Sürekli özür dileyen kızım :(

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Ayyy yavrum ya kıyamam :)))
Birşeyler yanlış gittiğini anladığında özür kelimesini kurtarıcı olarak görüyor olmalı şuan o şelilde algıladığı için her defasında konuşup anlatmanız gerekicek gibi algılayacak yaşa gelene kadar sanırım.
Biraz daha büyüyünce merde dileyip nerde dilememesi gerektiğini öğrenir annesi :)
 
Çocuklar herşeyi çok iyi gözlemler öncelikle sizi örnek alır
*Başka insanları çok önemsemeyin oda kimseyi kendinden üstün görüp aşırı önemseme çabalarına girmesin
*onu hiçkimsenin yanında terbiye etmeye kalkmayın - utandırmayın
*hep övün bence
 
Bakma sen anneler öyle der ben de bazen kizima ömrümü yedin mincirik derim kahkahayı basar benim kızım bana aynı dediğin gibi asi isyankar bagirtkan babaya öyle değil ama :) inşaAllah bu özür olayını uzun bir süre gündeme almayacağım.
Babadan cekiniyor mu :))) insallah çözersiniz bu meseleyi ben gelismeleri merakla bekleyecegim bazi cocuklarda inanilmaz anneye duskun oluyor kiz çocukları ama genelde yengec koc ve oglak burcunda gördüm bunu :)
 
Üzgünüm ama sanırım çocukcağıza suçluluk duygusunu aşılamışsanız istemeden, bundan sonra tecrübeli biriyle bu durumu toparlayabilirsiniz bence. Kıyamam ya.:anne:
 
Ah ne yalan söyleyeyim ilerisini düşünerek istemsizce kızdım size içimden. Ama annelik de bazen böyle bir şey işte çocuklarla öğreniliyor. Yine de lütfen ayarı kaçırmamak için kafanızı karıştırmayacak şekilde temel bazı gelişim dönemlerini okuyun. Ayrıca bütün anne-babalara şunu önerebilirim: çocuklarınızı nasıl ki rutin sağlık kontrollerine götürüyorsanız rutin olarak gelişim testlerine götürerek gelişimlerine dair de fikir edinebilirsiniz. Kişisel-sosyal gelişim de değerlendirilen gelişim alanlarından biridir.

Konunuza gelirsek şuan soyut kavramları anlayamaz ve sebep-sonuç ilişkisi kuramaz doğal olarak bunu sadece davranışsal olarak öğrenmiş durumda. O yüzden davranışı söndürme dediğimiz şeyi yapacaksınız. Yani özetle önceden olduğu gibi özür dilediğinde onu mutlu edecek, ödüllendirecek ya da onaylayacak bir davranışta bulunup bunu pekiştirmeyeceksiniz. Bu pekiştirmeyi yapmadıkça davranış sönecek ve azalarak bitecek. Yani özür dilediği zaman iyi bir karşılık görmeyecek, öyle durumlarda üzülüp sarılmayın da ayrıca.
 
Kıyamam yaa küçük yavruya ben :) canım bi pedagogtan yardim alabilirsiniz bence, malum onlar bizden daha çok çocuk psikolojisinden anlıyorlar faydası olacağını düşünüyorum
 
Kusura bakmayin.. ama sanki siz hersey icin ozur dilemesini istemissiniz gibi. Cocuk da ayirt edemiyor ne yapsin. Bi cocuk tutturacak tabiki.. tabiki bagiracak. Onun o yaşinin bagirtisindan rahatsiz mi olucaz hayir tabiki de cok sevimlì gelir tam tersine. Bence hani ne bliyim cam kirilir ellemeye calisir o an bagirirsiniz sizi dinlemez o zaman ozur dilesin. Ya da onun aglamasina tepinmesine kosucam diye banyoda apar topar yururken dustunuz diyelim zarar gordunuz siz, o zamam ozur dilesin.. biri ya da kendisi zarar gorecek sonuclara neden olan seyler yaptiginda yani.. benim fikrim bu. Ama buyuk de konusmak istemiyorum. Cunku bazen biz ne dersek diyelim bebekler istedikleri gibi anlayip o dogrultuda gitmeye israr ediyorlar. Gecici bi surectir zaten her ne olursa..
Ben olsam, aman hadi birak artik ozur dilemeyi hersey icin de dilenmez aaa abarttin bidaha dileme yasak... derdim ve unutturmaya calisirdim heralde.
 
