geçen sene aynı durumdaydım
kızım doğduktan sonra işi bıraktım hep evdeydim
yedikçe yedim
makarnalar,helvalar, çikolatalar, bisküviler, börekler vs. vs. vs.
say say bitmez
bahanemde vardı
süt olsun diye yiyorum
sütüm oldu ama bende kurbanlık inek gibi oldum
şişitmde şiştim
birgün tartıldım bi baktım 92 kiloyum
kendi kendime dedim sen napiyorsun ya
üniversteye başladığım yıl 55 kiloydum ve bildiğin taştım
bi ozamanki halimi birde o günkü halimi düşündüm ve kendimden iğrendim
eşim hiç birzaman kilolusun kilo ver vs. dememiştir bana ama dedimki bu adam beni nasıl beğeniyor böyle
düşündüm kızım büyünce benim annem nekadar şişko desin istemedim
benim annem çok zayıf bir insan çok fit çok genç gözükür
herzaman ablanmı diye sorarlar gurur duyardım
neden benim kızım aynı şeyleri benim için hissetmesin neden benim için utansın diye düşündüm
kendimce diyete başladım 90 kiloya düştüm ama boğazıma dur demek ne mümkün gene yiyorum gene yiyorum
baktım bu böyle olmıcak dedimki en iyisi sen diyetisyene başla başka olmıcak bu iş
ve gittim başladım
hemen hemen 11 ay oldu başlıyalı
şun 66 kiloyum
hedefim 60
yavaş ama sağlıklı veriyorum
sarkma vs. hiç olmadı
aralarda çok bozdum diyeti bıraktığım oldu yoksa şimdiye kadar biterdi ama önemli değil artık bir düzenim oluştu listemin dışında olan bişey yesem hemen rahatsız oluyorum
sana tavsiyem sende biran önce kendine gel ve bir diyetisyene başla