de kendimden taviz veriyorum(

Onu yapma işte

Destek1 · Dün 17:48

isis33 .!.:
merhaba 33 yaşımdayım meslegim var işim gücüm var. kalabalık bir ailenin en küçüğüyüm. tek erkek cocugu olan bir evde ice kapanık bir çocuk olarak büyüdüm.lisede depresyon, üniversitede anksiyete ve panik atakla savaştım.ancak bu savaşı ilaćsız ve terapisiz yaptım.26 yaşımda terapiye basladim yillatdir gidiyorum, birçok açıdan ilerleme katettim. ama insanlara dair düşüncelerim bir türlü düzelmiyor. herkesin beni sevmesini istiyorum insanlar beni dışkayacak diye ödüm kopuyor. bisey yaptıgımda tamam simdi is arkadaşlarım beni dışlayacak, beni sevmeyecekler,neden ters davrandım ki diye gün boyu düsünüyorum. bu takıntı hastalığı mı? artık hayatımın devamını ilaćla mı sürdürsem. terapiye gücüm yetmiyor artık. ilac ismi falan istemiyorum sadece bu yaşadığım ne, neden oluyor, neden rahatlayamıyorum ki. sürekli öfkeliyim,gerginim.arkadaslarla aram iyi ama uzun yıllardir yalnizim aşk meşk olsa belki odağım dağılır. çok büyük sorunlarım yok bu hayatta çok şükür bu nedenle böyle ufak seyleri kafaya takmak beni daha çok sıkıyor? ne düsünüyorsunuz bu konuda? sizce ilaç tedavine baslamak icin psikiyatriste gitmeli miyim?

Bu bir psikiyatrik rahatsızlık. Düzenli ilaç kullanmanız gerekiyor.

takıntılı mıyım, bunu çözmek istiyorum artık!!!!

Üye

Popüler Üye

Aktif Üye

Üye

Üye

Üye

Nirvana

La galibe İLLALLAH 🧡

Üye

Üye

Popüler Üye

Üye

Üye

Üye

Üye

Üye

Üye

Üye

Aktif Üye

Benzer Konular