Bebeğiniz küçük mü? Bu durum hamileliğinizin son dönemlerinde veya doğumdan sonra mı oluşmaya başladı?
 
Hatunlar iyi akşamlar.

39 aylık bir kızım var neredeyse 6 7 aydır düzgün konuşmaya başladı kelimeleri güzel bir şekilde konuşuyor. Ben de o günlerden beri bir hata yaptığında misal bana babasına annaneye vs bağırdığını da söz dinlemediğin de yada tutturdugunda vs özür dilemesini öğrettim.

Buraya kadar iyi hoş ama artık bu olayın cılkı çıktı ağzımı açsam özür dilerim anne diyerek ağlamaya başlıyor. Bugün kuzenim kızıyla (7 yaşında) bebek görmeye bize geldi. İyi hoş sohbet ettik kuzenimin tek çocuğu var ve eşinin tarafından tek torun. Kuzenim büyük bir rahatsızlık geçirdiği için kv kp görümceler çocuğun üstüne titredi ve malum hemen hemen her çocuk gibi dediğim dedik bir kız.

Kızımın odasın da oyun oynarlarken kız annesinin yanına geldi oynamıyorum dedi annesi de sebebini sordu istediğimi yapmıyor dedi benim kızım için bu arada benim kızım da ağlamaya başladı ve o kızın bacaklarına sarılıp senden çok özür dilerim arkadaşım oyna benimle diye ağlıyor zor sakinledim odasına gönderdim kızımın bir suçu yoktu sonuçta daha uyum içinde oynamayı bilmiyor o kadar çok ağlayıp kızın bacaklarına sarılıp dedalarca özür dilemesi beni çok kötü etkiledi :KK43:

Bu durumun önüne geçmek istiyorum sadece haksızken özür dilesin istiyorum bunu ogretemiyorum nerede yanlış yaptım bir yol gösterin bana :KK43: kızımın o halini bir daha görmek istemiyorum.
Pedagoji kitapları okuyun.faydasını görürsünüz
 
Bir dönem benim ki de öyleydi. Mesela düşüp bir yerini acıtıyor bu şekilde bile hem ağlayıp hem özür diliyordu. Bu özür dilenecek bir durum değil diyerek uyardım azalttarak kesti. Hassas da bir yapısı var belli ki..:KK36:
 
ya siz buradan hic gitmeyin, cok sey ogreniyorum ben sizden.
Çok teşekkür ederim,
yorumunuz beni çok mutlu etti.
Aldığım eğitimin hakkını verip, etrafıma faydalı olabildiğimi duymak; beni motive ediyor.
Ben de bu forumda sizlerden çok şey öğreniyorum ve farklı bakış açıları kazanıyorum.
Birlikte gelişmek diyorum ben buna...
 
Çocuklar herşeyi çok iyi gözlemler öncelikle sizi örnek alır
*Başka insanları çok önemsemeyin oda kimseyi kendinden üstün görüp aşırı önemseme çabalarına girmesin
*onu hiçkimsenin yanında terbiye etmeye kalkmayın - utandırmayın
*hep övün bence
Son cümleye kadar size katılıyorum.
Naçizane bildiklerimi aktarmak isterim ki yanlış bildiklerimizi düzeltmiş olalım.
Çocuklarımızı sürekli övmek de, onları yerip eleştirmek kadar yanlış bir tutum.
Sürekli övülen,takdir edilen çocuklarda gereksiz bir özgüven fazlalığı oluşur ve empati,vicdan gelişimi zedelenir.
Hatta bu durumun abartılması narsist kişilik gelişimini destekler.
Çocuk eğitiminde itidalli yani dengeli olmak gerekir.
Ayrıca övgüde dikkat edilmesi gereken husus şudur; çocuğun kişiliğini değil çabasını,emeğini ve ortaya koyduğu ürünü övmeliyiz.

Örneğin;
-Sen çok akıllı bir çocuksun-Yanlış
-Bu sorunun cevabını ne kadar hızlı buldun-Doğru övgü

-Sen çok iyi bir ressamsın-Yanlış
-Resmin ne kadar güzel olmuş,çok beğendim-Doğru övgü

Konuyla ilgili olarak;
Eğitimci Dr,Özgür Bolat'ın çocukları dış görünüşe göre övmenin sonuçları hakkında Hürriyet gazetesinde geçen yıl yazdığı çok güzel bir yazısı var,tavsiye ederim.İnternet arşivinden bulabilirsiniz.
Çocuklarla olan iletişimde yakışıklı,prenses vb hitapları kullanmanın zararlarını öyle güzel anlatmış ki...
 
Merak etmeyin, bunu da aşacaksınız.
Benim de iki oğlum var.
Büyük oğlum 4,5 yaşında.
Bizim evimizde de özür dilerim, teşekkür ederim, afiyet olsun, lütfen, ellerine sağlık... vb kelimeler sıkça kullanılır.
Haliyle özür dilemeyi öğrendi.
Bir dönem hakikaten cılkını çıkartmıştı, herşey için özür dilerim şeklinde telafi istiyordu.
Bu da çocukların kendini ifade etmek için, en son kullanmayı öğrendikleri kelimeleri bir daha bir daha etkin halde kullanma çabası.

Biz bunu aştık.
Artık gereksiz yere özür dilemiyor.
Gereksiz yere "üzgünüm" kelimesini kullanmıyor (bir ara bunu çok abartmıştı).

Zamanla idrak ediyorlar. Şu anda kızınız onu net olarak idrak edemediğinden sadece yaptığı hatalarda değil, hatası olmadığı halde ne yapacağını bilemediğinden özür diliyor.
Siz zamanla aşılayacaksınız ona.
Gereksiz özür dilediğinde "kızım özür dilemene gerek yok, bu özür dilemeni gerektiren bir durum değil, senin hatan değil... "vs gibi onun idrak etmesini kolaylaştırabilirsiniz.

Can bunlar can. Rabbim sağlıkla başarılarını göstersin hepimize evlatlarımızdan.

Bir anektodu paylaşmak istiyorum.
Oğlum bu sene tam randımanlı kreşe gidiyor ve öğretmeni ilk veli toplantısında şöyle bir cümle kullandı oğlumun adını söyleyerek:
"Mesela Souvvenir'in oğlu gibi çocuklar, naif çocuklar, özür dilemeyi, teşekkür etmeyi, affetmeyi, birşey değil demeyi bilen çocuklar, ailesinin aynası oluyorlar. Lütfen çocuklarınıza bunları öğretin. Bunu bilen çocuklara benim müdahalem az alıyor birbirleri arasındaki iletişimlerde. Çünkü arkadaşlarını uyarıyor, lütfen yapma, diyebiliyor, rahatsızlığını ve mutlululuğunu rahatça dile getirebiliyor." demişti.

İnsan gurur duyuyor.
Evlatlarımız hep gururla bizleri taçlandırsın inşallah, sağlıkla...
 
Olabilir bazen bana çok bağırıyor ben de kızıyorum hemen ağlayıp özür dilemeye başlıyor boynunu büküyor sarılıp öpüp teselli ediyorum sonra ben galiba yanlış yaptım bu konuyu düzeltebilir miyim acaba bilmiyorum :KK43:

bence bu da zamanla olacak bişey,şimdi sizden özür diledikçe gereksiz olanlarında "benden bunun için özür dilemene gerek yok,burda sen hatalı değilsin" diyerek yavaş yavaş ben bu konuda hatalı mıyım diye düşünmesini sağlayabilirsiniz,evet çok üzücü ağlaması,ama zamanla o da konuları ayırt edecektir..
 
oyyy kiyamam ya. farkina varmadan cok korkutmus olabilir misiniz acaba
Bende aynı fikirdeyim. Korkmuş demek ki. Veya baskı mı uyguladınız acaba çok söz dinle , sus özür dile , öyle yapılmaz vs vs.
Ya da bulunduğu yerde pek arkadası yoksa o Yüzden de sosyal Açıdan gelişmemiş olabilir.
Kreşe vs gidiyor mu ?
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X